tag:blogger.com,1999:blog-72368687341880689392024-02-21T08:02:30.231-08:00JP's Secret InhibitionsJP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-89836676141629019442011-05-05T22:27:00.001-07:002011-05-05T22:27:33.420-07:00AKO.......im 19 years old. and im up to guys ages 18 to 28 only...<br />
<br />
Im working out so might as well I like someone who's into working out also.. or knows how to take care of himself. particularly with his body, come on who would want to date a chubby guy? ito pa lang na line I know lots of guys will react. I dont like guys na super laki din ng katawan. imagine them being fucked by a guy na mas maliit sa kanila... its like a cat fucking a dog right?<br />
<br />
im from Manila and i prefer guys near the area. off limits to guys residing in malabon, navotas, caloocan, FARVIEW, BULACAN, NOVALICHES! <br />
<br />
Im working now, but can still manage my time if I have a special someone, and I woulkd like someone who has a stable job as well, money matters di pwede na yung isa lang. <br />
<br />
Im a person who loves conversation so if your not good in conversation pls bore somebody else!<br />
<br />
I dont do it with guys na taken na, please maawa naman kayo sa mga bf nyo. tama na yang kakatihan nyo. dont enter a relationship if your not ready for a serious one.<br />
<br />
im not really goodlooking, just a simple guy here, and im not up to super goodlooking guys! either the self proclaimed "goodlooking" guy daw. <br />
<br />
PURETOP HERE in case that your also top, pls dont bother messaging me. im here to fuck. and get suck ok?! what im up for is guys who love's to be fuck. and suck bid dicks like I do.<br />
<br />
warning for you guys out there:<br />
<br />
im self centered I prefer someone who will not take me for granted nor give time for me. and i warned you as in self centered ako. i need someone who will care to who I am.<br />
<br />
im a brat, I always want to win... and if you love arguements and di ka nag papatalo bore somebody else. dahil malayo sa personality ko mag bigay. excemption is if i really love you.<br />
<br />
suplado ako kung gago ka. but nice to nice ones.<br />
<br />
and just looking for friends. and dont have plans in involving my self in a relation for now. i just want a friend, a true one. na kahit friends lang walang iwanan.<br />
<br />
I may not be the most goodlooking guy here, but im the guy that is really hard to find, and just say yes for sex. you have to earned before you can have my body... <br />
<br />
higit sa lahat ayuko ng taong ang taas taas ng ihi.. in english mapride!!! ego!!! i doesnt work for me!!! im bratty already I dont need another brat in my life!!! so its better If you'll get lost!JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-56243869038650560282011-03-24T20:25:00.001-07:002011-03-24T20:25:34.558-07:00<iframe title="YouTube video player" width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/J0aH8ioMOLU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-52003875797364453252011-03-24T20:15:00.001-07:002011-03-24T20:15:38.858-07:00Black Eyed Peas - The Time (Dirty Bit)<iframe title="YouTube video player" width="640" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/JwQZQygg3Lk" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-48642833247843762012011-02-19T08:15:00.000-08:002011-02-19T08:15:01.712-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/04/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-20.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [20]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">THURSDAY, APRIL 22, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5899429371055485151&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5899429371055485151&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5899429371055485151&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5899429371055485151&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5899429371055485151&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
http://men4menphilippines.ning.com/group/kuwentongkantonikuyamike/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fmen4menphilippines.ning.com%2Fgroup%2Fkuwentongkantonikuyamike<br />
<b></b><br />
-------------------------<br />
<br />
“K-kuya…? Ang sambit ko uli noong hindi pa rin siya natinag sa kanyang posisyon.<br />
<br />
Ngunit hindi pa rin siya kumubo ni kumilos.<br />
<br />
“Kuya, sagutin mo naman ako, o. Please…?” ang pagmamakaawa ko.<br />
<br />
Wala pa rin.<br />
<br />
Dahil sa napansin kong kakaiba, tinanggal ko ag kamay niyang nakatakip sa kanyang mukha. Nagpaubaya naman siya. At noong natanggal na ang kamay niya sa mukha, lumantad sa akin ang nakapikit niyang mga mata ngunit ang kanyang pisngi ay basang-basa sa mga luha na patuloy pa ring dumadaloy dito. Umiiyak si kuya at pilit niyang tiniis na itago ang sakit ng kanyang paghihinagpis.<br />
<br />
“Kuya… mahal na mahal kita!” ang nasabit ko sabay yakap sa kanya at halik sa kanyang mga labi.<br />
<br />
Hindi pa rin siya tuminag, hinayaang paglaruan ng mga sabik kong labi ang mga labi niya. Hindi ko ininda ang pagwawalang-kibo niya. Patuloy pa rin ako sa paghalik sa kanya, uhaw na uhaw at mapusok na para bang wala nang bukas pa, nilalasap sa aking bibig ang kasabikan ko sa kanya sa tagal nang hindi namin pagkikita.<br />
<br />
Hanggang hindi na rin niya nakayanan ang naramdaman at tuluyan niya akong niyakap ng mahigpit, ginatihan ang aking nag-aalab na mga halik. Umaalingawngaw sa buong kwarto ang mga ungol namin. Mga ungol na nagpapahiwatig ng matinding kasabikan sa isa’t-isa.<br />
<br />
At sa buong magdamag, ilang beses naming inuulit-ulit ang pagnamnam sa sarap na dulot ng aming wagas na pagmamahalan…<br />
<br />
“Kuya, bakit kailangan mong lumayo pa? Kaya mo ba akong iwanan? Kaya mo ba akong magdusa? Kung mahal mo ako, ipaglaban mo ako, kuya…” ang pagmamakawa ko.<br />
<br />
“Mahal na mahal din kita, tol… Kaya nga aalis upang hindi masira ang pamilyang ito, ang buhay natin. Minsan lang, kailangan din nating magsakripisyo, kahit panandalian lamang. Dito masusubok ang tibay at tatag ng ating pagmamahalan.”<br />
<br />
“Pero masakit kuya eh…”<br />
<br />
“Ako man tol ay nasasaktan din. Pero ito lang ang pinakamagandang paraan upang manatiling buo ang pamilyang ito at matupad ang pinangarap ng papa mo sa akin para sa pamilyang ito.”<br />
<br />
“Huwag mo na kasing intindihin ang sinabi ni Papa kuya! Umalis tayo dito, magtanan tayo. Sasama ako sa iyo kahit saan!”<br />
<br />
“Hindi ganoon kadali iyan tol… Tama ang papa mo. May responsibilidad na ako sa iyo, sa pamilyang ito. Kung gagawin natin ang sinasabi mo, hindi mo ba naisip na napakalaking eskandalo sa pamilya ang idudulot nito? Hindi mo ba naisip na baka atakehin sa puso ang papa mo o ang mama mo? O kaya…” nahinto siya ng sandali, “…ipakulong nila ako dahil sa ikaw ay underage pa. E di lalong maghiwalay tayo.”<br />
<br />
Hindi ako nakakibo sa siabing iyon ni Kuya Rom. Napag-isip-isip ko rin na may punto siya.<br />
<br />
“Sa simula pa lang Tol, mahal ko na ang maga magulang mo, lalo na ang papa mo. Alam mo naman siguro na bata pa lang ako noong namatay ang itay ko. Sabik na sabik ako sa pagmamahal ng isang ama. Ang totoo nga niyan, noong hinahatid-hatid pa kita dito noon at dito na rin natutulog, excited ako hindi lang dahil kasama kita kungdi dahil makikita ko rin ang mga magulang mo, lalao na ang papa mo na noon pa man ay parang tunay na anak na ang turing sa akin… Kaya kung napapansin mo, enjoy akong nakikipag kwentuhan sa kanila, nakikipagbiruan…”<br />
<br />
Namangha naman ako sa narinig na iyon kay Kuya Rom. Napatunayan ko na kasi dati na sobrang close ang mga magulang ko sa kanya na palagi, kay Kuya Rom ako inihahabilin o pinapagwardiyahan kapag may lakad kami; kay Kuya Rom tinatanong kung behave ako sa lakad namin o may ginawang kalokohan, at kapag si Kuya Rom ang nagpapaalam para sa akin sa isang lakad, kahit saan pa ito, wala silang pagdadalawang isip na payagan ako. At ang isa ring napansin ko ay kapag nagpupunta si Kuya Rom sa bahay, ang tagal nilang mag-uusap ng kung anu-ano ang mga pinag-uusapan nila, minsan magkakantyawan pa at magtatawanan. At matagal pa bago siya aakyat ng kwarto na siya ko namang ikaiinis dahil sa sabik na nga ako ngunit matagal ang aking paghihintay sa kanyang pagpasok. At kapag pumasok na siya ay sinusungitan ko naman ito dahil sa tagal nga nilang mag-usap na tila ang pinag-usapan ang ang problema ng buong bansa. Kaya sa panahong iyon, naiinis talaga ako kapag darating si Kuya Rom at matsatsambahang nandoon din ang mga magulang ko dahil sigurado, out of place na naman ako sa kwentuhan nila.<br />
<br />
Sa ibinunyag na iyon ni Kuya Rom ko narealize na malaking bagay pala para sa kanya ang pakikipagbonding ng mga magulag ko sa kanya. At napaka selfish ko. Hindi ko naisip na ang pagiging close pala nila ng mga magulang ko ay nakakapagbigay na ibayong kasiyahan sa kanya at nakapag-puno sa kanyang kasabikang mahanap ang pagmamahal lalo na ng isang ama.<br />
<br />
Nanatili na lang akong nakatingin sa kanya. Hindi na nakakibo. Alam ko, magkaiba ang karanasan namin sa buhay. May magulang ako na nandyan lang para sa akin, mahal na mahal ako to the point na ni halos di ko na naapreciate ang pagmamahal nilang ito. Ngunit si Kuya Rom, ito pala ang kakulangan sa buhay niya na nagpapakumpleto sa naramdaman niyang paghahanap.<br />
<br />
“Kaya napakalaking pasasalamat at kaligayahan ang nadarama ko tol noong inampon ako ng mga magulang mo.” Dugtong niya. Inilapit niya ang mukha sa akin, hinaplos ito ng isa niyang kama. “Dapat na mahalin natin sila Tol… pagbigyan sa kanilag kahilingan, plaigayahin dahil bukas, makalawa, hindi natin alam kung nand’yan pa sila. Kung kaya nating magsakripisyo para sa kanila sa maiksing panahon, gagawin natin ito. Mga bata pa tayo, mahaba-haba pa ang buhay natin sa mundo. At maliit na bagay lang naman ang kahilingan nila tol, di ba? Pagbiyan natin sila, pagbigyan ko ang gusto ng papa natin.”<br />
<br />
Mistulang tinusok ang puso ko sa narinig na magagandang paliwanag ni Kuya Rom. Ang alam ko lasi sa kanya at barako, magulo, carefree, ngunit may malalim din pala itong pag-iisip. At mistulang nahimasmasan ako, at lalong humahanga sa kanya. “Tama si Kuya Rom… napakaganda ng kanyang sinabi.” Sa isip ko lang. “P-pero paano na lang tayo, Kuya?” ang tanong ko naman sa kanya.<br />
<br />
“Huwag kang mag-alala. Panandalia lang naman ako doon. Babalik ako, tol. Hindi kita ipagpalit kahit kanino man. At iyong kanta natin, palaging mong ipatugtog, at ang singsing ko, palagi mong isusuot at iingatan ito, OK?”<br />
At sa magandang paliwanag na iyon sa akin ni Kuya Rom, naliwanagan din ang isip ko.<br />
<br />
Sa dalawang araw na ipinagkaloob sa amin ni Kuya Rom, sinagad namin ito. Noon ko nadama na wala pa rin palang nagbago sa pagmmahal ni Kuya Rom sa akin. Namasyal kami, kumain sa labas, nagpunta ng Tagaytay, nagsight-seeing, nanood ng sine, nag-bar… at noong makauwi na ng bahay, diretso kaagad sa kwarto. Sobrang sweet naming dalawa na parang kami lang ang tao sa mundo, walang pakialam sa kung ano man ang sasabihin sa mga makakakita sa amin na nagho-holding hands, nagyayakapan. Ang mga magulang ko rin ay tila hindi na ininda pa ang nakita nila sa amin, mistulang inintindi na lang ang kalagayan namin at hinayaan kaming namnamin ang mga huling araw na magkasama kami. At sobrang saya ang natamasa ko sa dalawang araw na iyon.<br />
<br />
Ngunit sa araw ng pag-alis ni Kuya Rom, kung gaano ako kasaya sa piling niya sa huling dalawang araw na iyon ay kabaligtaran naman ito sa araw ng pag-alis niya. Hindi pa man kami nakaalis ng bahay patungong airport, walang humpay na ang pagtagos ng aking mga luha. Kahit anong gawing pang-aamo sa akin ni Kuya Rom, wala pa rin itong epekto sa matinding sakit na tumatagos sa puso ko.<br />
<br />
Sumama ang mga magulang ko sa paghatid kay Kuya Rom. Noong dumating na kami sa airport, nandoon na rin si Shane. Nagkumustahan sila ng mga magulang ko, at ipinagbilin kay Shane si Kuya Rom na suportahan siya doon sa Canada at huwag itong pabayaan.<br />
<br />
Habang nagkumustahan sila, kami naman ni Kuya Rom ay nagpunta sa isang sulok at nag-uusap. Mistula talaga kaming magkasintahan. Niyayakap-yakap niya ako, at hinahaplos-haplos ang buhok. Hindi ko naman mapigilan ang mga luha ko sa pagpatak sa kabila ng maraming taong nakapaligid<br />
<br />
“Tahan na Tol… nasasaktan akong nakikita kang ganyan.”<br />
<br />
“Hirap kasi Kuya eh… Di ko yata kaya. Ilang oras na lang at ako na lang mag-isa ang maiiwan dito...”<br />
<br />
“Masakit din naman ito para sa akin eh. Pero nag-usap na tayo tungkol dito diba? Hayaan mo at palagi kitang tatawagan o ititext, ok? At ikaw din, kapag may problema ka, tawagan mo lang ako, isusumbong mo sa Kuya ang lahat ng mga nang-aaway sa iyo.” Ang biro niya upang mapangiti ako sabay halik sa noo ko. Alam ko, gustong magpakatatag ni Kuya Rom para sa akin.<br />
<br />
Tumango lang ako.<br />
<br />
Nasa ganoon kaming seryosong pag-uusap noong may babaeng bigla na lang sumulpot sa harap namin at galit na galit nitong kinumpronta si Kuya Rom. Noong tiningnan ko, si Kris pala ito, ang girlfriend ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Romwel!” ang sambit niya. “Aalis ka pala, di mo man lang ipinaalam sa akin? Ano ba talaga ako sa iyo?! Ha?” ang sigaw ni Kris, ipinaramdam kay Kuya Rom na magkasintahan nga sila ngunit may mga bagay pala itong itinatago sa kanya.<br />
<br />
Agad namang hinaltak ni Kuya Rom ang kanyang braso at hinila palayo sa amin, sa isang sulok na hindi namin marinig. Syempre, gulat na gulat ako. Nawaglit kasi sa isipan ko na may iba pa palang nagmamahal kay Kuya Rom na nawala sa isip kong itanong sa kanya. Ang masaklap, may nararamdaman akong selos. Hindi kasi klaro sa akin kung bakit ba may Jason na siya, may Kris pa. Kaya hindi maiwasang sumiksik sa utak ko ang mga katanungan.<br />
<br />
Noong mapansin ni Shane na naiwan akong mag-isa, nilapitan niya ako. “Is that Kris?” tanong niya.<br />
<br />
“Oo. Bat mo siya kilala?”<br />
<br />
“Of course, Romwel told me everything.” Ang sagot niya, tiningnan ako, mistulang tinitimbang ang naramdaman ko. “Don’t worry Jason… ikaw ang mahal ni Romwel” ang nasambit na lang ni Shane.<br />
<br />
“E… kung mahal nga niya ako… bakit kilangan pa niyang maggirlfriend? Bakit nakikipagkita pa siya sa babaeng iyon?” ang sagot ko naman, ipinahalatang may bahid hinanakit ang kalooban ko.<br />
<br />
“E… malay natin, baka may dahilan siya.” Ang sagot naman ni Shane.<br />
<br />
“Ano naman kaya ang pwedeng dahilan? Na lalaki siya at kailangan niya ay babae? Na mas masarap ka-sex ang babae? Na… in-love din siya doon?“<br />
<br />
“Hahahaha!” pag butt-in ni Shane tumawa ng malakas.<br />
<br />
“Ba’t ka natawa?”<br />
<br />
“Wala… basta, magtiwala ka lang sa K-u-y-a mo” pag-emphasize niya sa salitang kuya na ibig sabihin ay may iba itong kahulugan.<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
“Huwag mong pabayaan si Kuya Romwel doon Shane ha?” ang seryoso kong nasabi.<br />
<br />
“Oo naman. I will make Romwel feel comfortable sa Canada. Tutulungan ko siya, at ako ang magbabantay sa kanya doon. Kapag may napansin akong hindi maganda, isusumbong ko kaagad siya sa iyo” sagot ni Shane.<br />
<br />
“Talaga ha?”<br />
<br />
“Oo. At hindi ako papayag na mapupunta si Kuya Romwel mo sa kung kahit kanino…”<br />
<br />
“Promise?”<br />
<br />
“Promise!” ang sabi ni Shane, ang mukha ay seryoso din at nakatingin sa akin na tila nanigurong totoo ang sinabi niya.<br />
<br />
Nasa ganoon kaming pag-uusap ni Shane noong lumapit naman ang mga magulang ko. Sino ba iyong babaeng iyon?” ang tanong kaagad ni mama sa akin. Nakita pala nila ang pagdating ni Kris at ang paghila ni Kuya Rom nito sa isang kanto.<br />
<br />
“Si Kris iyon ma… girlfriend ni Kuya Rom!” ang sagot ko.<br />
<br />
Hindi naman nakakibo kaagad si mama. Tinitigan ako na tila naramdaman ang saloobin ko. “Ah…” ang nasambit na lang niya habang tumango-tango.<br />
<br />
Ngunit iba naman ang raksyon ni papa. “Girlfriend? E… di man lang ipinakilala sa atin? Ang gandang babae pa naman! At matangkad!”<br />
<br />
“… gandang babae pa naman at matangkad!” ang bulong ko sa sarili, paggaya sa sinabi niya sabay talikod sa sobrang inis na natuwa pa siya na may girlfriend si Kuya Rom. “Atat na atat na talagang magkaroon ng apo! Hmmmpppt!”<br />
<br />
Tiningnan ko sina Kuya Rom at Kris sa isang kanto. Pansin kong nag-palitan sila ng hindi magagandang salita. Halatang si Kris ay galit na galit habang si Kuya Rom naman ay makikita sa mukhang galit din bagamat nagpipigil ito. At maya-maya, biglang nag walk out si Kris.<br />
<br />
Noong wala na si Kris, dali-dali namang lumapit si Kuya Rom sa amin at kaagad, ako ang tinumbok niya, nakangiti na at biglang ginulo ang buhok ko tapus hinalikan ako sa ulo. “Hmmmmmm!” Ang sambit niya na parang nanggigigil. Naramdaman niya kasing nainis ako sa nakita ko. Marahil ay pakunswelo niya iyon sa akin.<br />
<br />
Marami pa sana akong gustong itanong kay Kuya Romwel at gusto ko pa sanang masarili siya ngunit nagkukwentuhan na sila ng mga magulang ko kasama si Shane kaya hindi ko na rin maipalabas ang mga saloobin kagaya ng kung bakit hindi niya binanggit sa akin ang tungkol sa pakikipagrelasyon pa rin niya kay Kris.<br />
<br />
Hanggang sa nagpaalam na papasok na sina Shane Kuya Romwel sa check-in area. “Pa, Ma… aalis na kami.” Sabi niya kina mama at papa. “Tol… alis na ako. Pakabait ka dito ha?” Sabi niya sa akin sabay yuko at bulong sa tainga ko, “Tandaan mo lagi, mahal na mahal ka ni Kuya” sabay halik naman sa pisngi ko, “Mwah!”<br />
<br />
Sa narinig ko, hindi ko na naman napigilang ang sariling humagulgol at humikbi. Niyakap ko si Kuya Rom ng mahigpit at tila isa akong batang inagawan ng kendi na nagdadabog. “Bakit ka pa kasi aalis eh!!!”<br />
<br />
Ngunit wala nang magawa pa si Kuya Rom. Napapagod na rin siguro siya sa kaka-explain sa akin kung bakit kailangan pa niyang umalis. Tinitigan na lang niya ako. Hinaplos ang pisngi ko at pinahid ng kanyang kamay ang mga luhang dumaloy doon. Alam ko, gusto niya akong halikan. Ngunit nandoon sina mama at papa nakatingin sa amin kaya hindi niya magawa-gawa ito.<br />
<br />
Nakatalikod na sina Kuya Rom at tinumbok na ang gate papasok sa check-in area noong hinabol ko pa ito. “Kuya Rom!”<br />
<br />
Noong makaharap na siya, niyakap ko siya ng napakahigpit. Inabot ko ng isa kong kamay ang kanyang ulo at hinila ito palapit sa mukha ko. Bahagya naman siyang yumuko at noong maglapat na ang aming mukha, hinalikan ko ang bibig niya. Hindi siya pumalag at ginantihan din niya ang halik ko. Naghalikan kami sa gitna ng maraming tao, walang pakialam sa maaring sabihin o isipin nila. Mainit, mapusok, nag-aalab. Iyon ang pinakamemorableng halik na hindi ko maiwaglit-waglit sa isip sa buong buhay ko.<br />
<br />
“Tol… I love you. Tandaan mo palagi iyan. Ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko.” Ang bulong ni Kuya Rom sa akin sabay talikod at dire-deretsong pumasok sa gate.<br />
<br />
Noong nilingon ko ang paligid ko, nagtitinginan naman ang mga tao sa akin. Alam ko, marumi ang mga isip nila. Ngunit wala na akong pakialam. Ang nangingibabaw sa isip ko ay matinding lungkot sa paglisan ni Kuya Rom.<br />
<br />
Habang naglakad si Kuya Rom papasok na sa gate, mistulang tinadtad ang puso ko sa sobrang sakit na naramdaman at nakapatong sa mga balkat ko ang buong mundo sa bigat nito. Sinundan ng mga tingin ko ang paglalakad niya at noong nilingon niya ako at kinamayan bago siya pumasok doon, hindi ko na napigilan ang sariling humagulgol.<br />
<br />
Nasa ganoon akong katinding lungkot at pag-iiyak noong magulat ako sa sigaw ng dalawang babae, “Romwel! Romwellllll!!!”<br />
<br />
Ngunit hindi na narinig ito ni Kuya Romwel na tuluyan nang nakapasok sa check in area. Tiningnan kong maigi ang dalawa. Hindi ko sila kilala. Magaganda at mukhang mga estudynte pa.<br />
<br />
“Siguro ay mga tagahanga lang niya.” Ang nasabi ko na lang sa sarili. At hindi ko na inalam pa kung sino ang dalawang babaeng iyon.<br />
<br />
Hindi kaagad ako umalis ng airport. Alam ko kasing may 2 oras pa bago lilipad ang flight nila ni Kuya Rom at shane. Bagamat alam kong naghihintay ang mga magulang ko sa sasakyan, nanatiling nakatayo lang ako sa may gate kung saan pumasok si Kuya Romwel at Shane, patuloy na umiiyak, patuloy na inuukit sa isipan ang huling eksena kung saan ako nilingon at kinamatyan ni Kuya Romwel sa gate na iyon.<br />
<br />
Aalis na sana ako sa lugar na iyon noong mula sa speaker ng airport, “Mr. Jason Iglesias, please approach gate number 5. To gate number 5 please Mr. Iglesias!”<br />
<br />
Nanlaki bigla ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa narinig. Noong tiningnan ko ang gate kung saan pumasok ni Kuya Romwel, “Ito nga ang gate na tinutukoy!”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-61841694827860833602011-02-19T08:12:00.000-08:002011-02-19T08:12:09.015-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/04/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-19.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [19]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, APRIL 9, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4851787596138364362&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4851787596138364362&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4851787596138364362&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4851787596138364362&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4851787596138364362&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
-----------------------------<br />
<br />
Lumabas si Kuya Rom sa kuwarto ko na hindi na man lang ako kiniss. Marahil ay masakit din iyon sa kalooban niya ngunit tinatagan lang niya ang loob at pinanindigan ang nasa isip na turuan akong masanay sa ganoong pakikitungo.<br />
<br />
Buong magdamag na hindi ako nakatulog. Nasanay na kasi akong nasa tabi ko si Kuya Rom at kayakap ko, ka-wentuhan, kaharutan bago matulog. Alam ko, masakit din ang kalooban niya sa mga nangyayari ngunit ewan. Marahil ay talagang matatag lang ang loob niya.<br />
<br />
Kinabukasan, sabay-sabay kaming lahat na nag-almusal. Magkaharap kami ni Kuya Rom ngunit wala kaming kibuan. Para kaming hindi magkakakilala. Pansin ko sa mga mata niya na hindi rin ito nakatulog nang maayos.<br />
<br />
Nasa kalagitnaan kami ng almusal noong binasag niya ang katahimikan. “Balak ko pong magpunta ng Canada Pa… Ma… tutulungan ako ni Shane at doon ako magtrabaho sa kumpanya nila. Nag-usap na rin no po kami sa phone kagabi.”<br />
<br />
Bigalang napatingin si papa kay Kuya Rom, bakat sa mukha ang pagkabigla. “Bakit pumasok sa isip mo iyan? Ano ba ang plano mo?”<br />
<br />
“Mas maganda na po sigurong doon ko na lang hahanapin ang swerte ko…”<br />
<br />
Pansin ko naman ang biglang paglungkot ng mukha ni mama. At ramdam ko din na nalungkot si papa, hindi lang niya ipinahalata ito. Marahil ay naisip niyang kung aalis si Kuya Rom, ay baka hindi na babalik pa ito. “Dahil ba iyan sa pagbabawal ko sa inyong dalawa ni Jason na magsama o mag-usap?” tanong uli ni papa.<br />
<br />
“O-opo…” ang may pa-aalangang pag-amin ni Kuya Rom na nanatiling nakayuko at ibinaling ang tingin sa akin nang hindi natinag sa pagkayuko.<br />
<br />
Mistulang piniga naman ang puso ko sa nakakaawang anyo ni Kuya Rom. Nagmamakaawa ang mga mata niya, nakikipag-usap. Pakiramdam ko ay gusto niya akong lapitan, yakapin, suyuin. Ngunit sa tingin na lang niya ito pwedeng ipadama. Nagtinginan kami ng palihim.<br />
<br />
“Mas mabuti na po sigurong sa ganitong nasa malayo ako upang siguradong hindi namin masuway ang utos ninyo” dagdag ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Bakit ba Romwel? Ang sambit ni papa, ang boses ay tumaas. “Napakabigat ba na bagay ang hiniling ko upang magawa mo ang desisyon na iyan?” tanong ni papa sa kanya, ipinahiwatig na tutol siya sa pag-alis ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Opo… malaking bagay po”<br />
<br />
“Malaking bagay? O, come on Romwel. Grow up! Kung ikaw kaya ang nasa lugar ko at nakita mo ang dalawa mong anak na may ginawang… ugh!” bahagyang napatigil si papa, hindi nakayanang sabihin ang nasaksihang ginawa namin ni Kuya Rom. “Ano ba ang gagawin mo? Kung ibang tao lang ako, baka ipinabugbog na kita, o ipina-salvage, o ba ipinakulong. Ngunit hindi ko ginawa iyan, Romwel bagamat na-disappoint ako sa iyo sa nakita ko. Ito ay dahil naintindihan ko na mga bata pa kayo… mapusok at mapangahas. Nilawakan ko ang pang-unawa ko sa inyo. At mataas ang expectation ko, malaki ang plano ko para sa iyo - na sana, isang araw ay ikaw tatayong lider ng pamilyang ito. Matatanda na kami ng mama mo, at si Jason ay wala pa sa tamang edad at experience… At nakita ko sa iyo ang lahat ng magandang kalidad. Pinangarap kong magkaroon ng mga anak na lalaki, Romwel na siyang maglaganap sa mga ‘Iglesias’, magpatuloy sa pagpapatakbo ng mga lupain na minana ko pa sa mga kanuno-nunuan ko.”<br />
<br />
“Naintindihan ko naman po iyon eh…”<br />
<br />
“Ganoon naman pala. E bakit ka pa aalis? Napakalaking paghihirap ba para sa iyo ang kagustuhan kong magiging tama ang lahat sa pamilyang ito? Gawin mo lang naman ang pagiging kuya mo kay Jason at tulungan mo na rin kami dito ng mama mo. Matatanda na kami Romwel. Kapag may nangyari sa amin habang wala ka, maaatim mo ba ito?”<br />
<br />
Hindi nakakibo si Kuya Romwel. Pakiramdam ko naman ay tumagos sa puso ko ang paliwanag ni papa, medyo nagliwanag ng kaunti ang isip ko sa sinabi niya.<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
“Mahal ko po si Jason pa, higit pa po sa kapatid...” ang biglang nasambit ni Kuya Rom, ang boses ay halos mag-crack.<br />
<br />
Pakiwari ko ay may biglang sumabog na bomba sa gitna ng hapag kainan. Si mama ay napatakip sa bibig, hindi makapaniwala sa narinig. Hindi ko lubusang maipaliwanag ang tunay na naramdaman sa pagsiwalat ni Kuya ng aming sikreto. Nainis dahil sinabi niyang mahal niya ako ngunit feeling proud dindahil sa kabila ng lahat, walang takot niyang sinabi sa mga magulang ko ang naramdaman niya para sa akin, hindi alintanang sa pagbunyag niyang iyon ay maaring sumiklab muli ang galit ni papa.<br />
<br />
“Pakiulit nga ang sinabi mo?” Ang tanong uli ni papa sa kanya, gustong makasiguro sa narinig.<br />
<br />
Ngunit nag butt-in ako, ipinaramdam kay Kuya Rom na pinanindigan ko rin ang naramdaman ko para sa kanya sa harap ng mga magulang ko. “Mahal ko rin po si Kuya Rom pa! At nagmahalan po kami!”<br />
<br />
Alam ko gulat na gulat din si mama sa narinig. Ibinaling ng papa ko ang mga tingin niya sa akin, kitang-kita ko ang pamumula ng mukha niya. “What???! Shut up Jason! Hindi mo alam ang pinagsasabi mo! Anong nalalaman mo sa pag-ibig? Wala ka pa sa tamang edad!” ang nasambit niya sabay tingin kay mama na hindi rin malaman ang gagawin o sasabihin. “Hindi ka na nahiya sa sarili mo? Hndi ka na naawa sa amin ng mama mo?” ang galit na tanong ni papa sa akin.<br />
<br />
Ano pa nga ba ang isasagot ko; wala. Gusto ko mang mangatwiran na hindi ko kagustuhan ang isinisigaw ng puso, hindi rin ko ito maaring sabihin sa gitna ng init ng ulo ni papa. Kapag nasa ganoong galit kasi siya, mahirap siyang kontrahin dahil lalo lang itong magpalalala sa sitwasyon. Yumuko na lang ako at tumahimik.<br />
<br />
“K-kaya nga po aalis na lang ako para po walang madamay at hindi po magugulo ang pamilyang ito. Ito lang po ang naisip kong solusyon.” Ang pag butt-in ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Arrgggggghhhhh!” ang sambit ni papa ang dalawang kamay ay itinakip sa mukha, halatang naguguluhan. “Aatakehin ako sa puso nito! Gusto niyo na yata akong mamatay!”<br />
<br />
Tahimik. Lahat kami ay hindi makapagsalita.<br />
<br />
“Gaano ka ba katagal doon?” tanong ni papa kay Kuya Rom.<br />
<br />
“Pinakamatagal na po ang dalawang taon pa… gusto ko lang pong mag-isip-isip. At kung papayag po kayo, babalik din ako dito sa pamilyang ito...” Paliwanag ni Kuya Rom.<br />
<br />
Hindi nakasagot kaagad si papa, mistulang inanalyze-ang sinabi ni Kuya Rom. Maya-maya, nag tone down ang boses. “Ano pa nga ba ang magagawa ko?” Ang naisagot niya na tila nahimasmasan. “Pero tandaan mo ito, Romwel… kapag may nangyari sa amin ng mama mo na wala ka dito, kasalanan mo ang lahat nang ito” dagdag ni papa, pangongonsyensya kay Kuya Rom.<br />
<br />
“Hindi po mangyari ang ganyan pa. Hindi ko papayagang may mangyaring hindi maganda sa inyo ni mama. Kayo na lang po ang natirang pamilya ko…”<br />
<br />
Sa takbo ng pag-uusap nilang iyon ni papa at Kuya Romwel, ramdam kong nagkaintindihan sila sa solusyon at desisyon ni Kuya Rom na siya’y aalis. Ngunit para sa akin, ito ay napakabigat. Hindi ito kayang tanggapin ng kalooban ko. Ayokong lumayo si Kuya Romwel. Ayokong tuluyang siyang mawalay sa akin. Dahil kapag nangyari ang ganoon, alam kong maaarign hindi na siya babalik o kaya ay mahanap na siyan iba. Sumisigaw ang isip ko sa pagtutol.<br />
<br />
At namalayan ko na lang na tumulo ang mga luha ko. Tumayo ako, “Excuse me!” ang sambit ko sabay takbo patungo sa kuwarto ko, ang mga kamay ay pahid-pahid ang mga luhang dumaloy sa pisngi.<br />
<br />
Nagmukmok ako sa kwarto. Maya-maya, pinuntahan ako ni mama. Nakatayo lang siya sa may pintuan at tinitingnan ako. “Galit ka ba sa akin ma…?” ang tanong ko habang pahid-pahid ko ang mga luhang patuloy na dumaloy sa aking pisngi.<br />
<br />
Lumapit si mama sa kama, naupo sa gilid nito at niyakap ako. “Hindi Jason… naintindihan kita”<br />
<br />
At sa narinig, hindi ko na napigilan pa ang paghagulgol sa mga bisig niya. “Bakit ganito ma? Bakit mahal ko si Kuya Rom? At bakit kailangan naming magkalayo?”<br />
<br />
Hinaplos-haplos naman ni mama ang likod ko. “Jason… umiyak ka lang nang umiyak, ok lang iyan. Ipalabas mo ang lahat ng mga hinanakit mo. Nandito lang ako. Hindi ko alam ang dahilan kung bakit mahal mo si Kuya Rom mo nang higit pa sa kapatid pero bata ka pa, anak. Pilitin mong labanan ang sariling emosyon. Kung tunay mang pagmamahal nga iyang naramdaman mo ngayon o bahagi lang iyan sa proseso ng iyong pagmamature, isipin mo palagi na ang mundo mo ay hindi lang dapat umiikot sa iisang tao o sa kung sino man ang itinibok ng puso mo. Buksan mo ang iyong mundo at lawakan ang iyong pang-unawa, intindihin ang kalagayan ng iba pang mga taong nagmamahal sa iyo. Si Kuya Rom mo, intindihin mo siya at bigyan ng space. Si papa mo, intindihin mo ang kanyang naramdaman bilang ama na nagmamahal din sa iyo. Ako… bilang ina na nababalisa din kapag may naramdaman kang hindi maganda. May sakit sa puso ang papa mo. Hahayaan mo bang mawala ang papa mo o atakehin dahil sa kagustuhan mong makapiling si Kuya Romwel mo? At ako, masakitin na rin… at nalulungkot kapag nakikita kang ganyan.”<br />
<br />
Tila nahimasmasan naman ako sa paliwanag ni mama sa akin. “Ma… hindi ko alam ang gagawin ko.”<br />
<br />
“Basta anak, turuan mo ang sariling tanggapin ang lahat. Palawakin mo ang iyong pang-unawa. Isipin mo na hindi lahat ng mga pangyayari sa mundong ito, kasama na ang ating mga nararamdaman ay alam natin ang dahilan. Minsan malalaman na lang natin ang dahilan nito kapag nalampasan na natin ang lahat, at natutu tayo sa mga leksyon nito. Pero sa ngayon, hindi pa natin masabi. Basta, lakasan mo lang ang loob mo. Lahat ng tao ay dumadaan sa mga pagsubok. Ang iba nga d’yan ay mas matindi pa kaysa naranasan mo. Alam kong mahirap para sa iyo ngayon pero ok lng ang umiyak, ok lang ang i-unload mo ang lahat ng mga hinanakit mo, nandito lang ako anak.”<br />
<br />
“Salamat ma…” ang nasabi ko.<br />
<br />
“Bakit di mo dalhin mo dito ang mga kaibigan mo. Mag-jamming kayo dito sa bahay, mag-party kayo... para malimutan mo ang mga hinanakit mo, walang problema.”<br />
<br />
At iyon nga ang ginawa ko. Kinabukasan, nagpa-party ako. Mga dati kong kasamahan sa team kasama na rin si Kuya Paul Jake. Sa kwarto ko kami nag jamming dahil nandoon ang music corner ko at videoke system. Dahil pinagbawalan nga kaming magsama ni Kuya Rom, hinahanap nila ito. Ang sagot ko na lang ay nasa bukid siya at may ipinagawa si papa sa kanya kahit na ang totoo, hindi ko rin alam kung saan siya nagpunta o ano ang ibinigay sa kanyang assignment ni papa. Ayaw kasing magsalita ng mga katulong namin kapag tinatanong ko. Bilin daw iyon ni papa. Naniwala naman ang mga kaibigan kong may lakad nga si Kuya Rom. Niloloko nga nila ako na kung pwede ba daw na lahat sila ay magpaampon na rin sa mga magulang ko. Tawanan.<br />
<br />
Ngunit si Kuya Paul Jake ang nakakaamoy na may hindi magandang nangyari sa amin ni Kuya Rom. Habang nagkakantahan ang mga ka-tropa ko, ikinikwento ko sa kanya ang lahat. At ang nasabi lang niya ay na sang-ayon siya sa sinabi ng mama ko.<br />
<br />
Ngunit may isang sikreto ding ibinunyag si Kuya Paul Jake sa akin na siyang lalong nagpatindi sa bigat na dinadala ng kalooban ko. Nakita daw niya si Kuya Romwel sa syudad at kasama ang dating girlfriend na ang pangalan ay si Kris. Nakita ko na ang babaeng iyon noong sinundo niya si Kuya romwel sa Athletic meet sa karatig-bayan. Maganda ito, matangkad, pang-modelo ang porma. At napansin daw ni Kuya Paul Jake na sobrang sweet ang dalawa. Ang masaklap, parang galing daw ang sinasakyan nilang taxi sa isang motel.<br />
<br />
Syempre, hindi ko na naman maiwasan ang hindi mapaiyak sa narinig na balita. Ansakit kaya. Pagkatapos niyang sabihing lalayo na siya, atsaka pa iyong nalaman ko din na nagkabalikan na naman sila ng girlfriend niya. Naisip ko tuloy kung sinadya ba niya akong saktan upang magalit ako sa kanya at hindi na maghahabol pa o talagang ayaw na niya sa akin. Parang sobra-sobra na kasi ang sakit na naramdaman ko at parang hindi ko na makayanan ang mga ito.<br />
<br />
Kaya sa kabila nang ginawa kong pag-aliw sa sarili at pag-iimbita sa mga kaibigan sa bahay, hindi pa rin mapawi-pawi ang sobrang sakit na aking naramdaman. Araw-araw sa kainan ko lang naikikita si Kuya Rom, kasama sina mama at papa. At hindi kami nagkikibuan. Puro palihim na tingin lang. Para bang mga tao kaming hindi magkakakilala, nagkakahiyaan, ngunit may kinikimkim para sa isa’t-isa. Kapag nahuli ko siyang tinitingnan ako, bigla siyang yuyuko. At kapag ako naman ang nahuli niyang tumitingin sa kanya, parang hindi ko rin kayang salubungin ang mga tingin niya. Hirap. Grabe. Hindi ko rin alam ang kung ano man ang laman ng isip niya… Minsan tuloy di maiwasang maitanong sa sarili kung mahal pa ba niya talaga ako...<br />
<br />
Isang linggo, dalawang linggo, tatlong linggo, isang buwan ang nakaraan, ganoon pa rin ang setup namin. Wala akong alam kung saan at ano ang mga ginagawa niya. Bagamat nakakasama ko siya sa hapag kainan kasama sina mama at papa, wala naman kaming imikan, puro lang nakawan ng tingin.<br />
<br />
Isang gabi habang nagmumukmok ako sa kwarto, pumasok si mama. “Jason, may sasabihin ako sa iyo.”<br />
<br />
“Ano iyon ma?” sagot ko.<br />
<br />
“Sa makalawa na ang alis ni Kuya Romwel mo patungong Canada…”<br />
<br />
Mistula naman akong natamaan ng kidlat sa narinig at biglang umiyak at humagulgol na. “Maaaaaaaaa! Ansakit po!”<br />
<br />
“Kaya nga kinausap ko ang papa mo na kung maari ay pagbigyan kayong makapag-usap at makapag-bonding kahit nitong nalalabing 2 araw na lang na nadito si Kuya Rom mo. At pumayag naman siya. Kaya nandito si Kuya Romwel mo” ang sabi ni mama. “Romwel! Pasok ka na!” ang sigaw ni mama nakaharap sa may pintuan.<br />
<br />
Nong bumukas ang pinto, bumulaga sa paningin ko si Kuya Romwel.<br />
<br />
“O sige, bahala na kayo rito… aalis na muna ako” ang pagpaalam ni mama na dumeretsong lumabas at isinara ang pinto.<br />
<br />
Hindi ko lubos maisalarawan ang sobrang saya noong makita si Kuya Romwel na nakatayo sa harap ng pintuan at nakatingin sa akin. Bagamat masakit din ang loob ko sa nalaman na sweet na uli sila noong girlfriend niyang si Kris, nanaig pa rin ang pagnanais kong mayakap siya at mahalikan. Bagong paligo, suot ang bago at puting sweatshirt na may stripes na blue, naka-faded jeans… bagay na bagay sa kanya na mistula siyang isang modelo o artistang tingnan. Walang ipinagbago ang ganda ng hubog ng kanyang katawan. Nandoon pa rin ang maganda at nakakabighani niyang mga mata. Ngunit ang buhok niya ay noon ko lang napansin; pinahaba pala niya ito na lalo namang nagpatingkad sa taglay niyang maganda at flawless na mukha.<br />
<br />
Tatakbo na sana ako upang salubungin siya ng yakap at halik ngunit hindi pa man ako nakabalikwas sa kama, bigla na lang itong dumeretso sa sofa ng music corner ng kwarto ko at naupo doon. Tinitigan kong maigi ang mukha niya. Pansin ko ang lungkot na ipinamalas nito.<br />
<br />
Hindi ko maiwasang hindi malito sa ipinakita niyang kilos. At dahil dito, tila tinablan ako ng kung anong hiya o pagtatampo, nagtatanong sa sarili kung siya pa rin ba ang kuya ko na mahal ako, o may nagbago na sa kanya, dahil sa sinabi sa akin ni Kuya Paul Jake. At dahil sa pagtatagpi-tagpi ko sa kwento at sa nakita ko sa kanya, parang tinadtad ang puso ko sa sobrang sakit, sama ng loob at awa sa sarili. Dali-dali kong hinablot ang kumot at doon, umiyak nang umiyak upang hindi niya mahalata.<br />
<br />
Nanatili akong nakahiga, nagtakip ng kumot, at bagamat umiiyak, ang mga tenga ko naman ay nakikinig sa sa mga kaluskos sa kwarto, kasama na sa mga kantang pinapatugtog niya sa component system.<br />
<br />
Nakaraan ang 30 minuto at nanatili pa rin kami sa kani-kaniyang pwesto; ako nakahiga sa kama, nagmamanman sa bawat galaw niya at siya, nakaupo lang sa sofa, nanonood ng tv na tila malalim ang iniisip o baga naghintay ng kung anong darating.<br />
<br />
Maya-maya, narinig ko na lang na pinatugtog niya ng malakas ang paborito naming kanta. Ewan kung pinatugtog niya iyon upang iparinig iyon sa akin o sadyang gusto lang niyang marinig iyon.<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me<br />
<br />
There were times I felt like giving up<br />
Haunted by memories I can't give up<br />
Wish that I never let you go and slip away<br />
Had enough reasons for you to stay<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
Baby you need to come home... back to me<br />
<br />
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side<br />
Cold as ice I feel deep down inside<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
<br />
Baby you need to come home back to me...”<br />
<br />
Pinakinggan kong maigi ang bawat kataga ng kanta at isiniksik sa utak ko ang mensahe nito na akma sa amin, sa kalagayan namin, sa mga nangyayari sa amin.<br />
<br />
Hindi ko na napigilan pa ang sarili. Bumalikwas ako sa higaan at tinumbok ang sofa kung saan siya nakaupo. Umupo na rin ako sa tabi niya. Parang wala lang sa kanya ang ginawa kong iyon. Nakayuko siya, takip-takip sa mukha ang isang kamay na tila natutulog o ano.<br />
<br />
Kahit na nakaupo na ako doon, wala pa rin siyang imik. Mistulang hindi niya napansin ang pagtabi ko sa kanya o sadyang ayaw lang niya akong pansinin.<br />
<br />
Hindi na ako nakatiis pa at ang nasambit ko, “K-kuya, nandito pa ang singsing mo sa daliri ko…” sabay abot sa kamay ko kung saan nandoon ang daliri na nakasukbit ang singsing niya…<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-85110927407188989372011-02-19T08:08:00.001-08:002011-02-19T08:08:11.990-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/04/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-18.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [18]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, APRIL 2, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1271292377547235287&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1271292377547235287&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1271292377547235287&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1271292377547235287&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1271292377547235287&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
http://men4menphilippines.ning.com/group/kuwentongkantonikuyamike<br />
<br />
Author's Note:<br />
<br />
I would like to give a special mention dito sa episode na to ang mga followers ko sa blogsite ko na to (in no particular order): jason, dennis, nashdane, stanley, mariz, neil, jett, alimuom, at marr d. salamat po ng marami. Kahit di ako minsan nakakasagot sa comments ninyo, but nababasa ko iyon at na-appreciate ko ang pagparegister ninyo as followers ng blog ko. TC!<br />
<br />
-----------------------------<br />
<br />
Sa gabing iyon, muli naming pinagsaluhan ang tamis ng aming pagmamahalan. Mas mainit, mas nag-aalab kaysa nauna naming pagniniig. At masasabi kong nasa ibang level na rin ang pagsisiping namin. Sa pagkakataong iyon, ibang klaseng pagpapaligaya naman ang itinuro sa akin ni Kuya Rom. Sa kalagitnaan ng init na aming tinatamasa, biglang lumabas sa mga bibig niya ang, “Tol... ipapasok ko sa iyo.”<br />
<br />
May bahid na takot man ang marinig iyon sa kanya, hindi naman ako lantarang umayaw. Naisip ko na kapag mahal mo ang tao, ibibigay mo sa kanya ang kung ano man ang gusto niya na kaya mong ibigay. “K-kuya, hindi ko pa naranasan ang ganoon. B-baka masakit po, parang hindi ko kaya... anlaki pa naman niyan!” tukoy ko sa ari niya.<br />
<br />
“Dahan-dahanin ko lang tol... please? Libog na libog na ako e.”<br />
<br />
At dahil sa sobrang libog ko na rin, hindi ko na magawang tanggihan pa ang kagustuhan ni Kuya Rom. Habang hinagod niya ng halik ang aking bibig, leeg at kinagat-kagat ang tila butil sa ilalim ng aking utong, ipinasok naman ang isang daliri niya sa butas ng aking likuran matapos lagyan ito ng pampadulas.<br />
<br />
“Ahhhhhhhh!” Ang ungol ko habang kinakalikot ng daliri niya ang kaloob-looban noon. Hindi ko maipaliwanag ang magkahalong kiliti sa ginagawa ng bibig niya sa katawan ko at sa daliri niya sa ilalim ng aking butas. At habang inilabas-masok niya ito, hindi ako makgandaugaga paghalinghing. “Ahhhhhh, ahhhhh, ahhhhhh!”<br />
<br />
“Masarap ba tol? Masarap ba?” Ang tanong niyang sinabayan din ng ungol.<br />
<br />
“O-opo kuya. Masarap po…” ang sagot ko.<br />
<br />
Maya-maya, pinahiga niya akong nakatihaya sa kama at itinaas ang mga paa, ipinatong ang mga ito sa kanyang mga balikat. Pagkatapos lagyan ng pamapadulas ang tigas na tigas at ga-kabayo sa laki niyang pagkalalaki, itinuon niya ito sa butas ng aking likuran.<br />
<br />
“K-kuya, dahan-dahan lang po... masakit!” ang sambit ko noong naramdaman kong pwersahan niyang idiniin ang ari niya sa lagusan ng butas ko.<br />
<br />
“Relax ka lang tol... mabilis lang ito. Dahan-dahanin ko lang.”<br />
<br />
“D-dahan-dahan lang Kuya...” Sagot ko, kagat-kagat ang sariling labi.<br />
<br />
Dahan-dahan nga niyang ibinaon ang kanyang sandata. Dahil sa sobrang kipot pa ng aking likuran, naka-ilang ulit din niyang pinilit na mapasok ito. Kitang-kita kong pinapawisan na siya ngunit hindi pa rin maipasok iyon at ngingiwi-ngiwi naman ako kapag nakatutuko na doon at dinidiin niya. “K-uya, wag na lang po. Hindi ko yata kaya.” Ang nasabi ko noong mapansing hirap na hirap na kaming dalawa sa kahit anong posisyon ang gagawin namin. Nand’yan yung lalagyan niya ng unan ang may parteng puwetan ko, nand’yan iyong patuwarin niya ako…<br />
<br />
Ngunit tila naalipin na si Kuya sa kamunduhan. Pagkatapos ng ilang minuto, nakapasok din ang ulo ng ari niya sa butas ko. Sobrang sakit ang naramdaman ko. Tila napupunit ang buo kong lukuran at ang kaloob-looban nito. “Arrgggggggg! Kuya, ansakittttttttt! Arrgghhhhhhh!” ang pigil kong pagsigaw, ang mukha ay hindi ma-drowing sa tindi ng sakit.<br />
<br />
“Rrelax ka lang tol.” Ang sabi niya habang inihinto ang pagdiin ng kanyang harapan sa butas ko, hinayaang nakapasok ang halos kalahati ng katawan ng kanyang tirik na tirik na ari.<br />
<br />
Pakiramdam ko naman ay nagdurugo ang pwet ko sa sobrang sakit. Ang mukha ko ay nakangiwing nagmamakaawa habang tila matanggal na ang sariling labi sa lakas ng pagkakagat ko nito. Pilit namang inabot ng mga labi ni kuya ang leeg ko at hinahalik-halkian ito, tila nagdedeliryo. “Tolllllll, ansaraaapp.” At noong kinagat-kagat at sinipsip-sipsip na naman niya ang utong ko, mistulang nalimutan ko na ang sakit na dulot nang bahagyang pagkapasok ng ari niya sa likuran ko.<br />
<br />
Noong makitang tila nasasarapan na naman ako, itunuloy na naman ni Kuya ang pagdiin ng ari niya hangngang sa makapasok na ang buong katawan nito sa kaloob-looban. “Arrrgggggggg! Ansakit kuya! Ansakitttttt poooooo!!!!!” sigaw ko.<br />
<br />
Ngunit naalipin na ng kamunduhan si Kuya Rom at hindi na niya napansin pa ang daing ko. “Tol... sandali lang to, tol.” Ang sambit niya habang umuulos na nakasampa sa akin. “Ansarap mo tol! Tol... tol... tol... Ahhhhh! Ahhhhh! I love you tol... ansarap!” ang narinig kong magkahalong ungol at banggit niya sa pangalan ko.<br />
<br />
Wala na akong magawa pa kungdi ang tiisin ang matinding sakit sa patuloy niyang pag-ulos. Hanggang sa naramdaman kong tila lalong lumalaki pa ang ari niyang nakabaon sa likuran ko at binilisan nang binilisan ang pagbayo, idiniin ng husto ang pagpasok ng ari niya. “Tol... lalabasan na ako tol. And’yan na ako tollllllll. Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhhhh! Ahhhhhhh! Ahhhhhhhh! Tollllllllllllllll” ang sambit niya. Hanggang sa ang narinig ko na lang sa kanya ay ang mabilis at habol-habol niyang paghinga.<br />
<br />
Noong mahimasmasan na, dahan-dahan niyang hinugot ang pagkalalaki niya sa ilalim ng butas ko. Sobrang hapdi ang naramdaman ko. “Argggh!” ang nasambit ko. Hindi ako halos makakilos sa sobrang kirot. Noong tiningnan ko ang beedsheet, may bakat ng mga dugo ito.<br />
<br />
Humiga siya sa gilid ko at tumagilid, niyakap ako. “Sorry tol... Sobrang na-miss lang kita, at atat na atat talaga ako sa iyo. Salamat at pinagbigyan mo ako.” Ang sabi ni Kuya Rom sabay halik niya sa bibig ko. Naghalikan kami. Inabot ng isa niyang kamay ang ari ko at nilaro-laro ito hanggan sa tumigas. Binati niya ito habang patuloy niya akong hinahalikan sa bibig, sa leeg, sa dibdib... hanggang sa naramdaman ko na lang na tila marating ko na ang sukdulan. “Ahhhhh! Kuya, lalabasan na ako! Ahhhhhhh!” sambit ko, sinambunutan ng malakas ang buhok ni Kuya Rom na nagpaubaya na lang sa ginawa ko sa kanya. At pumulandit ang dagta ko sa dibdib, pati na rin sa mukha ni Kuya Rom. Naghalikan uli kami, pinaglalaruan ng mga dila namin ang katas na galing sa ari ko. Hanggang sa unti-unting humupa ang init na naramdaman ng aming mga katawan.<br />
<br />
Maya-maya, bumalikwas ako sa higaan at tinungo ang shower. Noong maupo ako sa inodoro at umire, Sobrang hapdi pa rin ang naramdaman ko. Tiningnan ko ang laman ng inodoro. Magkahalong dagta ni Kuya Rom at dugo ang naghalo sa tubig na lumabas galing sa aking likuran.<br />
<br />
Hindi ko lubos maipaliwanag ang naramdaman. Masaya na napagbigyan ko ang mahal kong Kuya at masakit dahil natatakot na baka hahanap-hanapin ko ang ganoon at tuluyan na akong maalipin sa isang damdaming hindi ko alam kung kaya bang tanggapin ng aking mga magulang.<br />
<br />
Noong bumalik na ako sa kama, nakahiga pa rin si Kuya Rom, bakat sa mukha ang abot-langit na saya. Humiga ako sa tabi niya. Tumagilid siya paharap sa akin at hinalikan ako sa bibig. “Mwah! Sarap talaga ng bunso ko!” sambit niya.<br />
<br />
Hindi ako sumagot. Naglalaro sa isip ang eksenang nangyari, ang ibang level na pagtatalik na namagitan sa amin sa gabing iyon.<br />
<br />
Maya-maya naitanong ko ang tungkol sa kanila ni Shane. “T-too bang boyfriend mo si Shane?”<br />
<br />
“Hindi ah… sinet-up ka lang namin upang umamin ka…” ang agad niyang sagot.<br />
<br />
“Waaahhhhh!” ang pag-react ko, nagulat sa sinabi niya. “Set-up lang?”<br />
<br />
“Ang totoo niyan, isang philantropist si Shane at ang mga magulang niya. Iyon bang mahilig sa kawang-gawa, tumutulong sa mga taong nangangailangan. Ganyan ang pamilya ni Shane. At dahil milyonaryo, hindi mahirap sa kanila ang gumastos para sa mga taong gusto nilang tulungan. Noong isinugod ko sa ospital ang inay, walang-wala akong pera. May isang duktor na naawa sa kalagayan naming mag-ina at ini-refer niya kami kay Shane na nagkatong nandito din sa Pinas. Pabalik-balik na lang kasi siya dito dahil sa kanyang projects sa mga mahihirap. Sinubukan kong tawagan siya. At laking pasalamat ko noong pinuntahan niya agad ako sa ospital…”<br />
<br />
“E… paano mo na-open sa kanyang i-set up ako? At bakit”<br />
<br />
“Noong magkausap kami ni Shane, nagmungkahe siyang isama niya ako sa Canada. Marahil ay naawa siya sa kalagayan ko o baka rin ay may iba siyang plano. Alam ko, may gusto din siya sa akin. At kapag sumama ako sa kanya, nakikinita kong may ibang patutunguhan ang lahat. Nabanggit niya kasi na may partner siya sa Canada, kasal sila ngunit nagkalabuan na at nagpaparinig na single na siya at available. Syempre, iba ang kaagad ang sumiksik sa isip ko. Malaki ang utang na loob ko sa kanya at nagpaparinig pa sa akin ng ganoon, bagamat wala naman siyang lantarang sinabi. Ngunit, ewan… bigla kitang naisip noong binanggit niya ang indecent proposal niyang iyon. At ang naisagot ko na lang sa kanya ay pag-isipan ko...”<br />
<br />
“At…?”<br />
<br />
“Iyon… nasabi ko rin sa kanya ang tungkol sa iyo. At napagdesisyonan ko na kapag inamin mong mahal mo ako, hindi na ako sasama sa kanya. Ngunit kapag wala ka namang inamin na mahal mo ako, sasama na ako sa kanya. At iyon ang napagkasunduan namin. Kaya naisipan naming I setup ka. Alam mo naman ang ugali ng mga kagaya ni Shane, sport lang sila.” Sabay tawa. “Kaya, hayun umalis si Shane na mag-isa. Pero babalik din iyon sa isang buwan. Aayusin lang niya ang legal separation nila ng partner niya at babalik uli siya dito upang maghanap ng isang makakasamang Pinoy, dahil Pinoy daw ang type niya.” paliwanang niya. “Kaw ha… kunyari ka pa, mahal mo naman pala ako!” pahabol pa niya.<br />
<br />
“Kuya… naman eh! Dina-drama nyo lang ako.” Ang nasabi ko na lang.<br />
<br />
“Hirap mo kasing umamin e…” sabi niya.<br />
<br />
“E… paano kasi, wala ka namang sinabing mahal mo ako! Alangan namang ipangalandrakan kong mahal kita samantalang andami mo pang babae.”<br />
<br />
“E, binigyan ka nga ng singsin eh. Hindi pa ba sapat iyon? Hindi mo ba naaamoy?”<br />
<br />
“Wala kayang amoy iyong singsing..” biro ko.<br />
<br />
“Ganoon? Gusto mo pangigilan kita uli?” sabay bitiw ng isang nakakalokong ngiti. “Hmmmm! Sarap mo talagang asarin, nakakapangigigil!”<br />
<br />
“Sige, panggigilan mo ako at tatadyakan ko yang opera mo!” biro ko. “E, bakit pala naghalikan kayo sa ospital ni Shane? At sa harap ko pa? Tapos, nagtatawanan kaya kayo noong dali-dali akong lumabas doon”<br />
<br />
“Kaya nga kami nagtawanan kasi hindi naman kasama iyon sa usapan na halikan niya ako e. Siyempre, nagulat ako kaya hindi ko napigilan ang sariling matawa. Biniro ko nga sa pananantsing niya eh.”<br />
<br />
“Kaya siguro dahil nasarapan ka rin! Hindi mo man lang inisip na nasaktan ako…”<br />
<br />
“Nasarapan? Hehe. Nagselos ba. Hmmm! Sarap talaga ng pakiramdam kapag nagseselos ang love mo!” sabay dukot niya sa panga ko at hinalikan ako sa lips. “Mwah! Kung ikaw iyong kahalikan ko, masasarapan ako. At syempre naman, inisip kita. Pero buking ka na kasi e. Kahit galit ka, alam ko ang kiliti mo. Pupuntahan lang kita dito sa bahay at konting lambing, sigurado, pawi na ang lahat ng galit mo sa akin…”<br />
<br />
Sobrang touched naman ako sa sinabing iyon ni Kuya Rom. Tinitigan ko siya. “Mahal mo ba talaga ako Kuya?”<br />
<br />
Tumango siya, seryosong nakatitig sa akin.<br />
<br />
“Bakit mo ako mahal?”<br />
<br />
“Huwag mo nang tanungin pa. Kapag nagmahal ka nang malalim, hindi mo ito kayang ipaliwanag. Kasi kapag ang pagmamahal mo ay may kaakibat na dahilan, ibig sabihin, mababaw lang ito. Kapag ang dahilan na iyan ay naglaho, maglalaho na rni ang pagmamahal mo. Kaya ang sagot ko sa tanong mo? ‘Hindi ko alam’” paliwanag niya. “Basta mahal kita. Iyon na iyon.”<br />
<br />
Tumango na lang ako, napaisip sa sinabi niya.<br />
<br />
“Ikaw, bakit mo ako mahal?” balik niya sa tanong ko.<br />
<br />
“Hindi ko rin alam Kuya. Basta, ang alam ko, masaya ako kapag kasama kita…” ang nasiagot ko na lang.<br />
<br />
“Ibig sabihin, malalim ang pagmamahal mo sa akin?”<br />
<br />
Tumango lang ako. At naramdaman ko na lang na hinaplos niya ang pisngi ko habang tinitigan ng mapupungay niyang mga mata ang aking mukha. At muli, inangkin namin ang gabi…<br />
<br />
Noong makalabas na ng ospital ang inay ni Kuya Rom, doon na rin siya tumira sa amin. Ang maganda pang nangyari ay nag-hire pa talaga ang mama ko ng nurse para maalagaang mabuti ang kalagayan ng inay niya.<br />
<br />
Masaya ako dahil pakiramdam ko ay wala na akong mahihiling pa. Si Kuya Rom ay kasama ko sa sa lahat ng oras, at gabi-gabi kaming nagtatabi sa pagtulog.<br />
<br />
Sa school, pinakiusapan din namin ang lahat niyang professor na pagbigyan si Kuya Rom at huwag i-drop sa mga subjects dahil sa hindi naman niya kagustuhan ang nangyari sa inay niya. At pinagbigyan namannila siya. Kaya, balik eskwela na naman kami at balik sa dating set-up, maliban na lang sa hindi na niya nagbo-boarding house dahil doon na siya umuuwi sa bahay namin.<br />
<br />
Ang mga magulang ko naman ay sobrang tuwa na kasama na namin si Kuya Rom sa bahay. Ang lakas din kasi ng hatak ni Kuya Rom sa mga magulang ko. Kapag nagkasama kami niyan at nagkukwentuhan, parang ang saya-saya nila kapag kausap siya. Tawanan, biruan. Lahat kasi ng kasipagan, kabaitan, ganda ng pakikisama ay ipinakita ni Kuya Rom sa kanila. Kapag may problema ang mga magulang ko, nandyan palagi si Kuya Rom nagbo-volunteer kapag kaya niya, na siya ang bahala, siya ang gagawa… Pati sa pagluluto ng pagkain namin pinasukan na rin ni Kuya Rom, pati ang pamamalengke, paggi-general cleaning ng bahay at pag-aayos ng mga furnitures at arrangement. Kahit ang paghahardinero, paglilinis ng mga sasakyan, ginagawa din niya. Sobrang sipag ni Kuya Rom. At pati ako, natuto rin kahit papaano sa mga ginagawa niya. Kaya, sobrang hanga ang mga magulang ko sa kanya. At siguro din ay talagang likas na magkatugma ang mga panlasa nila.<br />
<br />
At ang isa rin sa mga magagandang nangyari ay binigyan kami ng mga magulang ko ng isang kotse na siya naming ginagawang service ni Kuya Rom kahit saan kami magtungo. Syempre, si Kuya Romwel ang nagdadala gawa nang wala pa ako sa legal na edad upang magkaka-driver’s license. Pagpasok ng school, naka-kotse kami, kapag naggagala, naka-kotse. Kahit saan. Siya ang driver ko, ang bodyguard at naman, kuya, as in… hehe.<br />
<br />
Lumipas ang isang buwan at nakabalik na si Shane galing Canada. At sa nalaman kong kabaitan niya, kinaibigan ko na rin siya. Masayang kausap si Shane. Mabait… at kapag may time kami ni Kuya Rom, isinasama namin siya sa bonding namin. Ang saya-saya.<br />
<br />
<br />
May isang beses na nagpunta kami sa lupain namin sa bukid, sama-sama kaming nagba-bonding. Doon, ipinakilala ko si Julius kay Shane. Naging magkaibigan sila at sa tingin ko naman ay masaya si Julius. Kapag namamasyal kami sa lupain, nakaangkas kami sa kabayo, magkapares kami ni Kuya Rom ns siyang nagrerenda habang si sina Shane at Julius naman sa isang kabayo, si Julius ang nagdala habang yakap-yakap naman ng mahipit ni Shane ang katawan niya. Ngingiti-ngiti lang kami ni Kuya Rom sa kanila. Syempre, malaswa ang iniisip namin sa pagyakap ni Shane kay Julius habang si Julius naman ay nagmistulang isang inosenteng tila walang kaalam-alam sa mundo. Ewan ko din lang kung ano ang laman ng utak niya, hehe... At habang ganoon ang drama ni Shane, si Julius naman ay paminsan-minsang tumitingin sa akin, sa amin ni Kuy Rom na mistulang may ibig ipahiwatig.<br />
<br />
Anyway, sa kabuuan, masaya kaming lahat. Pakiwari ko ay nasa akin na ang lahat at wala na akong mahihiling pa sa set-up naming iyon.<br />
<br />
Isang linggo matapus ang gradution ni Kuya Rom, namatay ang nanay niya. Sobrang nasaktan siya na halos hindi na namin siya makausap. Syemptre, mahal na mahal niya ang kanyang nanay, sa salita niya, na iyon na lang ang “nag-iisang pamilya niya” at iniwanan pa siya. Ramdam ko ang lungkot ni Kuya Rom, ang kanyang pagkahabag sa sarili, pakiramdam na nag-iisa nalang siya sa mundo.<br />
<br />
Pinayuhan siya ng mga magulang ko na huwag nang malungkot dahil kahit papaano, nandiyan naman kami na nagmahal, at hanadang sumuporta sa kanya, at welcome siya sa pamilya namin sa lahat ng oras. Sinabi din ng mama ko sa kanya na ang pagpanaw ng nanay niya ay ipinagkaloob ng maykapal at iyon ang plano ng nasa taas para sa kanya; na kahit papaano, dapat pa rin siyang magpasalamat dahil nakapagpahinga na ang nanay niya, atsaka naabutan at nasaksihan pa nito ang paggraduate niya sa kanyang kursong pinili.<br />
<br />
Pagkatapos na pagkatapus mailibing ang kanyang nanay, ibinunyag ko kay Kuya Rom ang sorpresang napagdesisyonan ng aking mga magulang para sa kanya. At ang pasya nilang ito ay upang i-assure kay Kuya Rom na hindi siya pababayaan ng pamilya namin.<br />
<br />
Nasa kuwarto kami noon nakahiga nang pareho. “Kuya… may sasabihin ako sa iyo”<br />
<br />
“Ano iyon?” tanong niya.<br />
<br />
“Sabi ng papa ko, aampunin ka daw namin ng legal… Kung papayag ka daw.”<br />
<br />
Kitang-kita ko ang excitement ni Kuya Rom noong marinig ang sinabi ko. “T-talaga?”<br />
<br />
“Oo. Maging Iglesias na rin ang family name mo kung papayag ka, pareho na tayo. Payag ka kuya?”<br />
<br />
“Sige tol… payag ako! Tutal, wala na rin akong kamag-anak eh. Atsaka, napalaki ng utang na loob ko sa pamilya ninyo. Sino ba ang hindi matuwa na ako ay magiging legal na kapamilya niyo na.”<br />
<br />
“Talaga Kuya? Yipeeeeeeeee!” sigaw habang nagtatalon-talon sa kama.<br />
<br />
“Yahoooooo!!! Sigaw din niya, sinabayan ako sa pagtatalon-talon. “Tunay na kapatid na kita tol. Mwah! Mwah!” ang masaya niyang sabi.<br />
<br />
Kaya kinabukasan, ipinalakad kaagad ng papa ko ang lahat ng mga papeles upang maging legal na kapamilya na namin si Kuya Rom. At dahil sa pera ang pinagalaw ng papa ko, wala pang isang linggo, official nang “Iglesias” ang apilyedo ni Kuya Rom. Syempre, proud na proud ako na may Kuya akong kasing guwapo, kasing tangkad, kasing bait, kasing responsable ni Kuya Rom. At sigurado ako, sobrang proud din ang mga magulang ko sa kanya.<br />
<br />
Akala ko tuloy-tuloy na ang kaligayahan naming iyon. Ngunit isang araw habang may ginawa kami ni Kuya Rom sa kwarto, hindi pala namin nai-lock ang pinto. At habang nasa posisyon kaming umiindayog si Kuya Rom, nakatayo sa gilid ng kama at ako naman ay nakatihaya at ang dalawang paa ay nakapatong sa mga balikat niya, napupuno sa mga ungol namin ang buoung kwarto, biglang bumukas ang pinto.<br />
<br />
“Ang papa ko!” sigaw ng utak ko. Kitang-kita ko ang pagkagulat niya, nanlaki ang mga mata, hindi makapaniwala sa nasaksihan.<br />
<br />
Biglang tinanggal ni Kuya Rom ang ari niyang nakapasok pa sa butas ko habang dali-dali ding umalis si papa na walang pasabi at isinara ang pinto, iniwanan kaming dalawa ni Kuya Rom.<br />
<br />
Nagkatinginan kami ni Kuya Rom. Ang mga mata ay may bahid na takot at pangamba. Dali-daling nagdamit si Kuya Rom, humiga sa kama, bakas sa mukha ang takot at matinding lungkot.<br />
<br />
“Huwag kang mag-alala kuya... at least ngayon, alam na nila ang tungkol sa atin” ang pag-encourage ko.<br />
<br />
“Nakakahiya tol... Pagkatapos kong maging legal na kapatid mo, heto, nabisto pa tayo... marahil ay naisip ng papa mo na inahas ko ang pamilya ninyo.”<br />
<br />
“Huwag kang magsalita ng ganyan, kuya. Mahal ka nila di ba? Alam ko iyan.”<br />
<br />
“Kahit na. Mali pa rin ang ginawa natin; ng ginawa ko sa iyo. Ako ang dapat na magtuwid sa iyo sa landas at nagtitiwala sila sa akin na aalagaan kita, hindi aabusuhin. Pwede nga nila akong ipakulong eh... dahil lalo na 16 ka pa lang, underage.”<br />
<br />
“Hindi ako papayag niyan, Kuya. Kapag ipinakulong ka nila, sasama ako sa kulungan o kaya, magpakamatay ako… makikita nila. Basta, huwag ka nang mag-isip ng ganyan”<br />
<br />
Tahimik. Maya-maya, may kumatok. Si Mama.<br />
<br />
“Jason, Romwel... baba na kayo, naghihintay ang papa ninyo. Dinner na!” sigaw ni mama, ang boses ay tila wala namang bahid na galit.<br />
<br />
“Susunod na po kami ma!” sagot ko, hindi na binuksan ang pinto at hindi na siya sinilip pa.<br />
<br />
“Ok, antayin namin kayo! Dalian ninyo!”<br />
<br />
Nagtinginan uli kami ni Kuya.<br />
<br />
“Parang ayaw kong bumaba tol...” sabi ni Kuya Romwel<br />
<br />
“Huwag kang mag-alala, Kuya. Kakampi mo ako. Ipaglaban kita kung sakali mang may sasabihin o gagawin ang papa ko sa iyo. Tara na baba na tayo... Harapin natin ito nang sabay para magkaalaman na.”<br />
<br />
Sa pagpipilit ko, sumama na rin si Kuya Rom na bumaba at tumuloy sa hapag kainan.<br />
<br />
Nakaupo na sina mama at papa sa hapag-kainan at naghintay na lang sa amin. Ramdam ko na pinag-usapan na nila ang nasaksihan ng papa ko sa ginawa namin ni KuyaRom.<br />
<br />
Agad kaming naupo. Walang imikan. Sumasandok kami ng pagkain na tila bilang na bilang ang paggalaw dahil sa nararamdamang tensyon na namuo at nakaambang sumabog.<br />
<br />
Nasa kalagitnaan na kami ng kainan noong. “Uhum!” ang pagpaparinig ni papa.<br />
<br />
Bigla namang kinalampag ang dibdib ko. “Ok… this is it!” sigaw ko sa sarili.<br />
<br />
“Romwel...” ang sabi ng papa ko inihinto ang pagsubo ng pagkain, tiningnan si Kuya Romwel. “...inampon kita dahil nakita ko sa iyo ang pagkamature at responsible mo. Hanga ako sa iyo sa maraming bagay. At nasabi ko sa sarili ko na napakaswerte ko kung isa ka sa maging anak ko... Sa pag-ampon ko sa yo, inaasahan kong alagaan mo si Jason, bigyan ng guidance, turuan ng mga bagay na makakatulong sa kanyang pagmature dahil ang anak naming iyan ay batang-isip, at spoiled. Iyan ang unang dahilan kung bakit namin napagdesisyonang ampunin ka...”<br />
<br />
Tiningnan ko si Kuya Romwel at nakayuko lang ito, hindi kumukilos, malungkot na malungkot ang mukha na tila iiyak na at hinayaang nakalatag sa mesa ang dalawang kamay.<br />
<br />
Nagpatuloy si papa. “Ang pangalawang dahilan kung bakit ka namin inampon ay dahil gusto ko – personal na gusto ko – na dadami ang lahi ng mga Iglesias. Nag-iisang anak ko lang si Jason. At hindi ako papayag na magiging bakla pa ito... kayong M-G-A anak ko!” ang pag-empahsize niya sa katang ‘mga anak’ na ibig sabihin ay kasama si Kuya Rom. “By hook or by crook, gusto kong magkakaapo, at gusto ko, puro mga lalaking apo na magtataguyod sa pangalang iniwanan ng tatay ko; mga lalaking siyang magpapatuloy na mamamahala sa mga lupain at hasyenda ng mga Iglesias. Sa unang dahilan, mukhang pumalpak ako sa iyo, Romwel. Nakakahiya, nanginginig ang kalamnan ko sa nasaksihan sa ginawa ninyo. You failed me miserably, you disappointed me, you disgraced me, you betrayed me. Alam mo ba iyon?” Npahinto ang papa ko, tila kumuha ng buwelo.<br />
<br />
Nakayuko pa rin si Kuya Rom at walang kibo.<br />
<br />
Nagpatuloy uli si papa. “At sa pangalawang dahilan, mukhang madidisappoint pa rin ako sa iyo! Sayang lang ang apelyidong ibinigay ko sa iyo... Ngunit hindi ako papayag na gawin ninyong kabulastugan ang pagiging magkapatid ninyo! At kung susuwayin pa rin niyo ang gusto ko, mabuti na sigurong umalis ka sa pamamahay ko, Romwel!” sigaw ni papa kay Kuya Rom.<br />
<br />
Mistulang tinamaan ng kidlat si Kuya Romwel sa narinig. Hindi makakibo. Nanatiling nakayuko na mistulang estatwa. Marahil kung hindi lang pagkawalang-galang sa papa ko ang pag-walk out sa hapag-kainan ay siguradong ginawa na niya ito. Ngunit nanatili siyang nakaupo at bagamat dama ko ang naramdaman niyang hiya sa sarili. Buong tapang niyang tinanggap ang lahat nang masasakit na salita ng papa ko.<br />
<br />
“S-sir... nanghingi po ako ng sorry. Ako po ang may kasalanan ng –“<br />
<br />
“You don’t need to explain, Romwel. Alam kong ikaw ang may kasalanan ng lahat dahil ikaw ang nasa eksaktong edad!” ang pag-cut ni papa sa pag-expalin sana at panghingi ng tawad ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Hindi si Kuya Romwel pa, ako. Ako ang –“<br />
<br />
“Shut up!” ang bulyaw ni papa, pag-cut din sa pagdepensa ko sana kay Kuya Rom.<br />
<br />
Wala na akong magawa pa kungdi ang tumahimik. Ramdam ko naman ang pagkaawa ng mama ko kay Kuya Rom. Ngunit ramdam ko rin ang pagpanig niya sa papa ko.<br />
<br />
“Simula ngayon, hiwalay na kayo ng Kwarto ni Jason at ayaw kong magsama pa kayo sa kahit saang lakad. At ikaw Jason, pinagbawalan na kitang makipag-usap kay Kuya Romwel mo. At ang dati mong driver ang siyang magiging driver mo uli at siyang maghahatid-sundo sa paaralan mo sa susunod na pasukan. Lahat ng mga kasambahay natin ay babantayan kayo at kapag nalaman kong nag-uusap kayo, makakatikim kayo sa akin. Ikukulong ko kayo sa kanya-kanyang kuwarto ninyo.”<br />
<br />
Awang-awa ako kay Kuya Romwel. Alam ko, mali din naman talaga ang ginawa namin. “Pero kasalanan ba kung nagmahalan kami ni Kuya Rom?” Ang naitanong ko sa sarili. Sa puntong iyon, hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng mga luha ko, lalo na noong marinig ang huling sinabi ng papa kong hindi na niya kami papayagan ni Kuya Romwel na mag-usap at magsama pa.<br />
<br />
Bigla akong tumayo at tumakbo papuntang kwarto ko. At doon, nag-iiyak nang nag-iiyak.<br />
<br />
Maya-maya, kumatok ang mama ko at pumasok kasama si Kuya Romwel. “Jason, anak... nandito si Kuya Romwel mo. Pinakiusapan ko ang papa mo na makapag-usap muna kayo at kunin na rin niya ang mga gamit niya dito upang ilipat sa kuwarto sa may basement, doon na siya matutulog. 15 minuto lang ang ibinigay ng papa ninoy na mag-usap. Pagkatapos ng 15 minuto ay dapat tapos na sa pagliligpit ang Kuya mo at lalabas na siya ha?” ang wika ng mama ko. At lumabas na siya ng kwarto, iniwan kaming dalawa ni Kuya Romwel.<br />
<br />
Agad-agad akong niyakap ng mahigpit ni Kuya Romwel at hinalikan sa labi. Noong kumalas siya, “Tol... baka iyan na ang huli kong halik sa iyo?”<br />
<br />
“B-bakit Kuya? Pwede pa naman tayong magkita sa labas nang patago, di ba?”<br />
<br />
“Hindi Tol... tama ang papa mo. Malaki ang tiwalang ibinigay niya sa akin. Nasira ko na ito. At ngayon, gusto kong buuin muli ang tiwalang ipinagkaloob niya sa akin.”<br />
<br />
“A-anong ibig mong sabihin?”<br />
<br />
“Napagdesisyonan ko tol, na tanggapin ko na lang ang alok ni Shane na pumuntang Canada...”<br />
<br />
Mistulang gumuho naman ang mundo ko sa narinig, parang piniga ang puso sa sobrang sakit. “A-ano?!! Ang sigaw ko. “Paano na lang ako Kuyaaaa???!”<br />
<br />
“Tama lang siguro ito upang tuluyang hindi na tayo ma-tukso sa isa’t-isa, at na maituwid natin ang mga pagkakamali natin...”<br />
<br />
“Bakit kuya? Mali ba ang umibig? Sabihin mo kuya mali ba??? May ginawa ba tayong hindi maganda? May inagrabyado ba tayo?”<br />
<br />
“Oo… ang mga magulang mo. Natapakan at naagrabyado natin sila.”<br />
<br />
“Hindi kuya! Paninindigan natin ang pagmamahalan natin! Hindi ako papayag na umalis ka, hindi!” at tuluyan na akong humagulgol.<br />
<br />
Niyakap ako ni Kuya Rom. Hinaplos-haplos ang aking likod, ang buhok, ang mukha. “Tol... huwag kang malungkot. Mahal na mahal kita. Palagi mong tandaan iyan. Ano man ang magyayari, saan man ako magpunta, palaging ikaw ang nasa puso ko.”<br />
<br />
“Pero bakit kailangan mong umalis? Bakit hindi mo panindigan ang pagmamahal mo para sa akin?”<br />
<br />
“Tol... kapag nagmahal ka, minsan ay kailangan mo ring masaktan upang maramdaman mo kung gaano mo kamahal ang isang tao. Hindi kailangang nand’yan siya palagi sa tabi mo. Minsan, kailangan mo ring magparaya, pagbigyan siyang tuparin ang ninanais at hangarin niya sa buhay, lumipad, lumaya, hanapin ang sarili... Dahil kapag mahal ka niya, sa bandang huli, ikaw pa rin ang hahanapin at babalikan niya.”<br />
<br />
“Bakit kailangan mo pang lumayo? Ano ba ang gusto mong patunayan?”<br />
<br />
“Ang maipakita ko sa papa mo na kaya kong tumayo sa sarili, maipagmamalaki niya ako, at mabibigyan ko siya sa inaasam-asam niyang mga apo... na siyang magpalaganap sa apelyido niyang ‘Iglesias’”<br />
<br />
“Kuya.... hindi ko kayang mawala ka sa akin Kuya. Maawa ka sa akin!”<br />
<br />
“Huwag kang mag-alala tol... Babalik ako para sa iyo” ang sabi niya, sabay kalas sa pagkakayakap ko, tinumbok ang pintuan at umalis na.<br />
<br />
“Kuyaaaaaaaaaaa!!!!!”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-90137386971855616192011-02-19T07:58:00.003-08:002011-02-19T07:58:07.764-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-17.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [17]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, MARCH 26, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4439451712626660542&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4439451712626660542&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4439451712626660542&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4439451712626660542&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4439451712626660542&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
http://men4menphilippines.ning.com/group/kuwentongkantonikuyamike<br />
<br />
----------------------------<br />
<br />
“Ba’t ka basta-bast na lang pumasok nang hindi man lang kumakatok?!” Bulyaw ko kaagad sa kanya, inunahan ko na baka sakaling madala ko sa takot.<br />
<br />
Ngunit kalmante lang si Shane. Marahil ay kinimkim lang ang galit niya o sadyang ganyan lang talaga ang mga puti, hindi gaanong seloso. “A… magkuya nga talaga kayo no?” Sagot niya, walang bakat nag alit sa mukha niya. Noong nasa gilid na siya ng kama ni Kuya Rom, pahapyaw niya akong itinulak at hinarangan na akong makalapit pa kay Kuya Rom.<br />
<br />
Naupo na lang ako sa gilid, ang mukha ay di maipinta sa sobrang pagka-inis habang pinagmasdan ang sunod niyang gagawin.<br />
<br />
“Musta na ang honey ko…?” sabay sampa sa kama at yakap kay Kuya Rom at “Muuuaaaaahhhhhh!” ang paghalik niya sa lips. Pagkatapus, niyayakap-yakap niya ito at hinahaplos-haplos ang mukha ni Kuya Rom, ipinamukha sa akin ang pagka-sweet nila. “Musta na ang pakiramdam mo sweetheart? Masakit pa ba ang hiwa ng sugat…?”<br />
<br />
“Ewwwwwww! Kadiri!” sigaw ko sa sarili. “Huwag mong daganan si Kuya Rom! Pinapatay mo iyong tao eh!” sigaw ko naman kay Shane, sabay irap.<br />
<br />
Lumingon sa akin si Shane. “Ah… may tao pala dito. Sorry, hindi ko napansin. Ano nga ba pala ang problema mo? Naiinggit ka?” ang pang-iinis niyang sabi sabay tawa.<br />
<br />
“Ako naiinggit? Hindi kaya... At hoy! Para malaman mo, hindi kayo bagay no? Ang tanda mo na kaya… Yukkkkk!”<br />
<br />
“Waaahhhhh! May pa-yukkkk yukkk ka pa. At sino? Sinong bagay sa kanya? Isang mas bata ba ang bagay para kay Kuya Rom mo? Sino?” tanong niya, parinig sa sinabi ko sa kanya sa canteen na magkasintahan kami ni Kuya Romwel.<br />
<br />
Mistulang nakalunok naman ako ng isang garapun na polvoron at bumara ang lahat ng ito sa lalamunan ko. Hindi agad ako nakapagsalita. Natulala. “E… babae ang bagay sa kanya no!” ang naisagot ko.<br />
<br />
“Babae talaga? Hindi lalaki na kasimbata mo? Kasing-edad mo?”<br />
<br />
“Amffff!” Sa isip ko lang, ang mga mata ay nagbabanta sa kanya ipinahiwatig na huwag subukang i-buking na sabihin ang gawa-gawang sinabi ko sa kanya tungkol sa amin ni Kuya Rom. “Babae ang sinabi ko! Hindi lalaki! Bingi ka ba?” bulyaw ko.<br />
<br />
Ngunit hindi nagpa-intimidate ni Shane. Tumawa ito ng malakas, nang-aasar. “E, bakit sinabi mo sa akin sa canteen kanina na magkasintahan kayo ni Kuya Romwel mo? Sabi mo pa nga na binigyan ka niya ng singsing, diba? Na kulang na lang ay magpakasal kayo! Di ba iyan ang sabi mo?” ang pang-iinis niya.<br />
<br />
Ramdam ko naman ang pamumutla ng mukha ko sa narinig, hindi agad nakasagot. Tiningnan ko si Kuya Rom na ang mga mata ay seryosong nakatutok sa akin, tila naghintay sa maari kong reaksyon at isasagot. “Totoo bang sinabi mo iyan?” ang tanong ni Kuya Rom noong hindi kaagad ako nakasagot.<br />
<br />
Tiningnan ko uli si Shane, ang mukha ko ay nagpupuyos sa galit. “Sinungaling iyan Kuya! Huwag kang maniwala d’yan!”<br />
<br />
“Sinungaling pala ha? Di ba sabi mo pa nga na hinahatid ka palagi ni Romwel sa bahay at palaging doon siya natutulog sa bahay ninyo at magkatabi pa kayo sa kama kapag natutulog at may ginagawa kayo?”<br />
<br />
“Argggg! Huwag kang maniwala sa kanya Kuya!” sigaw ko.<br />
<br />
Ngunit lalo akong ininis ni Shane. “Gusto mo, kantahin ko pa ang paborito ninyong kanta na ipinagmamalaki mo?” At kinanta nga niya ang parehong paborito naming kanta ni Kuya Rom, “Sometimes I feel like I'm all alone, wondering how, what have I done wrong…”<br />
<br />
“Tama na yan!” sigaw ko kay Shane. “Kuya, huwag kang maniwala sa kanya. Sinungaling iyan!” baling ko naman kay Kuya Rom.<br />
<br />
“At ang sabi mo pa nga na itinapon mo na sana ang singsing sa ilog kaso, sinisid talaga ito ni Romwel at ibinigay uli sa iyo. Waaahhhh! Sweet naman!” dugtong pa ni Shane.<br />
<br />
Hindi ko na natiis pa ang mga patutsada ni Shane. Sa sobrang galit at hiya, dali-dali akong tumakbo palabas ng kwarto, pahid-pahid ng isa kong kamay ang mga luhang hindi ko napigilang dumaloy sa pisngi ko. Pakiramdam ko ay nagtawanan sila noong makalabas na ako sa loob ng kwarto.<br />
<br />
Tinawag ko kaagad ang driver na simbilis naman ng kidlat na pinaandar ang sasakyan noong pagkaupo na pagka-upo ko pa lang sa tabi niya. Habang umaandar ang sasakyan, hindi ko naman mapigilan ang pag-iyak, hindi alintana ang driver na marahil ay nagtataka kung bakit. Patuloy na dumadaloy ang mga luha ko sa aking mga mata at hinayaan ko na lang ang mga itong pumatk ng pumatak sa aking damit.<br />
<br />
Iyon ang huli naming pagkikita ni Kuya Romwel. Dahil sa pangyayaring iyon, sobrang nasaktan ako, nahiya, at inalipin ng pagkaawa sa sarili. At syempre, dahil sa sila ang magkasintahan, pakiramdam ko talaga ay pinagtatawanan nila ako at kinukutya. Sobrang sakit ang naramdaman ko dahil sa iyon na nga lang sana ang huling mga pagkakataon na makasama ko siya, at hayun, nagkaletse-letse pa ang lahat. Ang iniisip kong planong huwag bibitiw sa kanya at ipaglaban ang naramdaman ko ay biglang natabunan ng kawalang pag-asa. Feeling ko talo na talaga ako. Nagtampo rin ako ng kaunti kay Kuya Romwel kasi ni hindi ko man lang naramdamanng ipinagtanggol niya ako. Kaya nakaukit talaga sa isip ko na out of place ako, parang excess baggage na lang kumbaga. “Bakit ko isisingit ang sarili ko sa kanila? Parang sobrang ang kapal ko naman kung igigiit ko ang sarili ko sa kanila. Hayaan ko na lang sila...” ang nasabi ko na lang sa sarili.<br />
<br />
Simula noon, pilit ko nang inaalis sa aking isipan si Kuya Romwel. Masakit, syempre, ngunit tuloy pa rin ang takbo ng mundo ko, kahit na kadalasan ay natulala na lang ako, nawawala sa concentration.<br />
<br />
Hindi na rin ako sumali pa sa volleyball team namin. Kasi, lalo akong nasasaktan kapag nagpa-praktis at naalala ko si Kuya Rom. Nanghinayang si Kuya Paul Jake ngunit naintindihan naman niya ang kalagayan ko. Sinabi ko rin sa kanya ang lahat ng nangyari at nanghihinayang siya. Marahil ay kung hindi rin kay Kuya Paul Jake ay lalong napakahirap tanggapin ng lahat. Siya rin ang nagpayo sa akin na “Kapag mahal ko daw ang isang tao, bigyang laya ko din daw ito kapag hiningi ng pagkakataon dahil kung sadyang para sa akin ang taong ito ay kusa din itong babalik sa akin. At kung hindi naman daw ito babalik, ay huwag akong mag-alala dahil darating din daw iyong sadyang para sa akin.” Maganda ang sinabing iyon ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
Pero syempre, kapag napaibig ka na kasi sa siang tao, kahit na ano pa ang napakaganda at comforting na salita ang maririnig mo, walapa ring pakialam ang puso mo. Lalo na, si Kuya Romwel. Sa kanya ako unang nakaramdam ng pagmamahal. Siya ang nagturo sa puso kong umibig. Sa kanya ko naramdamang ang isang pagmamahal, ang pag-aalaga, ang paglalambing, ang mga bagay na ni minsan ay hindi ko pa naranasan sa tanang buhay ko. Masaya ako kapag kasama siya. Sa kanya ko unang naranasan ang halik, ang pakikipagtalik… Parang may malaking kulang sa akin na siya lang ang pwedeng pumuno. At ngayong mawawala na siya, ang malaking kulang na iyon ay muli na namang naging kulang…<br />
<br />
Magdadalawang buwan at wala pa rin kaming contact ni Kuya Romwel. Pinanindigan ko na talagang huwag siyang dalawin sa ospital. Alam ko namang maayos siya dahil nandoon ang mahal niyang si Shane kaya hindi na ang kalagayan niya ang sumisiksik sa isip ko kundi ang sariling naramdamang sakit na kapag pumunta ako ay makikita silang sweet sa isa’t-isa at iinggitin lang nils ako, o kaya’y pagkaisahang kutyain. Nalalaman ko lang ang mga kaganapan sa ospital kina papa at mama na paminsan-minsan ay bumibisita sa kanya. Napag-alaman ko ring nasa isang ospital naman ng Maynila ang mama ni Kuya Romwel dahil sa isinasagawang kidney transplant. Nagtaka nga din sila kung bakit hindi na raw ako bumibisita kay Kuya Rom. Sinasagot ko na lang na pupunta din ako isang araw.<br />
<br />
Isang gabi, may natanggap akong text message. “Tol… ito ang bago kong number. Binigyan ako ni Shane ng cp at heto makakapagtext na ako sa iyo. Na miss kita. Bat di ka na dumalaw sa akin?”<br />
<br />
Tumulo ang luha ko sa pagkabasa sa text na iyon. Sumisiksik na naman kasi siya sa isip ko, at bumabalik-balik na naman ang sakit na naramdamn sa pagkakaroon nila ng relasyon ni Shane at ang nakatakdang nilang paglisan. Nagtatalo ang isip ko kung sasagutin ba ang text na iyon o hayaan na lang. At nanaig ang hayaan na lang. Naisip ko kasi na dahil galing kay Shane iyong cp, siguradong binabasa nito ang mga text ko para kay Kuya Rom.<br />
<br />
Maya-maya, nagtext uli, “Next week tol, aalis na kami papuntang Canada. Tapos na ang lahat ng requirements at may visa na ako. Minamadali ni Shane ang lahat. Nakalabas na ako ng ospital at dito kami ngayon sa Manila, sa inay.”<br />
<br />
Lalo akong napahagulgol noong mabasa ang salitang aalis na sila. At lalong hindi ako nagreply.<br />
<br />
Nagtext uli. “Sana tol, huwag kang magalit sa akin. Miss na miss na kita. Sana magkita pa tayo bago kami umalis…”<br />
<br />
“Ayoko nga… masyado mo akong sinaktan. Palagi na lang ganyan… hindi na ako papayag na masaktan mo pa muli. Hanggang dito na lang dapat ang sakit na mararamdaman ko. Ito na ang huli…” bulong ko sa sarili.<br />
<br />
Hindi na uli siya nagtext.<br />
<br />
Dumating ang takdang araw na sinabi ni Kuya Rom na aalis sila. Umagang-umaga, may text si Kuya Rom sa akin. “Tol… alam kong natatanggap mo ang mga texts ko. Bakit ganun? Wala kang reply. Sana tol, ipakita mo man lang sa akin na may halaga ako sa iyo, na ma-miss mo rin ako. Sana kahit sa airport man lang magkita tayo kahit sa huling pagkakataon…”<br />
<br />
“Wala nang silbi ang lahat...” ang bulong ko sa sarili. At muli, hindi na rin ako nagreply pa.<br />
<br />
Alas 10 ng gabi, ang sinabi niyang oras ng flight nila ni Shane patungong Canada. Nasa kwarto ako, hindi dalawin ng antok. Kinuha ko ang itinagong singsing na bigay sa akin ni Kuya Rom at isinuot ito. Habang hinahaplos-haplos ko ito, pilit ko namang ibinalik sa alaala ang eksenang sinisisid niya ito sa ilog noong itinapon ko ito doon at hindi niya nilubayan ang pagsisid hanggang sa makuha niya.<br />
<br />
Umupo ako sa gilid ng kama ko, uminum ng beer, hinayaang lumabas ang matinding lungkot na bumalot sa buong katauhan ko sa mga sandaling iyon ng kanyang paglisan. Ini-imagine ko na masaya sila ni Shane sa airport, nagtatawanan, nagkukwentuhan tungkol sa maaring gawin nila sa Canada. Tila sinaksak ng maraming beses ang aking puso sa pagkakataong iyon habang walang humpay naman ang pagdaloy ng aking mga luha.<br />
<br />
Binuksan ko ang camera at tiningnan ang mga larawan namin ni Kuya Rom na naka-store sa sa camera ko. Inisa-isa kong pagmasdan ang mga ito at pilit na binalikan sa ala-ala ang mga pangyayari sa oras ng pagkuha ng bawat isa nito; ang masasayang harutan namin, ang mga pa-cute niyang kuha, ang mga nakakaaliw at katawa-tawang mga posing, at ang pinakapaborito kong kuha sa lahat ay iyong may ninakawan niya ako ng halik sa pisngi at kinunan niya ng nakaw iyon.<br />
<br />
Nandoon din ang mga kuha namin sa beach na naka-swimming trunk lang siya at hunk na hunk ang porma. May close up, may nagpi-flex siya ng muscles, may nakababad sa tubig, may nakadapa sa buhanginan...<br />
<br />
Hindi ako nakontento, tinumbok ko ang music corner at naupo sa sofa kung saan kami palaging umuupong magkatabi kapag nagsa-sound trip. Pinatugtug ko ang paborito naming kanta -<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me<br />
<br />
There were times I felt like giving up<br />
Haunted by memories I can't give up<br />
Wish that I never let you go and slip away<br />
Had enough reasons for you to stay<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
Baby you need to come home... back to me<br />
<br />
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side<br />
Cold as ice I feel deep down inside<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
<br />
Baby you need to come home back to me...”<br />
<br />
Habang bumabakat sa isip ang kahulugan ng bawat kataga ng kanta, lalo naman akong napahagulgol, inalipin ng matinding pagkaawa sa sarili. Sumiksik sa isip na hinding-hindi na talaga maaaring mangyari pa na maging kami ni Kuya Rom. Nag-alalang sa pagharap ng bukas ay hinding-hindi na siya masisilayan pa, na tuluyan nang mawawala sa akin ang taong siyang nagpapaligaya sa akin.<br />
<br />
Nasa ganoon akong pagmumuni-muni at pag-iiyak noong may text sa cp ko. “Tol... nasgsimula nang mag-check ang flight namin. May itatanong lang ako bago ako sumakay ng eroplano. MAHAL MO BA AKO???” naka-capital letters talaga ang tanong niya.<br />
<br />
Tila binuhusan naman ako ng malamig na tubig sa nabasa, ang kalampag ng dibdib ay mistulang nakakabingi. “Bakit? Ano pa ba ang silbi niyan kung sasagutin ko ang tanong ngunit aalis ka rin naman?!” sagot ko.<br />
<br />
“SAGUTIN MO AKO TARANTADO KA!” ang tila nagagalit na text niya.<br />
<br />
“BAKIT?!” sagot ko din.<br />
<br />
“KAPAG OO ANG SAGOT MO, HINDI NA AKO TUTULOY PA! DALIII! AKO NA LANG ANG HININTAY NILA!”<br />
<br />
E, ano pa nga ba ang magawa ko? Siya na lang daw ang hinintay eh, at syempre, dahil iyon sa sagot ko. Parang gusto ko na lang sanang sagutin na, “Di maghintay sila! Mahirap bang gawin iyan!” Hindi naman kasi talaga ako totally na nanniniwala na hindi siya tutuloy kapag oo ang sagot ko e; dahil nasa airport na sila, handa na ang lahat, maganda ang future niya doon sa Canada... Wala na siyang mahihiling pa sa piling ni Shane. At magbaback out siya basta-basta na lang dahil lang sa akin? Ngunit sa huli, nanaig pa rin ang tunay kong naramdaman, at syempre pa, kahit papaano, may excitement ding dulot iyon sa akin noong sinabi niya na hindi siya tutuloy kapag oo ang sagot ko. At umaatikabong “OO! Mahal Kita Kuya. Mahal na mahal!” ang naisagot ko.<br />
<br />
Wala pang 30 seconds noong maisend ko ang sagot kong iyon, bigla na lang akong nagulat noong may kumalampag sa may bahaging bintana ng kwarto ko. Kinabahan ako dahil may naalala akong ganoong eksena dati kung saan dumaan siya sa bintana upang makaakyat sa kwarto ko.<br />
<br />
Dali-dali kong tiningnan ang may parteng iyon ng kwarto ko. At halos hindi ako makakilos sa pagkabigla sa nasaksihan ng aking mga mata. Si Kuya Romwel nga.<br />
<br />
“Wala man lang hug d’yan o kiss?” tanong kaagad niya.<br />
<br />
Syempre, takbo ang lola niyo sa kanya at sabay lingkis sa kanya. “Kala ko ba nasa airport ka?”<br />
<br />
“Hah? Hindi ba airport to?” ang biro niya.<br />
<br />
“Kuya naman eh... niloloko mo ako.”<br />
<br />
“Bakit hindi ka natuloy?”<br />
<br />
“May naiwanan kasi akong taong hinding-hindi ko matiis na mahal na mahal daw ako, at na-realize ko na mahal na mahal ko rin...” sabay lapat ng mga labi niya sa mga labi ko.<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-76077156193209812282011-02-19T07:46:00.001-08:002011-02-19T07:46:34.659-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-16.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [16]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">MONDAY, MARCH 22, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1077158861564203009&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1077158861564203009&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1077158861564203009&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1077158861564203009&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=1077158861564203009&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
http://men4menphilippines.ning.com<br />
<br />
--------------------------------------<br />
<br />
Mistulang gumuho ang mundo ko sa narinig. Ang buong larawan na naglalaro sa isip ko ay kalagayan ko kung wala na siya, ang mga pagbabago, ang mga nakasanayan ko sa kanya siguradong hahanap-hanapin ko, ang mga kulitan namin, mga harutan, ang pag-aalaga niya sa akin, ang mga magagandang experience na naranasan ko sa kanya… Parang tinadtad ang puso ko sa sobrang sakit.<br />
<br />
“P-aano na lang ang pag-aaral mo…?” ang nasambit ko na lang.<br />
<br />
“Ano pa ba ang silbi ng pag-aaral ko kung ang kapiranggot na pera na gagastusin ko sa mga pangangailangan dito ay mas kakailanganin para sa mga gamot ng nanay?”<br />
<br />
Natahimik ako sa sagot niya. “Pero bakit kailangang iwan mo ang nanay mo?” tanong ko uli. Gusto ko sanang idagdag pa ang tanong, “Ako… paano na lang kung wala ka? Hahayaan mo na lang ba akong mag-isa?” Ngunit wala akong lakas ng loob na itanong ito sa kanya. Tiniis ko na lang na itago ito sa aking isipan.<br />
<br />
“Wala akong choice… Kung nandito naman ako ngunit walang maitutulong sa kalagayan namin, wala din. Mas mabuti nang nandoon ako, at least, makakatulong ako sa kahirapan namin.”<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
Nagpatuloy siya. “Hindi ko alam kung may nagmamahal ba talaga sa akin e. Sa panahon ng pangangailangan ko, wala akong masasandalan, wala akong malalapitan, walang kadamay. Pati ang girlfriend ko, hindi ako maintindihan. Kesyo daw kailangan ko pa ring bigyan siya ng atensyon, tinitext, tinatawagan, tangina niya. Mas iniisip pa niya ang kalandian niya kesa kalagayan ng boyfriend niya.” Lumingon siya sa akin. “Ikaw na lang sana ang pag-asa ko. Ngunit wala ka rin. Hindi kita mahagilap…”<br />
<br />
Napayuko ako sa sinabi niya. Inalipin ng hiya ang kalamnan ko at hindi magawang tingnan siya. At namalayan ko na lang ang sariling humagulgol nang humagulgol sa naghalong sama ng loob, awa sa sarili, at matinding pagsisisi, hinayaang dumaloy ang lahat nang sama ng loob na kanina pa ay nag-uumapaw na sumabog. Hindi na rin ako nakapagsalita. Pinaubaya ko na lang sa kanya ang magsalita nang magsalita. Iyon bang feeling na hopeless kang bigyang explanations ang lahat dahil wala kang mgagawa at alam mong nasaktan mo ang damdamin ng isang tao at ang lahat ng kamalian ay nasa iyo, kaya hahayaan mo na lang maipalabas niya ang lahat ng saloobin at lulunukin na lang ang lahat ng sasabihin niya.<br />
<br />
“Sabagay, ganyan lang naman talaga eh… ako palagi ang nagpapakumbaba, umiintindi sa iyo, nagpaparaya. Yan naman palagi ang role ko, diba? Ni hindi ko nga nakitang naapreciate mo ang mga ginagawa ko. Parang wala lang ang lahat. Spoiled ka na nga sa mga magulang mo, spoiled ka pa sa akin… Hindi mo lang alam, nasasaktan din ako.”<br />
<br />
Nanatili pa rin akong nakayuko.<br />
<br />
“Tapos heto, nalalaman ko na lang na kayo na pala ni Paul Jake…” dugtong niya.<br />
<br />
At sa sinabi niyang iyon, doon na tila may kumalampag sa tenga ko. Bigla kong itinaas ang ulo at tiningnan siya. “Wala kaming relasyon ni Kuya Paul Jake!” ang sambit kong mataas ang boses.<br />
<br />
“Wala hah… Ipaliwanag mo nga kung bakit magkayakap kayo, nagsubuan pa ng pagkain at halos mag lips to lips na lang sa harap ni Shane?”<br />
<br />
Pakiramdam ko ay may kung anong bumara sa lalamunan ko sa narinig, hindi malaman kung sasabihing palabas lang namin iyon dahil sa sobrang sama ng loob at paseselos ko noong malamang may relasyon sila ni Shane. Pakiramdam ko ay namula ang mukha ko “E… Hindi nga kami kuya, maniwala ka.” Ang sabi ko na lang, ang boses ay mustulang nagmamakaawa.<br />
<br />
“Bakit mo ba itinatanggi? Hindi naman ako magagalit e. Di ba sabi mo pa nga na mabait iyong tao, matino at nakakaintindi sa iyo? Happy nga ako para sa inyo eh.” ang sabi niya. Ewan kung sarcasm iyon o talagang tunay na masaya siya.<br />
<br />
“Hindi nga kami kuya, maniwala ka…”<br />
<br />
“Hindi ako naniniwala. Hanggang may maganda at convincing kang paliwanag kung bakit kayo nagyakapan ni Paul Jake, saka pa lang ako maniniwala na hindi nga kayo. At… oo nga pala, nasaan na iyong singsing ko?” ang biglang pag-iba niya sa topic.<br />
<br />
Nabigla ako sa narinig. “Ha? E… itinago ko Kuya”<br />
<br />
“Hindi kaya hindi mo isinuot iyon dahil mumurahin lang iyon sa tingin mo, o kaya ay dahil kay Paul Jake?”<br />
<br />
“Bakit ka ba ganyan mag-isip?!” ang bulyaw ko hindi alam kung paano i-explain na tinanggal ko iyon sa daliri ko dahil sa selos; dahil noong tsinitsismis na nagsama na sila ng girlfriend niya at tinanong ko siya tungkol dito, ang ibinalik na sagot niya lang sa akin ay “lalaki siya…” Sobra akong nasaktan kaya pinaalis ko siya sa kwarto ko at napagpasyahang tanggalin na lang ang singsing sa daliri.<br />
<br />
“Bakit hindi ka makapagpaliwanag ng maayos?” tanong uli niya.<br />
<br />
“Nagseselos ako! Nagseselos ako!” sigaw ng isip ko ngunit hindi ko magawang maipalabas ang mga katagang iyon sa bibig ko. “Iniingatan ko iyon, kuya...” ang nasabi ko lang.<br />
<br />
“Ok… sana nga. Dahil kapag nawala iyon, makatikim ka sa akin” ang pagbabanta niya.<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
“M-mahal mo ba ako, tol?”<br />
<br />
Biglang nanlaki ang mga mata ko sa di inaasahang tanong na iyon, nakatingin sa kanya, nalilito kug aaminin ba o hindi.<br />
<br />
“Hoy! Tinatanong kita!” bulyaw niya noong nakitang nakatunganga na lang ako.<br />
<br />
“A… O-opo kuya. M-mahal kita...” ang nasambit ko<br />
<br />
“Bilang kuya ba o higit pa…” ang casual niyang pagfollow up.<br />
<br />
Ramdam ko na naman ang pagkabog ng dibdib ko. “K-kuya?” tanong ko, kunyaring hindi ko siya narinig.<br />
<br />
“ang tanong ko… “ pag-ulit niya, “Mahal mo ba ako bilang kuya o higit pa…”<br />
<br />
“E…” ang katagang lumabas sa bibig ko, ang mga mata ay nakatutok sa kanya, mistulang nagmamakaawang huwag nang igiit iyon.<br />
<br />
“Iyan ang hirap sa iyo e. Ginawa mong kumplikado ang isang bagay.” Ang naisagot lang niya.<br />
<br />
Ewan, hindi ko maintindihan kung ano ang ibig niyang ipahiwatig sa sinabi niyang iyon. Hindi na lang ako kumibo. Ano pa nga ba ang isasagot ko. Tila hinuhusgahan na niya ang saloobin ko.<br />
<br />
“Paano iyan, pupunta na ako ng Canada, baka in three to four months daw sabi ni Shane.”<br />
<br />
Hindi pa rin ako nakakibo. Ngunit sa kaloob-looban ko, naramdaman ko ang pamumuo ng mga luha sa aking mga mata.<br />
<br />
“Wala ka bang balak na pigilan ako?”<br />
<br />
“Gusto…” ang maiksi kong sagot.<br />
<br />
“Bakit?”<br />
<br />
“Mam-miss kita…”<br />
<br />
“Ano ba ang ma-miss mo sa akin?”<br />
<br />
At iyon na… hindi ko na napigilan ang mga luhang muling pumatak sa mga mata ko. “Iyong paghahatid mo sa akin sa bahay kapag galing school tayo. Iyong doon ka matutulog at tabi tayo sa kama. Iyong samahan natin sa team at kapag umaalis tayo. Iyong practice natin sa team. Iyong magkakantahan tayo sa kwarto ko at lalo na kapag kakantahin natin ang paborito nating kanta na “Back To Me”. Iyong gimikan natin. Iyong pagluluto mo sa bahay ng paborito kong mga pagkain, ang pag-aalaga mo sa akin…” at humagulgol na naman ako.<br />
<br />
“Hug ka na nga lang sa akin?” sambit niya.<br />
<br />
Tumayo ako sa kinauupuan at sumampa sa kama niya at niyakap ko ang parteng dibdib niya.<br />
<br />
“Arrggghh!” ang mahina naman niyang inda sa sakit marahil na nagalaw ng kaunti ang operasyon niya.<br />
<br />
Sa pagykap kong iyon sa kanya, lalo akong humagulgol.<br />
<br />
Tinapik-tapik naman ng isang kamay niya ang likod ko. “Mami-miss din kita Tol... Ma-miss ko ang kakulitan mo, ang pagkamataray mo, ang harutan natin, ang pag-aalaga mo rin sa akin. At lalo na ito, ma miss ko - ” sabay hablot naman ng isa niyang kamay sa buhok ko at idiniin ang ulo ko upang magtapat ang mga bibig namin.<br />
<br />
“Kuy-!” ang nasambit ko sa pagkagulat. At hindi ko na naitoloy pa ang sasabihin gawa ng paglapat ng mga labi namin. Naghalikan kaming parang hindi siya kaoopera pa lamang.<br />
<br />
Ako na rin ang kumalas sa halikan namin at agad na bumalik sa upuan, nagkunyaring wala lang nangyari. “M-mahal mo ba si Shane?” ang naitanong ko.<br />
<br />
Hindi siya nakasagot agad. Binitiwan lang niya ang isang malalim na titig.<br />
<br />
Nasa ganoon akong paghintay sa isasagot niya noong bigla namang bumukas ang pinto.<br />
<br />
Ang mama ko. Hindi nakasama ang papa dahil daw sa appointment sa mga kliyente. Palihim kong pinahid ng luha ang mga mata ko at ang basa ko pang pisngi. Naupo naman si mama sa isang bakanteng upuan sa gilid ng kama ni kuya Rom.<br />
<br />
“Kumusta hijo!” Bati ng mama ko kay kuya Rom. Nakamasid lang ako at nakikinig sa kanilang pag-uusap.<br />
<br />
“OK naman po Tita… Salamat po sa pagbisita.”<br />
<br />
“Bakit pa ba humantong sa ganito Romwel? Bakit hindi ka man lang nagsabi sa amin ng problema mo?” ang tila paninisi ng mama ko kay Kuya Rom.<br />
<br />
“Ok lang po, Tita. Nahihiya kasi ako sa inyo.”<br />
<br />
“Ang batang ito, oo. Panganay na anak na ang turing namin sa iyo. Mahal mo si Jason, mahal ka rin namin. Lahat ay pwede mong sabihin sa amin at kahit na ano ang problema mo, tutulong kami sa iyo.”<br />
<br />
Tila may tumusok naman sa puso ko sa narinig at halos mapaiyak muli dahil sa panghihinayang. Kahit na alam kong ang ibig sabihin niyang pagmamahal ni Kuya Rom sa akin ay bilang kapatid, natuwa pa rin ako na napansin niya ito at kinonsente pa sa kabila nang minsan ay mas mahigpit pa si Kuya Rom sa akin kesa sa kanila.<br />
<br />
“P-asensya no po talaga Tita…”<br />
<br />
“Ano na ngayon ang plano mo?” tanong ng mama ko sa kanya.<br />
<br />
Ngunit imbes na sagutin ang tanong, tumingin siya sa akin na parang ang ipahiwatig ay gusto niyang ang mama ko lang ang makarinig.<br />
<br />
Napansin iyon ng mama ko. “Jason, labas ka muna ha? May pag-uusapan lang kami ng Kuya Romwel mo.”<br />
<br />
Bigla naman akong nagtaka kung bakit i-sikreto pa nila ang pag-uusapan. Tuloy hindi ko maiwasang hindi magselos. Kasi ba naman ako ang tunay na anak tapos sila ang mas close. Ngunit wala akong magawa kungdi ang lumabas. Noong nasa labas na ako, nandoon pa pala si Shane sa may hallway, naghihintay at noong makita ako, agad akong nilapitan.<br />
<br />
Inirapan ko lang siya. “Hmpt!” sabi ko.<br />
<br />
Parang wala lang sa kanya ang ginawa ko. Tuloy pa rin ito. “So… what’s up?” sambit niya.<br />
<br />
“What’s up your face!” sagot ko.<br />
<br />
“Come on Jason, don’t be such a child. Gusto kong maging kaibigan mo rin.”<br />
<br />
“Pwes, ayoko no!”<br />
<br />
“Sige ka, hindi ko ibabalik sa iyo ang Kuya Romwel mo…”<br />
<br />
“Aba! Blackmail din ang hirit nitong kumag na to!” sa isip ko lang. “At bakit? Kung kakaibiganin ba kita ay hindi mo na siya isasama sa Canada?”<br />
<br />
“Hahaha! Now you’re talking. Pag-isipan ko pa…” sagot niya.<br />
<br />
“Pwes dalian mo ang pag-iisip at magdesisyon ka na kaagad na huwag mo siyang isama! Dahil kung isasama mo talaga siya, susunugin ko ang bahay mo para hindi kayo matuloy. Saan ka nga ba nakatira?” birit ko.<br />
<br />
“Hahaha! Kakatuwa ka talaga. OK… magdesisyon na ako ngayon na. Ngunit sa isang kondisyon: sagutin mo ang isang tanong ko.”<br />
<br />
“Bagal naman. Dali…”<br />
<br />
“Mahal mo ba si Romwel?”<br />
<br />
Bigla naman akong natameme, parang may humambalos na frying pan sa ulo ko at may sound effect pang “Toinks!”. “Bakit napunta d’yan ang usapan? At anong paki mo?!” ang mataray kong sagot.<br />
<br />
“Woi… mahal niya, you can’t deny it!”<br />
<br />
“Hoy! Mahal ko nga si Kuya Romwel dahil kuya ko siya. At anong pakialam mo doon? It’s none of your business!”<br />
<br />
“Halika nga, mag-usap tayo ng masinsinan” ang sabi niya sabay hablot sa kamay ko at hila sa akin.<br />
<br />
“Ano ba? Saan ba tayo pupunta?” sigaw ko.<br />
<br />
“Doon lang tayo sa canteen, may pag-uusapan tayo…”<br />
<br />
Upang mapadali ang kung ano man ang gusto niyang pag-usapan namin, sumunod na rin ako.<br />
<br />
Noong nandoon na kami. “Ok… gusto ko lang malaman kung mahal mo nga ba si Romwel, iyon lang.”<br />
<br />
“Aba’t ang haliparot na to! Maghahanap pa yata ng gulo!” sa isip ko lang. “At bakit mo ba iginigiit ang tanong na iyan? Sabi mo boyfriend mo na si Kuya Rom, at pupunta na kayo ng Canada. Ano pa ba ang gusto mo?”<br />
<br />
“Syempre, pag mahal mo kasi ang isang tao, gusto mong malaman lahat ang tungkol sa kanya, di ba? Kasi plano naming magpakasal sa Canada e…” ang mistulang may pang-iinggit pa niyang pagkasabi.<br />
<br />
Natulala naman ako sa narinig. Para kasing hindi pa siya masyadong common sa aking pandinig. “Ano kamo? Did I hear it correctly? Magpakasal? As in magmamartsa kayo sa center isle ng simbahan at may mga flower girls, best men, brides maid, ring bearers, exchange of vows, etc, etc?”<br />
<br />
“Yup! Sa Canada, pwede iyon.”<br />
<br />
“Aba! Ang taray!” sigaw ng isip ko. “Ah… OK!” ang sagot ko na lanag. At dahil sa na preskohan ako sa approach niya, bigla ding pumasok sa isip ko ang asarin siya. Malay ko, baka aawayin niya si Kuya Romwel at hindi na sila matuloy na mag-Canada pa. Kaya may naisip akong isagot na pangontra sa tanong niya.<br />
<br />
“So…? Mahal mo si Romwel?”<br />
<br />
“Actually, nagmamahalan nga kami ni Kuya Romwel. Binigyan nga niya ako ng singsing eh. Hindi ko lang naisuot siya ngayon. Marahil ay kung pwede lang kaming magpakasal dito, nagpakasal na kami. Sa katunayan nga niyan, palagi siyang doon natutulog sa bahay namin, sa kwarto ko, at magkatabi kami… Sweet no? Kaya sa tanong mo kung mahal ko si Kuya Romwel? Oo naman! Super! Mahal na mahal ko siya! At mahal na mahal din niya ako1 At hindi ako papayag na basta-basta mo na lang siyang aagawin sa akin! Haliparot!” ang mataray kong sabi.<br />
<br />
“Ah… good!” tumango-tango siya. “Tama nga ang hinala… Thank you, Jason” Iyon lang. Tumayo siya, kinamayan ako at umalis na.<br />
<br />
“Aba! Ang taray niya rin ha? Tiyak, may world war 3 iyon. Sana di na niya isasama si Kuya Rom sa Canada! Nyahaha!” sigaw ko sa sarili. At syempre, ini-expect ko na rin na pagagalitan ako ni Kuya Rom kapag nalamang may sinasabi akong ganoon kay Shane. “Ok lang iyon dahil kahit ipa-reimburse pa ni Shane ang lahat ng nagastos niya kay Kuya Rom, sasagutin naman iyon ng mga magulang ko.” Sa sarili ko lang.<br />
<br />
Bumalik agad ako sa bungad ng kwarto ni Kuya Rom. Eksakto namang paglabas ng mama ko galing sa loob.<br />
<br />
“Ma! Anong pinag-usapan ninyo ni Kuya Rom?” tanong ko kaagad.<br />
<br />
“Ah… ang nanay ni Kuya Romwel mo, sa atin na siya titira kapag maayos na ang operasyon at makalabas na ng ospital”<br />
<br />
“Ay ganoo! Maganda iyan ma, para maalagaan natin siya.” Ang masaya kong tugon. “Atsaka ma… si Kuya Romwel, i-adopt na rin natin para sama-sama na tayo, hindi na siya aalis pa papuntang Canada!” dugtong ko.<br />
<br />
Natawa naman si mama. “Kausapin mo ang kuya Romwel mo! Ok lang sa akin” At nagmamadaling umalis at may meeting pa raw siya.<br />
<br />
Pumasok agad ako sa kwarto ni Kuya Romwel. “Kuya… totoo bang sa amin na titira ang mama mo paglabas niya galing ospital?”<br />
<br />
Tumango si Kuya, nakangiti at mistulang masayang-masaya. Dahil sa tuwa, agad akong sumampa sa kama niya, niyakap-yakap at hinahalik-halikan ang mukha at labi niya.<br />
<br />
Nasa ganoon kaming paglalambingan noong biglang bumukas ang pinto.<br />
<br />
Si Shane. At kitang-kita niya ang ginagawa naming lambingan!<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-73026038509896047532011-02-19T07:42:00.001-08:002011-02-19T07:42:18.272-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-15.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [15]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">WEDNESDAY, MARCH 17, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7841180004676636801&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7841180004676636801&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7841180004676636801&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7841180004676636801&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7841180004676636801&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
<br />
----------------------<br />
<br />
Tila pinalo ng malaking pala ang aking ulo sa pagkarinig ko sa sinabi niya habang ang cp ko naman ay halos mabitiwan na ng aking kamay.<br />
<br />
“Jason, anak… ano kamo? Nasa ospital si Kuya Romwel mo? Bakit??” ang boses na narinig ko mula sa cp gawa nang hindi ko pagsagot sa mama ko.<br />
<br />
Dali-dali kong pinatay ang cp at hinarap ang tisoy. “What did you say? You are Kuya Rom’s lover?” ang seryoso kong tanong sa kanya, ang boses ay tumaas at ang mga kilay ay nagsalubong na naging isang linya na lang yata.<br />
<br />
“Yes.” ang maiksi naman niyang sagot.<br />
<br />
“How come? Kuya Rom is not gay!”<br />
<br />
“I am. We just decided to be in a relationship a while ago… actually, few munutes before you arrived.”<br />
<br />
“What??? I’m 25 minutes too late by MLTR? Hoy, Kano –“<br />
<br />
“I’m Canadian” pag interrupt niya. “And my name is Shane…”<br />
<br />
“Whatever… Cana! Hindi ako naniniwala sa iyo dahil si Kuya Rom ay may girlfriend at ang pangalan ng gf niya ay Kris!”<br />
<br />
“I know. And they already split”<br />
<br />
Na-windang naman ako sa sagot niya. “Aba! At nakakaintindi ng Tagalog!” sigaw ng isip ko. “Hoy, huwag mo nga akong inglesin d’yan. Alam kong pinalitan na ng Tagalog ang national language ng Canada dahil sa dami na ng Pinoy doon!” Ang matary kong sabi. “At bakit sila nag-split?”<br />
<br />
“They –“<br />
<br />
“Whatever!” Ang pag-cut ko. “Kay Kuya Rom lang ako maniniwala, hindi sa iyo!” sagot ko, sabay silip sa glass window ng operating room. “Bakit ba si Kuya Rom ang nand’yan! Dapat ikaw ang nand’yan!” sabay irap sa kanya.<br />
<br />
“Why would I be there?” sagot niya na tila natutuwa sa nakita sa akin sa inasta ko. In fairness, mukhang mabait naman ang kumag. Ewan ko lang din.<br />
<br />
“Magpatanggal ka ng atay o ng baga o di kaya, utak dahil di mo naman yata nagamit yan. O yan na lang ari mo ang ipatanggal mo, wala din namang silbi iyan!”<br />
<br />
“Hahahaha! Romwel is right. You are so funny!”<br />
<br />
“Amfff! Ginawa pa akong clown nito!” sabi ko sa sarili. “Anong funny? Hindi ako nagbibiro no! Gusto mo ipabugbog kita sa driver ko?” sabay lingon sa aking driver na tila biglang namutla noong marinig ang sinabi ko at makita ang gahiganteng 6-footer na Canadian na sa porma pa lang ng katawan ay mistulang boksingero ang dating.<br />
<br />
Napatingin naman ang Canadian sa driver ko, pansin sa mukha ang pigil na pagtawa. “Ok, ok… I’m sorry. Let’s be serious here. Romwel is there and he needs our support. If you don’t wanna talk to me, it’s OK. You can ask him everything when the operation is over and when his condition is fine already.”<br />
<br />
“Ano pa nga ba ang magagawa ko?” At Naupo na lang ako sa isang bench sa labas ng operating room. Sobrang kaba ang naramdaman ko sa mga oras na iyon at maraming katanungan ang bumabagabag sa isip. Bakit nandoon sa operating table si Kuya Rom? Bakit bigla na lang sumulpot itong isang alien na lover daw niya?<br />
<br />
Habang nasa ganoon akong pagmumuni-muni, tumabi naman sa pag-upo sa akin si Shane. Ngunit inirapan ko lang siya. Kinapa ko ang cp ko at tinawagan uli ang mama ko. “Ma… si Kuya Romwel nandito sa operating room, hindi ko alam kung bakit. Pero malaki-laki siguro ang babayaran niya dito ma!”<br />
<br />
“His expenses are already –“<br />
<br />
“Shut the hell up!” Ang bulyaw ko kay Shane, pag cut sa sinabi niya, ang mga mata ko ay lumaki.<br />
<br />
Nagulat at natameme naman si Shane at hindi na nagsalita pa.<br />
<br />
“O Sige, mag-inquire ka nalang d’yan kung magkaano at bukas pupunta kami ng papa mo d’yan…” ang sagot ng mama ko.<br />
<br />
Mistulang nabunutan ako ng tinik sa sinabing iyon ng mama ko. Ngunit syempre, litong-lito pa rin ang isip ko. Gusto ko sanang mgtanong katabi kong tisoy tungkol sa dahilan kung bakit na-operahan si Kuya Rom. Ngunit nanaig pa rin ang inis ko sa kanya sa sinabi niyang lover daw siya ni Kuya Rom. “Ano siya? Siniswerte? Ako ang nagbungkal sa lupa, nag-irrigate nito, nagtanim ng palay dito, hanggang sa pag-ani, pagluto, at pagkatapos ng lahat ay iba pala ang kakain? Hindi pwede iyan no! Mahal ko iyong tao at alam ko dito sa puso ko na mahal din niya ako. Kung ganoon man lang na sa isang lalaki din din ang bagsak niya, puwes, ipaglaban ko siya kahit darating pa kami sa bukana ng tambol mayor, saan man iyon!” sigaw ng utak ko.<br />
<br />
Naisipan ko na tawagan si Kuya Paul Jake upang puntahan niya ako sa ospital at samahan ako. Ngunit nasa klase pa siya at hahabol na lang daw.<br />
<br />
Maya-maya, hindi rin ako nakatiis. Nilingon ko si Shane at tinanong, “Bakit nga ba inoperahan si Kuya Rom? Ano bang ginawa mo sa kanya?” ang may halong pagkainis kong tanong.<br />
<br />
Tumingin sa akin si Shane. Bago nagsalita, nilingon ang likuran niya at tumingin uli sa akin. “Are you talking to me?”<br />
<br />
“Aba’t antipatiko!” Sambit ko sa sarili. “Bakit multo ka ba? Tayo lang namang dalawa ang nakaupo dito ah!” ang mataray kong sagot.<br />
<br />
“Baka sasabihin mo na naman sa akin na ‘shut the hell up!’” ang malumanay na sagot niya pansin ang kahirapang magsalita ng Tagalog.<br />
<br />
“Paano mo ako masasagot kung i-shut-the-hell-up na kita?” Bulyaw ko sa kanya sabay bulong at irap, “Hirap palang kausap nitong mga ET!”<br />
<br />
“What? ET?” tanong niya, pagklaro sa narinig na salitang ibinulong ko.<br />
<br />
“ET. Extra Terrestrial, alien, Canadian, martian…”<br />
<br />
“Hahaha!” bigla siyang natawa.<br />
<br />
“Sagutin mo na nga lang ako!”<br />
<br />
“OK... Romwel’s mother is too sick. She needed regular dialysis and a kidney transplant. Romwel offered one of his kidneys for his mom.”<br />
<br />
Tila binatukan naman ako sa narinig. “What? They are going to remove his kidney? Why not look for a donor first?”<br />
<br />
”We’ve tried that but we could not find it. It’s hard to look for a compatible kidney and his mother needed the transplant immediately.”<br />
<br />
Hindi ko lubos maintindihan ang tunay na naramdaman sa narinig. Syempre, nalungkot ako sa nangyari sa kanya. Ngunit may tampo din itong dulot sa akin sa hindi man lang niya pagsabi sa akin sa mga problema niya.<br />
<br />
“Why did he not tell me all about this?” tanong ko uli.<br />
<br />
“You better ask him… I’m not privy to what’s in his mind.”<br />
<br />
“I’m not privy to what’s in his mind.” Ang paggaya ko sa sinabi niya, ang bibig ay ngingiwi-ngiwi. “How much is his hospital cost? My mom will pay it.” Ang pagdivert ko sa usapan.<br />
<br />
“It’s OK. I’ve paid it all…”<br />
<br />
“What? Why did you not tell me?” ang tanong ko, nabigla sa narinig.<br />
<br />
“I told you… but you said ‘shut the hell up!’”<br />
<br />
Natameme naman ako, hindi nakasagot kaagad.<br />
<br />
“So..?” dugtong niya.<br />
<br />
“And why did you have to pay his bills?”<br />
<br />
“I love him; he loves me; that’s simple.”<br />
<br />
Mistulang nakarinig ako ng napakalakas ng pagsabog ng isang bomba sa sinabi niya. Pakiwari ko ay hindi ako makahinga, at parang dinurog ang puso ko. “I don’t believe you!”<br />
<br />
“Then you better ask him.”<br />
<br />
“Of course I will.”<br />
<br />
At iyon… bigla kaming natahimik at kahit nanatiling nakaupo na magkatabi, mistulang hindi kami nagkakilala.<br />
<br />
Hinanap ko ang ward ng mama ni Kuya Romwel at noong mahanap iyon, kinausap siya, kinumusta. Doon ko nalaman ang kalubhaan ng kanyang karamdaman. Hindi ko maiwasang hindi mapaiyak sa kalagayan niya. Nakita ko kasi sa mukha niya ang kahirapan, bigat ng karamdaman at pagtitiis, na sa kabila nito ay pilit pa ring lumaban at mabuhay. Iyon bang nakikita siyang nakahiga lang at hind imakakilos, may mga nakakabit na kung anu-anong equipment sa katawan, bakas sa mukha ang hirap at sakit na naramdaman, hirap sa paghinga... ngunit lumalaban pa rin. At syempre, naitanong ko rin ang napakalaking gastusin sa pagpagamot sa kanya. “Nay... huwag po kayong mag-alala, tutulungan naming kayo” ang nasambit ko na lang. Gusto ko pa sanang itanong ang tungkol kay Kuya Rom at Shane ngunit naisip ko rin na baka makadagdag pa ito sa nadaramang paghihirap niya.<br />
<br />
Doon ko narealize kung gaano kamahal ni Kuya Rom ang nanay niya.<br />
<br />
Noong bumalik na ako sa operating room, eksaakto naman ng pagdating ni Kuya Paul Jake. “Nasaan si Romwel?” tanong niya kaagad.<br />
<br />
“Nasa operating room pa.” Sagot ko naman.<br />
<br />
Noong mapansin kong nakatingin si Shane sa amin at dahil na rin sa inis sa sinabi niya na partner siya ni Kuya Rom, ipinakila ko si Kuya Paul Jake sa kanya, “This is Paul Jake… my partner. You know what partner is? Lover!” ang may halong pang-iinggit kong sabi, ginaya ang pagkabigkas niya sa salitang iyon noong magpakilala siya sa akin.<br />
<br />
Pansin ko ang pagkabigla ni Kuya Paul Jake sa sinabi ko at magre-react a sana. Ngunit agad kong patagong kinurot ang gilid niya, pagpahiwatig na sakyan na lang ang sinabi ko. Hindi naman siya umalma at binitawan na lang ang isang pilit na ngiti kay Shane, sabay pakipagkamay sa kanya. “Paul Jake!” sabi niya.<br />
<br />
Tinanggap naman ni Shane ang kamay ni Kuya Paul Jake sabay sabi ding, “You two are good!”<br />
<br />
“What do you mean good? We are better and best!” ang pabalang kong sabi. Natawa naman si Kuya Paul Jake.<br />
<br />
Marahil ay nakuha ni Kuya Paul Jake ang gusto kong iparating, pinanindigan na rin niya ang pagka “magkasinatahan” namin. Inaakbayan niya ako habang nakaupo kami sa bench, minsan inililingkis ang kamay sa beywang o sa katawan. Noong kumain kami ng setserya, sinusubuan ako sinasadyang mapansin ni Shane. Nasabi ko tuloy sa sariling “Sweet pala nitong si Kuya Rom. Sana siya na lang ang minahal ko…”<br />
<br />
May limang oras ang nakaraan at natapos din ang operasyon kay Kuya Romwel. Idineretso siya sa kanyang ward. Sumunod kami sa ward niya ngunit sinabihan kaming bawal pa siyang kausapin habang nasa ganoong delikadong kalagayan pa. Kaya nagkasya na lang kami sa pagtingin sa kanya sa loob ng ward niya. Noong makita naming OK naman siya, hinalikan ko ang pisngi niya at nagpaalam na. “Kuya, aalis muna kami ni Kuya Paul Jake, babalik na lang kami bukas…” ang bulong ko. Naiwan si Shane sa tabi niya.<br />
<br />
Habang nasa sasakyan kami ni Kuya Paul Jake, tinanong niya ako tungkol kay Shane. “Sino ba iyon?”<br />
<br />
Lover daw ni Kuya Romwel!” ang padabog kong sagot.<br />
<br />
“Hahahaha! Lover? As in bf?” ang reaksyon ni kuya Paul Jake, hindi makapaniwala sa narinig.<br />
<br />
“Opo!”<br />
<br />
Tumawa uli siya, mas malakas pa.<br />
<br />
“Huwag ka ngang magtatawa d’yan kuya! Naiinis ako!”<br />
<br />
“Kaya pala ipinakilala mo ako sa kanya na lover mo. Nagseselos ka! At Si Romwel… pumatol sa lalaki?” ang tanong niya, hindi pa rin mapigil sa pagtatawa.<br />
<br />
“Kuya naman. Nakakasakit ka. Ibig mong sabihin hindi ka rin makapaniwalang posibleng mahalin ako ni Kuya Rom dahil sa lalaki ako?” ang may halong pagkainis kong sabi.<br />
<br />
Tila nahimasmasan naman siya noong marinig ang tanong ko. Tiningnan niya ako, inakbayan. “Hindi naman sa ganoon bunso… natawa lang ako dahil hindi ko naman inaasahang ganoon talaga ang mangyari e… Di ba ang sabi ko palagi sa iyo na lalaki si Romwel at hindi ka papatulan noon. E, ngayong alam na natin na puwede pala, e di syempre, posible palang mahalin ka rin niya, di ba? At alam mo? Kung ako lang ang masusunod, gusto ko ikaw para sa kanya. Kasi, nakikita ko kung gaano ka over-protective si Romwel sa iyo eh, kung gaano kayo ka close, kung gaano ninyo ka-alam ang isa’t-isa… At sa nangyari, ngayon ko na realize na marahil ay mahal ka nga niya.”<br />
<br />
“T-talaga Kuya?” ang excited ko namang sagot. Kapag naman kasi may naririnig kang positive reinforcement tungkol sa mahal mo lalo na kung ito ay kabig sa iyo, feeling mo lumulutang ka sa ikapitong alapaap.<br />
<br />
“Sa tingin ko lang. Pero syempre, huwag tayong mag-expect dahil baka mali din ako. Baka, bilang kapatid lang talaga ang pagmamahal niya sa iyo…” ang biglang pag-atras naman niya.<br />
<br />
Kinabukasan, nauna akong dumating sa ospital gawa nang may pasok pa si Kuya Paul Jake. Noong makapasok na ako sa ward ni Kuya Rom, nakita kong gising na si Kuya Rom at nandoon din si Shane, kausap niya. Mistulang piniga ang aking puso sa sakit sa nasaksihang pag-uuap nila. At lalo pa itong nadagdagan noong lumapit na ako at hinalikan ko si Kuya Rom sa pisngi. “Kumusta ka na Kuya?”<br />
<br />
“OK naman, sagot niya. Nasaan na ang boyfriend mo? Kaya pala hindi na kita mahahagilap, may iba ka na palang pinagkakaabalahan… Hindi nga ako nagkamali ng hinala ko sa inyo ni Paul Jake. Kaya pala pinalayas mo na ako sa kwarto mo noong huli tayong magkita.”<br />
<br />
Pakiramdam ko ay umakyat sa ulo ang ang lahat ng dugo ko. Tinitigan ko ng matulis si Shane.<br />
<br />
“What?!” sambit niya noong mapansin ang titig ko sa kanya.<br />
<br />
“You told him?”<br />
<br />
“That’s what you told me, right? And you were both very sweet with each other. The two of you were even embracing, caressing… in front of me?”<br />
<br />
“Kuya… wag kang maniwala d’yan!” baling ko kay Kuya Rom.<br />
<br />
“Now I am a lying ha?” pagsalungat naman ni Shane sa sinabi ko.<br />
<br />
“Shane… can you leave us alone for a moment please?” ang pakiusap ni kuya Rom.<br />
<br />
Lumabas si Shane ng walang imik.<br />
<br />
“I-explain mo nga sa akin kung paano naging kayo ni Paul Jake? Di naman ako magagalit e.”<br />
<br />
Ewan ko pero sobra talaga akong nasaktan sa sinabi niyang hindi siya magagalit. Iyon bang nag-expect ako na magselos siya, magalit dahil ibig sabihin noon ay may naramdaman din siya para sa akin. Ngunit wala palang epekto ang palabas ko. Bagkus, para pang kinonsente niya kami.<br />
<br />
“Di ba dapat ikaw ang mag-explain sa akin kung bakit hayan… nalaman ko na lang na boyfriend mo na pala itong alien na yan?”<br />
<br />
“Unang-una, tinanong mo na ba akung ok lang ako? Tinanong mo na ba kung may problema ako?”<br />
<br />
Napaisip naman ako sa sagot niyang iyon. “Hindi ko naman kailangang magtanong kuya eh. Kung may tiwala ka sa akin, sa amin ng mga magulang kong nagmahal din naman sa iyo, kusa mo itong sasabihin. Bakit wala kang sinabi?”<br />
<br />
“Magsasabi naman talaga ako e. Ngunit dinaig ako ng hiya. At noong nagpasya na sana akong magsalita noong pinuntahan kita sa bahay mo, wala ka namang ibang sinasabi kungdi puro pagsiselos, kesyo nagkita kami ng girlfriend ko, kesyo nagsama kami... sarili mo lang ang iniisip mo, tol. Hindi mo ako naramdaman. Hindi mo ako hinayaang magpaliwanag at magsalita kung ano ba talaga ang bumabagabag sa isip ko, kung bakit hindi na ako pumapasok ng eskwelahan. Iyon na sana ang puntong sasabihin ko sa iyo ang kalagayan ng nanay ko. Ngunit ano ang ginawa mo? Pinalyas mo ako sa kwarto mo. Ansakit... umalis akong hindi alam ang patutunguhan. Gusto ko na nga lang sanang magpasagasa sa mga oras na iyon eh. Sobrang sakit ng damdamin ko. Ngunit tiniis ko ang lahat, ang problema ko, ang galit mo sa akin...” Ang sabi niya, halos hindi maintindihan ang sinasabi dahil pigil na pag-iyak.<br />
<br />
Hindi ako nakaimik sa narinig. Namalayan ko na lang na tumulo na rin ang luha ko sa awa sa kanya at sa pagsisisis asobrang pagkamakasarili ko.<br />
<br />
Nagpatuloy siya. “...At noong bumalik naman ako sa inyo noong huli dahil sa hindi ko na talaga kayang sarilinin ang lahat at hindi ko na rin alam kung saan kukuha ng pera para sa regular na pagdadialysis ng nanay, wala ka naman doon. Kaya nag-iwan na lang ako ng sulat sa pag-asang puntahan mo ako kaagad. Ngunit naghintay ako sa wala. Nasaan ka? Hindi kita mahagilap. Napaka-kritikal ang oras iyon para sa akin, alam mo ba?”<br />
<br />
Patuloy pa rin an gpagpahid ko ng luha. “Sana tinext moman lang ako kuya.”<br />
<br />
“Paano kita matext? Wala akong cp, ibinenta ko na!”<br />
<br />
“Patawad kuya. Hindi ko akalain na napakalaking pagkakasala pala ang nagawa ko sa iyo. Kasalanan ko ang lahat kuya. Sana ay patawarin mo ako.” At napahagulgol na lang ako habang niyakap ko ang bandang uluhan niya. “Kuya... patawarin mo ako”<br />
<br />
“Pinatawad na kita tol... Lagi namang ganyan eh. Di kita matiis. Kaso lang...”<br />
<br />
“Kaso... ano?” Tanong ko.<br />
<br />
“Huli na ang lahat. Pati kaluluwa ko ay naibenta ko na rin”<br />
<br />
“Anong ibig mong sabihin?”<br />
<br />
“Ginamit ko ang katawan ko. Para lamang matustusan ang mga pangangailangan ng nanay ko. At noong sinabi ng duktor na kapag hindi makakapagkidney transplant ng nanay ay hindi na magtatagal ang buhay niya kaya napilitan akong tanggapin ang alok ni Shane. Kaya nga sana noong bago ako magdesisyon, hinahanap kita tol… gusto kong marinig ang sasabihin mo. Subalit wala ka, hindi kita mahagilap. Wala ka sa panahon na kailangan ko n asana ang tulong mo. Kailangan kong magdesisyon sa araw ding iyon. Kaya wala na akong magawa...”<br />
<br />
“Bakit? Ano ba ang alok niya sa iyo?”<br />
<br />
“Kapag gumaling na ako, sasama ako sa kanya sa Canada. At doon na raw kami magsama...”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-62757983728174408752011-02-19T07:37:00.001-08:002011-02-19T07:37:54.618-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-14.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [14]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">SATURDAY, MARCH 13, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6625680849727254218&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6625680849727254218&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6625680849727254218&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6625680849727254218&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6625680849727254218&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
<br />
--------------------------------------------<br />
<br />
Mistulang nakakita ako ng multo sa nasaksihan. Bumalikwas kaagad ako sa pagkahiga at pinulot ang t-shirt at jeans na nagkalat sa sahig at dali-daling isinuot ang mga iyon.<br />
<br />
Nagising naman si Julius at tila normal lang itong kinuskos ang mga mata, tumagilid sa direksiyon ko. “G-gising ka na pala kuya…” ang ang sambit niya, nakatingin sa akin habang pilit kong itinaas ang pantalon.<br />
<br />
“Ah… O-o. Maliligo na ako, Julius. May tubig ba ang banyo?” ang sambit ko, halata sa boses ang mistulang panginginig ng boses sa magkahalong hiya at pagkalito.<br />
<br />
Agad-agad naman itong bumalikwas din, itinakip ang kumot sa harap niya na tila alam na nakahubad lang siya, hinahanap sa kama ang shorts na siyang suot-suot bago matulog sabay sabing, “Ah... mag-iigib muna ako kuya, walang pondong tubig ang banyo.”<br />
<br />
“Ay, huwag na kung ganoon. Sa ilog na lang ako maliligo.” Ang mabilis kong sagot sagot gawa ng pagkahiya.<br />
<br />
“Ah… sige Kuya, sasamahan na rin kita doon.”<br />
<br />
Noong makita na ni Julius ang shorts na pamapatulog, agad niya itong isunuot. Iyon lang ang suot-suot niya habang lumabas kami ng kuwarto. Ako naman ay nagpalit din ng shorts pampaligo. Sa porma na iyon ni Julius na naka-shorts lang at walang saplot ang pang-itaas na katawan, hindi ko maiwasang hindi mapahanga sa ganda ng hubog ng kanyang katawan.<br />
<br />
Noong nasa gilid na kami ng ilog, dinig ko ang mga tilamsik ng tubig nito. Parang ang sarap pakinggan; nakaka-relax. Subalit nangingibabaw pa rin ang lungkot na gumagapang sa aking pagkatao. Naalala ko kasi si Kuya Rom; may sakit na dulot ang ilog na iyon sa aking alaala dahil sa ilog na iyon ko itinapon ang singsing na ipinagkatiwala niya sa akin, ang pilit na pagsalba niya nito na halos magpakamatay na sa pagsisisid maibalik lang ang singsing. At bago pa dito, naalala ko rin ang pinakaunang nangyari sa akin kasama siya na hinding-hindi ko malilimutan; noong muntik akong malunod at sinagip niya ako. Doon nagsimula ang paghanga ko sa kanya.<br />
<br />
Ngunit pilit ko ring iwinaglit ang laman na iyon ng aking isip. Iginiit ko na masaya na siya kapiling ang girlfriend niya at na ako ay hindi na dapat makialam pa sa buhay niya; na dapat ay burahin ko na siya sa puso ko. Pilit kong nilabanang huwag pumatak ang mga luhang namuo sa aking mga mata.<br />
<br />
“Marunong ka bang lumangoy, kuya?” ang tanong ni Julius.<br />
<br />
“A… e… hindi e. “ Ang sagot ko. “Muntik na nga akong mamatay d’yan noon dahil hindi ako marunong lumangoy.” Ang sagot ko.<br />
<br />
“Ay... talaga? Kung ganoon, puwede kitang turuan kuya.” ang mungkahi ni Julius na animoy wala lang talaga nangyari sa amin sa nakaraang gabi.<br />
<br />
“O ba!” sagot ko naman. Syempre, kahit papaano, nais ko rin namang matuto.<br />
<br />
Dali-dali kaming lumusong sa tubig. At dahil mas matagkad si Julius sa akin, ang malalim na parte ng ilog kung saan hanggang leeg niya ito ay halos lampas na ng ilong ko ang tubig. “Tol! Baka malunod ako!” sigaw ko sa takot.<br />
<br />
“Relax ka lang kuya” ang sa bi niya habang hinawakan ang panga ko at hinila. “Sige kuya, ikampay mo ang mga kamay mo at ang mga paa…”<br />
<br />
At iyon nga ang ginawa ko. Matagal-tagal din kaming nagturuan. Tawanan, turuan, pahinga... At sa ginawang iyon ni Julius sa akin, pakiramdam ko ay nagging mas panatag pa ang loob ko sa kanya. Hindi lang din kasi mabait si Julius, may katangian din siyang kagaya ni Kuya Rom.<br />
<br />
Anyway, hindi ko alam kung natuto nga ako sa mga itinuturo niya. Ngunit pakiramdam ko ay tumaas ang kumpiyansa ko sa sarili sa paglusong sa tubig at nabawasan ng kaunti ang takot ko sa pagpunta sa med’yo may kalalimang parte ng ilog.<br />
<br />
Noong mapagod na, naupo kami sa may buhanginang parte ng aplaya. Habang nakaupo, naalala ko ang panaginip ko sa gabing nagtabi kami ni Julius. At biglang pumasok sa isip ang tanungin siya. “Tol, m-may itatanong ako. Huwag kang magalit ha?” ang may pagdadalawang-isip kong sambit.<br />
<br />
“A-ano po iyon, Kuya?” Sagot naman niyang halatang kinakabahan sa linya ng tanong ko.<br />
<br />
“M-may ginawa ba tayo kagabi?”<br />
<br />
Napatingin siya sa akin, pansing nahihiya at hindi makatingin sa mukha ko, nakuha ang ibig kong sabihin. “E, lasing na lasing ka kuya at…” di niya naipagpatuloy ang sasabihin.<br />
<br />
“At ano?” giit ko.<br />
<br />
“N-niyakap mo ako at hinalikan…”<br />
<br />
Pakiramdam ko ay may kumalampag sa dibdib ko sa narinig, nakumpirmang may nangyari nga sa aming dalawa “G-ganoon ba tol?” ang naisagot ko, napayuko sa hiya sa sarili sa nakumpirma. “A-anong ginawa ko pagkatapos kitang halikan?”<br />
<br />
“Hinalikan mo ang buo kong katawn, hanggang isinubo mo ang ari ko”<br />
<br />
“Ginawa ko sa iyo iyon?”<br />
<br />
“Opo kuya. Tapos, binabanggit mo ang pangalan ni Kuya Rom…”<br />
<br />
“T-talaga?” Pakiwari koy biglang naubusan ng dugo ang mga ugat ng mukha ko at simputi na ito ng papel. Alam ko, may nabuo sa isip niya tugkol sa amin ni Kuya Rom. Ramdam ko na parang gusto ko nang isiwalat kay Julius ang lahat upang kahit papaano ay maibsan ang aking mabigat dinadala. Ngunit nanaig pa rin sa akin ang pagpigil.<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
“Íkaw, bakit hindi ka pumalag noong ginawa ko iyon? Bakit o ako hinayaang gawin ko sa iyo sa iyon?” tanong ko uli.<br />
<br />
Hindi nakasagot ni Julius. Yumuko lang siya at nilaru-laro ang isang kamay sa buhangin. Ewan kung nahiya siyang amining nagustuhan niya ang ginawa namin o nirespeto lang niya ako bilang anak ng amo nila kaya hinayaan na lang niya na mangyari sa amin iyon.<br />
<br />
“M-may ginawa ka rin bas a akin?”<br />
<br />
Tumango lang siya, nanatiling nakayuko at inilalaro ang daliri sa buhangin.<br />
<br />
Ngunit hanggang doon na lang ang tanong ko. Hindi ko na inalam pa ang nasa isip niya. At hindi ko na rin siya tinanong pa tungkol doon. Hanggang sa naisipan na naming bumalik ng bahay at doon, nananghalian.<br />
<br />
Alas dos ng hapon, nakasakay na ako sa sasakyan sa tabi ng driver’s seat at handa na sa pagarangkada ng sasakyan noong mapansing nakatayo si Julius sa harap namin, nakatingin sa akin at pansin ang lungkot sa kanyang mga mata.<br />
<br />
Lumabas uli ako, nilapitan siya at niyakap. “Malungkot ka ba tol?”<br />
<br />
“Opo, kuya. Ma-miss kita...” sagot niya na tila iiyak na ang boses.<br />
<br />
“Huwag kang malungkot, tol… magkita pa rin naman tayo e.” ang pagsuyo ko.<br />
<br />
“Kailan ka na naman babalik?” tanong niya.<br />
<br />
“Ewan, pero kapag di ako nakabalik, welcome kang pumunta sa lungsod at doon ka titira sa bahay. Igagala kita doon tol, promise.” Ang naisagot ko na lang.<br />
<br />
“Talaga kuya? Sige kapag walang pasok pupunta ako sa inyo kuya ha?”<br />
<br />
Tumango ako.<br />
<br />
“Kuya, ingat ka lagi...” ang huling sabi niya.<br />
<br />
Si ipinakita ni Julius sa akin, feeling ko sobrang close na namin sa isa’t-isa. Kahit isa’t kalahating araw at isang gabi lang ako nandoon, parang napakalalim na ng pinagsamahan namin, lalo na sa nangyari sa amin sa gabing iyon.<br />
<br />
Alas 8 na ng gabi noong makarating ako ng bahay. Agad naman akong sinalubong ng mama ko, “Jason, Kumust ang lakad mo? Naikot mo ba ang buong lupain?”<br />
<br />
“OK naman ma. Hindi po lahat ang naikot ko… kulang ang kalahating araw eh, nakakapagod din. Pero enjoy naman po.” ang sagot ko.<br />
<br />
“Ah, mabuti naman. Kahit papaano, napuntahan mo na.” Ang sagot naman ni mama. “Oo nga pala, nagpunta dito si Kuya Rom mo kahapon!”<br />
<br />
Pakiramdam ko ay umalingawngaw sa tenga ko ang pangalan ni Kuya Rom at pinokpok ng martilyo ang dibdib ko sa lakas ng pagkalampag nito. “S-si Kuya Rom ma? Nagpunta dito?” tanong ko, pansin sa boses ang sobrang excitement.<br />
<br />
“Oo. Hinahanap ka. Ngunit hindi rin nagtagal at umalis noong sinabi kong nasa bukid ka at sa isang araw pa makabalik.”<br />
<br />
“G-ganoon ba? Ano daw ang sabi?”<br />
<br />
“Wala namang sinabi. Umakyat sa kuwarto mo sandali at umalis na. Pero may napansin ako, hijo. Sa tingin ko may problema ang taong iyon. Sana makausap mo at baka malay mo, may maitulong tayo, ano man ang problema niya.”<br />
<br />
“Ganoon ba ma?” ang sagot ko. Bigla namang sumingit sa isip na baka sa pagpapakasal sa girlfriend niya ang problema at na dahil buntis ito. At kung gaano ako ka excited noong malaman na pumunta siya ng bahay, bigla rin akong nanlumo sa lungkot sa sumiksik na pangitaing namuo sa isip. “B-baka mag-aasawa na ma…” ang sambit kong tila kusa lang sabay akyat sa second floor kung saan naroon ang kwarto ko, hindi ipinahalata ang sama ng loob.<br />
<br />
“E… kung tama nga ang hinala mo, hindi naman ako papayag na ganoon-ganoon na lang na wala tayo sa kasal niya no! Dapat na ako ang maging ninang niya para lalong mapalapit sa atin ang ang batang iyon!” Ang pahabol ni mama na pakiramdam ko ay halos sasabihin nalang na aampunin niya si Kuya Rom.<br />
<br />
“… para lalong mapalapit sa atin ang batang iyon!” ang pabulong kong paggaya sa huli niyang sinabi, ngingiwi-ngiwi ang bibig hindi malaman kung mainis sa tila pagbigay niya ng mas importanteng atensiyon kay Kuya Rom at sa pagkatuwa pa na magpakasal na iyong tao.<br />
<br />
Dire-deretso ako sa loob ng kwarto, inihagis ang dala-dalang knapsack sa gilid noon at ibinagsak ang pagod na katawan sa kama, nakatihaya, itinutok ang mga mata sa kisame. Syempre, ang laman ng utak ay walang iba kungdi si Kuya Rom. “Ano na kaya ang nangyari sa kanya…? Ano kaya ang ginagawa niya ngayon?” Tanong ko sa sarili. “Shiitttt! Bakit ba hindi siya maiwaglit sa aking isip!” ang sigaw ko rin sa sarili sa inis.<br />
<br />
Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong makapa ko ang isang nakatuping papel sa tabi ko. Binulatlat ko ito at binasa. “Tol… kailangan ko ang tulong mo. Sana puntahan mo ako, -Kuya Rom-”<br />
<br />
Tinitigan kong maigi ang papel at ang sulat-kamay niya, sinusuri ang bawat letra at pinilt na iniugnay sa aking isipan ang mga eksena kung saan ko siya nakikitang nagsusulat at kung paano niya isinulat ang mga ito.<br />
<br />
Tumulo ang mga luha ko noong maisip ko ang mga eksenang iyon – sa loob ng klase, sa library, kahit sa kwarto kapag nandoon siya at nag-aaral at kung saan kukulitin ko sa kasagsagan ng pag-aaral niya at mauwi ang lahat sa harutan at pambunuan ng lakas…<br />
<br />
Itinupi ko uli ang papel at pagkatapos ay parang wala lang na inihagis iyon sa sahig. “Bakit???” Sigaw ko sa sarili sa sinabi niya sa sulat na tulungan ko siya. “At ano namang tulong ang maibibigay ko? Ako ba ang magpaplano ng kasal nila? Ako ba ang gagastos? Ako ba ang magdedesign sa gown ng magiging asawa niya? Ako ba ang mag coordinate sa mga activities o mag-entertain sa mga bisita? Ang sakit kaya…” Ang pagmumuni-muni ko, pilit na inaaliw na lang ang sarili.<br />
<br />
Maya-maya, sumagi rin sa isang bahagi ng utak ko ang pagnanais na tanggapin na lang ang kung ano man ang maging desiyon niya, ang direksyong tatahakin sa buhay kung sakaling magpakasal na nga siya. “Di ba kung talagang mahal mo ang tao ay handa kang magparaya, ibigay sa kanya ang kung ano man ang maaaring makapagbigay-ligaya sa kanya kahit na ito ay mangangahulugan ng kanyang paglayo; dahil kung para sa iyo naman ang isang pag-ibig, kahit ano man ang mangyari ay babalik at babalik pa rin ito sa iyo… Ngunit kung sa kabilang banda ay hindi man ito babalik, at least magagandang alaala ang maipabaon mo sa kanya na hindi niya malilimutan sa iyo kung sa kanyang paglisan ay maluwag sa kalooban mo ang pagbigay-laya, ang pagsuportang ipamalas sa kabila ng iyong pagdadalamhati.”<br />
<br />
“Arrrggghhh!” sigaw ko sa sarili. “Sobrang hirap… Bukas ako ko na lang pagdesisyonan kung pupuntahan ko ba siya o hindi” ang sambit ko sa sarili, hindi na iniisip kung madalian ba ang hiningi niyang tulong.<br />
<br />
Dahil saw ala akong pasok kinaumagahan, alas 10 an akong bumalikwas ng higaan. Noong magising, naalala ko kaagad ang sulat ni Kuya Rom.<br />
<br />
Ngunit hindi ko rin agad ito inaksyonan. Nagtatalo kasi ang isip ko kung puntahan ko ba siya o hindi. Noong matapos kumain ng tanghalian, nabuo sa isip ko na puntahan na lang si Kuya Rom. Nagpaalam ako sa mama at papa ko na puntahan siya kasama uli ang driver namin.<br />
<br />
May kalayuan din ang bahay nina Kuya Rom dahil sa ibang bayan sila nakatira at may tatlong oras pa ang biyahe. Noong natunton namin ang lugar, ipinagtanong-tanong pa namin ang bahay nila. Dahil hindi kilala ang pamilya nila sa lugar, matagal-tagal din naming nahanap.<br />
<br />
Sa huli, natunton din namin ito. Kitang-kita ko ang kahirapan nina Kuya Rom. Gawa lang sa kawayan ang bahay at ang atip ay nipa. Maliit lang ito na kung titingnan sa labas ay may isang kwarto lang siguro ito at isang sala na kasama na ang hapag-kainan.<br />
<br />
Hindi ko naman maiwasang hindi alipinin ng awa ang aking damdamin. Sa porma pa lang ng bahay nina Kuya Rom, hindi ko maisip kung pano niya nakayanan ang mga gastusin sa school, sa pamasahe, sa pagkain, sa boarding house. Kahit kasi varsity scholar siya, syempre, hanggang tuition lang naman ang libre sa kanya at marami pa ring gastusin ang isang estudyante. At kahit ganoon siya kahirap, ni minsan hindi iyan nanghingi ng tulong sa amin.<br />
<br />
Kumatok kami sa bahay ngunit walang tao ito. May kapitbahay na lumapit at sinabing nasa ospital daw ang mag-ina.<br />
<br />
Sa pagkarinig ko, dali-dali kong sinabi sa driver na puntahan namin ang ospital na nabanggit.<br />
<br />
Nakarating nga kami sa ospital. Nagtatakbo akong pumasok, nagtanong sa information kung saan naka-confine si Kuya Rom. Napag-alaman kong ang nanay pala ni Kuya Rom ang na-confine ngunit ooperahan din daw si Kuya Rom.<br />
<br />
“Ha? Bakit? Tanong ko sa information.<br />
<br />
“Sa loob na lang ninyo alamin...” sagot naman noong nurse sa information.<br />
<br />
Takbo naman ako kaagad sa ward na itinuro at noong nasa hallway ako, nakita ko si Kuya Rom na nakahiga sa stretcher, naka-damit pasyente, iyong isinusuot ng mga ooperahan at hila-hila ng may ilang nurse patungo sa operating room.<br />
<br />
“Kuya! Anong nangyari!” Sigaw ko habang sinusundan ang stretcher.<br />
<br />
Minuwestrahan ni Kuya rom ang mga nurse na huminto. “S-salamat Tol na nagpunta ka... Yakap ka naman sa akin. Na-miss kita.” Ang sabi niya, kitang-kita sa mga mata niya ang tuwa na sumipot ako bagamat alam kong may lungkot iyong tinatago.<br />
<br />
At niyakap ko siya, hinalikan sa pisngi. “Ano ang nangyari kuya?” Tanong ko uli.<br />
<br />
“Mamaya ko na sasabihin sa iyo” ang sagot niya sabay tuloy ng pagtulak ng mga nurse sa stretcher niya patungo sa operating room. Sumunod ako hanggang sa makapasok na sila sa loob at naiwan ako sa labas.<br />
<br />
Dali-dali ko namang tinawagan ang mama ko. “Ma... nasa ospitlal si Kuya Rom, ooperahan yata. I’m sure kailangan nila ng pera ma...”<br />
<br />
Nasa ganoon akong pakikipag-usap sa mama ko noong biglang may lumapit sa akin na isang foreigner na nasa may mahigit kumulang 30 ang edad, guwapo, toned ang katawan at nasa 6 talampakan ang taas. “Excuse me, are you Jason?” tanong niya.<br />
<br />
“Ibinaba ko ang cp ko sabay sagot, “Yes Sir, I am”.<br />
<br />
“I’m glad to meet you, Jason. Romwel told me so many things about you.”<br />
<br />
“How did you know Kuya Rom?” ang tanong ko.<br />
<br />
“I’m his partner...”<br />
<br />
“What???” ang tanong ko, itinaas ang boses, naguluhan na mistulang may malaking question mark na nakapatong sa ulo ko “Partner?”<br />
<br />
“Lover...”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-49749271062256900022011-02-19T07:34:00.001-08:002011-02-19T07:34:58.035-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-13.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [13]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">MONDAY, MARCH 8, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7417249999343528473&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7417249999343528473&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7417249999343528473&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7417249999343528473&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7417249999343528473&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">By: Mikejuha<br />
getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Buong magdamag na hindi ako nakatulog. Umiiyak at isiniksik sa utak na hindi talaga kami para sa isa’t-isa; na marahil ay tama lang na ganoon ang nangyari habang maaga pa; at na dapat ay matanggap ko ito ng maluwag sa kalooban.<br />
<br />
Tinanggal ko sa aking mga kamay ang singsing na ibinigay niya at itinago iyon sa ilalim ng drawer ko, ipinangako sa sarili na hinding-hindi ko na isusuot iyon.<br />
<br />
Kinabukasan, kahit namamaga pa ang mga mata dahil sa kaiiyak, pumasok pa rin ako sa school. Pinilit ko ang sariling ipakitang normal pa rin ang lahat sa kabila nang pagsisigaw ng damdamin ko kung bakit xsa akin pa nangyari ang ganoon. Alam ko, napapansin pa rin ng marami ang kakaibang lungkot sa mukha ko. Ngunit hindi ko ito alintana. Kapag may nagtatanong kung bakit ako malungkot, sinasabi na lang na ok ako, na wala akong problema.<br />
<br />
Sa araw ding iyon, napag-alaman kong hindi pa rin pumasok si Kuya Rom at walang nakakaalam kung ano ang nangyari sa kanya, at kung saan siya nagpunta.<br />
<br />
“Totoo nga siguro ang sinasabi nila na nagsama na sila ng kanyang kasintahan. At marahil ay totong nabuntis na niya ang babae…” ang pumasok na scenario sa isip ko. At iyon talaga ang naiukit sa isip ko, walang nang iba.<br />
<br />
Sa sobrang sakit na dinadala, napag-isipan kong bumalik sa lupain namin sa bukid, kina Mang Nardo. Pakiramdam ko kasi, napakagandang magmumuni-muni doon dahil sa napakapreskong ambiance, walang ingay, simple ang pamumuhay. At dahil sa ang kinabukasan ay Sabado, nagpaalam ako sa mga magulang ko. Pinayagan naman nila ako kahit ang driver lang ang kasama ko. Ipinaliwanag ko na lang na may importanteng ginagawa si Kuya Rom sa lugar nila at hindi nga rin nakapasok ito dahil dito.<br />
<br />
Kaya kinabukasan, alas 5 pa lang ay umalis na kami ng driver pabalik sa lupain naming sa bukid. Dumating kami sa luga na mag aalas onse na ng tanghali. Tamang-tama sa pananghalian. As usual, marami pa ring nakiki-usyuso na mga tenants namin sa pagdating ko. Noong pumunta kasi ako noon gabi iyon at kinabukasan ay umuwi naman kaagad. Kaya marami sa kanila ang hindi nakakita sa akin.<br />
<br />
“Mabuti naman Sir Jason at nakabalik ka!” ang bungad sa akin ni Mang Nardo.<br />
<br />
“Pangako ko kasi iyan inyo na babalik ako e. Nahihiy nga ako sa inyo na bigla na lang akong umalis, magpipyesta pa naman iyon.” ang sagot ko.<br />
<br />
Napangiti naman sina Mang Nardo at Aling Isabel. “Eh.. nasaan si Romwel?” ang biglang tanong niya.<br />
<br />
Feeling ko, nabilaukan ako sa pagkarinig sa tanong na iyon. “A.. e…” asng nasambit ko. “Ah... Umuwi po kasi sa lugar nila at may importante daw na aasikasuhin!” ang naisagot ko na lang.<br />
<br />
Pagkatapos kong magpahinga sandali, sinamahan naman ako ni Julius na mag-ikot sa iba pang parte ng mga lupain namin. Dahil sa malaki at malalayo ang iikutin namin, isang kabayo ang sasakyan namin. First time kong makasakay ng kabayo kaya excited din ako. Iisang kabayo lang ang sinakyan namin ni Julius, nasa likod niya ako, yakap-yakap siya habang siya naman itong nagdala sa renda. Habang tumatakbo ang kabayo, hindi ko naman mapigilan ang sariling hindi matawa gawa ng pag-iindayog din ng mga katawan namin. Syempre, hindi ko pa kabisado kung paano mag-adjust sa galaw ng katawan. Basta, kapag malakas ang pagpatakbo ng kabayo, hihigpitan ko lang ang pagyakap kay Julius.<br />
<br />
In fairness, sarap ding yakapin ng katawan ni Julius. Bilog, di hamak na matipuno, rugged, barako ang dating. At dagdag pa nito ang angking tangkad at kapogian. Pero, pinapatakbo lang naman niya ang kabayo sa bawat lipat namin ng ibang parte ng lupain. Kapag nandoon na, marahan na itong pinapalakad.<br />
<br />
Habang binabaybay namin ang kabuuan ng aming bukirin, ramdam ko ang napakagandang ng tanawin nito; malamig din ang simoy ng hangin, at ang lilim na likha ng mga naglalakihang puno ay nakakapagbigay ng ginhawa at aliw sa damdamin. Kahit papaano, nababaling ang isipan ko sa ibang bagay-bagay na nakakapagrelax. Nad’yan din ang mga preskong prutas, karamihan ay ligaw kagaya ng mga bayabas, saging, kapayas na halos walang pumapansin na sa mga bunga nito.<br />
<br />
Sa pagsasama naming iyon ni Julius, doon ko na rin unti-unting nakilala ang pagkatao niya. Nag-aaral pala ito, first year sa kursong Agrucultural Engineering sa isang Agricultural State College na malapit lang sa lupain namin. At sa tingin ko ay matalinong bata si Julius. Masarap at masayang kausap, nakakapawi ng pagod. At nasabi kong wala naman pala sana akong dapat pagselosan sa kanila ni Kuya Rom. Halos pareho lang talaga ang mga ugali nila, ang personalidad, magkasundo sa gusto at di gusto. Likas ding bibo si Julius; mabait, palabiro, kengkoy, at palakaibigan. Sabagay, ang kinaiinisan ko lang naman kasi noon ay kung bakit hindi ako ginising hindi ako isinama ni Kuya Rom sa pagligo nila sa ilog na noon ko lang din naintindihan kung bakit.<br />
<br />
Sa buong hapon naming pagsasama, halos lahat ng topic na pinag-uusapan namin ay tungkol lang kay Kuya Rom. Kesyo bilib siya sa tao dahil palakaibigan, magaling makisama, masipag. Noon nga dawng unang punta pa namin kung saan maagang siyang nagising ay tumulong pala ito sa kusina, sa paghahanda nila para sa nararating na pyesta. Kung hindi lang daw ito sinabihan sa tatay ni Julius na si Mang Nardo na baka magalit ako sa kanila kapag nakitang pinayagan siyang tumutulong ay saka pa ito huminto at nagyaya na lang kay Julius na maligo sa ilog. At habang nasa ilog na, wala daw silang ibang pinag-uusapan kungdi ako. Kesyo daw mabait ako, hindi niya akalain na ganito kalaki ang mga lupain namin. At kesyo daw may topak ako paminsan-minsan… natawa naman ako sa huling sinabi niya.<br />
<br />
Pakiramdam ko, magandang kaibigan si Julius. Iyon bang klaseng kaibigang parang lahat ng mga saloobin o kalokohan mo ay puwede mong sabihin o ibulatlat sa kanya na hindi ka natatakot na kakantyawan, huhusgahan o ipagsasabi niya sa iba.<br />
<br />
Tila naging pangalawang layunin na lang namin ang pag-iikot sa lupain. Pakiramdam ko, parang ang lakad naming iyon ay inilalaan para sa isang importanteng talakayan lang – tungkol kay Kuya Rom. Kinikwento iyong mga eksena nila sa basketball, sa lakad nila, sa mga pinag-uusapang kung anu-ano, mga biro, ang tungkol sa amin. Sumisingit-singit na lang siya ng salita tungkol sa lupain kapag may napapansin kagaya ng “Ang parte na iyan kuya ay katatanim lang namin ng palay…” o “Ito iyong loteng dating damuhan at ngayon ay tinamnan na rin namin ng palay…” at pagkatapos ng maiksing kumento ay balik uli siya sa walang kamatayang topic tungkol kay Kuya Rom. Tuloy parang sumiksik sa isip ko kung may alam ba si Julius tungkol sa amin ni Kuya Rom. Ewan kung napipick up niya ang hint kay Kuya Rom.<br />
<br />
Kaya syempre dahil sa kwentuhan namin, bumabalik-balik din ang naghalong sama ng loob at saya na kahit papaano ay ako pa rin ang laman ng utak niya. At may halong paghanga din ang naramdaman ko sa mga ipinapakita niyang gilas at magandang pakikisama sa mga caretaker namin.<br />
<br />
“Shitttt! Paano ko malilimutan ang tao na iyon kung kahit dito ay siya pa rin ang sumisingit sa eksena!” sigaw ng utak ko. Ganyan talaga siguro kapag may naramdaman ka sa isang tao. Kahit anong bagay na nakikita mo, naririnig, naamoy, lahat ay narerelate mo sa kanya. Noong pag-aayos ko ng mga dadalhing gamit ko pabalik sa ukid, naalala kong siya ang nag-ayos noong una kaming pumunta doon. Noong pagsakay ako sa Land Cruiser, naalala kong katabi ko siyang kasakayan doon at nakatulog pa ako sa balikat niya. Noong makita ko si Julius, naalala ko ang nakita ko sa kanilang dalawang masayang naliligo at nagtatawanan sa ilog. Noong makarating na uli ako sa bahay naming sa bukid, ang kwarto, ang tanawin, siya ang naaalala ko. Kahit na sa pagsakay ng kabayo ay naalala ko siya, ini-imagine na sana siya ang kasama at niyayakap ko. Syempre, sa malaswang parte, naalala ko rin ang mga kantyaw sa kanya ng ka teammates na ga-kabayo daw ang laki ng kargada…<br />
<br />
Nasa ganoong pag-iisip ang utak ko habang nakasakay sa kabayo, yakap-yakap si Julius noong biglang umalma ang kabayo. Sa gulat ko, napayakap ako ng mahigpit na mahigpit kay Julius na med’yo nagulat din.<br />
<br />
“Nakaita ng ahas ang kabayo!” Sambit niya, habang hawak-hawak ang tali, pinakalma ito.<br />
<br />
Noong bumalik na sa normal na paglalakad ang kabayo, nakayakap pa rin ako ng mahigpit sa katawan ni Julius. Ewan ko ba ngunit tila may koryenteng gumapang sa buo kong katawan sa ginawa kong iyon. Naramdaman kong tumigas ang ari ko na bumubundol-bundol naman sa likuran niya. At sa naramdamang kiliti na di maintindihan, hinayaan ko na lang na manatiling nakayakap ng mahigpit ang mga bisig ko sa katawan niya, pinakiramdaman kung papalag siya o aalma din.<br />
<br />
Ngunit wala akong narinig na reklamo kay Julius. Kaya lalong idinikit ko ang katawan ko sa likod niya, na halos hahalikan ko na ang balok at ang leeg niya. Langhap na langhap ko naman ang amoy ng pawis ng kanyang katawan, na amoy lalaki, na lalong nagpatindi sa kiliting naramdaman ng katawan ko.<br />
<br />
Marahil ay napansin ni Julius ang lalong pagdikit ko sa kanya at pagbundol-bundol ng matigas kong harapan sa likuran niya sa bawat paggalaw ng katawan ng kabayo. Huminto siya sa pagsasalita, hinayaang maglakad ang kabayo ng marahan, tila nakiramdam. Sa reaksyon na iyon ni Julius, mistulang nanlalamig naman ang aking kalamnan, ramdam ang malakas na pagkabog ng dibdib. Nilingon ko ang paligid. Walang katao-tao at ang nakikita ko lamang ay ang mga naglalakihang puno ng kahoy at ang naririnig ko sa paligid ay ang ingay na gawa ng hihip ng hangin, ang mga nagkikiskisang dahon, at mga awit ng ibon.<br />
<br />
Ramdam ko ang lalo pang pag-igting ng init ng aking katawan sa eksenang iyon. Hindi ko alam kung nagustuhan din ni Julius ang paghigpit ng yakap kong iyon o kaya ay naghintay lang siya sa sunod na maaaring gawin ko. Tila may nagtulak sa akin na ihaplos ko ang mga nakayakap kong kamay sa dibdib niya, sa tiyan papuntang ibaba kung saan nakatago sa ilalim ng pantalon ang bukol ng kanyang pagkalalaki.<br />
<br />
“Shiitttttt! Grabe!” sambit ko sa sarili. Pakiramdam ko ay may namumuong pressure sa loob ng katawan ko at ano mang oras ay bibigay ito sa matinding pagnanasa.<br />
<br />
Hindi pa rin umimik si Julius, hinyaan pa ring maglakad ng marahan ang kabayo. Ramdam ko ang palakas nang palakas na kalampag ng aking dibdib. Pakiwari ko ay biglang bumagal ang takbo ng oras at nakabibingi ang katahiminkan sa pagitan naming dalawa. Biglang parang hindi kami magkakakila uli at nagkahiyaan, nagpapakiramdaman.<br />
<br />
“Ampotik pala nitong si Julius!” Sigaw ko sa sarili. “Nakaka-L talagang yakapin ang katawan! Syyyeeettttt!” sigaw ko sa sarili. Kasi ba naman, ang suot niyang t-shirt ay halos body-fit na rin, bakat na bakat ang bilog niyang katawan, matitigas ang mga muscles, sculpted na dibdib. At kahit sa tiyan niya kung saan nakayakap ang aking mga kamay, ramdam ng aking kalamnan ang matitigas niyang abs at walang kataba-tabang baywang. At kung pagmasdan ang sunog niyang balat, makinis naman ito na mistulang nagtatan lang. Nai-imagine ko tuloy na siguro kapag naka-swimming trunk lang siya, hindi talbog sa kanya ang mga sikat na modelo o contestants ng mga Ginoong Pilipinas o kahalintulad na mga patimpalak. Hayup sa porma ang katawan ng kumag! Naalala ko na naman tuloy si Kuya Rom. Halos walang ipinagkaiba ang mga porma nila!<br />
<br />
“Hoy! Talipandas! Maghunos-dili ka! Hindi ka pa ba natuto?” sigaw ng isang parte ng utak ko.<br />
<br />
“Sige na… sunggaban mo na habang wala pang tao.. bibigay na iyan, bibigay na iyan!” sigaw naman ng kunsyensya kong naalipin ng kademonyohan.<br />
<br />
“A, e… tol, kung mahigpit masyado ang yakap ko, sabihin mo lang ha? Hehe. Natatakot ako na baka bigla na namang umalma itong kabayo e. Nakakatakot palang sumakay dito, mabibigla ka na lang kapag umalma!” palusot ko.<br />
<br />
Natawa naman si Julius. “Ok lang iyan kuya. Alam ko namang first time mong sumakay ng kabayo eh.”<br />
<br />
So iyon… walang nangyari. Habang naglalakbay kami, hanggang sa pananantsing na lang ako. Doon ko na-realize na kahit pala sa kabila ng matinding tuksong haharapin ko, si Kuya Rom pa rin ang laman ng isip, ang isinisigaw ng aking damdamin.<br />
<br />
Mag-aalas sais na iyon noong makarating kami sa bahay. Pagkarating na pagkarating namin ay naghanda pala sina Mang Nardo at Aling Isabel ng kaunting salo-salo at may mga dayong bisita ding mga tenants ng lupain namin. May inuman, syempre, kantahan gamit ang gitara, may nagsasayaw. At naki-inum na rin kami ni Julius. Doon nakilala ko ang mga nagtatrabaho sa lupa namin, na ang iba ay doon na ipinanganak, doon na lumaki, at ang iba ay doon na tumanda.<br />
<br />
Maghahating gabi na noong nagyaya na akong matulog gawa nang hindi ko na kaya. Lasing na lasing na ako at halos hindi na makalakad patungo sa kwarto. Inalalayan na lang ako ni Julius na sa tingin ko ay halos hindi man lang tinablan sa nainum.<br />
<br />
Noong makapasok, hinawi ni Julius ang kulambo at agad kong ibinagsak ang katawan sa kama. Aalis na sana siya noong bigla kong hinawakan ang kamay niya. “Saan ka pupunta tol?” tanong ko.<br />
<br />
“Sa kwarto ko, kuya…” ang sagot niya.<br />
<br />
“Dito na tayo matulog, tabihan mo ako, wala akong kasama e…”<br />
<br />
“S-sige po kuya. Tatabihan kita” Nag-aalangan man, pumayag na rin siya. Marahil ay wala siyang choice dahil nahihiyang tanggihan ako o talaga lang walang malisya iyon sa kanya. Bago siya pumasok sa kulambo ng kama ko, nakita ko pang naghubad siya ng t-shirt at ang natira ay ang kanyang manipis na shorts pantulog.<br />
<br />
Sa magkahalong pagod at pagkalasing ay hindi ko na namalayan pa ang pagsampa ni Julius sa tabi ko. Bago rin ako nakatulog, ang huling naglalaro sa aking isipan ay si Kuya Romwel pa rin; ang tagpo kung saan kami magkatabing natulog sa kwartong iyon.<br />
<br />
Marahil ay sa sobrang pag-iisip ko kay Kuya Romwel, dumugtong sa panaginip ko ang huling tumatak sa isip bago ako nakatulog.<br />
<br />
Magkatabi daw kami ni Kuya Rom sa kama. Hindi ko masydong natandaan kung saang kwarto iyon at kaninong bahay. Ang alam ko lang ay magkatabi kami, at naka-brief lang siya. Bago kami natulog, niyakap ko si Kuya Rom, mahigpit sabay lapat ng mga labi ko sa mga labi niya. Noong una ay nagulat daw siya sa pagyakap ko at paglapat ng aming mga labi. Ngunit dahil sa hindi ako nagpaawat, pinagbigyan na lang niya ako. At siguro nagustuhan din niya ang paglapat ng mga labi namin dahil kung talagang ayaw niya, kaya naman niya akong itulak, sa laki ba naman ng katawan niya.<br />
<br />
Sarap na sarap daw ako sa paghahalikan namin at ramdam kong siya ay ganoon din. Dinig na dinig ko pa ang ungol niya habang gumaganti siya sa mga yakap at halik ko. Haplos-haplos niya ang ulo ko, ang katawan ko, habang mistula namang nag-espadahan ang mga dila namin. Para kaming mga gutom at hayok sa laman sa eksenang iyon ng panaginip ko.<br />
<br />
Maya-maya, pinaliguan ko ng halik ang buong katawan ni Kuya Rom. Lalo namang umaalingawngaw ang ungol niya sa buong kuwarto sa sarap. Dinila-dilaan ko ang leeg niya, ang kangyang dibdib at nilaro-laro doon ang dila ko habang marahang kinagat-kagat naman ang utong nito at ang tila butil ng mais sa ilalim ng utong niya. Palipat-lipat. At habang ginagawa ko iyon, di naman mapigil ang pagliyad niya sa tindi ng sarap na naramdaman. Sa init ng aming romansahan, mistula kaming nawala sa tamang katinuan, walang pakialam sa paligid. Mablis ang kabog ng aming mga dibdib, mabilis ang paghinga, mistulang lumulutang sa alapaap.<br />
<br />
Maya-maya, ibinaba ko ang pagdila, sa ibaba ng dibdib, sa abs, at unti-unti ko pang ibinaba ang pagdila idinaan ang bibig sa mga balahibong pusang tila agos ng tubig patungo sa tirik na tirik niyang pagkalalaki.<br />
<br />
Noong dumampi ang ulo ng kanyang ari sa bibig ko, agad-agad kong isinubo ito. Dinig na dinig ko ang marahan niyang paghalinghing noong makapasok na sa bibig ko ang ulo ng kanyang ari. Dahil sa sobrang laki ng kanyang kargada, hanggang ulo lang ang naipasok ko. Labas masok ito sa aking lalamunan hanggang sa pakiramdam ko ay lalo pa itong lumaki at narinig ko na lang ang malakas na ungol niya, “Ahhhh! Ahhhhh! Ahhhhhh!” sabay pulandit naman ng kanyang dagta sa loob ng aking bibig, ang iba ay nalunok ko at ang iba naman ay hinayaan ko na lang sa loob ng bibig ko. Noong maramdaman kong tapos na siya, inabot ko naman ang bibig niya at muli kaming naghalikan, ang natirang katas niya sa bibig ko ay pinaglalaruan ng aming mga bibig.<br />
<br />
Maya-maya, siya naman ang humalik sa akin, sa buo kong katawan simula sa leeg, sa dibdib, sa magkabilang utong ko, sa abs... kagaya ng ginawa ko sa kanya. Noong nasa may tiyan ko na ang bibig niya, pilit kong itinulak ito sa umbok ng aking naghuhumindig na pagkalalaki. At noong nasa bungad na ng bibig niya ang ari ko, ni-lock ng dalawa kong kamay ang ulo niya at ikinakanyod-ko na ang sarili sa bibig niya. Napaungol ako ng malakas noong makapasok na sa bibig niya ang ari ko. Kumanyod ako, marahan noong una ngunit pabilis ito nang pabilis hanggang sa naramdaman ko na lang na tila puputok na ako sa loob ng bibig niya at di ko na mapigilan ang pagpulandit ng aking katas. “Ahhhhh! Ahhhhhh! Ahhhh! Kuya Rom! Kuya Roooommmmmm, lalabasan na ako! Ahhhhhh!!” ang sambit ko.<br />
<br />
Noong humupa na ang bugso ng init na naramdaman, hinila ko na ang ulo niya upang maglapat uli ang mga labi namin. At kagaya ng paglalaro ng mga dila namin sa tamod ni Kuya Rom sa bibig ko, ganoon din ang ginawa namin sa dagta kong natira sa bibig niya.<br />
<br />
Nagpahinga kami ng ilang sandali. Noong makahugot uli ng lakas, muli naming inulit ang eksenang iyon.<br />
<br />
Hanggang sa tuluyan nang nakatulog kami sa pagod at sarap, yakap-yakap pa ng mahigpit ang isa’t-isa…<br />
<br />
Iyon ang panaginip kong klarong-klarong tumatak sa aking isipan. Sobrang napakasaya ko sa panaginip kong iyon.<br />
<br />
Mag-aalas 8 na ng umaga noong magising ako. Disoriented, masakit ang ulo, nasusuka, at nagtatanong ang isip kung saang kwarto ako naroon. Noong ibinaling ko ang aking mga mata sa katabi ko sa kama, laking gulat ko noong bumulagta sa aking paningin si Julius na himbing na himbing pa - kayakap ko at pareho kaming walang saplot sa katawan!<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-80356603804139684572011-02-19T07:31:00.001-08:002011-02-19T07:31:52.268-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/03/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-12.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [12]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, MARCH 5, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5753361422025130306&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5753361422025130306&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5753361422025130306&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5753361422025130306&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=5753361422025130306&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">So… balik normal na naman ang lahat. I mean, iyong ganoong set-up na parang kami ngunit hindi. Ewan, basta parang ganoon. Hindi ko nga alam kung MU bang matawag iyon e. Kasi, mag-kuya ang nakalagay sa “official” registration ng mga utak namin e, hehe. Hmmm, baka hindi rin naman pero wala lang gusotng umamin. Oo, may singsing ako sa kanya, sa thumb nga lang at walang marriage proposal – charing! Oo, may nangyari sa amin, ngunit wala namang sinabi iyong tao na pananagutan niya ang puri ko, nyahaha. Hindi nga, dedma iyong tao kung mahal ba niya ako o hindi. At syempre, ayaw ko rin namang magsabi sa kanya na mahal ko siya no. Ano ka... Basta! Ayaw ko. Ano ako, cheap na NFA? (Hehe)<br />
<br />
Ngunit kahit pa man sobrang nakakaloka ang set-up namin, kina-career ko na talaga ang pagka-close namin. Tinatanong siya kung kumain nab a, na dapat huwag masyadong magpapagod... halos susubuan ko na nga kapag kumain kami eh. At, palagi niya akong hinahatid sa bahay galing school at minsan, doon na matutulog sa bahay, doon kumakain at, take note, kapag may chance siya, nagluluto iyan. Mahilig kasing magluto ang kumag at ang sarap pa niyang romomansa, este, magluto, pramis. Dahil nga yata d’yan kaya siya naging close at kadikit ng mga parents ko eh. Sa totoo lang, feeling ko, kasal na lang talaga ang kulang sa amin.<br />
<br />
Ang buong akala ko, tuloy-tuloy na ang lahat. Ngunit marahil ay sadyang mapaglaro ang pag-ibig.<br />
<br />
Isang araw, nag-absent si Kuya Rom sa klase. Walang text, walang explanation kung bakit. Noong pumasok kinabukasan, napansin kong tila malalim ang iniisip nito at kahit ngumingiti at nakikipagbiruan, parang may iba talaga siyang kinikimkim na hindi ko mawari. Noong magpraktis kami, parang wala din ito sa sarili. Kinausap ko siya tungkol dito at kung bakit siya nag-aabsent. Ngunit ayaw niyang magsalita, walang sinabing dahilan. Ang sabi lang niya ay huwag ko da siyang alalahanin at ok lang siya.<br />
<br />
Kaya naninibago man, wala din akong magawa kungdi ang intindihin siya, ang magtiwala sa sinabi niya. Syempre, may sakit din na dulot iyon sa akin kasi pakiramdam ko ay may itinatago siya.<br />
<br />
Hanggang sa dumating ang sunod-sunod na apat na araw na hindi siya pumasok. Sobrang na-nagtaka ako dahil hindi normal iyon sa kanya. Kahit may konting pagka-caarefree si kuya Rom, hindi ito ang type na nag-aabsent sa klase. Nag-worry na ako, kinakabahan, at hindi mapakali. Ni text ko ay hindi niya sinasagot.<br />
<br />
At syempre sa team namin, hinahanap siya sa araw-araw na praktis. Ang masaklap, noong pang-apat na araw na absent siya habang nag-uumpukan ang mga ka-teammates ko pagkatapos ng praktis, “Si Romwel, nakita ko kagabi, kasama ang girlfriend niya…” sabi noong isang kasama namin.<br />
<br />
“Iyon ba iyong ipinakilala niya sa atin noong may athletic meet tayo sa kabilang bayan?” tanong naman noong isa.<br />
<br />
“Iyon nga! Iyong Kris ang pangalan? Iyong matangkad, sexy at parang model ang dating.”<br />
<br />
“Siguro kaya nag-aabsent na iyong tao ay dahil naaadik na doon sa babae!”<br />
<br />
Tawanan.<br />
<br />
“E sino ba kasi ang di maadik sa babaeng iyon. Ansarap kasiping noon! Legs pa lang ulam na!”<br />
<br />
“Baka kako naglive-in na iyong dalawa at buntis na iyong babae.” sambit naman ng isa sabay tawanan uli.<br />
<br />
“Sa sobrang pag-iilang ni Romwel na hindi magpatali sa babae, bumigay na rin pala. Mahirap talagang labanan ng libog no?” hirit ng isa pa.<br />
<br />
“At si Romwel pa. Anlaki-laki ng kargada noon. Sigurado, noong natikman ng babae ang alaga niya, hindi na pinakawalan.”<br />
<br />
Pakiramdam ko ay dinurog ang puso ko sa sobrang sakit na naramdaman sa mga narinig. At kahit ganoon ang kwento nila, nakitawa na rin ako. Syempre, wala naman silang kaalam-alam sa naramdaman ko at sa namagitan sa amin ni kuya Rom, maliban na lang kay kuya Paul Jake na panay ang sulyap sa akin habang nagbabangkaan ang mga ka teammates.<br />
<br />
Alam ko, naramdaman ni kuya Paul Jake ang aking saloobin kaya sa gitna ng topic nila na iyon, bigla niya itong inilihis, “Maiba pala tayo, napuntahn niyo na ba ang bagong bukas na floating barbeque grill sa loob mismo ng Tandang Sora Beach Front? Masarap daw doon ah at may banda pa at disco kapag gabi”<br />
<br />
“Sabi nga nila! Maganda nga daw doon pare! At andaming magagandang dumadayong chicks!” sagot naman ng isa.<br />
<br />
Kaya, doon na sa parteng iyong natapus ang bangkaan sabay yaya ni Kuya Paul Jake na umuwi. Nagsiuwian na rin ang lahat. Dahil gabi na, inihatid ako ni Kuya Paul Jake sa bahayat noong makarating, niyaya ko siyang umakyat muna sa kwarto ko upang makipagkuwentuhan sandali.<br />
<br />
Pinagbigyan naman niya ako. Dali-dali kaming umakyat sa second floor kung saan nandon ang kuwarto ko at dumeretso na kaagad sa music corner. Ibinagsak ko ang dala-dalang bag sa sofa, pinatugtog ang sound, tinumbok ang ref at doon kumuha ng dalawang bote ng beer at binuksan ang mga ito.<br />
<br />
Habang tumugtog ang paboritong kanta namin ni Kuya Rom, wala naman kaming imikan ni Kuya Paul Jake na magkatabi lang sa sofa. Tahimik lang kaming umiinum sa tig-iisang boteng beer na binuksan ko, nagpakiramdaman sa isa’t-isa. Alam kong alam ni Kuya Paul Jake ang saloobin ko gawa ng hindi pagpapakita ni Kuya Rom sa school, sa practice, at gawa na rin sa mga narinig kong tsismis o haka-haka tungkol sa hindi na niya pagsipot.<br />
<br />
Maya-maya ay nagsalita din siya, marahil ay upang mabasag lang ang katahimikan. “Parang palagi mong pinapatugtog ang kantang iyan ah? Ano ba ang pamagat niyan? Maganda...”<br />
<br />
“Back To Me by cueshe kuya” ang matamlay kong sagot.<br />
<br />
“Paborito mo ba?”<br />
<br />
Tumango lang ako, pilit na huwag ipahalata ang namumuong mga luha sa mata. Gusto ko sanang sabihin sa kanya na, “Parehong paborito naming ni Kuya Rom”. Ngunit hinayaan ko na lang na sarilinin ang nasa isip.<br />
<br />
Tahimik. Hindi na ipinilit pa ni Kuya Paul Jake ang pakikipag-usap.<br />
<br />
Ngunit hindi ko rin napigilan ang pagdaloy ng mga luha ko. Para kasing ang tanong ni Kuya Paul Jake ay isang sibat na tumuhog sa aking puso. Marami kasi akong naaalala sa kantang iyan. At ewan kung coincidence lang din o mental telepathy ba (?), na may mga pagkakataong habang nag-iisa lang ako sa kuwarto at bigla siyang papasok sa isip ko, ipatugtog ko ang kantang iyan. Tapos, habang tumutugtog ang kanta ay bigla na lang din siyang darating o susulpot sa kuwarto, magugulat na lang ako. Para bang may connection ang mga isip namin.<br />
<br />
Yumuko na lang ako, pinahid ng isang kamay ko ang luhang dumaloy sa mga pisngi. Noong mapansin ni Kuya Paul Jake ang pag-iyak ko. Nagsalita na naman siya, “Ahhhh… sinabi ko naman kasi sa iyo na huwag kang padadala sa emosyon eh.” Ang sambit niya, kuha kaagad ang dahilan ng aking pag-iyak.<br />
<br />
“H-hindi ko kasi kayang pigilan kuya e… Ako man ay litong-lito na. Nahihirapan na talaga ako, kuya.” ang sagot ko, ang boses paputol-putol dahil sa paghikbi. “K-kasi ba naman, hindi ko rin maintindihan ang taong iyon. Sobrang close, sobrang sweet, wala namang sinasabi kung ano ba talaga ang naramdaman niya. Tapos, hayan, biglang mawawala na parang bula, wala man lang ni ho ni ha, o pasabi kung buhay pa ba siya o patay na!” ang dugtong kong pagmamaktol.<br />
<br />
“Sabi ko naman sa iyo… lalaki si Romwel. Hindi ka niya puweding mahalin.”<br />
<br />
Nagsisigaw naman sa pagtutol ang utak ko sa binitiwan niyang salitang iyon. “H-hindi mo naintindihan kuya e…” ang nasambit ko na lang.<br />
<br />
“Ang alin?”<br />
<br />
“A-alam ko, mahal niya ako, kuya. Di lang niya masabi.”<br />
<br />
“At bakit naman hindi niya masabi?” tanong niya.<br />
<br />
“Hindi ko alam” sagot ko.<br />
<br />
“Kinausap mo na ba siya tungkol sa naramdaman mo? Di ba sabi ko sa iyo na kausapin siya upang habang maaga pa ay alam mo na kung saan ang lugar mo sa puso niya.”<br />
<br />
“Hindi pa kuya… Natatakot ako eh.”<br />
<br />
“O sige, ito na lang… Granting na mahal ka nga niya at hindi niya masabi ito sa iyo, bakit may nakakakitang nagsama sila ng girlfriend niya?”<br />
<br />
Tila may bumara sa lalamunan ko sa pagkarinig sa tanong niyang iyon. Pakiramdam ko lalong bumigat ang naramdaman ko. Pilit mang pigilin ang sariling huwag ipalabas ang sama ng loob, hindi ko rin nakakayan ang hindi paghagulgol.<br />
<br />
Sa awa, niyakap ako ni Kuya Paul Jake at hinahaplos-haplos ang likod. Niyakap ko rin siya, mahigpit at hinayaang kumawala sa mga bisig niya ang sakit na naramdaman.<br />
<br />
Nasa ganoong eksena kami ni Kuya Paul Jake noong bigla namang bumukas ang pinto. Dahil nakaharap ang mukha ko sa may pintuan, kitang kita ko kung sino ang pumasok. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita.<br />
<br />
“Si Kuya Rom!” sigaw ng utak ko. Hindi ko lubusang maisalarawan ang naramdaman ko sa pagkakita sa kanya. Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko at may bahid na takot din sa nakita niya sa amin sa ganoong asiwang posisyon.<br />
<br />
“Uhum!” sambit niya, pagpahalata na nandoon siya at may nakita siyang kakaiba.<br />
<br />
Bigla naman akong kumalas sa pagkakayakap kay Kuya Paul Jake na nabigla din sa ginawa ko.<br />
<br />
“Ah... Bro! Nandito ka pala. Inihatid ko kasi si Jason dito galing sa practice natin…” paliwanag ni Kuya Paul Jake noong masilip niya na nandoon pala biglang sumulpot si Kuya Rom.<br />
<br />
Para lang walang narinig si Kuya Rom, hindi pinansin ang sinabi ni Kuya Paul Jake. Umupo ito sa isang parte ng corner set sa gilid ng sofang inupuan namin. At kahit na walang ipinakitang emosyon ang mukha niya, ramdam ko pa rin na may inis siyang itinatago. Kinuha niya ang remote ng TV at walang sabi-sabing pina-andar iyon, hindi man lang kami pinansin o nilingon.<br />
<br />
Nagtinginan kami ni Kuya Paul Jake na umaksyon naman sa akin na mauna na siyang umalis, nahalata marahil ang hindi magandang mood ni Kuya Rom.<br />
<br />
Tumango naman ako, sumang-ayon na aalis na lang siya.<br />
<br />
At tumayo kuya Paul Jake. “Bro… mauna na ako ha?” ang paalam niya kay Kuya Rom.<br />
<br />
Tiningnan ni Kuya Rom si Kuya Paul Jake, binitiwan ang isang ngiting-respeto. “Ok bro… ingat!” ang nasambit niya.<br />
<br />
Noong makaalis na si Kuya Paul Jake, tumabi sa akin sa pag-upo sa sofa si Kuya Rom. “Siguro kung hindi ako dumating, may milagro nang nangyayari dito.” Bungad niya sa akin, pagpapasaring sa nakitang yakapan naming ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
Tinitigan ko lang siya, pinilit ang sariling huwag patulan ang sinabi niya.<br />
<br />
Ngunit humirit pa rin siya. “Naka-istrobo ba ako sa plano mong matikman si ‘k-u-y-a’ Paul Jake?” pagbigay-diin niya sa salitang “kuya”.<br />
<br />
Pakiramdam ko ay umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo sa narinig at naalimpungatan ko na lang na lumapat sa pisngi ni Kuya Rom ang kamay ko at narinig ang malakas na “SPLAK!!!”<br />
<br />
Ako man ay hindi makapaniwala sa mabilis na pangyayari. Nasampal ko si Kuya Rom!<br />
<br />
Noong tiningnan ko siya, hawak-hawak na ng isa niyang kamay ang ang pisnging nasampal. “Happy ka na? Dito pa ang kabila kong pisngi kung gusto mo pa!” ang sarcastic niyang sabi, kitang-kita sa matutulis niyang tingin ang matinding galit na tinitimpi.<br />
<br />
Pakiramdam ko ay bigla akong binuhusan ng malamig na tubig. Ngunit tumatak pa rin sa isip ko ang nakakainsultong sinabi niya at ang hindi niya pagsabi sa akin kung saan siya nagpupunta sa panahong hindi siya sumipot sa eskwela, lalo na ang isuue ng pagkakita sa kanila ng kasama namin na nagsama sila ng kasintahan niya.<br />
<br />
“Ano ba ang akala mo sa akin? Ano ba ang akala mo kay Kuya Paul Jake? Sa tingin mo ba kaya niyang ipagawa sa akin ang mga ipinapagawa mo? Ikaw lang ang nagpapagawa sa akin ng ganoon! Ikaw lang ang gumawa sa akin ng kababuyan! Palibhasa kasi gawain mo!!!” ang bulyaw ko.<br />
<br />
Mistula namang biglang nagbago ang mukha ni Kuya Rom sa narinig. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang galit. “Anong pinagsasabi mong gawain ko? Ha?!” Bulyaw din niya. “At bakit ba nandito iyong tao na iyon? At bakit nagyakapan kayo?!!” sigaw din niya.<br />
<br />
Sa tanong niyang iyon, hindi ko na napigilan pa ang sariling ipalabas ang lahat ng sama ng loob. “Hindi mo ba nakita? Umiiyak ako!!! Tinatanong mo ba kung bakit ako umiiyak? Naramdaman mo ba kung bakit ako umiiyak? Si Kuya Paul Jake lang ang tanging nakakaintindi sa naramdaman ko!!!” sigaw ko.<br />
<br />
“At bakit ka ba umiiyak? Nagsusumbong ka kay Paul Jake...? Ano ang pinagsasabi mo sa kanya?! Tangina, may sinasabi ka sa kanya?”<br />
<br />
“Oo! Sinasabi ko sa kanya na na-miss kita; na nag-alala ako sa iyo; na hindi ko maintindihan kung bakit ka na lang biglang nawala at hindi nagpaalam! Bakit ba? Bakiiiittttt?!”<br />
<br />
Tila nahimasmasan naman siya sa narinig. Hindi nakasagot at biglang napayuko.<br />
<br />
“Ngayon... masaya ka na?” sambit ko. “Alam ko namang nagsama kayo sa nobya mo e. May nakakita sa inyo. Sana lang naman ay may taong nagpaalam sa akin na hindi siya papasok o magpakita dahil sa nobya niya!”<br />
<br />
Hindi pa rin siya kumibo.<br />
<br />
“O ano… totoong nagsama kayo ng nobya mo kaya kinalimutan mo na lang ako, di ba? Ganyan naman palagi eh. Noong nandoon tayo sa athletic meet, itong babaeng ito din ang kasama mo at etsapwera mo na lang din ako. Ganyan palagi. Pupunta ka lang sa akin kapag wala siya, kapag hindi kayo nagkita o kapag inatake ka ng libog, di ba? Panakip-butas lang ako! Di baaaa?!! Tanginaaaaa!” sigaw ko.<br />
<br />
Nanatili pa rin siyang tahimik.<br />
<br />
Hindi ko lubos maintindihan ang anyo at katahimikan niyang iyon. Pakiwari ko ay may malalim na problema siyang dinadala. Binitiwan niya ang isang titig na tila puno ng katanungan, blangko, at tumagos sa likuran ng ulo ko habang ang mukha niya ay nababalot sa matinding lungkot. Ngunit hindi ko pinansin ito. Bagkus humirit pa ako. “Sumagot ka! Tama ba ako?! Sagutin mo ako!!!”<br />
<br />
“Tol… isipin mo palagi. Lalaki ako.” Ang mahinahon niyang sabi, ang mga mata ay nakatitig pa rin sa akin.<br />
<br />
Tila naputukan naman ako ng isang bomba sa narinig. Pakiramdam ko ay gumuho ang paligid ko at bigla akong nawalan ng lakas. Iyon bang nasa gitna ka n asana sa isang napakagandang panaginip at sa isang iglap lang ay may sumampal sa iyo ng napakalakas at biglang nagising ka sa katotohanan. Sobrang nakakasakit ang naramdaman ko sa sinabi niya. Sapul na sapul at tila tinadtad ang puso ko sa sobrang sakit.<br />
<br />
“Tama... lalaki ka nga pala. At sino nga ba ako sa buhay mo?” ang naisagot ko na lang sabay talikod, tinumbok ang higaan, dumapa doon at humagulgol.<br />
<br />
Mistula naman siyang napako sa kinauupuan. Hindi ko lang alam kung nabigla siya sa nasabi o talagang pinagplanuhan niya na ang sasabihin niyang iyon.<br />
<br />
“Lumayas ka. Ayaw ko nang makita pa ang pagmumukha mo.” Ang nabitiwan ko ding salita.<br />
<br />
Iyon lang ang nasabi ko. At narinig ko na lang ang pagbukas at padabog na pagsara ng pinto. Umalis siya na hindi nagpaalam, na maraming katanungang iniwanan.<br />
<br />
Sa buong gabing iyon, walang humpay ang aking pag-iyak. Tuliro, nababalot sa matinding hinagpis, sa matinding galit, at sa matinding pagkaawa sa sarili…<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-14928497616398400212011-02-19T07:29:00.001-08:002011-02-19T07:29:36.892-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-11.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [11]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, FEBRUARY 26, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7159141075875974614&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7159141075875974614&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7159141075875974614&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7159141075875974614&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7159141075875974614&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Noong matanggal ko na sa daliri ang singsing, pumwesto ako sa parteng may pampang sa isang gilid ng ilog kung saan ito malapit sa malalim na parte. Inindayog ko na ang kanan kong kamay upang pakawalan ang singsing noong sa likuran ko ay may biglang sumigaw. “Huwaaaggggg!!!”<br />
<br />
Si Kuya Romwel, halatang kagagaling pa sa laro, naka pambasketball shorts lang at sando, at nakasapatos pa.<br />
<br />
Ngunit nabitiwan na ng kamay ko ang singsing. Pakiwari ko’y naging slow motion ang lahat, ninais ng isip ko na ipahinto ang paglaglag nito sa sa tubig. Ngunit huli na. Agad-agad itong lumubog kasabay ng pagtilamsik ng tubig sa pagtama nito sa ilog. Simbilis naman ng kidlat si Kuya Rom na du-mive sa pampang at tinumbok ang parte kung saan nalaglag ang singsing.<br />
<br />
Nabigla ako sa bilis ng mga pangyayari. Kitang-kita ko sa mukha ni Kuya Rom ang tindi ng pagnanasa nitong ma-retrieve ang singsing.<br />
<br />
Nakailang sisid na si Kuya Rom at ramdam kong hapong-hapo na siya sa kasisisid. Naramdaman ko naman ang gumapang na tindi na pangongonsiyensya sa utak ko. Alam ko, hindi na naglalaro si Kuya Rom. Seryosong-seryoso siya sa paghanap sa singsing. Pakiramdam ko, namumutla na kung mapaano si kuya Rom gawa ng hindi pa rin niya nilubayan ang pagsisid.<br />
<br />
Ewan, hindi ko rin maintindihan kung bakit sobra niyang pinahalagahan ang singsing na iyon na sa tingin ko ay kahit malaki at makinang, ay isang stainless lang naman.<br />
<br />
May matinding pagsising namayani sa utak ko at nag-uumapaw ang kagustuhang tulungan na lang sana siya sa pagsisid. Ngunit dahil hindi ako marunong lumangoy, hindi ko rin magawa ito. Gusto kong sumigaw na “Kuya, huwag mo nang hanapin, baka mapaano ka pa!” ngunit hindi ko masabi ito gawa nang alam ko, galit siya sa ginawa ko.<br />
<br />
May kalahating oras na siguro ang nakalipas at sumusisid pa rin siya. Maya-maya, hapong-hapo at kibit-balikat siyang bumalik sa parteng may dalampasigan, pansin ko ang sobrang panghihina niya na halos hindi na makaya ang sarili sa paglalakad. At pagkarating na pagkarating kaagad sa parteng buhanginan, ibinagsak bigla ang lupaypay na katawan, habol-habol ang paghinga at nakatihaya, ang mga kamay na latang-latang ay nakalatag sa kanyang gilid.<br />
<br />
Tumakbo kaagad ako tungo sa kinaroroonan niya, naupo sa gilid ng nakalatag niyang katawan, hinawakan ng dalawa kong kamay ang mukha niya. Kitang-kita ko ang pamumutla ng kanyang balat at mga labi, at hirap siya sa paghinga. “OK ka lang kuya?” ang tanong ko, sinisiguro na ok lang siya at hindi nawawalan ng malay.<br />
<br />
Hindi siya sumagot. Naghahabol pa rin sa paghinga, dinig na dinig ko ang bawat paglabas at pagpasok ng hangin sa bibig niya.<br />
<br />
Noong malamang ok lang siya. “S-sorry kuya…” ang sambit ko, ang boses ay tila sa isang batang nagmamakaawa..<br />
<br />
“Bakit mo itinapon ang singsing?” ang tanong niya, habol-habol pa rin ang paghinga.<br />
<br />
Maiksi lang ang tanong niya na iyon ngunit bull’s eye itong tumagos sa puso ko. Hindi ako nakasagot kaagad, Nagdadalawang isip kung sasabihin ko bang dahil sa selos kaya nagawa ko iyon. Syempre, wala naman akong karapatang magselos kaya hindi ko puwedeng gawin iyong dahilan.<br />
<br />
“Bakit?” tanong niya uli, ang mga mata ay nakatitig sa akin, bakas sa mukha ang matinding galit.<br />
<br />
“E… naiinis ako sa iyo…” ang nahihiyang pag-amin ko.<br />
<br />
“At bakit ka naiinis?” tanong niya uli, ang boses ay matigas pa rin.<br />
<br />
Sa tanong niya na iyon ay naramdaman kong gusto nang kumawala ang tinimpi na sama ng loob. “Bakit? Di ba dapat ay ako ang sinasamahan mo? Di ba ang sabi ng mga magulang ko sa iyo ay bantayan mo ako, at alalayan mo ako dito? Pero ano ang ginawa mo? Nagbabasketball ka, nag-eenjoy ka habang pinabayaan mo akong mag-isa. Paano kung may nangyari sa akin? Anong sasabihin mo sa mga magulang ko?”<br />
<br />
“Ah… oo nga naman pala. Alalay mo ako. Alam ko naman iyon s-e-n-y-o-r-i-t-o e.” pag emphasize niya sa katagang senyorito. “Pero di ba nag-usap at nagkaintindihan tayo na ang pakay natin dito ay maglaro, na mag-enjoy, na i-experience natin ang okasyon, di ba? Di ba?? Di ba nagpaalam din ako sa iyo na maglaro ako ng basketball? Di ba sinabi ko sa iyo na manood ka sa laro namin dahil ayokong hindi kita nakikita habang naglalaro ako? Di ba ang sagot mo mo ay manood ka sa laro? Nasaan ka ba? Saan ka ba nagpunta? Bakit hindi ka man lang nagpaalam sa alalay mo kung saan ka gumagala? Putsa naman o… Iyan ba ang dahilan kaya mo itinapon ang singsing? Ha?! Ano ba ang kinalaman ng singsing sa paglalaro ko?”<br />
<br />
Tila pinukpok naman ng bato ang ulo ko sa narinig, hindi magawang sumagot.<br />
<br />
“Sabagay… prinsepe ka nga pala dito, senyorito... Lahat ng bagay ay nagagawa mo!” sabay balikwas at walang lingon-lingong nagmamadaling tinumbok ang bahay, bakat sa mukha ang matinding galit.<br />
<br />
Sinundan ko siya hanggang sa parehong makarating kami sa bahay. Noong makaakyat na, halos hindi na pinansin si Mang Nardo na nandoon lang sa may sala, nakatingin lang sa amin na parehong nagmamadaling umakyat.<br />
<br />
Dumeretso siya sa kwarto. Nagshower, nagsuot ng underwear at pantalon, at walang imik na nahigang nakatihaya sa kama, ang mga mata ay blangkong nakatitig sa kisame, malalim ang iniisip.<br />
<br />
Sumampa ako sa kama, umupo sa gilid niya. “Sorry na Kuya, please…” ang pagmamakaawa ko, tinitigan ang mukha niyang seryosong-seryoso. Noon ko lang nakita sa kanya ang sobrang pagka-seryoso.<br />
<br />
Hindi siya sumagot agad. Maya-maya, “Iniisip ko kung ipagpatuloy pa natin itong pagiging ‘mag-kuya’ natin at itong pagsasama-sama at pagdidikit ko sa iyo…” Ang mahinang sabi niya.<br />
<br />
Tila may biglang kumalampag sa dibdib ko noong marinig ang sinabi niyang iyon. Pakiwari ko ay may matinding takot na bumalot sa buong katauhan ko. At ang tanong na pumasok sa utak ay kung ganoon ba talaga ka-tindi ang kasalanang nagawa ko dahilan upang sabihin niya na hindi na siya sasama at didikit sa akin?<br />
<br />
“Bakit kuya? Sagad ba sa buto mo ang galit sa kasalanang nagawa ko na parusahan mo ako ng ganyan? Hindi mo ba kayang patawarin ang nagawa ko?” ang sumbat ko. “Bakit ka ba nagdesisyon ng ganyan? Hindi mo ba inisip kung masaktan ako?”<br />
<br />
“Masaktan ka? Bakit ako? Naisip mo ba kung masaktan ako?” bulyaw niya.<br />
<br />
“Sa pagtapon ko sa singsing na iyon? Sa mumurahing stainless na singsing na iyon?” sigaw ko din.<br />
<br />
Pakiramdam ko ay biglang nag-iba ang mukha niya noong marinig ang huli kong nasabi at tila may namumuong mga luha sa gilid ng mga mata niya. Ako man ay napaisip din sa nabitiwan kong salita.<br />
<br />
“Mumurahin pala ha…” ang sabi niyang patango-tango, ang boses ay ibinaba, pansin ang pagtitimpi ng matinding galit. “Sabagay, mumurahin nga iyon dahil iyon lang ang nakayanan kong ibigay sa iyo. Ganyan ang tingin mo sa singsing ko. Pero sasabihin ko sa iyo na kahit mumurahin lang ang singsing na iyon, bigay iyon sa akin ng tatay ko bago siya binawian ng buhay. Iyong white gold na singsing na iyon na kaisa-isang ala-ala na natira sa tatay ko para sa akin at itinapon mo lang ito ng basta-basta! Tanginaaaaa!!!” Bulyaw niya. At namalayan ko na lang siyang humagulgol na parang bata.<br />
<br />
Para pinutukan ng isang bomba sa di inaasahang marinig at masaksihan kay kuya Rom. Iyon pa ang kauna-unahang pagkakataon na nakita kong umiyak at humagulgol siya. Hindi ako makapaniwala na sa isang pagkakamali na nagawa ko, ang Kuya Rom na tinitingala kong isang napakatatag na tao, napaka-confident sa sarili, lalaking-lalaki kung kumilos, agresibo, masayahin, palatawa, friendly, at hindi mo makikitang nagmamaktol… sa pagkakataong iyon ay napahagulgol ko sa sobrang sama ng loob at galit. Sobrang gulat ko talaga sa nasaksihan.<br />
<br />
Sa narinig kong sinabi niya tungkol sa singsing, tila tinunaw naman ang puso ko sa di maintindihang magkahalong hiya, panghihinayang, pagsisisi, at galit sa sarili. Para akong tinamaan ng isang napakalakas na sampal noong malamang napakahalaga pala ng singsing na iyon sa buhay ni Kuya Rom. Kaya pala halos magpakamatay na lang siya sa pagsisid nito sa ilalim ng ilog. Ang alam ko lang kasi tungkol sa tatay niya ay maliit pa lang siya noong namatay ito. At kapag tinanong ko naman siya tungkol dito, hindi ito nagsasalita gawa ng ayaw daw niyang malungkot dahil sa sobrang na-miss niya ang tatay niya.<br />
<br />
Sobrang hiya ko sa sarili sa nalaman. At namalayan ko na lang na tumulo na rin ang mga luha ko. Sa kabila nang nakita kong tila pagwawalang-bahala niya sa akin, sa akin din pala niya ipinagkatiwala ang isang bagay na napakahalaga sa buhay niya.<br />
<br />
“H-hindi ko alam, kuya... sorry na please. Hindi ko talaga alam.” ang pagmamakaawa ko habang isinampa ang katawan sa ibabaw ng katawan niya.<br />
<br />
Ngunit bumalikwas siya at naupo sa gilid. Pinahid ang mga luha niya, at pagkatapos ay tinungo ang locker, kumuha ng isang t-shirt at isinuot iyon. “Mauna na akong umuwi sa iyo...” ang maikling tugon niya.<br />
<br />
Nataranta naman ako sa narinig na desisyon niya. Nilapitan ko siya. Bagamat alam kong masama pa rin ang loob niya sa akin, niyakap ko siya. Pumasok sa isip ko na kapag nangyaring uuwi nga siya, hindi ko na alam kung iyon na ang huli naming pagsasama o kung ganoon pa rin ang magiging pakikitugno niya sa akin.<br />
<br />
Pinilit kong ikumbinsing magbago ang isip niya, nagbabakasakaling sa pagtagal pa namin doon ay mapapawi ang galit niya sa akin. “Kuya naman... Dito na muna tayo, please.”<br />
<br />
“Gusto ko nang umuwi. Alas dose pa naman ng tanghali kaya makahanap pa ako ng masasakyan sa d’yan sa terminal. Magpasama na lang ako kay Julius.”<br />
<br />
Ramdam kong pursigido talaga siyang umalis kaya ang nasabi ko, “O, sige. Kung gusto mo nang umuwi, sabay na tayo. Ipahanda ko na sa driver ang sasakyan natin at magpaalam na rin tayo kina Mang Nardo at Aling Isabel.” Ang pagdesisyon ko rin, nagbakasakaling sa pagsama naming dalawang magbiyahe, maibsan ang sama ng loob niya sa akin.<br />
<br />
Nag-isip siya sandali. “Kung ganoon, ikaw na lang ang mauna. Ako na ang magpaiwan. Hayaan mo muna akong mapag-isa...” ang matigas niyang sabi sabay tumbok sa pintuan ng kwarto atsaka lumabas na.<br />
<br />
Pakiramdam ko ay biglang gumuho ang mundo ko. At naramdaman ko na lang ang malakas na bugso ng sakit dulot ng pagmamatigas niya. Napahagulgol ako at tumalikod, itinago ang tuluyang pagdaloy ng mga luha. Pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas, nanlalanta at napa-upo na lang sa sahig, isinandal ang likod sa dingding. Tila hindi mauubos ang mga luhang dumaloy sa mga pisngi ko.<br />
<br />
Maya-maya, tumayo ako. Pilit na pinalakas ang kalooban, nilabanan ang matinding sakit na naramdaman sa takot na baka mahalata nina Mang Nardo, Aling Isabel, at Julius na may hindi magandang nangyari sa amin ni Kuya Rom. “Kaya mo iyan, Jason, kaya mo iyan...” ang bulong ko sa sarili.<br />
<br />
Tumayo ako, humarap sa salamin at pinahid ang mga luha, pilit na binitiwan ang ngiti sa harap ng salamin, inihanda ang sarili na ano mang sandali ay may kakatok at tatawag na sa pananghalian.<br />
<br />
At maya-maya nga ay may kumatok na. “Kuya Jason! Kain na po tayo!”<br />
<br />
Si Julius. Kahit kasi kasing-edad ko lang si Julius at sinabihan ko na itong huwag mag-Sir sa akin, iginiit daw ng mga magulang niya na Kuya na lang ang itawag, dahil kahit papaano daw, may paggalang pa rin bilang anak ng may ari ng bahay at lupang tinatrabaho nila.<br />
<br />
“S-sige, Julius, lalabas na ako” at kunyari ay parang wala lang nangyari sa.<br />
<br />
Noong nasa hapag kainan na, nandoon sina Mang Nardo, Aling Isabel, Julius, ang driver, at si Kuya Rom.<br />
<br />
“Bukas na pala ang pyesta at tiyak marami ang dadayo dito Sir Jason dahil marami ang gustong makita kayo at pinaghandaan talaga namin ni Isabel at Julius ang okasyong ito. Sigurado, masayang-masaya ang tagpo bukas. Sa unang pagkakataon at sa wakas, ngayon lang nila kayo makikita.” Wika ni Mang Nardo.<br />
<br />
“Ah... e...” sambit ko. Natigilan at hindi alam kung paano simulan ang pagpapaalam na ako’y aalis pagkatapos na pagkatapos kaagad ng pananghalian.<br />
<br />
Tiningnan ko si Kuya Rom. Nakayuko lang at tahimik, bakat pa rin ang hinanakit na kinikimkim sa mukha at iniiwasan ang mga tingin ko.<br />
<br />
Nagpatuloy ako. “Alam ninyo po... may nalimutan kasi akong importanteng-importanteng gagawin sa sa bahay at kailangan ko na talagang umuwi. Mahirap po kung hindi ko magawa kaagad iyon.” Ang pag-aalibi ko. “Sobrang lungkot po na hindi ko kayo mapagbigyan ngunit talagang kailangan ko na pong umuwi pagkatapos na pagkatapos nito.” Dugtong ko.<br />
<br />
Kitang-kita ko aman ang pagkagulat sa mga mukha nila. “G-ganon ba? Sayang naman.” Dugtong ni Aling Isabel. “Nandito na sana kayo eh... at bukas na ang pyesta.”<br />
<br />
“Kaya nga po e. Pero di bale po dahil babalik talaga uli ako dito… Atsaka, sa pyesta, maiwan naman si Kuya Romwel. Magpahatid lang ako sa driver at pagkatapos, susunduin uli siya dito sa Lunes” ang sabi ko.<br />
<br />
“Sayang naman Kuya Jason! May disco pa naman sana mamayang gabi. Madaming chicks! Marami ding mga dayo galing sa Maynila at mga mamimyesta galing ibang lugar at bansa.” Dagdag naman ni Julius.<br />
<br />
“Sayang nga eh... Pero si Kuya Romwel na lang samahan mo. Adik iyan sa chicks.” Ang pabiro ko namang sabi, kahit na sobrang bigat na ng kalooban ko at tila puputok na ito, lalo na na nakikinita kong magsasama na naman sila, maglalasing, mag-eenjoy o kaya’y makahanap na naman ng babae si Kuya Rom at dahil syempre makakainum, hindi ko na alam kung ano ang mangyayari. Si Kuya Rom pa... sobrang hilig nito.<br />
<br />
Tawanan sila ngunit pansin ko ang patagong pang-iismid sa akin ni Kuya Rom.<br />
<br />
Dahil sa sobrang bigat na ng naramdaman, di ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko sa harap ng hapag-kainan. Dali-dali akong tumayo at tinungo ang lababo at umubo ng umubo, kunyari nabilaukan. “Uhu! Uhu! Uhu!” At dahil sa pakiramdam ko ay halata ang pamumula ng mga mata ko at nababasa ang mukha gawa ng pagdaloy ng mga luha, naghilamos na rin ako.<br />
<br />
“Anong nangyari Sir Jason!” tanong ni Mang Nardo.<br />
<br />
“Wala po. Nabilaukan lang ako. Uhu! Uhu!” sabay pahid sa mukha at dumeretso na sa kwarto. Mag-impake na po ako at kailangan ko na pong makauwi talaga, pasensya na po… mauna na ako. Ang sabi ko.<br />
<br />
“Tutulungan na kita Kuya!” Ang pagvolunteer naman ni Julius sabay hugas ng mga kamay niya at sumunod na sa akin sa kwarto.<br />
<br />
At tinulungan ako ni Julius sa pag-iimpake. Pinagkasya ko sa isang bag ang lahat kong damit at gamit habang ang kay Kuya Romwel naman, sa isang bag. Syempre, naalala ko ang masasayang pag-iimpake namin sa mga gamit din naming iyon bago kami umalis patungo sa lugar na iyon. Iyong harutan namin habang ginagawa niya ang pag-iimpake, ang panggugulo ko sa kanya, ang pinagpapawisan niyang katawan dahil sa halos di matapus-tapos na pag-aayos niya at pangugulo ko. Naramdaman ko na naman na tutulo na ang mga luha ko.<br />
<br />
“Ba’t hindi ka nanood sa laro namin kanina, Kuya?” ang inosenteng tanong ni Julius. Bibong tao kasi si Julius. Kahit noong mga maliliit pa lang kami, hindi nahihiya iyang lumapit o magtanong sa akin o kahit pa sa mga magulang ko. Palakaibigan ding tulad ni Kuya Romwel, masayahin, madaldal. Kaya nga siguro madali din silang nagkapanatagan ng loob.<br />
<br />
“Nagpasama ako sa itay mo na ikutin ang malalapit na parte ng lupain. Kaya hindi ako nakapanood.” Ang matamlay kong sagot, pansin ang pagkawalang ganang makipag-usap, pilit na pinigilag ang pagpatak ng mga luha ko.<br />
<br />
“Alam mo kuya, ang galing-galing palang maglaro ng basketball ni Kuya Romwel no? Grabe andami na nga din niyang mga tagahanga dito eh. May mga babae pang tanong nang tanong sa akin kung sino daw iyon at kaanu-ano ko.”<br />
<br />
“Anong sagot mo?”<br />
<br />
“Wala. Sabi ko, kapatid ni Kuya Jason, iyong may-ari ng mga lupain dito?”<br />
<br />
“At naniwala naman sila?”<br />
<br />
“Oo naman. Hinihingi nga nila ang number ni Kuya Romwel, e. Ayaw ibigay, hehe. Pahiya tuloy sila”<br />
<br />
“Ganoon ba?”<br />
<br />
“Nagagalit ka raw na maraming babaeng tumatawag o nagti-text sa cp niya...”<br />
<br />
Nagulat naman ako sa narinig. “S-sinabi niya iyon?”<br />
<br />
“Opo. At kanina noong hindi ka sumipot, tanong ng tanong kung nasaan ka. Nakakawalang gana daw maglaro. Nakasimangot nga e. E, hindi ko naman alam kung nasaan ka.”<br />
<br />
Sa mga narinig na sinabi ni Julius. Lalo akong nalungkot at naalala ko ang kabaitan sa akin ni kuya Romwel. Laking panghihinayang ko talaga. Gusto ko mang maglulundag sa saya sa narinig, hindi rin maiwasang sumiksik sa isip ang matinding galit niya sa akin. “Kanina lang iyon. Ngayon, napalitan na ng galit ang paghahanap niya sa akin...” ang bulong kong sagot sa sinabini Julius.<br />
<br />
Eksaktong alas tres ng hapon noong lumisan na ang sinasakyan namin patungo sa bayan, ako lang at ang driver habang si Kuya Romwel ay pinanindigan talaga ang magpaiwan. Doon ko na-realize ang matinding galit niya at na hindi pa rin niya ako mapatawad.<br />
<br />
Habang umaarangkada ang sasakyan, naglalaro sa isip ang pagkamangha sa sobrang bilis ng mga pangyayari. Kung gaano kami ka saya sa pag alis at pagdating namin sa lugar na iyon ay siya namang kabaligtaran sa pagbalik. Nag-iisa na lang ako, mabigat ang kalooban at nagdurugo ang puso habang naiwan si Kuya Romwel na marahil ay mag-eenjoy na kasama si Julius at mga babae, magdidisco, maglalasing... At syempre, galit siya sa akin kaya siguradong magwawala siya.<br />
<br />
“Ah... bakit ko pa ba siya iisipin?” Bulong ko sa sarili. “Buti nga na ganito ang nangyari, habang maaga pa upang mapilitan na akong kitilin itong maling naramdaman para sa kanya.”<br />
<br />
Alam ko, na ang problema naman ay nasa akin; dahil nagmahal ako sa isang taong hindi naman pwede. Nakaukit sa isipan na maaaring iyon na ang huli naming pagiging close at huli naming pagsasama. At syempre hindi na ako mag-i-exopect pa na may Kuya Romwel pang bibisita sa bahay, doon matulog, o sosorpresa sa akin sa kwarto ko, ipagluluto ako sa paborito kong pagkain. Ma-miss ko ang mga ipinapagawa niya sa akin, at mga ginagawa niya din sa akin, lalo na ang isang bagay na sa tanang buhay ko, sa kanya ko lang unang naranasan... Ma-miss ko rin ang kakulitan niya, ang pang-aalaska ko sa kanya, ang mumunting away namin, ang mga harutan, ang mga tampuhan na sa bandang huli ay siya rin ang gi-give up at susuyo sa akin... Ansakit-sakit, sobra. Hindi ko alam kung kaya ko bang harapin ang buhay na wala na siya sa tabi ko o na nag-iba na ang pakikitungo niya sa akin. “Bahala na. Kakayanin ko naman siguro ang lahat” ang pang-aamo ko sa sarili.<br />
<br />
Walang humpay ang pagdaloy ng aking mga luha.<br />
<br />
Eksaktong alas 9 ng gabi noong makarating ako sa bahay. Wala ang mga magulang ko gawa ng nagpunta daw ang mga ito ng Maynila, may inasikasong mahalagang mga papeles. Dumeretso na ako sa kwarto ko at noong makapasok na, ibinagsak ko na kaagad ang katawan sa higaan, hindi na nagbihis pa, hindi na kumain. Panay pa rin ang pag-iyak ko.<br />
<br />
Lumipas ang alas 10, alas onse, alas 12 ng gabi, hindi pa rin ako dalawin ng antok. Ang nasa isip ko ay si Kuya Romwel at ang maaring ginawa nila sa diskohan.<br />
<br />
Bumalikwas ako sa kama, pinailawan ang kwarto. Tinungo ko ang refrigerator, kumuha ng beer, binuksan ito atsaka tinungga. Tinumbok ko naman ang music corner ng kwarto ko at naupo sa sofa hawak-hawak pa rin sa kamay ang isang bote ng beer. Pinatugtog ko ang paborito naming kanta ni Kuya Rom -<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me<br />
<br />
There were times I felt like giving up<br />
Haunted by memories I can't give up<br />
Wish that I never let you go and slip away<br />
Had enough reasons for you to stay<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
Baby you need to come home... back to me<br />
<br />
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side<br />
Cold as ice I feel deep down inside<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
<br />
Baby you need to come home back to me...”<br />
<br />
Habang nasa ganoon akong seryosong pakikinig sa bawat kataga ng kanta, nabigla na lang ako at napabalikwas noong may narinig akong isang kalabog sa may bintanang parte ng kwarto ko. “KA-BLAG!”<br />
<br />
Inaninag ko ang lugar kung saan nanggaling ang ingay at laking gulat ko noong makitang may taong nakatayo sa harap ng bintana. Hindi ako nakakilos o nakaimik agad, tinitigan lang siya.<br />
<br />
“O, wala man lang welcome o kiss d’yan?” sambit niya.<br />
<br />
“K-kuya Rom?”<br />
<br />
“Sino pa nga ba? Bakit ka natulala d’yan? Mukha ba akong multo?” biro niya.<br />
<br />
At hindi ko na napigilan ang sariling tumakbo patungo sa kinatatayuan niya. Niyakap ko siya. Mahigpit. Nagyakapan kami at isang malutong na halik ang pinakawalan ko sa pisngi niya. “Bakit dito ka sa bintana dumaan?” tanong ko.<br />
<br />
“E... kanina pa ako kumakatok sa pintuan, wala namang nagbubukas. Alangan namang doon akomatulog sa labas, di ba?” sagot naman niya.<br />
<br />
“Bakit ka sumunod sa akin? Hindi mo na-enjoy ang pyesta, ang disco, ang mga chicks...”<br />
<br />
“E... hindi kita matiis eh. Atsaka... hindi ako nag-eenjoy kapag di ka kasama.” Sabay kindat naman at bitiw sa pamatay niyang ngiti. “At, oo nga pala, may ibibigay din ako sa iyo.” Dagdag niya.<br />
<br />
“A-ano?” ang pagkabigla ko.<br />
<br />
Iniabot niya ang isang kamay, nakatiklop ang mga daliri. At noong itinutok ko ang mga mata ko dito, saka niya itong binuksan sabay sabing, “Surprise!”<br />
<br />
Nanlaki ang mga mata ko noong makita ang laman nito. “Waaahhhhh! Ang singsing! Paano mo nakuha uli iyan!”<br />
<br />
“Nakuha ko naman talaga ito kanina e. Di ko lang sinabi sa iyo sa sobrang pagka-inis ko na itinapon mo lang ito sa ilog.” Ang sabi niya. “Isuot mo na nga! Baka magbago pa ang isip ko” utos niya sabay hablot sa kaliwa kong kamay at sukbit nito doon.<br />
<br />
Sobrang saya ko sa tagpong iyon. Hindi ko akalain na hindi pa rin pala ako matiis ni Kuya Romwel.<br />
<br />
At hayun... hindi man natuloy ang pamimyesta namin, mas masaya naman kaming nag-inuman, nagkantahan, nagsayawan na kaming dalawa lang sa buong magdamag – sarili namin ang mundo, at sarili namin ang isa’t-isa.<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-75230048559965228742011-02-19T07:17:00.001-08:002011-02-19T07:17:04.021-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-10.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [10]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">THURSDAY, FEBRUARY 25, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4460527711506894326&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4460527711506894326&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4460527711506894326&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4460527711506894326&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=4460527711506894326&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">[10]<br />
<br />
Sa pagkarinig ko sa sinabi niyang may ibibigay siya sa akin, agad akong tumagilid paharap sa kanya, “Talaga Kuya? A-ano...?” ang excited kong tanong.<br />
<br />
Tumayo siya sa kama at tinumbok ang nakalatag na pantalon sa sahig, pinulot ito at may dinukot sa bulsa. Noong makuha na ang bagay na iyon, itiniklop niya ang kamay sa paghawak nito habang pabalik sa higaan. Umupo siya sa gilid ng kama, iniabot sa akin ang nakatakip pa ring kamay. Noong tiningnan ko ito, inilantad niya sa akin ang laman noon sabay sabing… “Surprise!”<br />
<br />
At bumulaga sa mga mata ko ang kanyang sorpresa.<br />
<br />
“Wahhhhh! Singsing!” sambit ko sabay balikwas at upo sa kama.<br />
<br />
“Thumb ring.” Sabi niya sabay hablot sa kanan kong kamay it isiknikbit sa thumb ko iyon. “Eksaktong-eksakto, tol…” sabi niya noong tuluyang maipasok ito. “Ingatan mo iyan, mahal iyan, hehe.” Pahabol niya.<br />
<br />
Halos mapaiyak naman ako sa tuwa. Hindi kasi ako makapaniwala na isang barakong katulad ni kuya Rom ay may soft spot para sa akin. Marahil ay mumurahin lang din ang singsing na iyon ngunit para sa akin, ang pagbibigay niya sa akin niyon ang pinaka-importante. Syempre, alam ko, mahirap lang ang pamilya ni Kuya Rom. Ni sa pag-aaral nga, kung hindi lang siya varsity scholar, hindi na iyan makakatungtong ng college.<br />
<br />
“B-bakit mo ako bingiyan nito?” ang tanong ko sa kanya, kunyari, syempre, pa-demure, hehe. Atsaka, malay ko bigla siyang luluhod at sasabihing “Will you marry me???” Nyahaha!<br />
<br />
“Tinatanong pa ba yan?” sagot naman niyang parang wala lang nangyari. “Pag may nagbigay sa iyo ng isang bagay, huwag nang itanong kung bakit; tanggapin mo na lang.” dugtong pa niya.<br />
<br />
“Ganoon!?” sigaw ng isip ko. At syempre, ano pa ba ang pwedeng gawin ng lola ninyo kundi ang yakapin siya at halik-halikan sa pisngi.<br />
<br />
Pero ang pagbigay niya sa akin ng thumb ring na iyon ay lalo pang nagpapatuliro sa aking isip. Maraming katanungan ang bumabagabag sa isipan ko. Ano ba talaga kami? Mahal ba niya ako bilang kapatid lang, o bilang kasintahan? Bakit niya ako binigyan ng singsing? Alam niya kayang may naramdaman ako para sa kanya? Kung alam man niya at may naramdaman din siya sa akin, pwede kayang maging kami? At bakit di niya masabi sa akin? Hinintay ba niyang ako ang magsabi sa kanya? Bakit mahal naman daw niya ang girlfriend niya? At bakit kapag nakakakita siya ng magagandang babae ay ipaparinig pa niya sa akin ang kanyang paghanga sa mga ito, kagaya ng “Wow! Sexy!” “Shitttt! Sarap papakin ng legs!”? Normal lang ba itong naramdaman ko para sa kanya?” Iyan ang ilan sa mga katanungang bumabagabag sa aking isipan. Hirap tatalga sister, grabe.<br />
<br />
Ngunit kahit tuliro ang aking isip, matinding tuwa naman ang dulot ng pagbibigay niya ng singsing sa akin. Para bang feeling ko, may halaga talaga ako para sa kanya; na may puwang ako sa puso niya, kahit papaano. Sa minu-minutong nakikita ko ang singsing niya sa aking daliri, tila lalong tumitindi ang naramdaman ko para kay Kuya Rom. Pero, syempre, hindi ko pinapahalata ito. Paano nga, hindi ko naman malaman kung para saan iyong singsing na iyon. At wala namang umaamin sa amin. Alangan naman kung ako ang manligaw sa kanya. Hindi ko pa naranasan ang manligaw, at syempre, lalo na sa lalaki. Parang, “ewwwww!” Di ko ma-imagine ang sarili ko.<br />
<br />
Isang araw, naimbitahan ang mama at papa ko sa tagapamahala ng lupain namin sa probinsya sa isang pyesta sa baranggay doon. Araw ng Sabado ang pyesta at nagkataong idiniklara na walang pasok din ang araw na Lunes. Kaya tatlong araw na libre ako. Dahil may ibang appointments ang mga magulang ko, tinanong nila ako kung interesado pa rin akong pumunta kahit wala sila. Pero ini-encourage din nila akong pumunta para din daw mapasyalan ko ang nyugan at palayan namin. At dahil gusto ko rin naman, umuo na ako. At kagaya ng mga ganitong lakad at lalo na driver lang ang kasama, pinakiusapan nila si Kuya Rom na samahan ako. Umuo rin iyong tao. Sobrang excited ako.<br />
<br />
Friday pa lang ng hapon, nag-impake na kami. Target kasi namin na makaalis ng mga alas 4 ng hapon. Buong umaga ng sabado kasi ay may liga at may mga palarong basketball at volleyball daw. Dahil may 6 oras din ang biyahe kaya napagdesisyonan naming doon na magpalipas ng gabi sa probinsya upang makasali kami sa kung ano mang liga mayroon kinabukasan.<br />
<br />
Kahit sa pag impake, kay Kuya Rom pa rin ako naka-depende. Sama-sama kasi ang mga gamit namin kapag ganyang nag-aout of towm kami. Alam niya kasing may pagka-spoiled ako at walang alam na trabaho o kung may alam man, hindi siya kampanteng magawa ko ito ng mabilis o maigi o magulo ang pagkalagay ko ng mga damit at gamit sa bag. At iyon ang pinakagusto ko sa setup naming; ang siya ang gumagawa ng lahat ng pag-iimpake. Feeling ko, secure na secure ako sa kanya, hindi niya ako pinapabayaan...<br />
<br />
Kaya imagine, sa sarili kong kuwarto, siya ang naghahalungkat sa locker ko at siya ang pumupili ng mga damit kong dapat dalhin, pantalon, at kahit mga briefs. Hindi ko nga alam kung ano ba talaga ang role niya sa buhay ko eh. Yayo, all-around na katulong, tatay, nakatatandang kapatid, o… asawa (?). “May tao o kaibigan ba talagang ganyan kabait at ka-concerned? Totoo ba itong nangyari sa akin?” tanong ko sa sarili.<br />
<br />
Habang busy na busy siya sa pag-aayos sa lahat ng mga dadalhin namin, nagkandaugaga kung paano pagkasyahin ang bag sa mga gamit namin, nakatunganga naman akong nakaupo lang sa kama, pinagmasdan siyang ang hubad na pang-itaas na katawan ay pinagpapawisan. Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong marahil ay napansin niyang malalalim ang tingin kong nakapako sa kanya sa sobrang pagka-mesmerize. Hininto niya ang ginagawa, bigla akong binato ng brief niya sabay sigaw, “Hoy!”<br />
<br />
Sapol ako sa mukha. Dali-dali ko ding hinablot ang isang unan, nilapitan siya at inihambalos ko ito sa mukha niya. Nagbatuhan kami ng mga damit at ang naayos na sanang mga gamit namin ay muli itong nagkalat. Napuno sa ingay ng mga tawanan namin ang kuwarto.<br />
<br />
Noong mapagod, naupo ako sa kama hindi pa rin maawat ang sarili sa katatawa at kakantyaw sa nagkalat uling gamit. “Sige, kulitin mo pa ako at hindi mo matatapos iyang ginagawa mo.” pagbabanta ko.<br />
<br />
Bigla naman siyang tumakbo papunta sa kinauupuan ko, tumalon at ibinagsak ang katawan sa kama sa harap ko mismo. Tapos parang naglalarong ipinikit ang mga mata, nagpapa-cute.<br />
<br />
“Nagpapansin ka ano?” sambit ko.<br />
<br />
“Sobrang pansin na nga eh. Alam ko, naglalaro sa isip mo ang pagpapantasya sa akin…”<br />
<br />
“Wahhhh! Kahit talaga kailan epal ka!” sagot ko naman.<br />
<br />
“Epal pala ha…” At bigla siyang bumalikwas, piniwersa akong tumihaya at noong nakatihaya na, dinaganan ang katawan ko, ang magkabilang kamay kong nakalatag sa gilid ay inipit din ng mga kamay niya, pati na ang mga paa ko sa mga paa niya.<br />
<br />
At… siguro naman ay alam na ng mga malalaswang utak ninyo kung ano ang sunod na nagyari, hehe. (Sarap pa namang i-detalye ang hot scene - hehe)<br />
<br />
Ganoon kami kasaya ni Kuya Rom noong paalis pa lang kami.<br />
<br />
Mag-aalas-dyes na ng gabi noong dumating naman kami sa lugar. Malayo-layo pa talaga sa kabihasnan. Kahit na madaanan na kahit papaano ng sasakyan ang kalsada nilang puro bato-bato, malalaki ang mga puno ng kahoy na dinadaanan namin, hindi pa naabot ng signal ng cell phones ang lugar, at tila bago pa lang din itong naabot ng koryente.<br />
<br />
Para kaming mga artista noong dumating. Palibhasa, karamihan ng mga tao doon ay nagtatrabaho sa lupa namin kaya pagdating pa lang namin ay animoy fiesta na. Kahit gabi iyon, marami pa ring mga tao ang sumalubong.<br />
<br />
“Magandang pagdating, Sir Jason!” Ang bati kaagad sa amin ni Mang Nardo pagkababa ko pa lang sa Land Cruiser na sinakyan namin.<br />
<br />
“Salamat po!” Ang sagot ko naman. “Ipakilala ko pala si Kuya Romwel ko sa inyo! Siya po ang ipinasama sa akin nina Mama at Papa.” Dugtong ko.<br />
<br />
Kinamayan ni Kuya Rom si Mang Nardo at pati na rin ang mga kapamilya nila.<br />
<br />
“Ah… may kapatid po pala kayo, Sir Jason? Akala ko ba nag-iisa kang anak?” tanong ni Mang Nardo. “Artistahin na artistahin po ang porma niya, katulad din ninyo” dugtong niya.<br />
<br />
“Di hamak na mas pogi po ako kesa d’yan, Mang Nardo. Adopted lang po ng mga magulang ko iyan, hehe.” Biro ko sabay tingin kay Kuya Rom na panay lang ang ngiti.<br />
<br />
Habang naglalakad na kami patungo sa ancestral house namin na siya ding tinitirhan at inaalagan nina mang Nardo, kinakawayan namin ang mga nakahilirang manggagawa na nag-welcome at naki-usyoso. Noon lang nila kasi nakita ang anak ng may-ari ng lupaing sinasaka nila. At pansin ko kaagaad ang paghanga nila sa akin, ngunit lalo na ng mga kababaihan para kay Kuya Rom.<br />
<br />
Sa napansin ko, ramdam ko naman ang selos na tila gumapang sa aking katauhan. Para bang gusto kong isigaw sa kanilang “Hoy! Para lang sa akin yan!” Ngunit syempre, hindi pwede dahil laking eskandalo ang maaring mangyari… hehe.<br />
<br />
Atsaka, kahit pwede pa kung wala din namang sinabi iyong tao na kami na nga, wala din. Sumingit tuloy sa isip ko na siguro, kung naging babae lang ako at boyfriend ko si Kuya Rom, sobrang proud ako sa sarili na nagkaroon ng boyfriend na mabait, matangkad, guwapo, masipag… lahat ng hinahanap sa isang tao ay nasa kanya na. At ang laman ng isip ko na iyo ay may dalang kirot sa puso ko. Ngunit, wala akong magawa e. Kaya, hayun, tiis na lang...<br />
<br />
Noong nasa bahay na kami, diretso kaagad kami sa master’s bedroom habang ang driver naman ay sa isang hiwalay na kwarto.<br />
<br />
“Sir Jason, inilipat namin dito ang isang kama sa kabilang kuwarto para tig-iisang kama kayo.” Ang sabi ni Mang Nardo. “At kung gusto ninyong kumain, ipahanda ko kainan.” Dugtong niya.<br />
<br />
“Huwag na po, Mang Nardo. Pagod kami sa biyahe at may baon po kami na siya naming pinapapak habang nagbibiyahe. Magpahinga na lang po muna kami”<br />
<br />
“Ah, Sige po, Sir Jason…” At umalis na si Mang Nardo.<br />
<br />
Noong kaming dalawa na lang ni Kuya Rom ang natira sa kuwarto, “Ang yaman pala ninyo tol… Hindi ko akalain na isang prinsepe pala ang kinikilala kong bunso-bunsuan. Para tuloy nahiya na akong sumasama-sama pa sa iyo” sambit niya.<br />
<br />
Tila nabigla naman ako sa narinig. “Huwag kang ngang ganyan, kuya. Di bagay sa iyo ang magdrama! Kahit ano man ang mangyari, ikaw lang ang nagiisang kuya ko.<br />
<br />
“Talaga?” Sagot niya.<br />
<br />
“Promise...” sabi ko naman. “Tulog na tayo kuya, pagod na pagod na ako.” Ang paglalambing ko sa kanya.<br />
<br />
Pagkatapus kong mag-CR, maglinis ng katawan at magpalit ng damit pambahay, diretso na akong humiga sa malaking kama habang si Kuya Rom naman ay inilipat pa ang mga gamit namin sa cabinet. Iyon ang huli kong natandaan sa gabing iyon. Nakatulog na pala ako.<br />
<br />
Nagising ako ng mga alas dos ng madaling araw at med’yo nagulat ako noong makitang si kuya Rom ay doon na nahiga sa kabilang kama, nakatihaya, naka-boxers lang, at bakat na bakat ang malaking bukol sa kanyang harapan. Syempre, di ko lubos maisip kung bakit sa kabilang kama siya nahiga. Kapag ganoong kami lang dalawa sa iisang kuwarto kasi, hindi pupuweding hindi didikit iyan sa akin, nangungulit, at ililingkis ang mga kamay niya, pati na ang mga hita sa katawan ko, hindi papayag na walang mangyaring karumal-dumal. Ngunit sa pagkakataong iyon, hindi na tumabi sa akin, hinayan na lang akong makatulog na mag-isa. Di maiwasang maninibago talaga ako.<br />
<br />
Ang ginawa ko ay tinumbok ang kama niya, padabog na ibinagsak ang katawan ko doon, at pagkatapos, idinantay ko ang mga paa sa nakabukol niyang harapan at niyakap siya. Dama ng paa ko ang kumukislot-kislot pa niyang pagkalalaki sa ilalim ng kanyang boxer’s. “Kuya… tabihan mo ako doon...” Ang sambit ko, ang boses ay tila sa isang paslit na nagmamakaawa at naglalambing.<br />
<br />
“Ahmmmm!” ang lumabas sa bibig niya, sabay unat. “Doon ka na sa kabila, dito na lang ako.”<br />
<br />
“Ha? Bakit?” tanong ko.<br />
<br />
“Antok na antok pa akoooo.” Ang malambing niyang sagot.<br />
<br />
“Ayoko… gusto ko tabi tayo…” ang pangungulit ko, naglalambing din ang boses.<br />
<br />
Tumagilid siya paharap sa akin, ibinuka ang mga mata at yumakap. “O sya, dito na lang tayo. Pagod pa ako, tol… tulog muna tayo ha?” ang sabi niya, sabay kiss sa mukha ko at muling ipinikit ang mga mata.<br />
<br />
Iyon lang. At di ko na siya kinulit pa. Yakap-yakap siya, nakatulog na rin ako sa tabi niya.<br />
<br />
Magaalas tres na siguro iyon ng madaling araw noong maalimpungatan kong tila may humahaplos-haplos sa buhok ko. At noong tila may ilang patak ng likido ang bumagsak sa mukha ko, ibinuka ko ang mga mata. At ewan kung namalikmata lang din ako ngunit tila si kuya Rom iyong humahaplos-haplos sa buhok ko habang pinagmasdan ang mukha ko habang natutulog at noong magising ako, biglang ibinagsak naman niya ang ulo sa higaan at nagkunyaring tulog pa.<br />
<br />
Tinitigan ko ang mukha niya nang maigi. Sa tingin ko ay himbing na himbing naman ito. Nagtataka man, bumalik na lang uli ako sa pagtulog.<br />
<br />
Alas syete noong marinig kong kumatok si Mang Nardo sa kuwarto namin. “Sir Jason, kain na po… handa nap o ang agahan.”<br />
<br />
Bumangon ako, at nagtaka na lang anko noong makitang wala na si Kuya Rom sa tabi ko. Binuksan ko ang pinto ng kuwarto. “Mang Nardo, nakita niyo po ba si Kuya Romwel?” Ang tanong ko kaagad.<br />
<br />
“Ah… nandoon sa ilog, maliligo daw siya doon. Hayun, sinamahan ni Julius.” Ang sagot ni Mang Nardo.<br />
<br />
Si Julius pala ay ang bunsong anak nina Mang Nardo at asawang si Aling Isabel na ka-edad ko lang. Matagal na naming caretaker sina Mang Nardo at bawat bisita nila sa bahay namin sa lungsod, minsan ay sumasama din si Julius. Kaya kilala ko na siya at kaibigan. Med’yo matangkad din si Julius na may taas na 5’10”, sunog ang balat ngunit may matipuno na pangangatawan gawa ng trabahong bukid. At sa totoo lang, cute din si Julius. Chinito, may dimples, may maganda at mapupuilang mga labi na kapag ngumiti, makikita ang mapuputi at pantay na mga ngipin. Matangos din ang ilong, at maganda at makakapal ang hugis ng mga kilay.<br />
<br />
Para naman akong nagtampo ng kaunti sa di maintindihang kung bakit hindi man lang ako inanyayahan ni Kuya Rom. “A… hahabol na rin po ako doon sa ilog” ang sagot ko na lang<br />
<br />
“Hindi ka pa ba kakain?” tanong niya.<br />
<br />
“Maliligo na rin po muna ako.” Sagot ko uli.<br />
<br />
“Kung ganoon, samahan na kita.” Mungkahi ni mang Nardo.<br />
<br />
“”Huwag na po… Malapit lang ng naman dito iyon, di ba?”<br />
<br />
“A, d’yan lang deretso sa dulo ng daanang iyan. May 500 metro lang ang layo galing dito” pagturo ni Mang Nardo sa isang daananan.<br />
<br />
“A, sige po.” At dali-dali na akong bumaba at tinungo ang ilogm excited na makapaligo sa preskong tubig nito. Narating ko nga iyon at kaagad kong nakita ang dalawa. Naliligo sila at sa napansin kong kasayahan at paghaharutan nila, napahinto ako bigla. Parang may biglang humarang sa akin at humila na huwag tumuloy. At nanatili nalang akong nakatayo sa di kalayuan habang pinagmasdan sila. Kitang-kita ko ang paghahabulan nila, ang paghahagisan ng tubig, dinig na dinig ang mga sigawan nila at ang lakas ng kanilang tawanan. Pakramdam ko, na-out of place ako.<br />
<br />
Umupo na lang ako sa damuhan habang pinagmasdan sila. Maya-maya, nakita kong umahon na sila sa tubig at habang sabay nilang tinungo ang aplaya, kitang-kita ko naman ang kabuuan ng mga katawan nila. Si Kuya Rom, naka-suot lang ng puting brief habang si Julius ay naka-suot ng maong na short na tila pudpod na sa pagka-luma. Pnagmasdan ko ang napakagandang hubog ng kanilang mga katawan. Paarehong hunk na hunk. Kung tutuusin, halos magkapareho sila ng height, parehong mga matipuno at magaganda ang mga katawan at tindig. “Bagay na bagay sila...” ang naibulong ko sa sarili.<br />
<br />
Hindi ko rin lubos maintindihan kung kung bakit ganoon ang takbo ng aking pag-iisip. Nagseselos sa nakita sa kanila. At di ko maiwasang gumapng ang damdaming pagkaawa sa sarili…<br />
<br />
Noong nandoon na sila sa aplaya, naupo naman ang dalawa, nagtatawanan pa rin at naghahaharutan. Tila matagal na silang magkakilala at sobrang close na sa isa’t-isa.<br />
<br />
Hindi ko rin natiisa ang nasaksihan at humarurot ako ng takbo pabalik sa bahay, deretso ng kuwarto at nag-iiyak. Mgkahalong selos at pagkahabag sa sarili ang naramdaman. Tila napakabagal ng takbo ng oras habang hinihintay ko si Kuya Rom na bumalik ng kuwarto at magbihis.<br />
<br />
Siguro ay may isang oras din iyong paghihintay ko. Maya-maya, narinig ko na lang silang dumating at nagtatawanan pa rin.<br />
<br />
“Kasama niyo ba si Sir Jason?” Tanong ni Mang Nardo sa kanila.<br />
<br />
“Hah? Hindi naman siya naming nakita doon, tay?” sagot ni Julius.<br />
<br />
“Nagpaalam na pumunta doon ah! At sinundan ko pa nga ng tingin ang pagbaybay niya sa daanan patungogn ilog!” Sagot uli ni Mang Nardo.<br />
<br />
Tila nagkagulo na sila noong sabihin ni Kuya Rom na “Tingnan ko po muna sa kuwarto...”<br />
<br />
At noong binuksan ni Kuya Rom ang kwarto ay nagkunwari naman akong natulog, tinakpan ang mukha sa kumot upang hindi mahalatang umiyak ako. “Tol! Nandito ka lang pala! Sabi kasi ni Mang Nardo nagpunta ka daw sa ilog?”<br />
<br />
Hindi ako kumibo, nagkunyari pa ring tulog.<br />
<br />
Umupo siya sa gilid ng kama. “Tol... kain na tayo”<br />
<br />
“Tulog pa ako... Maya na ako kakain. Kayo na lang muna.” Sabi ko, ang kumot ay nakatakip pa rin sa mukha.<br />
<br />
“May laro kaming basketball maya-maya lang tol ha... Isama ako ni Julius sa team nila. Kaya mauna na kaming kumain dahil malapit nang magsimula ang palaro.”<br />
<br />
Sa narinig ko ay tila sinaksak muli ang nagdurugo ko nang puso. At ang naisagot ko na lang ay, “O s-sige...”<br />
<br />
“Manood ka sa laban namin tol ha...?”<br />
<br />
“S-sige...”<br />
<br />
At narinig ko na lang ang mga yapak niyang palayo. At habang kumakain sila, dinig ko pa rin ang kwentuhan nila, ang kantyawan, ang tawanan.<br />
<br />
Noong matapos na silang kumain, bumalik sa kwarto si Kuya Rom. Alam ko, nagbihis siy ng pambasketball at nagsuot ng saapatos. Pagkatapus ay nagtatakbong lumabas, pinabayaan na lang ako sa pagkahiga ko, takip-takip pa rin ang mukha sa kumot. “Nood ka tol ha?” Sambit niya bago isinara ang pinto.<br />
<br />
Ngunit hindi na ako nanood. Pagkatapos kong mag-almusal ay nagpasama ako kay Mang Nardo na ikutin ang mga pananim naming niyog at palayan. At habang nagku-kwento si Mang Nardo at ipinakilala sa akin ang mga tenants namin, halos hindi naman ito pumasok sa utak ko. Ipinamalas ang ngiti sa mga tao ngunit ang nasa loob ay matinding hinanakit.<br />
<br />
Alas onse na noong sinabi ko na kay Mang Nardo na bumalik na kami sa bahay. Wala kasi akong ganang mamasyal at ang sabi naman ni Mang Nando na kulang ang isang araw upang maikot namin ang buong lupain ng mga magulang ko. Kaya ang sabi ko na lang sa kanya ay sa susunod na kapag nakabalik uli ako doon.<br />
<br />
Noong makarating na kami ng bahay. Wala pa rin sina Julius at Kuya Rom. Kaya nagpaalam na lang akong pumunta ng ilog at doon ay magmumuni-muni.<br />
<br />
Habang nag-isang naka-upo sa damuhan sa may dalampasigan paharap sa ilog, di ko naman maiwasang manumbalik sa isip ang eksenang nakita ko sa umagang iyon sa lugar na iyon sa kanila ni Kuya Rom at Julius.<br />
<br />
Pinagmasdan kong maigi ang ilog. Malapad ito na sa tantiya ko ay may 30 o 40 metro ang lapad. Bagamat malakas din ang agos, alam kong malalim ito sa kulay na mistulang berde ang kalaliman sa may gitna at sa tahimik na na pagdaloy ng tubig paibaba...<br />
<br />
Napabuntong-hininga ako. Iniisip na sana, kagaya ng ilog ang isip ko, mapayapa, kalmante, alam nito ang direksyong patutungohan. Di kagaya ko na litong-lito at hindi malaman kung saan patungo ang buhay. At namalayan ko na lang na tumulo ang mga luha ko. Napahikbi ako, napahagulgol.<br />
<br />
Habang hawak-hawak ng isang kamay ko ang singsing na bigay ni Kuya rom sa akin na nakasikbit pa sa aking daliri, pilit na ibinalik sa ko sa isip ang eksena kung saan niya ito ibinigay sa akin.<br />
<br />
Nasa ganoong akong pagmumuni-muni noong maisipan kong hubarin na lang ang singsing at itapon ito sa ilog.<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-26089696080591707942011-02-19T07:07:00.000-08:002011-02-19T07:07:04.661-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [9]<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-9.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [9]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">SUNDAY, FEBRUARY 21, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=556121665036117993&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=556121665036117993&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=556121665036117993&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=556121665036117993&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=556121665036117993&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Isinara ko kaagad ang pinto noong makapasok na at agad kong hinarap si Kuya Rom na nakaupo lang sa sofa habang nakikinig sa paborito naming tugtog. Nakahubad siya ng pang-itaas na damit at hawak-hawak pa ng isang kamay ang isang bote ng beer.<br />
<br />
“Ba’t ka nandito?” ang mataray kong bulyaw habang nakatayo sa harap niya at nakapamaywang pa.<br />
<br />
“Ba’t ka ginabi? At sinong kasama mo?” sagot naman niya kaagad, hindi sinagot ang tanong ko, ang magagandang pares ng mga mata na tila malalaglag na sa pagkalasing ay nakatutok sa akin.<br />
<br />
“Abaaaa, isang tanong lang ang sa akin nakadalawa na siya!” sigaw ng utak ko. “Wala kang paki kung gagabihin ako no? At ang kasama ko naman ay isang matinong tao na di kagaya mo! Ba’t ka nandito?” pag ulit ko sa tanong.<br />
<br />
Hindi pa rin niya sinagot ang tanong ko. “Wow… matinong tao, huh!” ang sarcastic niyang tugon. “Bakit sino ba ang ipinagmamalaki mong m-a-t-i-n-o na taong yan?” pag-empahsize niya sa katagang “matino”<br />
<br />
“Si Kuya Paul Jake” pagmamayabang ko. “Siya lang naman ang nakakaintindi sa akin eh.” Dugtong ko pa sabay pang-ismid.<br />
<br />
“Paul Jake pala ha…?” at tumango-tango siya. Alam ko ang ibig ipahiwatig ng pagtango-tango niyang iyon. Malaswa.<br />
<br />
“Opo! Siya nga.” ang sarcastic kong tugon. “Alangan namang iyong sa PBB Doubleup. Hindi pa kami ganyan ka-close noon at busy na iyon ngayon dahil marami na siyang fans! Iyong Paul Jake na kasama ko ay kasama din natin sa team na spiker pero di hamak na mas guwapo, mas matalino, at mas mabait kaysa sa iyo!” pagpapasaring ko, inaasahang masaktan ang pride at magrereact.<br />
<br />
“Ganoon?” ang sagot lang niya na dedma na sa sinabi ko sabay tungga sa hawak-hawak na bote ng beer.<br />
<br />
Feeling ko naman na-insulto ako sa sagot niya. Hindi ba naman nagreact ang hunghang o kaya magselos na may kasama akong iba? “Wala! Wala talagang pakialam sa akin ang hinayupak na to!” Sigaw ko sa sarili. Pakiramdam ko tuloy biglang nagkalaglagan ang mahahaba at smoth and shiny ko na sanang hair. At ang nasagot ko na lang ay, “Oo. Ganoon nga!”<br />
<br />
“Alam ba nina tita na hindi ako ang kasama mo?” Ang kalmanteng singit niya habang kinuha ang remote, pinatay ang sounds at pinaandar ang TV na parang normal lang ba siyang nagtatanong, hindi ipinahalatang may nag-aambang pambablackmail na namang gagawin sa akin ang kumag.<br />
<br />
Natameme ako, syempre. Ang ipinaalam ko kasi sa mga magulang ko ay na siya ang kasama ko. “Hoy! Sinumbong ba ako?” ang bulyaw ko.<br />
<br />
“Hindi pa naman… Bakit, gusto mong isumbong kita?” tanong niya, tiningnan ako.<br />
<br />
“Tange! Bakit ko gugustuhin iyon? E di grounded ako nyan? Paano ka pumasok dito na hindi nila nalaman na hindi mo ako kasama?” tanong kong paniguro natakot na baka isinumbong na ako.<br />
<br />
“Simple lang. Noong binuksan ng papa mo ang pinto at nakitang ako lang ang nandoon sa labas, ang sabi ko na lang sa kanya, kahit nagulat din ako na wala ka pa, ay umihi ka pa sa may kanto. Hayon, balik tulog sa kwarto nila… See? Nagsinungaling ako para sa iyo? Di ka man lang nag thank you sa akin.”<br />
<br />
Syempre, touched ako. Kahit ganyan kasi si Kuya Rom sa akin, pero ipinagtatanggol ako niyan kahit saan. Mga babae lang naman ang kinaiinisan ko kasi sa kanya. Iyon bang kung sinu-sino na lang ang pinapatulan, at kapag lalo na maganda, i-etsapwera na lang ako.<br />
<br />
“Mag-thank you ka your face! Wahhh! Likas ka naman talagang sinungaling ah! Tagos sa buto!” sigaw ko pang-iinis.<br />
<br />
Sa pagkarinig niya sa sinabi ko ay bigla na lang itong tumayo, inilatag sa sahig ang hawak-hawak na bote ng beer at hinablot na ang kwelyo ng damit ko. Syempre, nabigla ako at hind kaagad nakakilos. At sa tangkad ba naman niya at hawak-hawak pa ang kwelyo ng damit ko, para akong isinabit sa poste ng meralco.<br />
<br />
Hinatak niya ako patungo sa kama, pinatihaya at inilock sa posisyon na iyon, hawak-hawak pa rin ng isang kamay niya ang kwelyo ng damit ko.<br />
<br />
“Ano ang sabi mo? Likas akong sinungaling?” ang sabi niya ang mga mapupungay na mata ay nakatitig sa akin.<br />
<br />
“A… eh, hehe! Kuya naman eh, bitiwan mo ang kuwelyo ko, mapupunit yan…” ang biglang pagbaba ko ng boses.<br />
<br />
Ngunit hindi niya pinansin ang tila pagmamakaawa ko. “Sagutin mo ako, bakit mo nasabing sinungaling ako?” tanong niya uli.<br />
<br />
E, ano pa ba ang magagawa ko kungdi ang panindigan na lang ang sinabi. “E di ba sinungaling ka naman talaga?” ang sagot ko pa rin kahit kinabahan na ako sa ipinakita niyang galit.<br />
<br />
“Bakit mo nga nasabi iyan? Ha?!” ang lalo pang pagtaas ng boses niya.<br />
<br />
“Eh… e…”<br />
<br />
“Ano????!” giit niya.<br />
<br />
“E, yung sinabi mong ihatid mo ako kanina… bakit may nagtext sa iyong babae at may date daw kayo? Di ba nagsisinungaling ka sa akin? Bakit mo ako ihahatid kung may ka date ka naman pala?” sagot ko.<br />
<br />
“Ah ganoon. Magkaliwanagan nga tayo… nagseselos ka ano?”<br />
<br />
Ewan ko ba, parang gusto ko nang bumigay at sabihin sa kanyang “Oo! Nagseselos ako! May nararamdaman ako! Ngayon... may reklamo ka?” Ngunit hindi ko nagustuhan ang tono ng pagtatanong niya kaya hindi na magawang pomorma ng lola nyo. Malay ko ba kung sapakin niya akong bigla kapag inamin ko o pagtawanan o magbago na ang tingin niya sa akin. Grabeh. Pressure!<br />
<br />
Kaya nanatili na lang akong nakatitig sa mukha niya. Syeeet! Naramdaman ko na naman ang pagdaloy ng kung anong kilig o kiliti habang pinagmasdan ko ang kabuuan ng kaniyang mala-adonis na mukha, ang hubad na pang-itaas na katawan ay halos ididikit na niya sa katawan ko at ang bukol ng harapan niya ay dumidiin-diin sa mga hita ko. Dinig na dinig ko ang pag-uudyok ng utak ko na yapusin na ang hubad niyang katawan at isurrender na ang bandila ng aking pinakaiingat-ingatang puri (charinggg!). Ngunit ang isang kontrabidang parte ng utak ko naman sumisigaw ng, “Woi, magpaka-demure ka naman, talipandas!”<br />
<br />
Marahil ay may napuna siya sa hindi ko pagsagot na iyon at pagtitig ko sa mukha niya kaya ang naitanong niya naman ay, “Sabihin mo nga sa akin ang totoo? Bakla ka ba?! Bakla ka no??” ang tila may pagka-sarcastic niyang tanong.<br />
<br />
Pakiramdam ko ay biglang naubusan ng dugo ang mukha ko at nawalan ng lakas upang tumingin pa sa kanya.<br />
<br />
“Bakla ka ano?” giit niya.<br />
<br />
“Ah… e… hindi ah! Sino ba ang nagsabi na bakla ako? Meron ka bang pruweba? Atsaka bakit ako magseselos, aber? Haller! Ano ba ang meron sa iyo na dapat kong pagselosan? Kapallll?” sabay tulak sa kanya sa tiyan, malapit sa umbok ng kanyang harapan. Syempre naman, may malisya iyong pagtulak kong iyon, hehe.<br />
<br />
Napaliyad naman siya. “Nananantsing ka e.” sambit niya, tila nakahalata.<br />
<br />
“Kapal! E bakit ikaw? Sa kadami-daming babae d’yan na naghahabol sa iyo. Dami mo pang girlfriend, bakit pinapajakol mo sakin iyang burat mo? Sinong bakla sa atin ngayon, ha?” bwelta ko naman sa kanya sabay kalas sa pagkaka-lock niya sa akin at tumbok na sana sa music corner ng kwarto ko, feeling panalo sa aking binitiwang salita.<br />
<br />
Ngunit mabilis din niyang nahawakan ang kamay ko at sabay bagsak ng katawan niya sa kama, nakatihaya siya, inilingkis ang mga braso at hita sa katawan kong nasa ibabaw niya “Ansarap-sarap mo talagang asarin no? Nangigigil ako sa iyo. Palaban! Tangina, titigasan na naman ako nito!” sambit niya, amoy na amoy ko ang beer sa kanyang hininga na lalo namang nagpatindi sa kiliti na gumagapang sa aking katawan. Sa posisyon naming iyon ay para akong isang paslit na nakadapa sa ibabaw ng malaking katawan ng tatay o kuya, kulang na lang ay bibigyan niya ako ng lollipop… pero mamaya na iyon, hehe.<br />
<br />
Yes, mga ateng. Nag-init pareho ang aking tenga at puson sa narinig na sinabi niya. Nakakainis, nakakainsulto na nakakakilig. Pride ba ang tawag doon? Iyong feeling na gusto mo sana, may naramdaman ka ngunit ayaw mong aminin sa sarili dahil ayaw mong baka ma-insulto o masaktan dahil feeling mo pinaglaruan ka lang or wala naman siyang intesyong seryoshan para sa iyo. “Argggghhhhhhh!” sigaw ko habang itinulak-tulak ang mukha niyang halos ikiskis na rin sa mukha ko.<br />
<br />
Ngunit hanggang sa pagtulak-tulak na lang ako dahil sa baywang ko nalakingkis ang malalaki at mahahabang hita niya, sa itaas kong katawan naman nakalingkis ang mga malalakas at maskulado niyang bisig. At sa gitna ng kanyang malalaking hita, ramdam ko ang tila gustong kumawala na bukol sa ilalim noon. Actually, konting patulak-tulak lang naman ang ginawa ko, hehe. Baka din kasi mapalakas at makawala pa ako sa mga bisig niya, hehe.<br />
<br />
“Ano ang nangyari sa inyo ni Paul Jake kanina, ha? Ha?” ang tanong niyang ewan kung nang-aasar, o nagsususpetsa ng masama.<br />
<br />
“Hindi manyak si Kuya Paul Jake na kagaya mo!” bulyaw ko.<br />
<br />
“Ah, oo naman pala. Mas mabait pala iyon no? Mas guwapo, mas… ano pa nga ba iyong isa, tarantado ba?” sabay tawa.<br />
<br />
“Ikaw ang tarantado!” sagot ko.<br />
<br />
“Hahaha!” Ang tawa niya. “Ipinagtanggol pa talaga. Sige na bunso, di ako magagalit. Aminin mo na, may nangyari sa inyo ano?”<br />
<br />
“Wala! Wala! Wala! wala! Kuliiiittttttt!” sigaw ko sa pagkainis na tila hindi siya naniniwala.<br />
<br />
“Mas malaki ba kesa akin ang kay Paul Jake?”<br />
<br />
Feeling nainsulto na talaga ako sa sinabi niya. “Wala ngang nangyari sa amin! Tado! Pakawalan mo nga ako!” utos ko.<br />
<br />
At ewan kung ano na namang kabulastugan ang pumasok sa isip niya, hindi na siya nagsalita pa. Tinitigan na lang niya ako na tila ay lalamunin nang buo ang aking mukha. Para naman akong ibinayaw sa langit sa mga titig na iyon. Napakaganda ng mga mata niya, napakaguwapo ng mukha. Mapupula ang mga labi, makinis ang balat, matungis ang ilong… Nakakabighani, pramis.<br />
<br />
“Pakawalan mo ako kuya… hindi ako makahinga!” Sigaw ng bibig ko, ngunit ang sigaw naman ng utak ko ay, “Huwag! Huwag! Higpitan mo pa ang mga yakap mo!”<br />
<br />
Hindi kumibo si Kuya Rom. Patuloy pa rin niya akong tinitigan.<br />
<br />
“Pakawalan mo ako sabiiiii! Hindi ako makahinga kuya!” sigaw ng bibig ko uli na alam na ninyong taliwas sa isinigaw ng utak kong tuliro.<br />
<br />
Aba… at talagang binitawan ako! At ang naalimpungatan ko na lang ay ang malakas na, “KA-BLAGGGG!”<br />
<br />
Nalaglag po ako sa sahig, grabe. Pero ambilis ko ring tumayo ha. Iniisip ko na lang na walang nakakita.<br />
<br />
“Salbahe ka!” Bulyaw ko sa kanya bagamat ang sigaw ng utak ko naman ay “Yan… Sinabi nang huwag eh! Buti nga sa iyo!” Parang gusto ko silang pag-untuging dalawa, hehe.<br />
<br />
Hindi naman siya natawa, in fairness. Sabagay, baka pinigilan lang din niya. Ngunit siya pa itong nagalit sa akin. “Akala ko ba sabi mo bibitiwan kita!” bulyaw niya din sabay abot sa akin ng kamay niya.<br />
<br />
“Aba! Siya pa itong nagalit!” sigaw ng utak ko. “Bitiwan nga ngunit di ko sinabing ilaglag mo ko sa sahig!”<br />
<br />
Hindi ko nga tinanggap ang kamay niya. Bagkus kusa na akong sumampa sa kama at nahiga doon, nakatihaya, ang isang braso ay ipinatong sa aking noo. “Matulog na nga tayo! At umusog ka nga doon!” sambit ko sa sobrang pagkainis at pagkapahiya. “Bakit ka nga pala dito umuwi? May boardin ghouseka naman!” pasigaw kong tanong, ipinaramdam na inis na inis talaga ako.<br />
<br />
Umusog naman siya sabay sabing, “Sasabihin ko sa iyo kung bakit, basta aminin mong nagseselos ka.”<br />
<br />
“Kapal mo talaga! Grabeh!” ang sarcastic kong sigaw.<br />
<br />
Ewan kong na-challenge siya sa sinabi ko. At ang nasambit na lang niya ay, “Kapal pala ha. E di lubus-lubusin ko na.” Sabay sampa ng katawan niya sa ibabaw ng katawan ko at inilock ako sa posisiyon ko upang hindi makakilos.<br />
<br />
“Arrrgggghhh! Anong bang ginaga—“ Bulyaw ko sa pagkagulat.<br />
<br />
Ngunit hindi ko na naituloy pa ang sasabihin gawa ng pwersahang paglapat ng mga labi niya sa mga labi ko.<br />
<br />
At sa pagkakataon iyon, wala na akong magawa kungdi ipaubaya sa kanya ang aking sariwang bibig at katawan (charing!). Naghalikan kami, matagal at punong-puno ng pag-aalab. At noong alam niyang naalipin na ako sa sobrang pagnanasa, isa-isa niyang hinubad ang saplot ng aking katawan at pagkatapus, tuluyan na rin niyang hinubad ang kanyang pantalon at ang brief, hindi dahil gusto naming labhan ang mga ito, kungdi dahil… iyon na, alam na alam iyan ng mga malalaswang isipan natin – hehe<br />
<br />
At muli… sabay naming narating ang ruruk ng kaligayahan.<br />
<br />
Noong humupa na ang lahat. May pagkainis pa rin akong nadarama. Syempre, dahil maraming issues pa ang naglalaro sa aking isipan, tapos, ganoon-ganoon na lang basta. Sasaktan ako, tapos, biglang ganoon. Parang unfair yata. Ano ako, pusa? Aawayin tapus parausan? Kaya hindi ko napigil ang sariling manumbat sa kanya. “Pagkatapos niyan… sasaktan mo na naman ako, paiiyakin, asarin…” pagmamaktol ko sabay tagilid, patalikod sa kanya, ipinahalatang masama ang loob ko.<br />
<br />
Tumagilid din siya paharap sa akin at niyakap ako, parehong hubo’t-hubad pa rin ang mga katawan namin. “Bakit mo nasabing sasaktan kita. Ha? “Bulong niya sa tenga ko.<br />
<br />
“Kanina, sabi mo, ihahatid mo ako. Tapos, may date ka pala kaya sumama ako kay Kuya Paul Jake…”<br />
<br />
“Anong date ang pinagsasabi mo? Iyon bang nagtitext sa akin?”<br />
<br />
“Oo!” sagot kong padabog.<br />
<br />
“Ano ka ba? Wala iyon. Nangungulit sa akin ang babaeng iyon. Sobrang nakukulitan ako kaya tinanong ko siya kung ano ba ang gusto niya para matapus na ang pangungulit niya sa akin. Sabi niyang magkita daw kami. E di sinabi kong oo para matapos na. Pero wala akong intensyong siputin iyon…”<br />
<br />
Tila nahimasmasan naman ako sa narinig. “E, bakit number 5 iyong nakalagay na name niya sa phonebook mo? May pa code-code pa kayo…”<br />
<br />
“Code nga iyon, dahil di ko kilala ang babaeng iyon, at ayaw kong patulan at wala akong pakialam sa pangalan niya. At di lang iyan, may #1 pa d’yan, may #2, may #3, may #4, may #6, #7, #8… puro nangungulit lang. Mga fans daw sila. At hindi ako nagsisinungaling sa iyo. Kailan man, hindi ako nagsisinungaling sa iyo, tandaan mo iyan...”<br />
<br />
“Ibig sabihin, ihahatid mo talaga ako dapat kanina?”<br />
<br />
“Oo naman. Ikaw pa ang lakas mo sa akin…”<br />
<br />
Tahimik. Pakiramdam ko naman ay biglang tumubo uilt ang hair ko at mas mahabang-mahaba pa siya, soft and silky, hehe.<br />
<br />
“So, nagseselos ka?” ibinalik uli niya ang tanong niyang iyon na hindi ko sinagot.<br />
<br />
E, ano pa nga ba ang magagawa ng haba ng hair ng lola ninyo kundi ang umamin. “Oo…”<br />
<br />
“Ikaw bakit dito ka pa rin umuwi samantalang kasama ko naman si kuya Paul Jake na siyang maghatid sa akin?” ang pagbalik ko naman sa tanong ko sa kanya na hindi niya sinagot.<br />
<br />
Hinaplos niya ang aking mala-anghel na mukha (charing!) at pagkatapos ay hinalikan ito.<br />
<br />
“Hindi kita matiis tol eh… Atsaka, may ibibigay din ako sa iyo...”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-44813319788010862752011-02-19T07:03:00.000-08:002011-02-19T07:03:32.393-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [8]<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-8.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [8]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, FEBRUARY 19, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=2671750646261268948&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=2671750646261268948&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=2671750646261268948&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=2671750646261268948&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=2671750646261268948&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Sa buong magdamag na iyon, natulog kaming magkatabi ni Kuya Rom. At sa pagkakatong iyon, malaya naming nagawa ang mga bagay na sana ay hindi dapat mangyari sa pagitan ng dalawang normal lalaki.<br />
<br />
Masaya ako sa gabing iyon. Sobra. Sa buong buhay ko, noon lang ako nakaranas ng sobrang saya. Marahil ay dahil kay Kuya Rom ko rin unang naranasan ang sinasabi nilang “sex”. Alam ko, mali ito dahil lalaki ako at lalaki rin si Kuya Rom. Ngunit wala akong pakialam. Bagamat sa pinakasulok ng aking utak ay may mga katanungan tungkol sa kung ano ba ang tunay kong pagkatao, nag-uumapaw naman ang sobrang kasayahan ko sa mga sandaling iyon. Pakiramdam ko ay isa akong babae na sa wakas ay natagpuan na ang kanyang “knight in shining armor”.<br />
<br />
Syempre, may naramdaman din akong pagkalito sa setup namin. Iyon bang, may nangyari sa amin, may naramdaman akong naiiba para sa kanya at inaassume na ganoon din siya sa akin, pero wala naman siyang sinasabi kung mahal ba talaga niya ako, or what. Nagtatanong ang isip kung totohanan ba iyong ginawa namin o isang laro lang na bagamat nakakapagod, masarap naman, masaya, ngunit pagkatapos ay pwede nang kalimutan ang lahat.<br />
<br />
Akala ko ay tuloy-tuloy na ang kaligayahang iyon.<br />
<br />
Noong magbalik-eskwela na, syempre, balik na naman kami sa dating gawi. Aral, praktis, bangkaan ng grupo. Pero sa nangyari sa amin ni Kuya Rom, pakiramdam ko, nasa ibang level na nga ang pagiging close namin. Kahit walang sinasabi iyong tao na kami na, ina-assume ko na lang talaga na may karapatan na ako sa kanya sa kabila nang ayaw kong aminin na ganoon na nga.<br />
<br />
Gabi na iyon noong matapos ang praktis namin at uuwi na sana ako kasabay si Kuya Rom. Ngunit may nag-imbita sa kanya na maglaro ng basketball. Baketball player din kasi si Kuya Rom. Kahit na ang pinili niyang event sa varsity team ay volleyball, basketball talaga ang hilig niya. Kadalasan nga kahit katatapos pa lang ng praktis namin sa volleyball, naglalaro pa rin ito ng basketball. Parang walang kapaguran ang kanyang katawan. Sobrang athletic na tao na kahit anong laro alam at nagi-excel pa. Kumbaga, jack of all trade. Ang totoo niyan, kaya niya hindi pinili ang basketball sa varsity team ay dahil sa pag-give way niya para makapasok ang isang kaibigan. At dahil gusto din naman niya ang volleyball at naiibang challenge daw din ito para sa kanya kaya siya napasama sa team, at naging team captain pa.<br />
<br />
“Tol… hintayin mo ako ha? Maglaro muna ako ng basketball.” Pakiusap niya.<br />
<br />
“Ano??? Maghihintay ako sa iyo, e gabi na! Kung gusto mong maglaro, ako ay uuwi na!” ang mataray kong sagot, sabay pagdadabog.<br />
<br />
“Ito naman, o. Pagbigyan mo na ako, please?”<br />
<br />
“Anong oras na akong makauwi nito sa bahay? Kabi na!”<br />
<br />
“Ano ka ba? Kahit alas dose pa ng gabi, ihahatid kita. Bakit wala ka bang tiwala sa abs na to?” pagpatawa niya, sabay hawi sa harapang dulo ng t-shirt upang malantad ang tiyan.<br />
<br />
“Yukkk!” ang kunyari kong reaction kahit na nakikiliti din ako sa pagpapakita niya sa akin niyon. “Anong kinalaman ng abs mo sa takot ko?” dugtong ko.<br />
<br />
Napangiti naman siya, “E di, ihahatid kita eh! Problema ba iyan. At doon na rin ako matulog.” Sabay bitiw ng isang malisyosong tingin, at makalag-laglag brief na ngiti. “O… ano? Deal?” pag-follow-up niya.<br />
<br />
E, ano pa ba ang magagawa ng lola nyo. Sa ngiti pa lang ng hinayupak ay tila may gumagapang nang magkahalong init at kiliti sa aking katawan, nakikinita na may mangyari na namang karumal-dumal na tagpo sa gabing iyon. “Sige na nga!” sabi ko kunyari masama pa rin ang loob.<br />
<br />
“Ayan… ang bait talaga ng bunso. Hmm!” Ang tuwang-tuwang sabi niya, sabay kurot sa pisngi ko na tila nanggigigil. “ Ibinigay naman niya kaagad sa akin ang kanyang cp at ang bag na may mga damit pambihis at ibang gamit sa school, atsaka naghubad na ng pang-itaas.<br />
<br />
Nagulat naman ako noong sa pagpasok na niya sa court ay nagpalakpakan ang may ilang grupo ng kababaihan at nagsisigaw, “Romwel! Romwel! Romwel!”<br />
<br />
Tiningnan ko ang mga ito sabay sigaw sa sarili, “Mga lukaret!” Marahil ay dala lang iyon ng inis ko dahil sa pagka bad trip dahil sa gusto ko nang umuwi at naunsyami pa ito dahil sa basketball.<br />
<br />
At tumungo na ako sa upuan sa gilid ng court upang doon maghintay. Noong una, nanood muna ako sa laro nila. In fairness, talagang ang galing din ni Kuya Rom maglaro. Maliksi, mabilis tumakbo, mataas ang talon, palaging nakaka-shoot, at ang porma, lalaking-lalaki. At di maiwasang lalo akong humanga sa kanya. No wonder na tinawag siyang “crush ng bayan”. Sa porma ba namang hunk na hunk, 6’1” na taas, at galing sa paglalaro. At ewan ko din ba, pakiramdam ko ay nagpapakitang-gilas din sa akin ang kumag. Actually, hindi talaga ako sigurado kung sa akin ba nagpapakitang-gilas (hehe). Siguro, masyado ko lang kina-career yung “haba-ng-hair” feeling noong gabing doon siya natulog sa bahay at ipinagluto pa niya ako ng dinner. Baka din kasing sa mga babaeng tagahanga niya siya nagpapakitang-gilas. Alam ko, mga die-hard fanatics ang mga iyon. Karamihan sa kanila ay dumadayo lang talaga doon sa gym upang tingnan kung naglalaro si Kuya Rom at kung naglalaro, hayun, hindi na aalis hanggang sa kahuli-hulihang patak ng pawis noong idolo nila.<br />
<br />
Kaya kapag naka-shoot si Kuya Rom, kunyari hindi ako nakatingin. Syempre, kahit sa nangyari sa amin at sa naramdaman kong kakaiba para sa kanya, ayokong ipahalata na patay na patay ako sa kanya. Sino ba ako, mga ateng… diba? I mean, ikaw ba naman sa lugar ko na may nangyari na sa inyo noog guy at bigla kang tinubuan ng pagnanasa sa puso subalit ang lalaki pala ay ni wala man lang binanggit na “I love you” o kahit iyong pagklaro kung kayo na nga ba o ano… Ano iyon? Praktis? Di ba nakakahiya? May pride din kaya ako. Ayokong ipangalandrakan sa mukha niya na may karapatan na ako sa kanya at to the max na nga ako o kaya’y for life. Ayoko noon. E, kung bigla na lang akong pagsabihan ng, “Eww!!” o kaya’y “Asa ka pa!” o kaya’y pagtawanan. Siguro pag nangyari iyon, kakain na lang ako ng maraming chocolate cake na may dora rat killer at pagkatapus ay magpasagasa sa pison. Atsaka, hindi pa rin naman ako certified by PAMET kung talagang miyembro na nga ako sa federasyon eh. Ewan kung nasa state of denial lang ang aking utak o baka di naman talaga ako bakla. Kakalito talaga, Dra. Margie Holmes… grabeh.<br />
<br />
Anyway, may 10 minuto na akong nakaupo at nanonood sa laro nila noong may nag-text sa cp niya. E, busy sa paglalaro iyong tao, kay di ko na pinansin. E, maya-maya, may text uli. At may sumunod pa. Siguro naka 10 texts na noong hindi ko na matiis na hindi buksan ang isang message. Aba di biro ang pagti-text ng 10 beses na sunod-sunod huh! Ngunit walang pangalan at ang nakaregister lang sa cp ay “5”. “Ano naman kaya ang ibig sabihin ng “5”? May pa-code-code pa!” sigaw ko sa sarili. Binasa ko, at ang sabi sa message ay, “Babe, ano ba? Reply ka naman kung matutuloy ba ang date natin!”<br />
<br />
Pakiwari ko ay may kidlat na biglang tumama sa akin at ako’y nawala bigla sa tamang katinuan. Iyon bang feeling of betrayal na sa bigla nalang naramdaman mong parang ang lahat ng dugo ay dumaloy patungo sa utak at ang lumalabas sa mga butas ng iyong ilong ay usok dahil sa sobrang galit. “Hmpt! Babe pa talaga! Sabi ihahatid ako tapos may date pala ang honghang?” sigaw ko sa sarili. Hindi ko talaga alam ang gagawin sa nabasang message. “Parang sobra na yata ang ginawa ng kumag na iyon. Pagkatapos niyang matikman at pagsawaan ang mura at sariwa kong bibig, este, katawan at ngayon ay ibang babae naman ang gusto niyang mai-date? Manyak talaga siya!”<br />
<br />
Maya-maya uli, heto, nag-ring ang phone. At iyong #5 pa rin ang nakaregister. Dahil sa inis ko na talaga, ako na ang sumagot. “Sino to?” ang matigas kong sabi.<br />
<br />
Hindi nga ako nagkamali. Babae ang nasa kabilang linya. “Sino to?! Ang sagot niya, halatang mataray.<br />
<br />
“Si Romwel ba ang hinahanap mo?” sabi ko.<br />
<br />
“Oo naman, cp niya to di ba? Sino ka ba? At bakit nasa iyo itong cp niya?”<br />
<br />
Sa galit ko, naisipan ko na lang na magsinungaling. “Kapatid niya ito. Bakit? Anong kailangan mo sa kanya?”<br />
<br />
“May date kami, nasaan ba siya?”<br />
<br />
“Aba... kahit sinabi ko na na kapatid ako, mataray pa rin kung magsalita!” sa isip ko lang. “Ah…Pupunta na daw siya sa ka-date niya eh. Naiwanan itong cp sa akin.” Ang sagot ko. “Sandali… ano ba pala ang pangalan mo?”<br />
<br />
“Karen!”<br />
<br />
“Hah?!” Kunyari nagulat ako. “E…sabi niya Grace daw ang ka-date niya ngayon!”<br />
<br />
“Anong Grace pinagsasabi mo?!” Ang tanong niya, halatang nabigla at nairita.<br />
<br />
“Eh… sorry. Grace talaga ang narinig ko e.”<br />
<br />
“Tanginang taong iyon! Sino naman ang Grace na iyon!?”<br />
<br />
“Girlfriend daw niya! Bakit girlfriend ka ba niya?”<br />
<br />
“Oo! At ako ang ka-date niya ngayon!”<br />
<br />
“Ay... pasensya ka na, marami kayo. At may nauna na sa iyo sa booking niya ngayong gabi.” Ang pang-aasar ko pa. “Di bale, may good news naman. Kasi, unlimited pagpa-rebook sa kanya, first-come, first-served nga lang. Bye…” sabay patay sa linya.<br />
<br />
Nag-ring uli, pero pinatay ko na rin ang power. “Magdusa ka!” sabi ko sa sarili.<br />
<br />
Sa sobrang galit, kinapa ko naman ang cp ko at tinext si Kuya Paul Jake. “Kuya, saan ka ngayon?”<br />
<br />
“Dito pa sa locker room, bakit?” Sagot niya agad.<br />
<br />
Dito pa ako sa gym, sama na tayo sa pag-uwi? Wala akong kasama eh.” Reply ko.<br />
<br />
“Ahhh. OK. Bakit si Romwel, nasaan pala?”<br />
<br />
“May ka-date kuya! Puntahan na kita d’yan at sabay na tayong umuwi”<br />
<br />
“OK, paalis na rin ako, antay kita”<br />
<br />
Sa pagkabasa noong message, ipinakisuyo ko kaagad ang cp at bag ni Kuya Rom sa isang kasama din namin sa team na nakipanood pa sa laro niya.<br />
<br />
Nakalabas na kami ng campus niKuya Paul Jake noong bigla namang nagyaya siya na mag bar muna kami. Dahil sa hapon pa naman ang pasok ko kinabukasan at dahil na rin sa naramdamang pagkainis, sumang-ayon na rin ako.<br />
<br />
Tinext ko ang mama ko na matagalan akong umuwi. Dinahilan ko na lang na si Kuya Rom ang kasama ko sa labas. Kapag si Kuya Rom kasi ang idadahilan kong kasama, kahit pa hindi ako umuuwi ng bahay, wala nang daming tanong pa.<br />
<br />
At nagbar nga kami ni Kuya Paul Jake. Ang gustong-gusto ko din kay Kuya Paul Jake ay palagi siyang available kapag tinatawagan ko. Isa siya sa masasabi kong nakababatang kapatid talaga ang turing sa akin, pangalawa nga lang kay Kuya Rom. Matalino, magaling magbigay ng advice, pala-kwento, at marami kang matututunan.<br />
<br />
Ngunit wala kaming imikan simula pa noong makapasok na kami ng bar. Noong magsimula na kami sa tig-iisang bote ng beer, nag ring ang cp ko. Si Kuya Rom. Agad ko itong pinatay. Alam ko, pagagalitan ako noon dahil sa ginawa ko sa babae niya. Pero wala akong pakialam.<br />
<br />
Nag-ring uli. At pinatay ko uli. Nag-ring na naman, at uli, pinatay ko. Nakailang ring at patay din iyon. Dahil sa hindi ko pagsagot, sunod-sunod naman na ang texts ang pumasok sa inbox ko. Hindi ko binasa ang magi to. Hindi ko rin sinagot.<br />
<br />
“Bakit di mo sagutin?” Tanong si Kuya Paul Jake.<br />
<br />
“Ayoko...” ang maiksi kong tugon, nakayuko lang ako, ang isang daliri ay inilalaro sa bibig ng bote ng beer.<br />
<br />
Hindi na nagtanong pa ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
Naka tigdadalawang beer na kami noong magbukas na naman ng tanog si Kuya Paul Jake. “Hmm, nakakahalata na ako sa iyo ah…” tanong niya noong mapansing nakasimangot pa rin ang mukha ko at sa naamoy na rin siguro na sama ng loob ko kay Kuya Rom.<br />
<br />
Feeling ko kasi kapag si Kuya Paul Jake ang kasama ko, malaya kong nasasabi lahat. Simula noong inamin ko sa kanya sa nakaraang athletic meet na may nangyari nga sa amin ni Kuya Rom sa accommodation naming, gustong-gusto kop na siyang makausap. “Eh… ewan ko ba Kuya, hindi ko maintindihan ang sarili.” ang naisagot ko na lang.<br />
<br />
“Di ba, sinabi ko na sa iyo na dapat huwag mong hayaan ang sarili na alipinin ka ng emosyon sa kung ano mang pisikal o sekswal na pakikipag ugnayan dahil sa lalaki si Romwel at ikaw ay lalaki din. Babae ang hinahanap noon at ikaw, dapat sa babae rin magkaroon ng emotional na attachment. Ang pangarap ni Romwel ay ang magkaroon ng normal na pamilya, ng asawa, ng anak. At dapat ikaw ay ganoon din. Sooner or later, mag-aasawa yan at kapag may emotional attachment ka sa kanya, paano ka na lang? Sa akala mo ba ay i-give up niya ang pag-aasawa nang dahil sa iyo? Try to think of it.”<br />
<br />
Hindi na ako kumibo. Napakatalino kasi ni Kuya Paul Jaka, tumbok kaagad niya ang saloobin ko na lalo namang nagpabigat ng aking kalooban. Alam ko… tama si Kuya Paul Jake, at pawang katotohanan ang kanyang mga sinasabi. Hindi ko na nakayanan pa ang sarili at napahagulgol na lang, pinapahid ang dulo ng sleeves ng t-shirt sa mga luha at sipon na naghalong dumaloy sa bibig at pisngi, hindi alintana ang ibang mga taong nag-iinum din doon sa bar.<br />
<br />
Iniabot ni Kuya Paul Jake ang tissue. “Hayan kasi... sinabi ko na sa iyo na huwag kang padadaig...”<br />
<br />
“Hindi ko naman kasi sinadya Kuya eh. Bakit, kasalanan ko ba kung may nararamdaman akong ganito? vIyan naman kasing tao na yan ang pasimula ng lahat e” ang paninisi ko.<br />
<br />
Hindi kumibo si Kuya Paul Jake. Marahil ay naintindihan niya ang bigat ng dinadala ko.<br />
<br />
“Kasi naman ang taong iyon, hindi ko maintindihan. Palagi akong inaasar, tapos, sweet na sweet. Tapos, aakitin ako, tapos, sasaktan. Tapos, dumidikit palagi, minsan doon pa matutulog sa bahay, tapus, iiwanan na lang ako bigla...”<br />
<br />
“Ok, ok...” pang-amo niya. “Alam mo, sa tingin ko, ang problema ay nasa iyo. Bakit? Hindi naman niya alam na mayroon kang naramdaman para sa kanya e. At sa tingin ko, wala siyang naramdamang kakaiba para sa iyo.”<br />
<br />
“Kahit na may nangyari na sa amin?” ang mabilis kong tugon.<br />
<br />
“What’s the big deal kung may nangyari na sa inyo? Malay mo, inaakala lang niya na dahil ok lang sa iyo ang lahat, ay iyon na. Para bang sabay lang kayong nanood ng isang magandang palabas sa tv at pagkatapos noon, ay pweding pag-usapan ninyo ang napanood ninyo o pwede ring hindi. Tapos.”<br />
<br />
“Iyon lang iyon?”<br />
<br />
“Para sa kanya, maaaring iyon lang iyon. Pero kung gusto mo, kausapin mo siya tungkol sa naramdaman mo, para maintindihan niya ang lahat. At sabihin mo kung ano ang gusto mong mangyari. Di ba close kayo, at bunso nga ang tawag niya sa iyo? Maiintindihan ka noon”<br />
<br />
“Ang hirap naman yata niyon, Kuya. Paano kung hindi?”<br />
<br />
“Alam mo, sa buhay ng isang tao, minsan darating at darating din ang time na wala tayong ibang option kungdi ang gumawa ng desisyon at harapin ng buong tapang ang risks at consequences na kaakibat nito. Facing the risks are also opportunities to learn, to improve, and to succed. Kapag takot kang humarap ng risk, walang mangyayari sa buhay mo, or sa pag-ibig, for that matter. Lahat ng kalaseng pag-ibig ay ipinadarama. Tandaan mo iyan. Kung sa kabila ng pagpaparamdam mo ay hindi pa rin niya maintindihan ito, sabihin mo... Kung talagang mahirap, e di, tiisin mo. Pero kung sakaling darating ka na sa puntong mas mahirap na ang pagtitiis mo kaysa pagharap sa risk ng pakikipag-usap, gawin mo na.”<br />
<br />
“S-sige Kuya. Pag-isipan ko ang payo mo.” Ang nasabi ko nalang.<br />
<br />
Mag-aalas dose na ng gabi noong inihatid na ako ni Kuya Paul Jake sa bahay. Medyo lasing ng kaunti at groggy ang paglalakad. Katulong namin ang nagbukas ng pinto at dali-dali kaagad akong umakyat sa kwarto ko. Ngunit laking gulat ko noong makapasok na ako ng kwarto. Sumalubong naman sa pandinig ko ang kanta –<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me...”<br />
<br />
Si Kuya Rom, nasa music corner ng kwarto ko, nagsa-sound trip, pinatugtog ang kanta naming iyon at sa tingin ko ay lasing na lasing na...</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-13862213145486302252011-02-19T06:58:00.000-08:002011-02-19T06:58:46.336-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 7<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span></h3><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6315629431172013665&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px; line-height: 19px;">y hindi ma-drowing sa pagkainis.</span>Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6315629431172013665&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6315629431172013665&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6315629431172013665&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6315629431172013665&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Hindi ako sunagot sa pag-imbita niyang umupo ako sa tabi niya. Bagkus, nanatiling nakatayo lang ako sa harap, nakatapis pa rin ng tuwalya, nakapamaywang at ang mukha ay hindi ma-drowing sa pagkainis.<br />
</span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">“Oo nga pala, nagsabi sina Tito at Tita na mag-aatend daw sila ng lamay sa isang kasamahan nilang namatay. Ako na raw ang bahala dito sa iyo.”<br />
<br />
“At sa iyo na pala ngayon nagpaalam ang mga magulang ko no?”<br />
<br />
“Paano umakyat ka na at noong malaman nilang dito ako matutulog sa iyo, sinabi na nila sa akin at sabihin ko daw sa iyo.” Ang pangangatuwiran niya. “O, may reklamo? At… kasalanan ko ba kung ang mukha na ito, na hindi lang pogi, ay mas makapagkakatiwalaan pa kaysa sa iyo…” sabay pose naman papogi. “Ano sa tingin mo…”<br />
<br />
“Ang kapal mo, grabeh! Ikaw na lang kaya ang maging anak nila at ako ang outsider” ang sarcastic kong sabi.<br />
<br />
“Pwede…” ang pang-aasar naman niyang sagot.<br />
<br />
“Arggghhh!” Sigaw ko sa sarili, nanatiling nakatayo at nagpupuyos sa harap niya. Iyon bang feeling na galit na galit ka, sa loob-loob mo ay gusto mo siyang mag-sorry sa kanyang ginawa o mag-expalin ngunit hayan, lalo pang nang-iinis. At syempre, ayaw ko ring i-open ang issue tungkol doon sa pag-etsapwera niya sa akin noong dumating ang girlfriend niya dahil may isang parte rin sa utak ko na nagtanggi-tangihang wala akong naramdaman o kaya’y baka isipin naman niya na inlove talaga ako sa kanya. “Yukkkkk!” sigaw ko na lang sa sarili.<br />
<br />
Ngunit tila hindi rin niya napansin ang pagsisimangot ko. Dedma. Parang wala lang tao sa harap niya. At imbis na magreact sa inasta ko, hinubad niya ang t-shirt, tinanggal ang butones niya ng pantalon at ibinaba ng kaunti ang zipper. Iyon bang parang nainitan o nahigpitan sa pantalon kahit sakto lang naman sa bewang niya iyong waistline ng pantalon dahil wala naman talagang taba ang tiyan niya. Kitang-kita ko ang puting garter ng brief na umusli sa bahagyang nakabukas na fly. Mistula naman akong nakuryente sa nakitang iyon.<br />
<br />
At kunyari, “Yukkk! Ba’t ka naghubad?” tanong ko, itinaas ang boses. Kahit nasarapan ako sa nakitang magandang hubog na katawan ni Kuya Rom, nagkunyari akong nabastosan.<br />
<br />
“Bakit? May babae ba dito? Wala naman a! Ikaw nga nakatapis ka lang ng tuwalya d’yan, may sinabi ba ako? Nainitan ako!” ang mataray din niyang sagot. “Halika na, upo ka dito!” ang utos niya.<br />
<br />
“Ayoko nga…! Tabihan mong mukha mo! Nyahahaha” pang-aasar ko sabay talikod at sisibat na sana upang magbihis noong bigla naman niyang hinablot ang kamay ko at hinila ang tuwalyang nakatapis sa beywang.<br />
<br />
“Huli ka!” sambit niya sabay tawa.<br />
<br />
“Arrggggghhh!” dali-dali ko namang itinakip sa harap ko ng mga kamay. “Salbahe ka!” Sigaw ko.<br />
<br />
Mabilis kong hinablot ang tuwalyang hawak-hawak niya at noong makuha, hinampas ko naman ng hinampas ito sa mukha niya.<br />
<br />
Nagpangbono kami, naghilahan sa tuwalya. At dahil sa di hamak na malaking tao si Kuya Rom, sa height ba namang 6’1 at bato-batong katawan habang 5’4 lang ako, madali niya akong natalo at napaaupo sa sofa sa tabi niya mismo, ang tuwalya ay nalaglag sa sahig. Inakbayan niya ako upang di makapalag sabay bulong sa tenga ko. “Pakabait ka bunso. Huwag mong galitin si Kuya… ha?!” pananakot niya habang nakadilat ang mga mata sa akin.<br />
<br />
“Bakit? Ano na naman ang gagawin mo? Iba-blackmail mo na naman ako?” sigaw ko, ang mga kamay ay nakatakip pa rin sa harapan kong walang saplot.<br />
<br />
“Ang galing mo talaga!” sabay bitiw ng nang-aasar ng ngiti. Ngunit binawi din naman. “Hindi naman… magba-bonding lang naman tayo… Sandali lang bunso, kukuha ako ng beer ha?” At tumayo siya, tinumbok ang refrigerator.<br />
<br />
“Magbihis na muna ak---“<br />
<br />
“Wag kang tumayo d’yan! D’yan ka lang!” Ang bulyaw niyang pananakot, pag-cut sa sinabi ko.<br />
<br />
“Ganito lang ako? Walang damit?” sigaw ko din.<br />
<br />
“Bakit kailangan mong magdamit? Kuwarto mo naman ito, wala namang babae dito. Nahihiya ka ba sa akin? Bakla ka ba?”<br />
<br />
“Amfff! Iba ang trip ng taong to!” Sa isip ko lang, hindi na magawang sumagot sa kanya. Ang ginawa ko ay pinulot ko na lang tuwalya sa sahig it iyon na ang itinakip sa harapan ko habang nakaupo sa sofa.<br />
<br />
Alam niyang palaging may stock na beer ako sa refrigerator. Kumuha siya ng dalawang bote, binuksan ang mga ito at noong makabalik na sa sofa iniabot niya sa akin ang isa, ang isa naman ay tinungga.<br />
<br />
“Hindi pa ako nag-dinner kuya…” sabi ko.<br />
<br />
“Konti lang naman, Pampagana.”<br />
<br />
Wala na akong nagawa kungdi ang uminom na rin. Nag-sound trip kami at habang nakaupo ako sa tabi niya, inakbayan naman niya ako, paminsan-minsang hinahalikan ang ulo ko na tila isa akong bata at siya naman ay isang kuya na nangigigil. Unti-unting napawi ang kinikimkim kong galit sa kanya at ang pumalit nito ay ibayong saya, excitement… Ewan, hindi ko rin lubusang maipaliwanag ang naramdaman. Para akong nasa ikapitong alapaap at inawitan ng mga anghel. Sa paglapat ng mga hubad na katwan namin, nagdulot ito ng ibayong sarap at kiliti na umaalipin sa buo kong katauhan. Habang kumakanta siya, hindi ko naman maiwasang ilingkis ang isa kong kamay sa beywang niya at isandal ang katawan sa matipuno niyang dibdib. Feeling ko wala nang hihigit pang kaligayahan sa naramdaman ko sa mga sandaling iyon. At lalo na noong kinanta niya ang paborito naming kanta ang “Back To Me” by Cueshe, pakiramdam ko, ako ay kanyang hinaharanahan…<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me<br />
<br />
There were times I felt like giving up<br />
Haunted by memories I can't give up<br />
Wish that I never let you go and slip away<br />
Had enough reasons for you to stay<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
Baby you need to come home... back to me<br />
<br />
Sleepless nights 'cuz you're not here by my side<br />
Cold as ice I feel deep down inside<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home<br />
<br />
Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br />
Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)<br />
'Cuz I'm barely hanging on<br />
<br />
Baby you need to come home back to me...”<br />
<br />
May sakit na dulot sa puso ang kahulugan ng kanta. Ngunit dahil ito ay kinanta ni Kuya Rom, ewanko kung bakit nagustuhan ko ito. Gusto kong namnamin na sa akin talaga niya inihandog ang kantang iyon bagamat alam kong para iyon sa isang babae. Siguro malakas lang ang tama ng aking pag-iilusyon sa mga oras na iyon. Marahil iyon ay dahil kami lang dalawa ang nasa loob ng kwarto, sarili namin ang mundo, nakaka-inlove ang pag-akbay niya sa akin na paminsan-minsang inihahaplos ang kamay sa mukha ko at hinakalikan ang ulo… Sobrang sarap ng pakiramdam.<br />
<br />
Ngunit iiwaglit man kahit sandali ng utak ko ang katotohanang ang kanta niyang iyon ay para sa iba, pumapasok pa rin sa eksena ang kwento niya kung bakit nagustuhan niya ang kantang iyon. Naikuwento kasi niya na noong 16 pa lang siya, may nagustuhan na siyang babae na kaklase niya. Maganda ito, matalino, mabait, palabiro, masayahin. Ngunit hindi niya kayang ligawan. Palibhasa, bata pa at hindi pa daw niya naranasan ang manligaw. Naging sobrang malapit silang magkaibigan. Sobra ang saya niya. Araw-araw kapag may pasok ay excited siya. Ngunit kapag wala naman, sobrang lungkot din niya. Hanggang dumating sa puntong gusto na niyang ligawan ito. Subalit may pumipigil sa kanya na isakatuparan ang panliligaw: takot. Ang pagkakaalam kasi niya ay kapatid lang ang turing noong babae sa kanya. Kapag tinatanong daw kasi ang babae ng mga kaibigan, kung ano ang naramdaman niya para kay Kuya Rom akin, laging isasagot nito ay “kapatid” lang ang turing niya dahil wala daw siyang kapatid na lalaki. Syempre, ayaw ni Kuya Rom na masira ang pagiging mag-close nila kaya hindi na niya magawang ligawan pa ito. Pilit na ibinaling ni Kuya Rom ang isip sa ibang mga babaeng lumalapit sa kanya. Kahit 16 pa lang daw siya, marami nang umaaligid sa kanya. Kaso, hindi niya kayang labanan ang sarili. Noong umalis ang babae at nagpunta ng states, doon na niya nalamang mahal pala siya noong babae. Tumawag sa kanya ang babae mismo at isiniwalat ang lahat. Ngunit may bad news ang dalang mensahe noong babae sa kanya. Sa araw ding iyon ikakasal siya sa isang lalaking gusto ng mga magulang niya para sa kanya, isang Amerikano. Hindi niya pwedeng suwaying ang gusto ng mga magulang dahil may taning na ang buhay ng papa niya. Laking panghihinayang ni Kuya Rom at sobra siyang nalungkot. Kaya sa kantang iyon na lang daw niya naipapalabas ang lahat. At ang hindi ko malilimutang sinabi niya na aral daw para sa kanya ay, “Kapag mahal mo ang isang tao, gawin mo ang lahat upang iparamdam sa kanyang mahal mo siya. Dahil kung totorpe-torpe ka, baka sa bandang huli, ikaw rin ang magsisisi dahil malay mo, mahal ka rin pala niya…”<br />
<br />
“Ikaw? Bakit mo gusto ang kantang iyan?” Tanong niya noong napansing napako ang paningin ko sa kawalan sa naalalang kwento.<br />
<br />
“H-ha? A… e, ano nga ba?” ang pagkagulat ko. “Ah… wala lang. Gusto ko ang music, mellow. Pero siguro may gusto din akong taong sana ay babalik sa akin, hehe”<br />
<br />
“Bakit? Na-in love ka na ba?”<br />
<br />
“Hindi pa ah! Di pa ako nakaranas ng girlfriend… Joke lang iyon.”<br />
<br />
At ewan ko ba. Bigla na namang kumalamapg ang dibdib ko noong pagkatapos kong sabihin sa kanya iyon ay napako ang mga titig niya sa mukha ko. Para akong malulusaw sa mga titig niya.<br />
<br />
Sa hiya, ibinaling ko ang tingin ko palayo sa mga titig niya. Ngunit hinawakan ng isang kamay niya ang panga ko, “Tinitigasan ako sa iyo, putsa…” At bigla niyang hinalikan ang mga bibig ko.<br />
<br />
Pumiglas ako. Ngunit, syempre, malakas siya at tila may isang parte din ng utak ko ang nag-udyok na magpaubaya ako. Nanginig ang kalamnan ko sa matinding sarap at excitement noong maglapat ang mga labi namin. Naramdaman ko naman ang mahigpit niyang pagyakap sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko upang namnamin ang kiliti na dulot ng pagsisipsip at paglalaro ng dila niya sa loob ng bibig ko. Napaungol ako na sinagot naman ng mga ungol niya. Mapusok ang mga halik ni Kuya Rom na tila sabik na sabik at gigil na gigil na matikman ang mga labi ko. Matagal, nag-aalab...<br />
<br />
Maya-maya, ibinaba ni Kuya Rom ang bibig niya sa leeg ko at iginapang iyon doon. Kusa naman akong umunat upang bigyang laya ang bibig niyang laruin ang parteng iyon ng katawan ko. “K-kuyaaaaaaaahhh” ang pigil kong pag-ungol na sinagot din niya ng ungol, “Uhmmmmmmmmmm!” Taas baba niyang sinisipsip-sipsip at dinila-dilaaan ang buo kong leeg. Napakagaling ni Kuya Rom, ibayong sarap ang naramdaman ko.<br />
<br />
Maya-maya, ibinaba niya ang bibig niya sa dibdib ko at tinumbok ang kanang utong ko na mas nagpapatindi sa sarap at kiliti na unang naramdaman ko lalo na noong sinisipsip niya nang mas maigi pa at sinabayan ng pagkagat-kagat ang butil sa ilalim ng utong ko, iyong butil na tumutubo dala ng pagbibinata. “Kuyaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!” ang malakas na ungol ko, ang utak ay mistulang nagdideliryo sa tindi ng sarap. Palipat-lipat ang ginawang pagsisipsip-sipsip at pagkagat-kagat ni Kuya Rom sa magkabilang utong ko.<br />
<br />
“Uhhmmmmmmm! Uhmmmmmmm!” ang ungol naman ni Kuya Rom habang mabilisan namang tulyang ibinaba ng isang kamay niya ang zipper at pagkatapus, ang pantalon at brief niya. Habol-habol ang hininga ko nong hinawakan ni Kuya Rom ang kamay ko at inilapat iyon sa tigas na tigas niyang ari. Tila lalo pa itong mas lumaki kaysa una ko itong mahawakan. Sobra ang taba nito na halos hindi mahawakan ng buo kong kamay at ang haba nito ay may 8 inches. Hinawakan ko iyon at binate samantalang ang ari ko naman ay hinahaplos-haplos ng isa niyang kamay. Napaungol uli si Kuya, “Ahhhhhhhhh! Saraaaappppp tol...!”<br />
<br />
Maya-maya, marahil ay hindi na niya makayanan ang nag-uumapaw na sarap, kumalas si Kuya sa ginawa niya at tumayo paharap sa akin. “Isubo mo!” utos niya.<br />
<br />
Nagulat naman ako sa utos niya na iyon. Sa boung buhay ko, hindi pa ako nakagawa ng ganoon at hindi ko binalak na gagawin iyon, lalo na sa laki at haba ng ari na tirik na tirik sa harap ng mukha ko, pumipintig-pintig pa na tila nag-uudyok na isubo ko siya. “Hindi ko kaya iyan, kuya... salsalin ko na lang...”<br />
<br />
“Sige na please... sarap na sarap na ako, tol.” ang pagmamakaawa niya habang marahang hinaplos iyon ng isa niyang kamay.<br />
<br />
“Hindi ko talaga kaya Kuya...”<br />
<br />
“Sarap na sarap na ako Tol... sige na, kahit sa dulo lang niyan, pleaseeeee?”<br />
<br />
Dahil sa nakitang tila nagdideliryo na rin sa sarap si Kuya Rom, isinubo ko rin ang ari niya. “Bahala na!” sigaw ng utak ko. At dahil sa laki at haba nito, hanggang ulo lang ang pumasok sa bibig ko. “Gwarkkkkkk!” ang bigla kong pagsuka.<br />
<br />
Ngunit tila wala na sa matinong pag-iisip si Kuya Rom. Inilock ng dalawa niyag kamay ang ulo ko at isinentro ito sa bibig ko. Wala na akong magawa kungdi ang magpaubaya.<br />
<br />
Magkahalong laway, sipon at luha ang tumutulo sa sahig galing sa bibig ko habang pinilit kong ilabas masok ang ulo ng kargada ni Kuya Rom sa bunganga ko. Kahit iniluluwa ng bibig at lalamunan ko iyon at patuloy pati akong sumusuka, hindi pa rin nilubayan ni Kuya Rom ang pag-lock ng mga kamay niya sa ulo ko at pag didiin noon sa bibig ko. Hanggang sa binilisan na niya ang pagdidiin at naramdaman kong mistulang lalong lumaki ang ulo ng ari niya sa loob ng bibig ko. Ilang saglit lang, nabilaukan na ako sa likidong pumulandit sa loob ng lalamunan ko. “Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhh!” ang malakas na ungol ni Kuya Rom tanda na naabot na niya ang sukdulan.<br />
<br />
Hinugot din naman kaagad ni Kuya Rom ang ari niya sa bibig ko at bumalik sa upuan. Niyakap ako ng mahigpit, walang kiyemeng hinalikan ang bibig na puno pa ng dagta niya at pinaglaruan at pinagpasa-pasahan ng mga dila namin ang naghalong laway, dagta at sipon sa bibig ko. Maya-maya, bumaba naman ang mga labi niya sa utong ko at kinagat-kagat ulit iyon at sinipsip ng sinipsip habang sinalsal naman niya ang ari ko. Napaungol ako sa ibayong sarap at kiliti. “Ahhhhhhhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh!” Hanggang sa binilisan na niya ang pagsalsal at naramdaman kong lalabasan na ako. “K-kuyaaaaaaa. And’yan na Kuya, and’yan naaaahhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh!”<br />
<br />
Parehong lanta ang katawan namin noong kapwa humupa na ang init ng aming pagnanasa. Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman. First time kong makaranas ng ganoon sa buong buhay ko. May saya ngunit may nakaukit ding mga katanungan sa isip. “Bakit ko nagustuhan ang ginawa kong iyon? Bakit ba ginusto ni Kuya Rom na gawin niya ito sa amin? Ginagawa rin kaya niya ito sa iba?”<br />
<br />
Nakapagpahinga lang kami ng sandali noong kinuha niya ang cp niya at seryosong nagtitext-text na at pakiramdam ko ay hindi na naman ako pinansin. Nakailang receive at send na siya noong tinanong ko. “Sino iyan Kuya?”<br />
<br />
“A, e… wala ito. Mga kaibigang babae, mga fans…” ang sagot niya. At balik text uli. Seryoso.<br />
<br />
Maya-maya, nag ring ang phone at may kausap na siya. “A… Ganoon ba..? Aw, shiit, sorry nalimutan ko talaga… Ngayon na ba…? O sige, pupunta ako…” ang takbo ng usapan nila. Ngunit doon tila sinampal ako ng maraming beses noong marinig ang sinabi niya sa kabilang linya, “OK, I love you too! Bye. Mwah!”<br />
<br />
Pakiramdam ko biglang gumuho ang mundo ko. Dali-dali siyang bumalikwas sa higaan, pinulot ang t-shirt sa sahig at diretsong isinuot ito at pagkatapus, ang pantalon, hindi na isinuot pa ang brief, iniwanan ito sa sahig.<br />
<br />
“Tol… aalis muna ako. May appointment pala ako ngayon eh. Doon na ako matutulog sa labas!” at nagtatakbo na palabas ng kwarto na mukhang atat na atat na namang makita ang kung sino man iyong kausap niya.<br />
<br />
Para akong tinamaan ng kidlat sa bilis ng mga pangyayari. Kahit hindi ako nagtanong, alam ko, girlfriend niya iyon. Actually, hindi ko rin alam kung sinong girlfriend. Ang alam ko kasi, marami siyang babae. Sa dami ba namang umaaligid sa kanya. Syempre, magandang lalaki si Kuya Rom. Di ko siya masisisi. Wala man akong pakialam, ngunit ang sa akin lang, bakit ba ako nasasaktan? At bakit din kapag babae na ang kausap niya, ambilis niya akong i-etsapwera. At noong maalala ko ang sinabi niya sa akin bago namin ginawa ang pagtatalik na, “Tinitigasan ako sa iyo…” Ano ba ang tingin niya sa akin, parausan?<br />
<br />
Hindi ko mapigil ang sariling sisiklab uli ang galit sa kanya at maawa sa sarili. Parang hayun, pagkatapus niyang mag-enjoy, basta na lang uli ako iiwanan. Ang masaklap pa, alam niyang nag-iisa lang ako sa bahay at inihahabilin pati ako ng mga magulang ko sa kanya, tapus, iyon pala… kusa na lang akong iiwan, narinig lang ang boses ng kung sino mang babae iyon.<br />
<br />
Hindi ko na naman mapigilan ang sariling mapaluha. Kanina lang, napakasaya ko, sabay naming pinagsaluhan ang sarap ng kamunduhan. Ngunit bigla rin siyang naglaho. Pakiramdam ko ay nag-iisa lang ako sa mundo, walang kakampi, puno ng kalituhan, di lubos maintindihan ang naramdamang sama ng loob… At ang masakit pa ay wala akong ibang taong mapagsabihan sa paghihirap ng kalooban. Tila walang ibang taong pweding umintindi sa kalagayan ko. Mistulang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sama ng loob. At naalimpungatan ko na lang ang sariling humagulgol.<br />
<br />
May isang oras din akong nag-iiyak noong biglang tumunog ang cp ko. Noong tiningnan ko ito, number ni Kuya Rom. Hindi ko sinagot. Nag-ring uli. Hindi ko uli sinagot. Siguro nakalimang sunod-sunod na ring na siya noong maisipan kong sagutin na lang. “Hello?”<br />
<br />
“Bumaba ka nga sa kusina at tingnan mo doon ang naiwan kong wallet.” Boses ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Ayoko nga!” ang sagot ko naman dala ng pagkainis ko pa sa inasta niyang biglang pag-ian sa akin.<br />
<br />
“Sige na Tol, please… may i-check lang akong number na naisulat sa isang card na nakaipit sa wallet ko.”<br />
<br />
“Mamaya na, tinatamad pa ako....”<br />
<br />
“O sige, pero maya-maya lang ha?”<br />
<br />
Syempre, hindi ko nga pinuntahan. May 10 minuto at nag ring uli ang phone. At nakailang ring din ito uli bago ko sinagot. Ganoon pa rin ang pakiusap niya. Sinagot ko uli siya na mamaya na. “Manigas ka!” sa loob-loob ko lang, at balik-higa uli ako, nakatulog.<br />
<br />
Marahil ay may 20 minutes na akong nakatulog noong nagising ako sa tugtug na “Back To Me”, ang pareho naming paboritong kanta.<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
When will you be coming home back to me...”<br />
<br />
Bumalikwas ako at tinungo ang music corner. At laking gulat ko na lang nang makita si Kuya Rom, naka-hubad pang-itaas at pawis na pawis. Noong tingnan ko ang center table ay puno ito ng mga pagkain kasama ang kare-kare na pinakapaborito kong luto niya. Magaling kasing magluto si Kuya Rom. May isang beses na nasa bahay ito, nag-volunteer sa mama ko na siya na ang bahala sa kusina. Doon nagging malapit ang loob nila kay Kuya Rom dahil hindi lang masipag ito, impressed na impressed pa sila sa galing ng pagluto nito.<br />
<br />
“A-akala ko nandoon ka sa ka-date mo?” Ang sambit ko kaagad<br />
<br />
“Ka-date?” Sabay bitiw ng nakakalokong tawa. “Gawa-gawa ko lang iyon. Gusto ko lang sorpresahin ka. Hindi ko nalimutang hindi ka pa kumain ng dinner at inihahabilin ka pa sa akin ng mama at papa mo. Halika, tabi tayo para sabay na tayong kumain…”<br />
<br />
Nanatili akong nakatayo sa harap niya, mistulang tulala sa di inaasahang mangyari, nakatitig lang sa kanya.<br />
<br />
“O, bakit ganyan ka kung makatitig?”<br />
<br />
“Kuya naman eh! Pinaiyak mo pa ako!”<br />
<br />
“Sarap mo kasing asarin. Nakapanggigigil.” Sabay bitiw ng isang pilyong ngiti. “Mamaya, paiiyakin pa kita sa sarap…” dugtong niyang biro.<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-26537079780978825422011-02-19T06:52:00.000-08:002011-02-19T06:52:22.658-08:00si kuya at ang crush ng bayan 6<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Mistulang nawala ang kalasingan ko sa narinig. Nilingon ko siya. “K-kuya, hilong-hilo ako eh, nasusuka pa...” ang pag-aalibi ko na lang. Sa totoo lang, may parte din ng utak kong nag-udyok na sumang-ayon sa gusto niya. Ngunit kinontra ito ng isa pang parte ng isipan ko. At dahil latang-lata ang katawan sa kalasingan, hindi na ako nagsalita pa at ipinikit na lang ang mga mata.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Ok, tulog ka na bunso...” ang isinagot na lang niya sabay halik sa pisngi ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Naramdaman ko namang bumalikwas ng kama si Kuya Paul Jake at tinungo ang CR. Malakas ang kutob ko na doon niya itinuloy ang kagustuhang magpaparaos.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Lalo namang humanga ako sa ipinamalas na kabaitan ni Kuya Paul Jake sa maluwag niyang pagtanggap sa ginawa kong pagtanggi sa gusto niya. Naikumpara ko tuloy sa kanya si Kuya Rom na sobrang demanding at hindi pumapayag ng hindi na sagot.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Yun na ang huli kong natandaan.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><a href="" name="more" style="text-decoration: none;"></a></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Kinabukasan, maaga kaming bumalik sa</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD1" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">accommodation</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">. Kailangan pa kasi naming magligpit ng mga gamit upang pagkatapus ng pagkatapus kaagad ng awarding, diretso na kaming lahat sa bus para bumalik na sa aming lugar. Syempre, may bahid din ng lungkot dahil sobrang saya ko sa lugar na iyon, maraming nangyaring first time na karanasan, memorableng naramdaman, muntik pa akong malunod…at mas naging</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD5" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">close</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">kami ng mga ka-teammates ko, lalo na kina Kuya Rom at Kuya Paul Jake.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nauna na palang dumating sa</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">accommodation</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">namin si Kuya Rom. Hindi ko lang alam kung anong oras ngunit noong makita niya kaming dalawa ni Kuya Paul Jake na nagsama, napansin kong biglang umasim ang mukha niya. Ewan ko kung ano ang nasa isip niya. Pero wala akong pakialam. Syempre, may galit ako sa ginawa niya. Ikaw ba naman ang bigla na lang iwanan ng walang ni ho ni ha. Dumating lang ang</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD7" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">girlfriend</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">niya, kusa na lang ba akong isinantabi na parang wala lang, hindi ako kilala, o hindi ako nag-iexist. Feeling ko tuloy isa akong</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD4" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">tissue paper</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">na pagkatapus ipahid ay kusa na lang itinapon sa basurahan. Ano iyon? Ang saklap kaya…</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nasa loob ng kwarto siya kung saan naka-assign ang team namin, nag-iisa lang dahil nasa mess hall na ang lahat naming mga kasamahan at tapos na rin silang magligpit ng kanilang gamit. Nagligpit siya ng mga gamit naming, kasama na iyong sa akin. Nakita kong nagmamadali niyang ipinasok sa bag ang mga damit at gamit, at ang mga basang damit ay itinabi sa isang</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD6" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">plastic</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">. Noong lumapit ako sa harap niya upang tingnan sa bag na hawak-hawak niya kung ang lahat ba ng gamit ko ay naipasok, pansin ko kaagad ang pagsimangot niya at pagdadabog.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Wow! Siya pa itong may malakas ang loob na magdabog!” sigaw ng utak ko. “Ano kaya ang nakain nitong herodes na to?” habang nagkunyari akong hindi siya nakikita, nanatiling nakayuko lang, hinahalungkat ang loob ng bag. Hindi ko na rin pinansin ang pagdadabog niya. Noong masiguro kong nasa bag na ang lahat kong mga gamit, padabog ko ding hinablot ang isang t-shirt sa loob noon, hinubad ang suot kong damit na ginamit sa</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><span class="IL_AD" id="IL_AD3" style="background-attachment: scroll !important; background-clip: initial !important; background-color: transparent !important; background-image: none !important; background-origin: initial !important; background-position: 0% 50%; background-repeat: repeat repeat !important; border-bottom-color: rgb(0, 153, 0) !important; border-bottom-style: solid !important; border-bottom-width: 1px !important; cursor: pointer !important; display: inline !important; float: none !important; font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif !important; font-size: 13px !important; font-style: normal !important; font-weight: normal !important; padding-bottom: 1px !important; padding-left: 0px !important; padding-right: 0px !important; padding-top: 0px !important; position: static; text-decoration: underline !important;">hotel sa</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">gabing iyon at pagkatapus, isiniksik ito sa bag ng walang pasabi sabay walk out patungo sa pintuan upang dideretso na sa messhall at kakain.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Pansin ko ang pagkatulala niya, nakapamaywang, nakanganga ang bibig, hindi makapaniwala sa ginawa kong hindi pagpansin sa kanya, ang mga mata ay lumaki habang sinundan ako sa pag-walkout na para namang nakikinita kong sumisigaw ang utak niya ng, “Aba’t ang tarantadong to, hindi ako pinansin!”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Ewan ko ba. Sa tanang buhay ko, noon ko lang naranasan ang ganoong pakiramdam. Iyon bang na-excite akong makita siya uli pero dahil sa ginawa niya, galit naman ang nangingibabaw. At dahil sa alam ng utak ko na mali ang naramdaman ko, ang udyok naman nito sa akin ay dumestansya sa kanya. Tila may nag tug-of-war sa loob ng katauhan ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Hoy!” sigaw niya noong mapansing dire-diretso lang ako at hindi siya pinansin.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nilingon ko siya, matigas ang boses pansin ang galit ko. “Bakit?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Anong bakit? Di mo man lang ako kikibuin, wala man lang explanation kung saan ka nagpunta kagabi? Kung sino ang kasama mo? Kung saan ka natulog?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“At bakit? Bakit ba ako kailangang magpaalam sa iyo kung saan ako pupunta? Ikaw ba nagpaalam sa akin? Kagabi ba noong nasa tuktuk ka ng kasarapan sa piling ng</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">girlfriend</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">mo, naalala mo ba ako? Tumawag ka ba o kahit nag-text man lang sa akin? Hindi mo ba alam? Masakit ang ginawa mo! Nasasaktan ako! Alam mo ba iyon?” sigaw ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Pansin ko ang pagkabigla niya sa narinig, hindi nakasagot agad. Ako man ay napatakip din sa bibig ko. “Shiit! Bakit ko ba nasabi iyon? Magduda ang kumag na to na may iba akong naramdaman sa kanya?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Lumapit siya sa akin habang ako ay napasandal na lang sa gilid ng pintuan. Kinuwelyuhan niya ako at hinatak patungo sa storeroom ng mga gamit panlinis kung saan ay hindi kami makikita sa labas.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Wala akong nagawa kungdi ang magpaubaya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Anong sabi mo? Nasaktan ka?” ang pigil niyang sigaw habang patuloy pa rin ang paghawak niya sa kuwelyo ng damit ko, ang katawan ko ay halos nakalambitin na at ang mga mukha namin ay tila magdikit na rin. “Nagseselos ka ba? Ha?” ang patuloy niyang tanong.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Hindi ako nakasagot sa magkahalong kaba at hiya na nadarama.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nahinto rin siya sa pagtatanong. Tahimik. Ngunit sa pagtahimik niyang iyon lalong kumabog ang dibdib ko. Tinitigan niya ang kabuuan ng mukha ko, mistulang pinag-aralan ang bawat detalye at anggulo nito, o binihasa ng maigi. Kitang-kita ko ang paggalaw ng mga mata niya at ang pagpupungay ng mga ito na mistulang nangungusap habang pinagmasdan ang mga mata ko, ang ilong, noo, buhok, bibig, baba, magkabilang pisngi, palipat-lipat... Feeling ko malulusaw na ako sa tila tumagos sa kaluluwa kong mga titig niya habang unti-unting inilapit ang mukha niya sa mukha ko at halos hahalikan na ako sa bibig.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Napako ako sa posisyong iyon, tila may bumara sa lalamunan. Pakiwari ko ay naalipin ako sa kung ano mang kapangyarihan mayroon ang mga titig niya. Nakakabighani ang mga titig ni Kuya Rom. Napakaganda ng kanyang mga mata.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Halos isang minuto niya akong tinitigan noong tila bigla akong nahimasmasan. “K-kuya, nasasaktan ako…” ang nasambit ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">At binitiwan niya ako. “Sino ang kasama mo kagabi?” Ang tanong niya, bumakat na naman ang galit sa mukha niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“M-mga ka teammate po, nag bar Kuya…”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Saan kayo natulog?” Ang mabilis niyang pag follow up.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“N-nag hotel po…”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Sino ang kasama mo sa hotel?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“S-si Kuya Paul Jake po…”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Anong ginawa niya sa iyo? May nangyari ba?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Sa pagkarinig ko sa tanong na iyon, mistulang gumapang naman ang galit sa kalamnan ko. “Anong akala mo kay Kuya Paul Jake? Kagaya mo?!” Ang padabog kong sagot sabay talikod at tinumbok ang pintuan, ramdam ang konting pagka-redeem ng aking dignidad.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Hoy! Hoy! Hoy! Hintayin mo ko! Sabay na tayong kumain!” Sigaw niya habang hinahabol ako.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Sumabay nga sa akin sa pagkain si Kuya Rom. Ngunit kahit may naipalabas na akong sama ng loob sa kanya, mayroon pa rin akong kinikimkim na galit sa kanya sa loob-loob ko. Marahil ay naghintay lang ako ng sorry, or explanation sa ginawa niyang pag-iwan sa akin ng walang pasabi o pagpansin noong dumating ang girlfriend niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Noong mag-awarding na, nakalinyang nakatayo kaming mga athletes sa harap ng grandstand. Sinadya kong imbes na kay Kuya Rom tumabi, doon ako kay Kuya Paul Jake. Kahit kaway ng kaway siya sa akin upang doon ako tumabi sa kanya, hindi ko siya pinansin. “Buti nga sa iyo!” Sabi ko sa sarili.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Kahit noong nasa bus na kami, kay Kuya Paul Jake pa rin ako tumabi. Alam ko, nagtaka siya o kaya nainis, hindi ko lang alam. At wala na akong pakialam. Ang alam ko lang, nasaktan pa rin ako sa ginawa niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Sa parte naman ni Kuya Paul Jake, in fairness, tuwang-tuwa siya na sa kanya ako tumabi. Ramdam ko ang sigla niya, ang saya sa mukha. Kahit may tinatago akong hinanakit para kay Kuya Rom, nalimutan ko iyon sa piling ni Kuya Paul Jake. Kwentuhan kami, tawanan habang umaandar ang bus. Noong tiningnan ko Kuya Rom, nasa dulo ng bus siya, walang katabi at ang mukha ay parang biyernes santo. Ramdam kong malungkot siya. “Ah... na-miss siguro ang girlfriend niya” bulong ko naman sa sarili na lalo namang nagpabuhay sa kinikimkim kong galit.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">May anim na oras din ang biyahe ng bus kaya di maiwasang makatulog. Naalimpungatan ko na lang na nakasandal pala ako kay Kuya Paul Jake, ang braso niya ay iniakbay sa balikat ko. Sweet.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Mag-aalas kwatro ng hapon, nakarating din ang bus sa lugar namin. Noong nagsibabaan na, dire-deretso na ako sa isang tricycle. “Bosing, diretso lang po, sa San Miguel Street.” Sabi ko sa driver.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Aarangkada na sana ang driver noong sa tabi ko ay bigla naman sumulpot si Kuya Romwel. “Ba’t nandito ka? Di ba sa kabilang rota naman ang boarding house mo?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Ihahatid kita!”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“At bakit?” ang mataray kong tanong.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Anong bakit? Ayaw mo ba?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Bakit mo ako ihahatid, e, alam ko naman kung saan nakatirik ang bahay namin, hindi naman ako lampa o bulag, may pera naman akong pambayad sa tricycle. Bakit-bakit-bakiiit mo ako ihahatid?” pang-aasar ko pa.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Hoy, inatake na naman ng mga uwang yang utak mo, ano? Nalimutan mo bang nandito sa bag mo ang mga gamit ko? Anong gusto mong gawin ko, kargahin ko sa mga bisig ko itong mga damit ko?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Feeling pahiya naman ako sa narinig, hindi na magawang sumagot pa, sumimangot ang mukha.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Usog doon!” utos niya noong hindi ko siya binigyan ng espasyo sa gilid ng tricycle.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Bibilhan na lang kita ng plastic d’yan sa may tindahan o, at sa plastic mo ipasok iyang mga damit mo!” palusot ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“A ganoon! Sige, huwag mo akong papuntahin sa inyo at isusumbong kita na muntik ka nang malunod at mamatay sa ilog dahil sa katangahan mo! O, ano...?” pananakot niya, ang mga mata ay matulis na nakatitig sa akin.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Bigla naman akong kinabahan. “Waaah! Bina-blackmail mo ako ah!” Ang pagprotesta ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Oo naman! Kaya usog doon!” utos uli niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Wala na akong magawa pa kungdi ang umusog palapit sa driver upang maka upo siya nang maayos.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nakarating kami ng bahay at noong makapasok na sa loob, nandoon pala ang mama at papa ko. Nag-bless ako sa kanila at naupo sa sala. Nagbless din sa kanila si Kuya Romwel, at naupo din sa kabilang upuan paharap sa akin. Kinumusta siya ng mga magulang ko tungkol sa lakad namin, ang laro, at kung hindi ba raw ako nagpapasaway doon.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Inirapan ko naman si Kuya Romwel noong marinig ang tanong na iyon sa kanya. Hindi lang kasi sa court ang pagiging malapit ni Kuya Romwel sa akin. Kilala rin siya ng mga magulang ko. In fact, alam nila kung gaano ka-close si Kuya Rom sa akin; na ang turing nito sa akin ay isang baby brother at inaalagaan ako lalo na kung nasa ibang lugar ang team. Nag-iisang anak lang kasi ako sa pamilya at kitang-kita ng mga magulang ko kung gaano ako kasaya kapag kasama si Kuya Rom. Dahil dito, tunay na parte ng pamilya ang turing ng mga magulang ko sa kanya. Kaya kapag ganoong may lakad kami, kay Kuya Rom nila ako inihahabilin. At kapag bumibisita siya sa bahay, malaya itong dumideretso sa kwarto ko kapag nandoon ako. Kumbaga, ang kwarto ko ay kwarto na rin niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Ah... OK naman po si Jason doon, behave naman po siya.” Sagot niya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Sikreto ko naman siyang inismiran habang kinakausap ng mga magulang ko, paminsan-minsan ay ipinalabas pa ang dila. At dahil sa pagkainip na marami pa silang pinag-usapan na kung anu-anong issues na hindi naman kasali sa lakad namin, umakyat na ako sa kwarto ko. Pagkapasok na pagkapasok, dumeretso kaagad ako sa shower at naligo.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Ang kwarto ko ay may maliit na music corner. Alam kasi ng mga magulang ko na mahilig ako sa music at videoke kaya noong magrequest ako, binilhan nila ako ng malaking component set, ginawang sound-proof ang kwarto at pinalakihan pa ito upang i-accommodate ang isang corner para sa kantahan, o music jamming kapag may espesyal akong mga bisita.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Noong lumabas na ako ng shower, nagulat naman ako noong may malakas na music akong narinig mula sa component at may kumakanta... “Si Kuya Rom!” sigaw ng isip ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Nakatapis lang ng tuwalya, sinugod ko kaagad siya, pinatay ang volume, “Bakit ka nandito?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Dito ako matutulog. Nagpaalam na ako kay Tita at Tito.” Tawag niya sa mga magulang ko.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Ah, oo naman, nagpaalam ka na pala sa kanila e...” Ang sarcastic kong tugon. Pero biglang bawi din at pinalaki ang mga mata, “Pero kwarto ko po ito! Bakit, nagpaalam ka na ba sa akin?”</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Awsss. Problema ba yan... Di magpaalam.” Ang sarcastic din niyang sagot. At inilapat niya ang dalawang kamay sa may dibdib niya, ang mukha ay umarteng nagmamakaawa, lumuluhod. “Dito na ako matulog, please...?” Ngunit sabay ding bawi noong hindi ako sumagot. Lumaki ang mga mata. “Ayaw mo? Sige, isusumbong na lang kita...” at tumayo ito patungong pintuanng kwarto.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Sa pagkabigla, sinugod ko siya at hinawakan ang kamay. "Kuya...! Katakot-takot na sermon mapapala ko, maga-grounded pa, baka di na pasalihin sa team!" pagmamakaawa ko naman.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">"Ah... ganoon ba? Kawawa ka naman. E di sige..." sabay balik naman sa loob at tumbok sa music corner na parang wala lang nangyari.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">Alam ko, talo ako sa sandata niyang blackmail. Kaya napako na lang ako sa kinatatayuan, ang mga mata ay inis na inis na nakatitig sa kanya.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">“Halika sa tabi ko. Kantahin natin ang parehong paborito nating kanta.” Sambit niya sabay naman abot sa remote at pinalakasan ang volume.</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;"><br />
</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Segoe UI', Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 21px;">(Itutuloy)</span></span>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-1006209083863116452011-02-11T21:42:00.001-08:002011-02-11T21:42:42.193-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-5.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [5]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, FEBRUARY 19, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; width: 106px; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=53065880303432727&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=53065880303432727&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=53065880303432727&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=53065880303432727&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=53065880303432727&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">“Shittttt! Bakit ba ako nagkakaganito!” Sigaw ko sa sarili sa hindi maipaliwanag na matinding lungkot at bahid na selos. Ewan ko ba, di ko talaga lubos na maintindihan ang naramdaman. Nalilito, nagagalit na naaawa sa sarili… ewan. At maraming katanungan ang bumabagabag sa isip, “Bakit ako nalulungkot na hindi ko nakasama sa pagtulog si Kuya Rom? Bakit ako nagseselos na kasama niya ang girlfriend niya? Bakit ko siya hinahanap-hanap? Bakit siya ang laman ng isip ko sa mga oras na iyon?”<br />
<br />
At dahil sa sobrang lungkot na naramdaman, itinakip ko na lang ang kumot sa buo kong katawan upang di mahalata ang pag-iiyak ko.<br />
<br />
“Hoy, Jason! Anong ginagawa mo d’yan!” Nagulat na lang ako noong sabay sa tanong na iyon, may tumampal sa may bandang tiyan ko.<br />
<br />
Dali-dali ngunit hindi ipinahalata na ipinahid ko ang kumot sa mga luha ko at nagkunyaring nagising sa pambulabog na iyon. “Arrggggh! Natutulog ang tao eh!” protesta ko at hinawi na ang kumot na nakatakip sa may ulo. Noong tiningnan ko kung sino iyon, mukha ni Paul Jake ang nakita ko, nakaupo sa tabi ko at binitiwan ang isang ngiting nakakaloko.<br />
<br />
Si Paul Jake ay kasama namin sa team. Isa din siya sa pinakamagaling na spiker na hinahangaan ko sa team. Syempre matangkad sa height niyang 5’10. In fairness guwapo rin si Paul Jake bagamat medyo maitim ang balat nito ngunit makinis naman, lalo na ang mukha. Makapal at kulot ang buhok, may moustache pero inaahit, matangus ang ilong at ang mga mata ay mistulang nangungusap kapag tinitingnan ka. At malakas ang appeal. Iyon bang lalaking-lalaki kapag maglakad, pomorma, magsalita, at kumilos. Sa boses pa lang masasabi mong confident na confident sya sa sarili. Barako, astig. At dahil ako nga ang bunso at pinakamaliit sa team “Kuya” din ang tawag ko sa kanya.<br />
<br />
“Natutulog ka? E, wala pang alas otso ng gabi? Bangag ka no?” Biro niya.<br />
<br />
“Bangag ka d’yan! Napagod ako sa laro natin!” Ang padabog kong sabi, pahiwatig na nainis ako sa pang-iistorbo niya.<br />
<br />
“Owwwwsss?” Sagot naman, hindi naniwala sa sinabi ko.<br />
<br />
“Oo nga… Alis na, matutulog na ako!”<br />
<br />
Ngunit hindi siya umalis. Bagkus may pakanta-kanta pa ito. “May alam ako, ngunit di ko sasabihin…” binitiwan ang isang pilyong ngiti habang ang hintuturong daliri ay iminuestrang hindi nga niya sasabihin ang alam niyang sikreto.<br />
<br />
“Ahhh! Alis na d’yan kuya...” Pagdadabog ko na parang batang nagmamakaawa.<br />
<br />
“H’wag ka na malungkot bunso. Kahit wala ang Kuya Rom mo, may Kuya Paul Jake ka naman. Lika, sama ka sa amin.”<br />
<br />
“Ha? Saan?”<br />
<br />
Huling gabi na natin dito ngayon, di ba? Nagpaalam kami kay coach na gumala. Hindi tayo palaging nakakapunta dito kaya i-enjoy natin ang opportuniy. ”Pag explain niya. “Tara na, tayo ka na d’yan!”<br />
<br />
“Tinatamad ako, Kuya…”<br />
<br />
“Uyyy… alam kong hindi ka tinamad. Alam ko. Tara, sama ka. H’wag kang magmukmuk at huwag na huwag kang malungkot. Alam ko kung bakit ka nalungkot, OK lang iyan. Mag enjoy ka, nandito naman ako e.”<br />
<br />
Medyo naintriga naman ako sa narinig sa sinabi niyang alam niya kung bakit ako nalungkot. Feeling ko, naintindihan niya ang naramdaman ko.<br />
<br />
At sumama nga ako. Nag-bar kami. Syempre, di nawawala ang beer at babae. Ako naman, bahala na, kung ano ang kahinatnan sa lakad naming iyon. Ramdam ko ang saya at sobrang enjoyment ng grupo sa paglabas naming iyon. Tawanan, kantyawan, maingay… Ako naman, tahimik lang sa isang sulok, katabi ni Kuya Paul Jake. Kahit papaano, natuewa din ako dahil sobrang thoughtful si Kuya Jake at hindi ako iniwana. As in hindi talaga…<br />
<br />
Maya-maya, noong medyo nakainum na, isa-isang nagkawalaan ang mga kasama namin, may mga kanya-kanya na palang mga babae, sa kabilang table na puro din mga magkabarkada. Syempre, mga dayo kami doon at ang mga kateammates ko ay mga matatangkad at karamihan ay may hitsura din, kaya kinikilig din ang mga babaeng tagaroon.<br />
<br />
“Kuya, baka gusto mo ding maghanap ng makapartner mo, OK lang ako dito…” ang mungkahi ko.<br />
<br />
“Bakit ikaw, ayaw mo? Hayun, may isang babaeng tingin ng tingin sa iyo, o?” Sabi ni Kuya habang iniungos sa akin ang babae.<br />
<br />
“A-ayaw ko Kuya. Solved na ako sa pag-iinum.” Ang matamlay kong sabi. “Baka ikaw, hayun o, yung babae na iyon, tingin din ng tingin sa iyo, ang ganda pa naman,mahaba pa ang buhok, matangkad din. Baka type mo din siya.”<br />
<br />
“Huwag na… Kung ayaw mo, e di, ayaw ko na rin. Ang babae, madali lang yan. Ako kaya ang nagdala sa iyo dito kaya di kita iiwanan.” Ang sagot naman niya.<br />
<br />
Kaya, hanggang ganoon na lang kami, kwentuhan, inuman. At noong maramdaman kong nalasing na ako, nawala din ang hiya kong magtanong. “Kuya, bakit mo pala nasabi kanina na may alam ka ngunit di mo sasabihin? Anong ibig sabihin mo noon?”<br />
<br />
Napangiti naman siya. Kitang-kita ko sa mga mata niya na tinablan na din siya ng kalasingan. “A… Wala iyon, biro ko lang sa iyo.”<br />
<br />
“Di ako naniniwala. May laman iyong kanta mong iyon eh.” Pangungulit ko.<br />
<br />
Nag-isip siya ng sandali. Tapus, tiningnan ako. “Promise, hindi ka magagalit?”<br />
<br />
“Promise! Ano nga ba iyon?”<br />
<br />
“Alam kong may ginawa kayong dalawa ni Romwel kagabi, sa ilalim ng inyong kumot” at binitiwan ang nakakalokong ngiti.<br />
<br />
Pakiwari ko naman ay binuhusan ako ng malamig na tubig at biglang nawala ang kalasingan. “Wala ah! At kung mayroon man, ano naman iyon, aber?”<br />
<br />
“Hahaha! Kailangan pa bang i-memorize yan?” Biro niya. “Hindi pa kaya ako tulog kagabi. At noong pinagmasdan ko ang kumot ninyo, gumagalaw ito at naririnig ko ang mga pigil ninyong ungol”<br />
<br />
Hindi ako nakasagot. Parang hindi ako makakilos o makapagsalita sa sobrang hiya.<br />
<br />
“Pero naintindihan ko iyon, don’t worry. Hindi naman ako tsismoso, at wala akong pakialam sa ginagawa ng tao, kung saan ka o kayo maligaya, buhay ninyo iyan e. Minsan sa mga lalaki, nangyayari ang ganoong parang laro lang at parte ng pag-eexperimento. Pero, huwag na huwag kang padadala kung sakaling may emosyon na papasok at dumating ka sa puntong ang pakiramdam mo ay inaaalipin ka na…” pag explain niya. “Kasi, kapag feeling mo ay hinahanap-hanap mo na iyan, iba na yan, tol… Mahirap iyan.” dugtong niya.<br />
<br />
“Anong ibig mong sabihin?”<br />
<br />
“Lalaki ka. Lalaki din si Romwel. Babae ang hinahanap noon. At ang pangarap noon ay ang magkaroon ng pamilya, ng anak. At sigurado ako, ganoon din ang pangarap mo, di ba?”<br />
<br />
“O-oo naman.”<br />
<br />
“Kaya huwag mong payagan na magkakaroon ka ng ‘emotional attachment’.”<br />
<br />
“Anong ibig mong sabihin?”<br />
<br />
“Iyon bang papasok na ang emosyon mong masaktan kapag hindi mo siya nakita, magselos kapag may iba siyang mahal o kasama, magalit o maawa sa sarili dahil sa kanya, hahanap-hanapin ang mga ginagawa ninyong dalawa… Yang mga ganoon. Dahil kapag naramdaman mo na ang ganyan, ibig sabihin, you have fallen into the trap na.”<br />
<br />
“G-ganon ba Kuya?”<br />
<br />
“Oo. I consider na lang kapag may nangyari, na parang naglaro lang kayo ng volleyball. May excitement, may saya, may pagod, may tawanan, may bonding. Iyon lang. At pagkatapus, wala na, tuloy ang buhay mo, ang mga targets mo, ang mga priority mo…”<br />
<br />
“Tama si Kuya Paul Jake” ang sabi ko sa sarili. At pakiramdam ko ay nahimasmasan naman ako sa sinabi niya. Lalo akong bumilib sa talino niya. Ang sarap niyang magkuwento at napakalawak ng kanyang pag-iisip. “Pero kuya, ibig mong sabihin ay normal lang ang ginagawa naming iyon?”<br />
<br />
“Hindi ako experto para magsabing normal o hindi normal iyan. Sabi nga ng isang batikang psychologist, wala daw purely 100% na masculine. Gaano man ka sanggano ang isang tao, may soft spot din ito, iyon bang feminine part na humahanga, tumitingala sa kapwa lalaki, although sa iba’t-ibang degree lang. At alam mo bang may halos 80% ng kalalakihan ay nakaranas ng ganyang experience, sa kapwa lalaki in one time or another sa buhay nila? At alam mo rin bang sa history ng mga societies, naging parte ang relasyong lalaki sa lalaki sa kanilang mga kultura?”<br />
<br />
Napaisip ako. “Ganoon ba kuya? Kagaya ng aling kultura?”<br />
<br />
“Ancient Greece, Rome, ang mga Celtics, sa Persia at marami pang ibang ancient countries. Tawag nila d’yan ay pederasty. Bagamat ang status ng pederasty ay nagbago over the course of history, at times ito ay kinukunsiderang ideal, at sa ibang panahon naman ay krimen o taboo ito. It’s part of their ‘coming of age’ ritual kumbaga. Ngunit kahit na taboo o naging krimen na ito sa ibang panahon at kultura, patuloy pa ring ginagawa ito ng patago. Kahit saan nand’yan ang lalaki sa lalaki na encounter. Kahit anong propesyon, name it. Sa Middle East halimbawa ngayon, bawal ito, pero maraming nangyayaring patago. Sa mga Western countries naman, nandyan ang mga gay rights at same-sex marriages.”<br />
<br />
“Talaga, Kuya? Ang galing naman ng mga nalalaman mo.”<br />
<br />
“Oo. At sabi pa doon sa nabasa ko, ang pederasty ay typically pangmadalian lang na parte sa buhay ng isang lalaki bilang ‘passing stage’ kung saan ang isang adolescent ay ‘beloved’ ng isang mas nakakatandang lalaki, who acts as a mentor. Mananatili siyang ganyan hanggang marating na rin niya ang tamang edad o ‘developmental threshold’ kung saan siya naman ang magkaroon ng isang mas batang ‘beloved’ para sa kanya. At alam mo bang naging common practice ito at a certain time o panahon sa mga sundalong Roman and Greek?”<br />
<br />
Napa-“wow” talaga ako sa galing ng explanatios ni Kuya Paul Jake. “Bakit pala alam mo ang mga bagay na iyan kuya?” ang bigla kong naitanong.<br />
<br />
“Naging research ko kasi iyan sa Sociology. Bunutan kasi ang topic at sa akin napunta iyan. Tawa ng tawa nga ako eh...”<br />
<br />
“N-naniwala ka rin bang lahat ng lalaki ay may soft spot na sinasabi mo?”<br />
<br />
“Hmmmm... Oo!”<br />
<br />
Natuwa naman ako sa sagot na iyon ni Kuya Paul Jake. Kasi, ibig sabihin, mayroon pala talagang nakaintindi sa nangyari sa akin. At normal lang pala ang lahat.<br />
<br />
Marami pa akong ibang bagay na nalaman kay Kuya Paul Jake sa gabing iyon. Nasabi ko tuloy na ang galing palang kausap niya, marami akong natututunan. Palibhasa, napakatalino niya. Academic scholar at palaging nasa top three ang pangalan sa honor’s list.<br />
<br />
Hanggang sa mag-aala-una na ng madaling araw at isa-isa na ring nag-aalisan ang mga kasama namin sa team. Dahil magkasabay na umalis ang mga babae, inisip ko na lang na sumama ang mga kasamahan namin sa kanila, baka hinatid o nagliligawan. Hindi ko na alam kung ano ang mga plano nila.<br />
<br />
“Kuya, lasing na ako.” Sabi ko.<br />
<br />
“Ako rin eh. Check-in na lang tayo d’yan sa hotel, sa kabilang kanto lang nitong bar.”<br />
<br />
“Sige kuya. Parang di ko na yata kayang maglakad pa pabalik sa accommodation eh.”<br />
<br />
At nag-check in nga kami ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
Pagkabukas pa lang ng pintuan, kinarga na ako ni Kuya Paul Jake papasok sa kwarto at marahang inilatag sa kama, nakatihaya at kaagad kong itinakip ang kumot sa katawan gawa ng malamig na aircon. Napansin ko naman na matrimonial bed pala ang nakuha naming kwarto pero wala na akong pakialam dahil sa naramdamang hilo at pagod. Si Kuya Paul Jake naman ay sandaling pumasok sa CR. Paglabas niya, nakatapis na ng tuwalya at dali-daling humiga sa tabi ko, hinila ang nag-iisang kumot na siya ring ginamit ko at itinakip iyon sa katawan niya.<br />
<br />
Naidlip na ako ng bahagya noong naramdaman ko ang kamay ni Kuya Paul Jake sa mukha ko. Hinaplos-haplos ito. Dahil sa pagod at hilo hinayaan ko na lang siya sa ginagawa niya.<br />
<br />
“Jason... gusto mo, g-gawin din natin ginawa ninyo ni Romwel?” ang bulong ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-50290150358412396932011-02-11T21:40:00.000-08:002011-02-11T21:40:47.160-08:00<span class="Apple-style-span" style="color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 17px;"><b><br />
</b></span></span><h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-4.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [4]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span><span class="Apple-style-span" style="color: white;">FRIDAY, FEBRUARY 19, 2010</span></span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; width: 106px; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7970486168819349570&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7970486168819349570&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7970486168819349570&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7970486168819349570&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7970486168819349570&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">At tuluyan na akong naalipin sa kamunduhan. Hindi ko alam kung anong kapangyarihan mayroon si Kuya Rom at tila nawala ako sa tamang katinuan. Ipinaubaya ko ang sariling siilin ng mga halik ni Kuya Rom. Ramdam ko ang init na dumaloy sa buo kong katawan, at ang naiibang kiliti na dulot noon.<br />
<br />
Langhap ko ang mabangong hininga ni Kuya Rom habang nilalaro ng kanyang dila ang dila at ang kaloob-looban ng bibig ko. “Ahhhh! Ahhhhhh!” ang pigil kong pag-ungol habang patuloy naman ang paghaplos ng kamay ko sa pagkalalaki niya.<br />
<br />
Maya-maya, ibinaba ni Kuya Rom ang shorts at brief niya upang malayang mahawakan ng mga kamay ko ang tirik na tirik niyang ari. Halos hindi ko mahawakan ng buo ito dahil sa sobrang laki. Patuloy ko itong hinihimas hanggang sa mabilis na ikinanyod-kanyod at idiniin-diin ito ni Kuya Rom sa mismong kamay ko. Naramdaman ko naman ang tila lalong paglaki nito. Nagulat ako noong niyakap niya ako ng mahigpit at kinagat ang labi ko.<br />
<br />
“Arrgggggh!” Ang pigil na salitang lumabas sa bibig ko gawa ng sakit sa pagkagat niya.<br />
<br />
Ngunit hindi ito tinantanan ni Kuya Rom. Tuloy-tuloy pa rin ang paggkagat niya sa labi ko at pagyakap ng mahigpit na animoy nawala na sa tamang katinuan. Hanggang sa naramdaman ko na lang na nabasa ang kamay na nakahawak sa ari niya, pati na ang t-shirt na suot ko. “Ahhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhhh!” Ang pigil ding ungol ni Kuya.<br />
<br />
Hingal-kabayo si Kuya Rom pagkatapus. Noong mahimasmasan, inutusan niya akong tumihaya. Habang nakatagilid siya paharap sa akin, ibinaba naman niya ang shorts ko. Hinawakan sandal ang ari ko at sandaling sinalsal iyon. “Magpalabas ka!” ang bulong niya sa akin.<br />
<br />
Dahil sa libog na libog na rin ako, dali-daling kinapa ko ang matigas ko na ring pagkalalaki. Hinawi ko ang nabasang t-shirt sa dagta ni Kuya at itinaas ang tuhod ko upang di mapansin ang galaw ng kumot na nakatakip sa amin ni Kuya. Saka ko sinimulang laro-laruin ang ari ko. Si Kuya naman ay maingat na pumuwesto upang maabot ng bibig niya ang isa kong utong at sinisipsip-sipsip at dinila-dilaan ito. Ibayong sarap at kiliti ang umalipin sa buong pagkatao ko. Hanggang sa naramdaman kong sasabog na ako at binilisan ko na ang paglalaro sa sarili. Noong mapansin naman ni Kuya na malapit na ako, nilipat naman niya ang bibig niya sa bibig ko. Dahil sa nakakadeliryong sarap, kinagat ko din ang labi niya. “Uhmmmmp!” ang mahinang ungol niya gawa ng sakit na dulot sa pagkagat ko.<br />
<br />
“Ahhhhh! Ahhhhh! Ahhhhh!” Ang pigil ko namang ungol.<br />
<br />
At naramdaman ko na lang na pumulandit ang katas ko sa kumot, at ang iba ay sa tyan ko.<br />
<br />
Habol-habol ang paghinga ko pagkatapus. Nilingon ko si Kuya at binitiwan ang ngiti. Marahang sampal naman ang binitiwan niya sa akin. “Sakit noon ha!” ang pigil niyang sabi.<br />
<br />
“Eh, bakit, kaw naman ang unang nangagat ah!” sagot ko rin.<br />
<br />
O sya, tulog na tayo, may laro pa bukas ng maaga.<br />
<br />
“Night Kuya....”<br />
<br />
“Night.”<br />
<br />
Nakatulog kaming pareho, nakadantay ang isang paa ni Kuya Rom sa harapan ko at ang isang kamay niya sa dibdib ko. Hinayaan na lang namin ang mga dagtang nagkalat sa tiyan ko, sa t-shirt, at sa kumot. Wala kaming pakialam.<br />
<br />
Kinabukasan, parang wala lang nangyari. Pakiwari ko nga ay masayang-masaya si Kuya Rom. Nandoon pa rin ang sigla niya, ang kulitan at harutan namin. Maaga kaming nagising at noong magkasalubong ang aming mga mata habang nakahiga pa, binitiwan kaagad niya ang isang nakakaengganyong ngiti. “Good morning bunso!” ang pag-greet niya sa akin.<br />
<br />
Nginita-an ko din siya, “Mornig kuya!”<br />
<br />
At iyon, bigla na lang niyang ginulo ang buhok ko, kiniliti ang tyan sabay balikwas at takbo papunta sa sampayan ng mga tuwalya namin. “Ligo na tayo, may laro pa tayo!”<br />
<br />
Ewan ko ba ngunit tila iba ang saya na naramdaman ko sa umagang iyon. Inspired, excited... di ko lubos maipaliwanag.<br />
<br />
Bumalikwas din ako at inayos ang hinigaan namin. Sandali lang iyon at pagkatapus, bumalik din siya, isinablay sa balikat ko ang tuwalya kong kinuha na rin niya sa sampayan namin. Uli, ginulo ang buhok ko. “Tara!” pag-apura niya upang makapag-ligo na kami, dala-dala niya ang isang sabong pampaligo at isang bote ng shampoo. Kapag ganoon kasi, iisa lang talaga ang gamit namin, hiraman.<br />
<br />
Ngunit noong magpunta na kami sa shower, marami na palang nakapila, mas nauna pa sa amin. Kaya hinikayat niya na akong sa ilog na lang kami maligo upang di ma-late sa kainan, kasi, ibang pila na naman ang pagkuha ng pagkain, lalo na first game ang isang laro namin.<br />
<br />
Takbo kami papuntang ilog at pagkarating, kaagad nag-unahan sa paghubad ng t-shirt at pantalon. Nauna akong lumusong sa tubig, hanggang sa maabot ko ang lalim na hanggang leeg. Huminto ako doon dahil hindi naman ako marunong lumangoy at natakot na rin ako dahil sa nangyari sa akin sa nagdaang gabi. Nilingon ko si Kuya Rom, nasa aplaya pa rin, tila nagdadalawang-isip lumusing marahil sa lamig. Nakahubad na siya ng pantalon at t-shirt at tanging brief na lang ang natira sa katawan, nakatayo lang doon at nakatingin sa akin.<br />
<br />
Sa pagkakita ko sa anyo niya, naramdaman ko naman ang biglang pagkabog ng dibdib ko. Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman. Tila may gumapang na magkahalong kiliti, excitement, at paghanga sa ganda ng hugis ng katawan ni Kuya Rom. Bigla ding sumagi sa isip ko ang nangyari sa amin sa gabing nakaraan kung saan natulog kami na magkatabi.<br />
<br />
“Anong tinitingnan-tingan mo d’yan!” sigaw niya sa akin sabay pulot ng maliliit na bato at pabirong inihagis ang mga iyon sa akin.<br />
<br />
Umiilang-ilang ako sabay sagot, “Takot sa tubig, kambing – nyahahahaha!” ang pang-aalaska ko.<br />
<br />
“Kambing ka d’yan, pag nahuli kita, lagot ka sa akin!” At dali-dali naman siyang lumusong at tinumbok ang kinatatayuan ko. Naghabulan kami. Ngunit dahil sa takot kong pumailalim, nahuli din niya ako. “Huli ka!” sigaw iya.<br />
<br />
Hinawakan ang kamay ko habang pumipiglas-piglas naman ako. “Kuya, maligo na tayo, sige ka… ma- late tayo sa kainan, magagalit na naman si coach” ang pag-aalibi ko upang bitiwan niya.<br />
<br />
Ngunit hindi pa rin niya ako binitawan. Naisipan kong huwag na lang pumiglas at humarap na lang sa kanya. Tinitigan ko siya.<br />
<br />
Ewan ko ba, ngunit binitiwan din niya ang titig na nakakaloko. Mistulang kinalampag na naman ang dibdib ko noong magtitigan kami, hawak-hawak pa rin niya ang mga kamay ko.<br />
<br />
“Sino ang nagsalba sa iyo dito nong malunod ka?” tanong niya.<br />
<br />
“I-ikaw”<br />
<br />
“Kanino mo utang ang buhay mo?” tanong uli niya<br />
<br />
“Sa iyo”<br />
<br />
“Natatandaan mo pa ba ang promise mo na gagawin mo ang kung ano man ang gusto kong ipagawa sa iyo dahil sa pagkasalba ko sa iyo?”<br />
<br />
Dahil nakikinita ko na ang sunod na mangyayari sa takbo ng tanong niya, ang naisagot ko ay, “Kuya ha… ayoko na! alam ko na kung saan na naman hahantong yan!”<br />
<br />
Natawa naman siya ng malakas. “Bakit? Ano ba ang nasa isip mo? Malaswa, ano? Ang i-utos ko lang naman sa iyo ay kunin mo ang sabon at shampoo para matapus na tayo dito, tado ka.” Ang pabiro niyang sabi.<br />
<br />
Natameme naman ako sabay sabi ng pabulong, “Hpmpt! Iyon lang pala...” na ang tono ay may bahid panghihinayang. Tinumbok ko kaagad ang kinaroroonan ng sabon at shampoo at dinala ang mga ito sa kanya.<br />
<br />
Noong iniabot ko na sa kanya ang sabon, nabigla naman ako sa sinabi niya. “Iyong nasa isip mo na malaswa ay mamayang gabi ko na ipapagawa sa iyo! May laro pa kasi tayo eh.”<br />
<br />
“Waaaahhhh! Ansama mo Kuya! Manyakis ka talaga! Ayoko nga!” Sabi ko sa kanya sabay tawa.<br />
<br />
Tumawa na rin siya. “Tingnan natin mamaya… kung makaka-ayaw ka.”<br />
<br />
“Abababa!” sigaw ng utak ko.<br />
<br />
Pero sa totoo lang, may kilig din na dulot sa akin ang narinig. Ewan, naguguluhan din ako pero alam ko naman na hindi ako bakla e. Basta, parang inisip ko na lang na katuwaan lang iyong ginawa naming ni Kuya Rom dahil sa sobrang close namin sa isa’t-isa. At sa parte ko rin alam ko naman na hinding-hindi ko hahanap-hanapin ang ganoon. Alam ko rin namang walang seryosohan ang ganoon sa paarte ni Kuya Rom. Siguro, bahagi lang din iyon ng kabataan namin, ng adventurism, libog, o paglalambing ba bilang kunyari mag-kuya…? Ewan, di ko rin talaga alam.<br />
<br />
Last day na iyon ng araw ng palaro at marahil ay dahil sa inspired ako sa araw na iyon, inigihan ko talaga ang trabaho ko bilang tosser ng team. Kahit mahihirap na bola ay nagawa ko pa ring ibigay ng maayos sa mga spikers. Kitang-kita ko rin ang mataas na level ng energy ni Kuya Rom. Kaya sa dalawang laban namin sa araw na iyon, panalo kami. Sobrang saya ang buong team. Pagkatapus ng last game namin ay kinrga pa ako ni Kuya Rom sa court at iniikot-ikot. Pati na rin ang iba pang mga spikers ay pinagtulung-tulongan nila akong buhatin.<br />
<br />
Sa kabuuan, second place lang kami dahil may talo kaming isang game ngunit laking tuwa pa rin ng team. Sa tagal na na daw ng panahon na hindi maka-place kahit sa top 3 ang team, noon lang nangyari ang ma-second place kami dahil malalakas daw ang kalaban. At swerte daw ang pagkakasama ko sa team. Syempre, abot-tenga ang ngiti ko at abot langit naman ang tuwa. “Sa sunod, tayo na ang mag-Champion niot!” biro ng mga ka-teammates ko.<br />
<br />
Kinabukasan na ang schedule ng awarding kaya’t huling gabi na naming magsamang matulog ni Kuya Rom. Nakakalungkot dahil sa ilang araw naming pagsasama sa palarong iyon, sobrang saya at enjoy kami sa samahan, sa mga games, nagshare ng lungkot at saya, hirap, at pati na rin mga private moments. Pero may kabog din sa dibdib ko ang sinabi niya sa may ilog noong umagang iyon tungkol sa ipapagawa daw niya sa akin ang “malaswang” laman ng isip ko. Nangingiti-ngiti na lang ako sa sarili, “Loko talaga tong si Kuya!” Sa totoo lang, may dalang bahid ng excitement din para sa akin ang sinabing iyon ni Kuya Rom.<br />
<br />
Ngunit, hindi ipinagkaloob ng panahon na mangyari pa ang ganoon. Alas 5 ng hapon noong matanggap ni Kuya Rom ang text message ng girlfriend niyang si Kris. May bahay daw kasi ang nobya niya sa kabilang bayan na may mga 20 kilometro lang ang layo sa lugar kung saan ginanap ang palarong sinalihan namin. Darating daw, magmomotorsiklo at pipik-apin siya. At doon silang dalawang matulog sa bahay ng kasintahan at babalik nalang daw siya kinabukasan sa awarding ceremony. Pinayagan naman siya ng coach dahil wala nang laro.<br />
<br />
Dahil ipinagmamalaki ni Kuya Rom ang girlfriend niya sa buong team, talagang sinamahan namin siya sa may bukana ng school building kung saan kami naka-house. Sa harap nito ay ang highway kung saan siya pipik-apin ng girlfriend niya.<br />
<br />
Dumating nga ang babae, eksaktong alas syete. Noong bumaba ito sa motorsiklo, napa-“Wow!” kaming lahat at tila nahipnotismo. Napakaganda niya, matangkad sa may 5’8 o 5’10 na taas, mahaba ang buhok at sa suot na faded jeans at body-fit na t-shirt, bakat na bakat ang ganda ng hugis ng katawan. Pang-model material at bagay na bagay sila ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Pare! Ang galing mo talagang pumili! Shiiiitttt! Hayup sa ganda, tangina! Pag nagka-girlfriend ako ng ganyan pwede na akong mamatay!” ang sambit ng isang ka teammate namin. Sumunod naman ang iba na pumuri.<br />
<br />
Hindi ko naman maintindihan ang sarili sa naramdaman. Tila may sumundot na na kirot at selos. Pakiwari ko ay bigla akong na out-of-place. Kung natamasa ko ang espesyal na trato sa akin ni Kuya Rom kapag kami lang sa team, noong sumulot ang girlfriend niya ay biglang nagbago ang lahat. Hindi na ako napansin niya at parang wala lang, etsapuwera.<br />
<br />
Agad niyan sinalubong ang girlfriend at nagyakapan sila, nag-smack. Saksi naming lahat kung gaano sila ka-sweet sa isa’t-isa. Sa totoo lang, nakakainggit.<br />
<br />
Pagkatapus nilang mag kumustahan at itiunuro kaming lahat ni Kuya Rom pagpakilalang ka-teammate niya, dali-daling umangkas na siya sa motorsiklo at umangkas na rin ang babae sa likuran niya. At bago pinaandar ang sasakyan, nagbabay sila sa grupo at tumuloy na, na tila nagmamadali at sabik na sabik na sa isa’t-isa.<br />
<br />
Sinundan ng mga tingin ko ang papalayong motorsiklo. Kitang-kita ko ang higpit ng yakap ng babae sa kanya.<br />
<br />
Sanasaksihan, biglang naramdaman ko ang panlulumo ng buo kong katawan at ang paggapang ng lungkot. Pakiwari ko sa mga oras na iyon ay bigla akong nag-isa, isinantabi, iniwanan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin.<br />
<br />
Dahil lagpas alas syete na iyon ng gabi, naisipan kong dumeretso na lang sa tulugan namin ni Kuya Rom. Inilatag ko ang comforter na higaan naming at nahiga doon. Niyakap ko ang unan niya at ipinikit ang mga mata, pinilit ang sariling makatulog.<br />
<br />
Subalit hindi ako dalawin ng antok. Sumiksik sa isip ko si Kuya Rom. Nai-imagine kong masayang-masaya silang dalawa ng kasintahan niya sa kung saan man sila nagpunta. Nai-imagine ko rin na magkatabi silang natulog, magkayakap, naghahalikan, at sabay na nilasap ang sarap na dulot ng kanilang pagmamahalan.<br />
<br />
Naramdaman ko na lang ang mga luhang dumaloy sa pisngi ko. Hinayaan ko ang mga itong pumatak at tumagos sa unan…<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-23303975999546047612011-02-11T21:37:00.000-08:002011-02-11T21:37:13.431-08:00<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-3.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [3]</span></a></h3><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; width: 106px; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7374950346434774556&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><br />
“P-paki-ulit nga Kuya?” ang tanong ko ulit, di ko alam kung matawa o mainis.</span>Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7374950346434774556&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7374950346434774556&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7374950346434774556&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=7374950346434774556&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
“Zipper ko buksan mo, daliiii!”<br />
<br />
“Bakit ako ang magbubukas niyan, e may kamay ka naman.”<br />
<br />
“Aba’t, pilosopo ka ah! Bubuksan mo ba o ilulublub ko ang mukha mo sa tubig upang malunod ka uli!”<br />
<br />
“Kuya, OK ka lang? Naka-bato ka ba? Nakasinghot ng katol? O na-overdose sa gatas? O baka nawan inatake na ng uwang yang utak mo at hindi ka na makapag-isip ng maayos!”<br />
<br />
“Tado ka ah! Ano, bubuksan mo ba o hindi? Tandaan mo, utang mo sa akin ang pagkakaligtas mo d’yan dahil sa katarantaduhan mo.”<br />
<br />
“O sige na nga!” Ang sagot ko na lang, nakonsyensya sa ginawa niyang pagligtas sa akin.<br />
<br />
Pakiramdam ko, nanginig ang buo kong kalamnan noong hinawakan na ng dalawa kong kamay ang butones ng pantaloon niya. Habang abala ang mga kamay ko sa pagsalat sa butones at pagtanggal nito, pinagmasdan ko naman si Kuya habang nakatihaya, ang mga kamay ay ginawang sandalan ng kanyang ulo at kalmanteng naghintay sa sunod na mangyayari.<br />
<br />
Ibinaba ko ang mga tingin sa chest area niya, matipuno at pansin ang mga muscles sa dibdib, walang kataba-taba ang tyan at bakat ang mga animoy pan de sal doon. At kung pagmasdana ang area sa pusod papunta sa baba pa – sa kanyang harapan sa ilalim ng kanyang brief ay makikita ang maninipis na mga balahibong-pusang tila agos ng tubig. 6’1 ang height ni Kuya Rom, plus pa nito ang angking kakisigan. Kaya mai-imagine mo kung bakit patay na patay sa kanya ang maraming mga babae, pati na ang mga bakla at ang tawag sa kanya ay “crush ng bayan” sa hunk na hunk niyang porma.<br />
<br />
“Bilisan mo!” bulyaw niya.<br />
<br />
“Sandali nga lang!” ang bulyaw ko din.<br />
<br />
Noong mabuksan na ito, bumulagta naman sa akin ang malaking bukol ng alaga niya, sa ilalim ng kanyang puting brief. Tigas na tigas na ito at ang kalahati mula ulo ay nakalabas na sa garter. Tila nakakita naman ako ng isang malaking sawa at napaatras. “Antaba at ang haba!” Sigaw ng utak ko, ang mga mata ay nanlaki.<br />
<br />
Bigla namang tumawa si Kuya Rom. Iyon marahil ang dahilan kung kaya gusto niyang pabuksan sa akin ang kanyang pantalon – upang lokohin ako at ipakita sa akin ang kanyang ga-kabayong titi.<br />
<br />
“Salbahe ka!” sambit ko.<br />
<br />
Tatayo na sana ako upang magbihis na ngunit hinablot ni Kuya Rom ang buhok ko. “Ey... saan ka pupunta?”<br />
<br />
“Araykup! Magbihis na ako Kuya!”<br />
<br />
“Hindi pa ako tapos! Hawiin mo ang brief at hawakan mo iyan” Turo niya sa harapan niya. Alam ko, libog na libog na siya noon.<br />
<br />
“Ayoko Kuya!”<br />
<br />
Ngunit lalong hinigpitan ni Kuya ang paghawak sa buhok ko, ang mga mata niya ay may bahid na pananakot.<br />
<br />
Kaya wala na akong choice. “S-sige Kuya, hahawakan ko na”<br />
<br />
Nakalabas na ng buo sa brief ang ari ni Kuya at akmang hahawakan ko na sana ito noong may narinig akong mga yapak na papalapit sa amin.<br />
<br />
Dahil hubo’t hubad ako at nasa harap pa ni Kuya Rom, bigla akong kumalas at dali-daling tumakbo sa ilog. Si Kuya Rom naman, di alam ang papalapit na mga yapak, tumayo, hinayaang ang pantalon ay bahagyang nakababa, at ang ari ay tirik na tirik, nakalabas sa kanyang brief, humarap sa ilog, sa direksyon ko at sumigaw, “Hoy! Balik ka dito!”<br />
<br />
Gusto kong tumawa dahil nakita ko na sa likuran niya ang mga ka-teammates namin. At noong narinig na ni Kuya ang ingay nila ay humarap si Kuya sa kanila. At nakita nila ang tirik na tirik na ari ni Kuya na dali-dali naman niyang tinakpan ng kamay, tumalikod at itinaas ang zipper.<br />
<br />
“Hahahaha!” Tawanan ang grupo noong makita ang postura ni Kuya. “Anlaki pala ng alaga mo Tol!”<br />
<br />
“Tado kayo! Bat nandito kayo?”<br />
<br />
“Kami nga ang magtanong sa inyo niyan kung bakit kayo nandito? Naghahanap na sa inyo si Coach!”<br />
<br />
“Ayan si Jason, tangina na yan! Akalain ninyong maligo d’yan at dinamay pa ako?” Pag-aalibi ni Kuya.<br />
<br />
“Hahaha!” Tawa ko sa sarili sabay patagong pang-iinis kay Kuya Rom upang wag mahalata ng dalawang teammates namin. At kunyari ay tapos na akong maligo at pabalik na sa batuhang gilid ng ilog, ang mga kamay ay itinakip ko sa harapan ko.<br />
<br />
Habang pinupulot ko naman ang mga damit kong nakakalat sa batuhan upang magbihis, kitang-kita ko naman sa mukha ni Kuya Rom ang pagkadismaya sa naudlot na kung ano pa sanang plano niya. At habang palihim ko siyang nililingon at ipinapakita ang pigil kong pagtawa upang lalo siyang mainis, pansin ko naman sa mga mata niya ang pagbabanta sa akin. Para bang ang binubulong ay, “Humada ka mamaya!”<br />
<br />
Ewan ko, feeling ko ay nakaganti din ako sa pang-iinis niya sa akin. “Sarap palang inisin ni Kuya!” sigaw ko sa sarili.<br />
<br />
Noong dumating na kami sa quarters, naligo muna kami, nauna si kuya at noong lumabas na ng shower ay inihagis sa akin ang basa niyang underwear at pantalon. “Isampay mo sa sampayan at kapag tuyo na ay sa bag mo na rin ilagay.” Ang padabog niyang utos sa akin.<br />
<br />
“Opo!” Ang padabog ko ring sagot. Ganyan naman kasi yan siya. Kapag nasa ibang lugar at nagsama kami niyan, ang mga gamit namin ay nakalagay lang sa iisang bag– sa bag ko, at siya ang magbubuhat. Natutuwa din naman ako dahil feeling ko, kuya ko talaga siya at iyon bang ayan, ipinagkakatiwala sa akin ang mga gamit niya, pati mga personal na bagay kahit na ang mga labahan, kasama na ang brief. Tapus kung anu-ano na lang ang baon naming mga sitserya, sa bag ko din inilagay at sabay naming kinakain. Lahat sini-share namin, kahit mga electronic gadgets, ipod, playstation… Sarap din naman ng pakiramdam. Kumbaga, solved ako na may Kuya na nand’yan lang para sa akin, secure ako kahit grabe kung mang-inis, ngunit sobrang maaalahanin naman.<br />
<br />
Tapus na akong maligo at tuyo na rin ang buhok ko noong pumasok na ako sa quarter kung saan nailatag na rin ni Kuya Rom ang comforter na tutulugan namin. Nakahiga na siya. Noong mahiga na ako sa tabi niya at itinakip ko hanggang tiyan ang kumot na pareho naming ginamit, agad niya itong hinila at itinakip ng buo sa aming dalawa. Pagkatapus, idinantay niya ang hita niya sa tiyan ko, atsaka niyakap ako ng mahigpit, ang mukha ay nakaharap sa tenga ko. “Huli ka! Wala ka nang kawala ngayon!” ang pigil niyang sambit upang di marinig ng iba pa naming mga kasamahan.<br />
<br />
Natawa naman ako sa inasta niyang iyon. Nakikiliti, nai-excite sa paglapat ng aming mga katawan, sumaagi sa isip na baka kilitiin niya ako, o pagtripan upang makaganti. Alam ko wala akong laban kung ano man ang gagawin niya. “Bakit ano ba ang gagawin mo sa akin?” sagot ko.<br />
<br />
“Bakit ka tuwang-tuwa kanina noong maabutan tayo doon sa ilog ng mga kasama natin, ha?” ang sumbat niya.<br />
<br />
“E… paano naman, ipahawak ba iyong ari niya sa akin. Eeeewww!”<br />
<br />
“Aba’t may pa ew-ew ka pa d’yan. Bakit ka takot? Siguro nae-excite ka ano? Bakla ka siguro. Bakla lang ang kinakabahan, natatakot humawak ng tt!”<br />
<br />
“Anong bakla? Bakit ikaw, hindi ka ba naaasiwa kung hawakan mo ang tt ko? Ang sagot ko.<br />
<br />
Wala naman sa isip ko rin iyong sagot ko na iyon ngunit bigla ba namang dinakma ni Kuya Rom ang harapan ko sabay sabing “Bakit ako maasiwa, e may ganito din naman ako? Ha?!” At piniga pa niya ng malakas pati na ang bayag.<br />
<br />
Bigla akong napa - “Arrgggghhhhhh!!!” ng malakas, napaigtad, mabilis na hinawi ang kamay ni Kuya Rom na naka-dakma doon at itinakp ang mga kamay ko sa sariling harapan.<br />
<br />
Bigla ring nagising ang iba pa naming mga kasama na tulog na sana. “Ano iyan Jason?!” sigaw ni Coach sa akin.<br />
<br />
“E… ano po coach… E… e… may ipis po kasi! Pumasok po sa kumot...” Ang pag-aalibi ko na lang.<br />
<br />
Ramdam ko naman ang pigil na pagtatawa ni Kuya Rom na nakatalukbong sa kumot at naririnig ko pa ang pigil niyang paghahalakhak.<br />
<br />
“Ipis lang eh… Matulog ka na at dalawa ang laro natin bukas. Ang isa ay first game pa.”<br />
<br />
“Opo coach.” Ang sagot ko na lang. At hinila ko na ang kumot at itinakip sa buong katawan.<br />
<br />
Tumagilid ulit si Kuya paharap sa akin, nagtatawa pa at nang-iinis. “May ipis pala ha? Hehehe!” sabay pisil sa ilong ko. “Kakagigil!” Hindi pa rin siya mahinto sa kakatawa.<br />
<br />
“Naiinis ako sa iyo!” Sabi ko sabay tagilid din paharap sa kanya at hinablot ang buhok niya. “Umm!”<br />
<br />
Nagpambuno kami. Dahil sa malakas siya, pinuwersa niya ang isa kong kamay na ilapat sa harapan niya. Unti-unting natatalo na ang lakas ko at dadampi na ang kamay sa harapan niya noong maisip ko na gawin na lang din ang ginawa niya sa akin, ang dakmain ang buong harapan niya at pigain iyon ng todo upang mapa-aray din siya. Ngunit laking gulat ko noong masalat ko na iyon, sobrang tigas na pala ang ari ni Kuya Rom at sa sobrang laki ay hindi ko na mahawakan pa ang kabuuan niyon.<br />
<br />
Naramdaman ko na lang na biglang kumabog ng malakas ang dibdib ko, tila may kung anong bagay na kumalampag. Para akong nanghina at kahit nasa ilalim kami ng kumot, naaninag ko pa rin ang mukha ni Kuya Rom. Nakatignin din siya sa akin, ang mga mata ay nagmamakaawa, tila isang tupang napakaamo at nangungusap. Hindi ko rin maintindihan ang sarili at pakiwari ko ay sobrang nakakabighani ang mukha niya. Parang tumagos sa puso ko ang ganda ng hugis niyon.<br />
<br />
Hawak-hawak pa rin ng kamay ko ang ari niya, naalimpungatan ko na lang na hinaplos-haplos ko ito. Para akong naisailalim sa kapangyarihan niya. Nakatitig pa rin siya sa akin. At habang marahan kong hinaplos-haplos ang xxxxxxx niya, idinantay naman niya ang isang kamay sa mukha ko at hinimas-himas iyon na tila ipinahiwatig sa akin na nasisiyahan siya, na nabibighani siya, na may nararamdaman siya…<br />
<br />
Maya-maya, inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko hanggang sa maglapat ang mga labi namin…<br />
<br />
(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-4467839536427046462011-02-11T21:33:00.001-08:002011-02-11T21:33:31.132-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [2]<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: 15px; line-height: 25px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">-----------------------------<br />
<br />
Hindi ko maintindihan ang naramdaman sa ginagawani Kuya Rom sa pagdidiin niya ng hita ko sa ari niya. Ewan kung tulog pa rin siya ngunit ramdam kong ikinakanyod-kanyod pa niya ng marahan ang harapan niya sa hita ko.<br />
<br />
Patay-malisya lang ako. Kunyari tulog. Ramdam ng hita ko ang kumikislot-kislot niyang pagkalalaki. Habang nasa ganoong sitwasyon ako, tila tumatayo naman ang mga balahibo ko at lumakas ang kabog sa dibdib sa di maintindihang naramdaman. Kaya tumihaya na lang ako. Ngunit tumagilid si Kuya Rom paharap sa akin at idinantay ang kanyang hita sa aking harapan, ang isang kamay ay ipinatong sa dibdib ko.<br />
<br />
Sa pagtagilid niyang iyon, dumampi rin sa tagiliran ko ang kumikislot-kislot pa rin niyang pagkalalaki. At sa pagdampi ng hita niya sa umbok ng pagkalalaki ko lalo namang tumigas ito.<br />
<br />
Hindi ako kumilos, hinayaan na lang kung ano ang sunod na mangyayari. Maya-maya, inilapit niya ang mukha niya sa leeg ko at lumapat sa balat ko ang mga labi niya. Dinig na dinig ko ang paghinga niya, ang ang bugso ng hangin na lumalabas at pumapasok sa baga niya. At ewan kung nagkamali lang ako, pero parang naramdaman kong hinalikan niya at inaamoy-amoy ang leeg ko!<br />
<br />
Ilang minuto kami sa ganoong posisyon. Maya-maya, tumalikod na ako, iniisip na tulog lang iyong tao, di alam ang ginagawa, dala lang ang lahat ng kanyang pagkahimbing.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="border-color: initial; border-style: initial; outline-color: initial; outline-style: initial;"><a href="" name="more" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-size: 15px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"></a></span><br />
<br />
Ngunit kahit noong nakatalikod na ako, naramdaman kong tila hinigpitan ni Kuya Rom ang pagyakap niya sa akin, at ang umbok niya ay ikinakadyot-kadyot pa sa likuran ko. Nakiramdam pa rin ako at naghintay na baka may iba pa siyang gagawin. Ngunit mag-uumaga na lang ay hanggang doon na lang ang ginawa niya. Tuloy ay hindi ako nakatulog sa buong magdamag na iyon.<br />
<br />
Kaya ang nangyari kinabukasan, talo ang team sa laro namin. At ako ang nasisi dahil ang mga bigay ko daw ng bola bilang tosser ay sablay at nahihirapang pumorma ang mga spikers.<br />
<br />
“Ano ba kasi ang nangyari sa iyo, tol at palpak mga bigay mo? Magaganda naman ang pasa namin sa iyo ah. Di naman ganyan ang mga laro mo sa practice natin. Putsa naman o.” Paninisi sa akin ni Kuya Rom.<br />
<br />
“Sige, sige, sisihin nyo pa ako. Next game, h’wag niyo na ako palaruin ha?” Ang may halong pagtatampo kong sagot.<br />
<br />
“Di naman sa ganoon, tol. Ito naman, nagtampo kaagad. Tinanong lang kita kung anong nangyari sa iyo.” Ang pang-aamo naman niya sa akin.<br />
<br />
Tinitigan ko siya, ang mga tingin ay may bahid ng paninisi. Gusto ko sanang sabihin sa kanyang, “Paano ako makatulog sa ginagawa mo sa akin kagabi!” Ngunit sinarili ko na lang iyon.<br />
<br />
“O… ba’t ka ganyan kung makatingin sa akin? Ano ba ang problema? May… kinalaman ba ako d’yan?”<br />
<br />
Yumuko na lang ako at padabog na sabing, “Wala!”<br />
<br />
“Di nga… sabihin mo nga sa akin kung anong nagawa ko? Meron ba? Ha?”<br />
<br />
“Wala nga!” Sabay ismid at bulong ko sa sarili “Kulittt!”<br />
<br />
Napakamot sa ulo ni Kuya Rom. “Hirap maintindihan nito… O sige na nga, bukas may laro tayo, pag-igihan mo ha? Wag yang ganyang tatanga-tanga! Kapag natalo pa uli tayo, lagot ka sa akin.” sabay tampal sa pwetan ko.<br />
<br />
Itinakip ko naman ang mga kamay ko sa pwetan sabay, “Arekuppp!”<br />
<br />
Ewan ko rin ba, kung walang malisya para sa kanya ang pagtampal niyang iyon sa pwetan ko. Ngunit dahil sa ginawa niya sa akin noong nakaraang gabi sa pagtulog namin, di maiwasang sumagi sa utak ang malisya. “Shit! Pinagtripan yata talaga ako nito!” bulong ko.<br />
<br />
“Anong sabi mo?” tanong niya kaagad noong mapansing may sinabi ako, ang boses ay matigas.<br />
<br />
“Wala! Sabi ko Opo!” ang sagot kong pabulyaw sabay naman walkout.<br />
<br />
Napailing na lang si Kuya Rom.<br />
<br />
Noong mapansin niyang hindi sa direksyon ng quarters namin ang tinumbok ko, tumayo siya’t tumakbong sinundan ako. Gabi na kasi iyon kaya siguro nag-isip kung saang lugar ako mapunta o kaya’y mapaano sa lugar na hindi namin parehong kabisado. “Hoy! Saan ka pupunta? Baka mabugbog ka d’yan. Hoyyy!”<br />
<br />
Ngunit di ko siya pinansin at tumakbo pa ako.<br />
<br />
Actually, gusto ko lang magpalabas ng sama ng loob sa pagkakatalo na nga ng team naming ay nasisi pa at hindi man lang ako kinampihan ni Kuya Rom. Dahil nakita ko na ang ilog na iyon na malapit lang sa quarter naming, naisipan ko kaagad na doonpumunta. At dahil full moon naman at alam kong hindi ako pabayaang mag-isa ni Kuya Rom kaya malakas ang loob kong tumbukin ang lugar.<br />
<br />
Noong makarating na ako, bigla ding pumasok sa utak ko ang maghubad, at dali-daling sumuong sa tubig ang mga damit, pati na ang brief ay inihagis sa batuhang gilid ng ilog.<br />
<br />
“Hoy!!!” Ang sigaw ni Kuya Rom na nasa likod ko na pala.<br />
<br />
“Weeeehh! Lika Kuya, ligo tayo!” ang pang-aasar ko, kampanteng lulusong din siya sa tubig.<br />
<br />
Ngunit hindi pinatulan ni Kuya Rom ang udyok ko. “Hoy! Pag hindi ka umalis d’yan, iiwanan na kitang mag-isa dito!” Panankot niya sabay talikod.<br />
<br />
Babalik na sana ako sa dalampasigan noong naramdaman kong lampas ulo ko na pala ang lalim ng parte ng ilog. Napakabilis ng mga pangyayari. Naramdaman ko na tinangay na ako ng agos at parang may humihigop sa akin papuntang ilalim ng tubig. Sobrang kabog ng dibdib ko at hindi makahinga. Nataranta hanggang sa naramdaman ko na lang na pumapasok na ang tubig lalamunan ko. Sa pagkakataong iyon, ang nasa isip ko ay mamamatay na talaga ako. Iyon ang huli kong natandaan.<br />
<br />
Kung gaano kabilis ang pagkawala ng malay ko ay siya ding bilis ng pagbalik nito. Noong naubo ako at isinuka ang tubig, ang unang bumulaga sa mga mata ko ay si Kuya Rom na inupuan ang tiyan ko, habang pina-pump naman ang dibdib. Naka-jeans lang siya, basang-basa, walang saplot pang-itaas at halatang nininerbyos. “Uhu! Uhu! Uhu! K-uyaa?” Ang sambit ko kaagad, habol-habol ang paghinga.<br />
<br />
Sa pagkakitang gumalaw at nagsalita ako, bigla din niyang ibinagsak ang katawan sa batuhan, sa tabi ko sa sobrang kagalakang na-revive niya ang malay ko. Sinasamapal-sampal niya ang mukha ko na parang gigil na gigil. “Tado ka… tinatakot mo ako, tangina! Di ka pala marunong lumangoy, ang lakas ng loob mong maligo d’yan?” sabay turo sa ilog.<br />
<br />
Patuloy pa rin ako sa pag-ubo at pagsuka ng tubig. Noong tila mahimasmasan na at unti-unting napawi ang takot at kaba, napansin kong hubo’t-hubad pa pala ako. Ngunit di ko na binigyang halaga pa iyon. Tumihaya ako sa tabi niya, hindi gumalaw, hinayaang tuluyang mapawi ang kaba at ang panghihina ng katawan, ang mga mata ay nakatutok sa buwan. “S-sory Kuya… Kala ko kasi maliligo ka din eh.”<br />
<br />
“Kung hindi kita naagapan e, di patay ka na sanang tado ka!” ang galit niyang sabi.<br />
<br />
“S-orry na Kuya. H’wag ka nang magalit, o...”<br />
<br />
“Sorry? Iyon na lang iyon?”<br />
<br />
Napaisip naman ako sa sagot niyang iyon. “E... di salamat. Utang ko sa iyo ang buhay ko. Ano pa ba? Meron pa ba akong puwedeng gawin?” Ang sarcastic ko namang tugon.<br />
<br />
Pakiramdam ko napawi ang galit ni Kuya Rom sa akin noong marinig niya ang pagbanggit ko sa sa salitang “utank ko ang buhay ko sa kanya”. Tinitigan niya ako at binitwan ang isang nakakalokong ngiti. Ewan ko pero parang may bahid malisya ang ngiti niyang iyon.<br />
<br />
In fairness, noon ko lang din nasilayan ng maigi ang mukha ni Kuya Rom. Ang gwapo pala talaga. No wonder na ang tawag sa kanya ay “crush ng bayan.” Makinis ang mukha, mapupula ang mga labi, matungis ang ilong, ang ganda ng mga matang mga mata na kung ngumiti ay parang may susundot sa puso mo at feeling lulutang ka sa ikapitong alapaap.<br />
<br />
Nginitian ko din siya. At ewan ko din kung anong epekto mayroon sa kanya ang ngiting iyon. Hind naman sa pagmamayabang, marami din ang nagsabi sa akin na ang pamatay ko daw ay ang ngiti ko. Ayaw ko ng i-elaborate pa ngunit iyan ang kadalasang naririnig ko lalo na sa mga kababaihang ka-klase ko at mga kaibigan.<br />
<br />
Nabigla na lang ako noong biglang hinablot ng pabiro ni Kuya Rom ang basa ko pang buhok, tila nangigigil sabay sabing, “May bayad ang utang mo sa akin na iyan. Kaya kapag may ipagagawa ako sa iyo, dapat na sundin mo.”<br />
<br />
“Ha? At anong ipagagawa mo? Baka mahirap kuya, di ko kaya...”<br />
<br />
“Syempre, kayang-kaya mo.” Nag-isip siya ng sandal. “Okay... Sa ngayon, kiss muna!” Sabay turo ng daliri niya sa pisngi.<br />
<br />
“Kuya Rom ha...” ang pag-aalangan kong sabi. ”H-hndi ako bakla ah! Ayoko niyan, iba na lang.”<br />
<br />
“Abat...! Bakit, may sinabi ba akong bakla ka? Kiss sa kuya... daliiii!” Utos niya.<br />
<br />
Dahil ayaw ko din namang ma-disappoint siya, “E, di e-kiss!” pagmamaktol ko, sabay kiss sa isang pisngi niya. “Mwah!”<br />
<br />
“Kabila!” Utos naman niya, turo ulit sa kabilang pisngi.<br />
<br />
Hindi na ako kumibo at kiniss ko na naman “Mwah!”<br />
<br />
At tila nabagsakan ng malaking bato ang ulo ko noon gang sunod niyang utos ay, “Ibaba mo ang zipper ng pantalon ko...”<br />
<br />
(Itutuloy)</span></span>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-33355333947479560752011-02-11T21:29:00.000-08:002011-02-11T21:30:47.683-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [01]<h3 class="post-title entry-title" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 20px/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; position: relative;"><a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/02/ang-kuya-kong-crush-ng-bayan-1.html" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan [01]</span></a></h3><h2 class="date-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; font: normal normal bold 100%/normal Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; line-height: 17px; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0.5em; min-height: 0px; position: relative; text-transform: uppercase;"><span style="color: white;">SATURDAY, FEBRUARY 12, 2011</span></h2><div class="post-header" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.5em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"><div class="post-share-buttons" style="display: inline-block; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0.5em !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle; width: 106px; zoom: 1;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;"><a class="share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6056004853241665787&target=email" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: 0px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Email This"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Email This</span></a><a class="share-button sb-blog" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6056004853241665787&target=blog" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -21px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="BlogThis!"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">BlogThis!</span></a><a class="share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6056004853241665787&target=twitter" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -42px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Twitter"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Twitter</span></a><a class="share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6056004853241665787&target=facebook" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -63px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 21px;" target="_blank" title="Share to Facebook"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Facebook</span></a><a class="share-button sb-buzz" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6799550313409262486&postID=6056004853241665787&target=buzz" style="background-attachment: initial !important; background-clip: initial !important; background-color: initial !important; background-image: url(http://www.blogger.com/img/share_buttons.png) !important; background-origin: initial !important; background-position: -84px 0px !important; background-repeat: no-repeat no-repeat !important; display: block; float: left; height: 22px; overflow-x: hidden; overflow-y: hidden; text-decoration: none; width: 22px;" target="_blank" title="Share to Google Buzz"><span class="share-button-link-text" style="left: -999px; position: absolute;">Share to Google Buzz</span></a></span></div></div></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.4; position: relative; width: 504px;"><span class="Apple-style-span" style="color: white;">First year college ako noon, 16 years old lang noong mapasali ako sa volleyball team ng college. Ang totoo, hindi ako mahilig sa volleyball; basketball ang gusto ko kaso, 5�4� lang ang height ko kaya wala talagang chance na mapasali sa team ng school.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Anyway, napagkatuwaan lang naman namin ang sumali sa volleyball tryout. At dahil ang kailangan lang naman daw sa team ay �tosser� at walang limit sa height kaya nakisali kami ng tatlo ko pang mga barkada. Kahit papaano naman kasi, nakapaglaro din ako ng volleyball noong high school pa ako. Kaya sabi ko, �Ok, magpapawis lang naman at mag-enjoy sa tryout kaya ok� go� at hindi ko na inexpect na mapasali pa sa team lalo na noong makitang maraming magagaling at matatangkad pa na sumali. Halos lahat kasi ng myembro ng team nasa third year at fourth year at ang pinakamababang height ay 5�10�.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Ngunit noong matapus ang tryout, laking gulat ko noong ang pangalan ko ang isa sa dalawang tinawag. Nanlaki ang mga mata ko at di makapaniwala.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�Ako ang nagrecommend na isa ka sa piliin. At ikaw din ang gusto ng karamihan sa team.� Sabi sa akin ni Romwel, ang team captain nila na tinaguriang �crush ng bayan� dahil sa angkin nitong kakisigan at tindi ng appeal. �Nakita ko kasing masipag kang kumuha ng bola kahit sa mahihirap na pwesto, maliksi, maganda ang ball handling at maganda rin ang mga pasa sa mga kasama. Malaki ang potential mo� dagdag paliwanag niya.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Napangiti na lang ako, di pa rin makapaniwala sa biglaan kong pagkasali sa team.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Doon ko na rin na-meet ang mga kasama noong ipinakilala ako ni Romwell sa kanila. �Waahhhh! Ako ang pinakamaliit, at pinakabata!� Sigaw ko sa sarili.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Simula noon, palagi na akong kasama sa practice at sa mga laro at liga. At ang naging pinaka-close ko sa lahat ay syempre, si Romwel, ang team captain namin. Si Romwel ay 22 years old at fourth year na ng college. Graduating kumbaga. Ewan din ba kung bakit ako ang pinakagusto niyang asar-asarin, biru-biruin. Pero sobrang sweet naman lalo na kapag nasa ibang lugar o school kami naglalaro. Iyon bang kapag hindi niya nakikita, hinahanap at nag-alala, tinatanong kung nasaan, kung kumain na ba, o baka napasma o naligaw. Halos hindi ako hinahayaang mawala sa tabi niya. Nakababatang kapatid na talaga ang turing niya sa akin. Kaya ang tawag ko sa kanya ay �Kuya Rom�. Actually, �Kuya� din naman ang tawag ko sa lahat ng mga ka teammates. Pero iba si Kuya Romwel; feeling ko kasi, kina-career niya ang pagtreat sa akin bilang isang baby-brother, na gustong-gusto ko naman dahil sa nag-iisang anak lang ako at walang matatawag na kuya. At sa pagiging close namin, wala namang kahit katiting na sumagi sa isip ko na may malisya iyon. Lalaking-lalaki kasi si si Kuya Romwel, may girlfriend, at palaging babae ang laman ng isip kapag inaatake ng ka-pilyohan o kapag nakikipagbangkaan sa mga barkada.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Unang athletic meet iyon sa taon na iyon na sinalihan ko. Ang venue ay sa isang state university sa karatig-siyudad. Syempre, sobrang excited ako at happy dahil iyon ang una kong makasali sa ganoong activity at iyong excitement na magkasama-sama ang mga ka-teammates. At kapag ganyan kasing nagka-sama-sama ang mga athletes sa iba�t-ibang school, sa isang kwarto lang naka-assign ang mga athletes sa kasamang teams at events, at ang tulugan ay sa papag, sama-sama. Syempre, kami ni Kuya Rom ang magkatabi.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">Unang gabi din iyon sa athletic meet. Oras ng tulugan, halos hindi ako makatulog sa naghalong excitement, saya, at ingay ng mga ka-tropa. Ngunit noong mag-aalas onse na, nagalit na si Coach at pinatay ang ilaw upang matigil ang ingay, at makapagpahinga kami. Si Kuya Rom naman, iyong isang kumot ay itinakip sa aming dalawa. Tapus, tumagilid siya paharap sa akin. Nakatihaya lang ako. Tapus, idinantay ang isang paa sa tiyan ko at ang isang kamay sa dibdib ko�t niyayakap ako. First time naming magtabi sa higaan, at first time ko ring may katabi sa pagtulog at yumayakap sa akin. Kaya, naninibago din ako. Sa pagdampi ng paa niya gumapang sa katawan ko ang kiliting di ko maintindihan. Tila may kasabikan din akong nadama. Sabi ko sa sarili, �Ganito pala siguro kapag may kapatid o kuya. Nilalambing ka, niyayakap, iniinis, binu-bully...�</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�Kuya, ambigat ng paa mo�� ang pigil kong pagsalita.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�Shhh! Yaan mo na. Gusto ko may kayakap pag natutulog. Anlamig kaya.�</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�Argggg! Kuya naman eh. Paano ako makatulog nyan?�</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�O sige, ganito na lang�� sabay tanggal ng kamay at paa niya sa katawan ko at tumihaya. �Tumagilid ka nalang paharap sa akin, at ikaw na ang dumantay ng paa mo sa may tiyan ko at patong ng isang kamay sa dibdib ko.�</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">�S-sige� ang sagot ko.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">At idinantay ko ang isa kong paa sa may tyan niya at ang isang kamay sa dibdib. Maya-maya, naakatulog na kami. Ngunit sa kalagitnaan ng pagtulog namin, naalimpungatn ko na lang na iyong paa kong nakadantay sa tiyan niya ay hinawakan niya at itinulak ito pababa � sa umbok mismo ng ari niya...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">(Itutuloy)</span></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-574014508349130482011-02-06T08:27:00.000-08:002011-02-10T03:22:07.573-08:00Joey Pepperoni<h3 class="post-title entry-title" style="color: #222222; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size-adjust: none; font-size: 30px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; line-height: 16px; margin: 0.75em 0px 0px; position: relative;">Joey Pepperoni</h3><div class="post-header" style="color: #222222; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 11px; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1.5em;"><div class="post-header-line-1"></div></div><div class="post-body entry-content" style="color: #222222; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.4; position: relative; width: 660px;"><div style="background-color: black; color: white;"><span style="font-size: small;">We've been to many Italian resto but Joey Pepperoni have a soft spot in my heart. :) Jeng and I discovered it on January of 2009. I was applying for NCO located at ELJ Building (ABS CBN compound), and it was in front of the building. During the final interview, that took forever, Jeng didn't go to work and waited for me there until 1am. Yes, I got the job.</span></div><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: x-small;"></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxt9nch4LIxuO3nxGMTaxGOnBXerp6dds1yKc-QR6SpCFD-cPI68YqRqWYdmeO9CJJz1fSJy9bwb40RWG8db7HdbN6xYM9jFESqCXzUeW47cuNm_p8oNdhepHvH9z8FBbf30YEzwKE5j4/s1600/26012009772.jpg" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxt9nch4LIxuO3nxGMTaxGOnBXerp6dds1yKc-QR6SpCFD-cPI68YqRqWYdmeO9CJJz1fSJy9bwb40RWG8db7HdbN6xYM9jFESqCXzUeW47cuNm_p8oNdhepHvH9z8FBbf30YEzwKE5j4/s640/26012009772.jpg" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: white; text-align: center;"><br />
</div><div style="background-color: black; color: white;">I was very excited when I learned that there will be one in our new favorite mall - SM Calamba. Hahaha.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI9TcDMQNXD-QaY-hw8mhZvYruLo0d-JCc6ZvmcZ3b6S-ACJ_EjQlyrgkaHTULx8N04u1pjuH09Wl9CzgBMg52mQf25196Gud0ZaK6GNJ2A2JQhGhIwvP8Xy9wwUwckM3LUKoO0cc1c6Y/s1600/DSC02953.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="566" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI9TcDMQNXD-QaY-hw8mhZvYruLo0d-JCc6ZvmcZ3b6S-ACJ_EjQlyrgkaHTULx8N04u1pjuH09Wl9CzgBMg52mQf25196Gud0ZaK6GNJ2A2JQhGhIwvP8Xy9wwUwckM3LUKoO0cc1c6Y/s640/DSC02953.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: black;"><br />
</div><div style="color: white;">It is strategically located near the entrance (from the back parking lot) near the elevator. So if you missed it, you'll definitely notice it going up.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilPgYKihHKHEVjV8gy8Nt1h0zkjHDHyqeaY-FpSNDGOddrLI6VKqIhMSytrtz7Stuc79_GMHUF9tOhKDp-FXIunz-7x273K1o1OHJ8SRCIawOim56Vj8qPtCoIV5zdSarYBqDCd2lGt3s/s1600/DSC_1030.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilPgYKihHKHEVjV8gy8Nt1h0zkjHDHyqeaY-FpSNDGOddrLI6VKqIhMSytrtz7Stuc79_GMHUF9tOhKDp-FXIunz-7x273K1o1OHJ8SRCIawOim56Vj8qPtCoIV5zdSarYBqDCd2lGt3s/s640/DSC_1030.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;">We've been there twice already in one week. Isn't that love? I hope that you already had your dinner (or breakfast or lunch) before looking at the rest of the pictures, because I tell you, these will make you hungry! :)</div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;"><b><u>Carbonara</u></b> (P165)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj78m8OMiT5fif2yYsIJ5LUByFB6gEqwY1PrRzQ227IXD-0HDUZ70NfuBCHFA_gezqvUBC-JGYgb6Jovv25bChgb5_45mQXTK_fxAlNwAzgeMILBJo9i-VSwP2nzajJyHlC8tUEbEOtj2k/s1600/DSC_1108.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj78m8OMiT5fif2yYsIJ5LUByFB6gEqwY1PrRzQ227IXD-0HDUZ70NfuBCHFA_gezqvUBC-JGYgb6Jovv25bChgb5_45mQXTK_fxAlNwAzgeMILBJo9i-VSwP2nzajJyHlC8tUEbEOtj2k/s640/DSC_1108.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white;">This is your typical Carbonara - made with creamy alfredo sauce, bacon bits and parmesan cheese (according to the menu), but this is really good. The alfredo sauce isn't too much, it's just enough to coat the pasta. Jeng likes it! Good for one person only.</div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;"><b><u>Set 3: Pasta, Bread, Classic Caesar Salad</u></b> (P160)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMHgULjxCf2zeE98COd96ulvJXVZTMBWA5ZLcS8USjqGgP8XCyT3ZKFRSruJFrwa3Ln2gRYVAG0iWMrYJAXXhvUndjDz9hNW_TOZx5kdA5P-G5Iw97hCIs8jfa25a4ZekSZQCdEzTBT8/s1600/DSC_1110.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMHgULjxCf2zeE98COd96ulvJXVZTMBWA5ZLcS8USjqGgP8XCyT3ZKFRSruJFrwa3Ln2gRYVAG0iWMrYJAXXhvUndjDz9hNW_TOZx5kdA5P-G5Iw97hCIs8jfa25a4ZekSZQCdEzTBT8/s640/DSC_1110.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white;">This includes single serve drink (iced tea or soda). You can choose any from these three pasta - Bolognese, Pesto and Carbonara. Mine is Pesto. Loved the bread, it reminds me of Fazoli's. Next time, I'll order more bread. The greens aren't as crisp as I expected, but the parmesan and bacon makes it complete. It's safe to say that the salad is ok. Nothing special. Oh, the yellow thing is the Caesar dressing is just overwhelming. It does look like butter from this picture. The combination of olive oil and basil makes the pesto just lovely. This is my second favorite pasta @ Joey Pepperoni. This plate is a good deal. :) I recommend you try it.</div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;"><u><b>Maiale con Riso</b></u> (P155)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzMK6NV9KPdQ9Lnn-Xkw2C-1h6S0AEkhipkjpTE-YPPss_yntxNezR6LTikdZMOk_hFrwBJKCdHLtaU_YsYcFJJ5q3JvGEGfJKYuZRlyIdmw-KPIRDaXXlv8DAz-jEruRaqZiDVzLwVxQ/s1600/DSC_1040.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzMK6NV9KPdQ9Lnn-Xkw2C-1h6S0AEkhipkjpTE-YPPss_yntxNezR6LTikdZMOk_hFrwBJKCdHLtaU_YsYcFJJ5q3JvGEGfJKYuZRlyIdmw-KPIRDaXXlv8DAz-jEruRaqZiDVzLwVxQ/s640/DSC_1040.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white;">In laymans' term, this is Pork chop with barbecue sauce and rice. The meat is tender and easy to chew. The sauce though taste ordinary - nothing extravagant. But combined with rice made it a sumptuous meal.</div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;"><u><b>The Works</b></u> 8" (P170)</div><div style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXiybv9AVx8Fy9pijf9MRsAsK4UzcXkQ1-pxCakoMCuYG8K9WKJlMQuIlltFVXXX41sd_Hcr4jfHaoVpjA-7t__8rEuhCR5uoJKtQ0kJ_24mmBYYL0uAGF9ZGz-WDoXdD8CLpBot-3sk/s1600/DSC_1045.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfXiybv9AVx8Fy9pijf9MRsAsK4UzcXkQ1-pxCakoMCuYG8K9WKJlMQuIlltFVXXX41sd_Hcr4jfHaoVpjA-7t__8rEuhCR5uoJKtQ0kJ_24mmBYYL0uAGF9ZGz-WDoXdD8CLpBot-3sk/s640/DSC_1045.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a><span style="color: white;">Smoked ham, pepperoni, bacon, salami, mushrooms, ground beef, onions, bell pepper, and olives, you know, the works. Hahaha. Everything on it! I love that the vegetables tastes fresh. This is a plus point for me. Jeng thinks that the crust is to thin, it's almost eating sky flakes. Like any other pizza, best to consume while it's hot.</span></div><div style="color: white; text-align: left;"><br />
</div><div style="color: white; text-align: left;"><u><b>Pasta del Tonno</b></u> (P145)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOoLjkXjaFyHv0yByUKNEvVA7p68w8TYDzKnhid6li5nUKuKSsVxpKn5ym5dyTSg8CuFyaZLUtkBQSKo779uLgSrcxEY6Hn7D-4ZLTKy3BnCQXl-T06dpIzlEpYceCZLNFtW9PV8Z5znE/s1600/DSC_1035.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOoLjkXjaFyHv0yByUKNEvVA7p68w8TYDzKnhid6li5nUKuKSsVxpKn5ym5dyTSg8CuFyaZLUtkBQSKo779uLgSrcxEY6Hn7D-4ZLTKy3BnCQXl-T06dpIzlEpYceCZLNFtW9PV8Z5znE/s640/DSC_1035.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white; text-align: left;">Tuna, bell peppers and olive oil. THE BEST. My new favorite pasta now!! I love tuna pasta, but this one is very special. The olive oil and bell pepper are just as perfect as the tuna. I told Jeng I'll share this one with him, it's just soooo yummy, luscious, delectable and mouthwatering, i totally forgot about what I said, I ate the whole plate. You have to try this, seriously!!!</div><div style="color: white; text-align: left;"><br />
<u><b>Pollo Impanato e Patate Fritte</b></u> (P160)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh30uLAvML9V_RjKfRtZvr6eHzrL-VMByEdbiRRliAdggubIlj82kxPtf1FC5PLGPdNn3iOg5h-HlfZeC_8usruRgvJ9XzYa0VMbkUBO3JgjoQlpOKNbM2d__ko-a79zhU1Q5T-jNHNoe8/s1600/DSC_1042.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh30uLAvML9V_RjKfRtZvr6eHzrL-VMByEdbiRRliAdggubIlj82kxPtf1FC5PLGPdNn3iOg5h-HlfZeC_8usruRgvJ9XzYa0VMbkUBO3JgjoQlpOKNbM2d__ko-a79zhU1Q5T-jNHNoe8/s640/DSC_1042.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a></div><div style="color: white;">Breaded chicken fingers served with fries and dip.The breading was kind of hard, and I'd like to quote my friend - "<i>nakakasugat ng gilagid</i>." The fries, it's fries. This is very ordinary. I suggest you skip this one. For me, the best chicken fingers and fries is that of Carlos' Pizza.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitD2H_6iBxWG9RNquGnB3Sm03sDsitmkHy2B-Zsxq7nHBvH-AmM6Y63vNe3ddlZIesfxaK4NrGv8RMl_zHQFeS_H8sok8Auh5-jhHImisgWlji_Mfu78hcfw9TLP1spiwMPlcv07CHfz0/s640/DSC_1100.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px;" width="419" /> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">The place was a bit small. Well, what do I expect, SM Calamba is relatively small compared to other SM stores. I do like that the colors of the tables&chairs, the floor, and the whole place is very minimal. It is very easy on the eye and I find it very neat.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORXtu_IBhiH2jCvsGR0kYNOs2mm_LWkDo6Ry8AGiThJw7rNfuvut11DcfrSPwsByKenGgh0l_wMPsmoF9fG_IAIouI6SyPbJIC2Jwnl-hUviPGdiO-DhxF-OhDix5_5k34Xvn3moXKTA/s1600/DSC_1114.JPG" imageanchor="1" style="color: #2288bb; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORXtu_IBhiH2jCvsGR0kYNOs2mm_LWkDo6Ry8AGiThJw7rNfuvut11DcfrSPwsByKenGgh0l_wMPsmoF9fG_IAIouI6SyPbJIC2Jwnl-hUviPGdiO-DhxF-OhDix5_5k34Xvn3moXKTA/s640/DSC_1114.JPG" style="background-color: white; border: 1px solid rgb(238, 238, 238); padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a> </div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">I just have to say, this wall is amazing. :)</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">As cliche as it may sound, the best way to enjoy food is with the people you really like. Presenting two of may favorite friends in this entire world. The bravest of them all when it's about the matters of the heart (sometimes, a little stupid, though). Peace.</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">Back to Joey Pepperoni. Overall I say, you give it a try. The food serving is worth the money you pay. This is good food that is not expensive. Next time I'd love to try their sandwiches and desserts. :) I am soo looking forward to it.</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">Joey Pepperoni is everywhere. Yes, the one in SM Calamba is the newest. They also offer Party Packages and open for franchising. Contact details below.</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; font-family: inherit; text-align: left;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; font-family: inherit; text-align: left;">Joey Pepperoni Pizzeria</div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: inherit;">Phone: (632) 9949946/ (632) 6318101 loc.7165/ (63933) 1895297.<br />
Email: <u>joeypep.pizzeria@gmail.com</u></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; color: white; text-align: left;">Website: <a href="http://www.joeypep.com/" style="text-decoration: none;">http://www.joeypep.com/</a></div></div>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7236868734188068939.post-13085781173974828072011-02-03T07:55:00.000-08:002011-02-03T07:55:00.934-08:00Kuwentong Hindi Lang Nakakalibog- Pangalawang bahagi<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;">ISTRIKTO SI DAD PERO ni minsan ay hindi siya nagbuhat ng kamay sa isa man sa amin. Gaano man katindi ang kasalanan namin. Pero naisip ko rin na baka hindi na kami bata para saktan. Sa isang banda, marahil natatakot rin si Dad na lumaban kami sa kanya sa pisikal na paraan. Halos hindi kasi nagkakalayo ang height at body build naming apat. Kami nga lang ni Kuya Marco magharutan, riot na. </span></span><br />
<br />
"Explain.." Mahinahon ang boses ni Dad pero sapat na iyon para dumagundong ang tibok ng pulso ko. Hawak niya ang report card. Nasa hapag-kainan kami that time, kumpleto. Isa-isang nagtaas ng tingin sina Kuya Marco (na noon ay first year college sa La Salle), si Kuya James (second year sa Ateneo) at si Mom. Nalunok ko nang buo kung ano man ang kinakain ko. Sa gilid na mata ko, napansin kong pangisi-ngisi si Kuya Marco para bang nagsasabi ng "Lagot ka ngayon." Samantalang puno naman ng 'encouragement' ang tinging iginawad ni Mom sa kin. Si Kuya James, blangko ang mukha.<br />
<br />
<br />
"I'm sorry, Dad," wika ko.<br />
<br />
<br />
"I don't need an apology, Miguel. I want an explanation," mahinahon pa rin kagaya kanina ang boses ni Dad.<br />
<br />
<br />
Bakit bumagsak ako sa Math, iyon ang gustong malaman ni Dad. I've never liked numbers, you know that. Gusto ko sanang sabihin kung mayroon lang akong lakas ng loob. Pero siyempre, hindi iyon acceptable kay Dad. Whether we like it or not, we shouldn't flunk any subject. Isa pa, wala akong subject na binagsak dati pa.<br />
<br />
<br />
"I guess I focused more on English and Filipino that I failed Math," pakli ko.<br />
<br />
<br />
"Nonsense. I don't need to tell what to do. Do I, Miguel?" hamon ni Dad.<br />
<br />
<br />
"No, Dad.." sagot ko.<br />
<br />
<br />
"That's it?" tanong ni Kuya Marco nang buong pagtataka.<br />
<br />
<br />
Napatingin kaming lahat sa kanya.<br />
<br />
<br />
"Well, when I flunked in Filipino, you didn't let me use my computer for a week! That's no fair."<br />
<br />
<br />
"James, honey," si Mom. "To be fair, you failed 4 subjects that time so the consequence had to be rather grave." Natawa kaming lahat. I swear nakita ko ring ngumiti si Dad, pero halos ga-segundo lang.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
"WELL?" TANONG NI DAD, NAGHIHINTAY ng sagot sa aming tatlo. Si Kuya Marco lang ang hindi naka-tungo. Kami ni Kuya James, mukhang guilty.<br />
<br />
<br />
"Well, Dad, what do you have to say about that?" si Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"About what, Marco?"<br />
<br />
<br />
"Can you cut it out, Dad? We're not completely idiots like you think, you know."<br />
<br />
<br />
Tiningnan ko nang makahulugan si Kuya Marco. Pero tila hindi yata paawat ang loko.<br />
<br />
<br />
"Please be honest for once - whose fault is it that you and Mom have to part ways? Is there some bastard kid that we don't know of?" Gusto kong matawa sa tanong ni Kuya Marco. Gusto ko ring sabihin na napaka-irrelevant ng isyung gusto niyang i-raise. Pero siyempre, hindi ko magawang makisali. Hangga't maaari, observer lang ako. Ganoon yata talaga kapag bunso.<br />
<br />
<br />
"Marco!" awat ni Kuya James, na bahagya kong ikinagulat. Hindi ko kasi nakita dati na sinaway niya si Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"Let him babble like a complete idiot that he says he is, James," wika ni Dad nang mahinahon.<br />
<br />
<br />
Inobserbahan ko ang paligid. Mukhang wala namang nakahalata na may dramang nagaganap sa mesa namin. Maliban siguro sa magsyotang kaka-bill out lang.<br />
<br />
<br />
"You really want to know whose fault it is?" paghahamon ni Dad kay Kuya Marco. Ramdam ko na naging uneasy si Kuya Marco. Alam kong hindi niya kayang i-challenge si Dad. "Your Mom has been seeing some guy. She says she's not happy with me anymore." Kaswal lang ang pagkasabi ni Dad, na para bang normal lang na may ibang lalaki si Mom.<br />
<br />
<br />
Katahimikan. Mahabang katahimikan. Mahabang-mahabang katahimikan.<br />
<br />
<br />
Tumawa nang malakas si Kuya Marco, out of the blue. Nagulat ako. Tinatahak namin ang kahabaan ng EDSA. Si Kuya James ang nagmamaneho. Nasa backseat ako, abala sa pagmamasid sa dinadaanan namin. Napakaluwag ng EDSA, bihirang mangyari ito. Sa stereo ng sasakyan, malamyos na pumapailanlang ang malamig na boses ni John Legend. Pagkatapos ng dinner namin kanina, nagpaalam si Dad na pupunta siya sa Batangas para umatend ng kasal ng kumpare niya. Normal lang din ang ikinilos ni Dad, na para bang walang nangyari. Pinaalala pa niya kay Kuya James na huwag daw kalimutang pakainin si Winston, ang alaga niyang golden retriever.<br />
<br />
<br />
"What's so funny?" tanong ko na may halong pagkainis. Napaka-perfect kasi ng moment para mag-emote, at panira itong si Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"This whole thing, isn't it funny? Mom's fucking some guy, Dad's looking cool about it, James is fucking some guy, and you Miguel, how can you sit there comfortably and be fucking calm?"<br />
<br />
<br />
"What do you want us to do, Kuya?"<br />
<br />
<br />
Kuya. Minsan ko lang magamit ang titulong iyan kay Kuya Marco. Parang batang nagsimulang umiyak si Kuya Marco. Tumingin ako kay Kuya James, umiling lang siya.<br />
<br />
<br />
"May ilang juts ako sa condo. I'm guessing you want some, Marco?" tanong ni Kuya James.<br />
<br />
<br />
"Hell yeah," sumisinghot na tugon ni Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
Napatawa si Kuya James, tumawa na rin ako. Sumabay si Kuya Marco sa tawanan namin. Nasapawan ng matunog na halakhak ang next track ni John Legend sa car stereo: We Just Don't Care.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
NASA IKA-DALAWAMPUNG PALAPAG ang condo ni Kuya James. Hip na hip ang dating ng buong silid. Pinaka-theme ang libro. Sa bawat sulok ay mayroon yatang libro. Pero nagbi-blend in ang mga ito sa overall style at design ng kuwarto. Pinahanga ako ng coffee table set na inspired ng libro. Parang pinagpatong-patong na hardbound books ang mesa.<br />
<br />
<br />
"Ikaw ang nagdesign nito, Kuya?" tanong ko habang binubuklat ang ilang koleksyon sa estante. Mga nobela ni Saul Bellow at Haruki Murakami.<br />
<br />
<br />
"Pinagtulungan namin ni Diego," simpleng sagot ni Kuya James. Pumunta siya sa kitchen at kumuha ng tatlong bote ng beer.<br />
<br />
<br />
"So where is he?" tanong ni Kuya Marco na sumalampak sa sofa, tila patang-pata.<br />
<br />
<br />
"Outside the country, doing some research work," ani Kuya James. Initsa niya ang bote kay Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"He's still a student?" si Kuya Marco, habang binubuksan ang beer.<br />
<br />
<br />
"No, he's assigned by the company to do some field work." Iniabot sa 'kin ni Kuya James ang beer pagkatapos niyang buksan. Kumuha siya ng mani sa ref at ibinudbod iyon sa bowl.<br />
<br />
<br />
"How long have you been fucking?" kaswal na tanong ni Kuya Marco. Akala ko mapipikon si Kuya James, pero ngumiti lang ito. Pareho kami ng mga naiisip na tanong ni Kuya Marco pero hinayaan kong siya na lamang ang mag-voice out ng mga iyon.<br />
<br />
<br />
"Two years, I guess." Hinubad ni Kuya James ang sapatos at sumalampak na rin sa bean bag. Lihim ko siyang pinagmasdan. Ibang-iba siya sa James na nakakasalamuha ko sa bahay. Dito sa sarili niyang condo, tila napaka-at ease niya sa sarili. <br />
<br />
<br />
"When are you planning to let the cat out of the bag? I mean to mom and dad," patuloy ang pag-usisa ni Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
Tinungga ko ang beer, halos mangalahati na ito nang tumigil ako.<br />
<br />
<br />
"Mom knows."<br />
<br />
<br />
"Hmm..." tipid na tugon ni Kuya Marco. Iba ang dating ng pag-hmmm niya sa 'kin. Iyon ang sinasagot niya sa 'kin kapag may nasasabi akong hindi niya alam o hindi niya gustong marinig. "So alam mo na nanlalalaki si Mom?" dugtong niya.<br />
<br />
<br />
"I guess."<br />
<br />
<br />
"Fucking homo."<br />
<br />
<br />
"Hey," saway ko kay Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"Don't worry about it, Miguel. He's right anyway," sabi ni Kuya James. "I'll be right back," tumungo siya sa isang silid.<br />
<br />
<br />
"That was totally offensive," sita ko kay Kuya Marco. "Subukan mo kayang mag-sorry."<br />
<br />
<br />
Nagkibit-balikat lang si Kuya Marco. Maya-maya pa ay tumayo na ito, na-bore marahil. Nagpunta sa kusina, nagbukas ng mga kabinet, bumalik sa sala, nagtingin-tingin ng ilang magazine at DVD sa estante malapit sa TV set. Kumuha siya ng ilang piraso at tatawa-tawang inihagis iyon sa akin. Nagkalat sa tabi ko ang kopya ng mga magazine na lalaking nakahubo ang nasa cover.<br />
<br />
<br />
"Those might interest you," pang-aasar ni Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"Yeah, really interesting," pangungutya ko.<br />
<br />
<br />
"Look at this humongous dick, unbelievable. It's either fake or the guy's taking steroids. How long do you think is this guy's shaft, ha Miguel?"<br />
<br />
<br />
Hindi ko pinansin si Kuya Marco. Naging uneasy na rin ako sa mga imaheng nasa aking harapan. Biglang dinakma ni Kuya Marco ang ari ko. Bigla ko rin siyang naitulak. Nasagi ang bowl ng mani sa mesa. Nahulog iyon at nabasag.<br />
<br />
<br />
"What's wrong with you?" singhal ko kay Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"What's wrong with you? Can't you take a joke?" sagot ni Kuya Marco.<br />
<br />
<br />
"Take it easy guys." Si Kuya James na kalalabas lang ng silid. "Stay where you are, you might hurt yourself." Kumuha siya ng dustpan at nilinis ang bubog sa sahig.<br />
<br />
<br />
"Nasaan na ang juts mo, James?"<br />
<br />
<br />
"Desperate men can hardly wait," pakli ni Kuya James at initsa kay Kuya Marco ang inaasam nito. Bago pa man maibudbod ni Kuya Marco ang puting powder sa mesa, pinaalalahanan siya ni Kuya James. "You mind doing it inside the washroom?"<br />
<br />
<br />
"What, like you don't want little Miguel to see how it's done?"<br />
<br />
<br />
"Exactly," matipid na tugon ni Kuya James.<br />
<br />
<br />
"You don't really have to do that," sagot ko, kay Kuya James. "I'm no longer a child, you know," dagdag ko. Conscious ako na may halong hinanakit ang boses ko. "Sooner or later, I might try to do that as well."<br />
<br />
<br />
"See what you've done, James, you hurt his feelings," patuloy ang pang-aalaska ni Kuya Marco. Lumapit siya sa akin at ginulo ang buhok ko. Parang bata naman akong umiwas. "Come here, kid." Umusog siya sa tabi ko. This time, hindi na ako umiwas. Niyakap niya ako at hinalikan sa ulo. "There, you feel better now?"<br />
<br />
<br />
Tumawa si Kuya James. "Para kayong mga bata."<br />
<br />
<br />
"Wait till you see this," wika ni Kuya Marco at siniil ako ng halik sa lips. </span>JP's Secret Inhibitionshttp://www.blogger.com/profile/09315851408778746274noreply@blogger.com0